တပ္နဲ ့ ျပည္သူ

ကိုးပြင့္ေတြ႕ပဲြမွာ ေဒၚစုက တပ္ကိုခ်စ္ေၾကာင္းေျပာလို႔ တပ္ခ်ဳပ္ေတြ ဟတ္ထိတယ္တဲ့။
တကယ္လည္း တပ္ကို သူခ်စ္မွာပါ။ ပထမဆံုး တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕သမီးပဲ။ ရဲေဘာ္ေလးေတြလက္ထဲ ႀကီးခဲ့ရသူေလ။

ဘယ္သူမွ တပ္ကို ဘလိုင္းႀကီး မမုန္းပါဘူး။ တပ္နဲ႔ ျပည္သူ တသားထဲ ရွိခဲ့ၾကတာပါ။ ဘာလို႔ ဒီလို ေျပာႏိုင္သလဲဆိုေတာ့ ေမာင္လူေပကိုယ္တိုင္ စစ္သားဘဝကို ခဏတာ ရယူခဲ့ဘူးလို႔ပါပဲ။
ေမာင္လူေပက ယူတီစီ(University Training Course) တက္ပါတယ္။ တကၠသိုလ္ အရန္တပ္ရင္းဝင္ေတာ့ စစ္ယူနီေဖါင္း အျပည့္နဲ႔ စစ္သင္တန္းေတြ ဆင္းရပါတယ္။ ၾကားရက္ေတြသံုးရက္ ေက်ာင္းထဲမွာ သင္တန္းတက္ရတယ္။ စေနမွာေတာ့ စစ္ဝတ္စံုျပည့္နဲ႔ မိန္း(Main) ထဲက ယူတီစီ(UTC) စစ္ေရးျပကြင္းမွာ တေနကုန္ စစ္သင္တန္းေတြ သင္ၾကရတယ္။

စစ္ဝတ္စံုျပည့္နဲ႔ ႀကိဳ႕ကုန္းေက်ာင္းကေန လွည္းတန္းထိသြားရတာ မလြယ္လွပါ။ ၄၅ကားေလးေတြတြယ္စီး။ ဒါမွမရရင္ေတာ့ နံပါတ္၈ ဘတ္စကားစီးၿပီး လွည္းတန္းကေန သင္တန္းကြင္းထိ ေျခလွ်င္ေလွ်ာက္ပဲ။
ကားေနရာမရရင္ စစ္ဝတ္စံုျပည့္နဲ႔ ေမာင္လူေပတို႔ကို ေနရာေပးတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ေၾကာက္လို႔ မဟုတ္။ ခ်စ္ၾကလို႔ပါ။ ေမာင္လူေပတို႔ကလည္း ဝတ္စံုသာပါၿပီး လက္နက္မွ မပါတာ။
ေပးတိုင္းလည္း ေနရာမယူပါဘူး။ သက္ႀကီးပိုင္းကို ဦးစားျပန္ေပးၿပီး မတ္တတ္ပဲ လိုက္ၾကပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ႐ုပ္ရွင္ထဲက ဦးျမေမာင္ႀကီးနဲ႔ ခဏခဏၾကံဳၿပီး သူကလည္း အၿမဲေနရာေပး ကိုယ္ကလည္းအၿမဲျငင္းပါတယ္။

သားတို႔က ယူနီေဖါင္းႀကီးေတြနဲ႔ တြယ္စီးရတာ မေကာင္းဘူးဆိုၿပီး ေနရာဖယ္ေပးတဲ့ လူေတြဟာ တပ္ကို ခ်စ္လို႔ေပါ့။ ကားေပၚမွာ တပ္သားေလးေတြမို႔ သနားၿပီး ကားခေပးေပးတဲ့ သူေတြေတာင္ ၾကံဳခဲ့ဘူးပါတယ္။

ေမာင္လူေပတို႔ကလည္း တကယ့္ တပ္သားေလးေတြနဲ႔ တန္းတူ စစ္ပညာ သင္ရတာပါ။ႏွစ္ကုန္ရင္ ေလ့က်င့္ေရးကာလ တစ္လ စခန္းသြင္းပါေသးတယ္။ မနက္ ငါးနာရီထ။ ငါးနာရီခြဲ တန္းစီ။ ႏိုငိငံေတာ္အလံ အေလးျပဳ။ သစၥာေလးခ်က္ရြတ္ ၿပီးရင္ ပီတီ(Personal Training) ေလးမိုင္ေျပးပဲ။
ဘာလုပ္ေနလဲ။ ေလ့က်င့္ေနတယ္။

ဘာလုပ္ဖို႔လဲ။ တိုက္ပဲြဝင္ဖို႔။
ဘယ္သူ႔တြက္လဲ။ ျပည္သူ႔တြက္ပဲ။
ဘာစိတ္ဓါတ္လဲ။ သံမဏိစိတ္ဓါတ္။

အဲဒါပီတီ(PT) ေျပးတိုင္းဆိုၾကရတာ။ ျပည္သူကို ရင္ထဲထည့္ထားရသလို ျပည္သူကလည္း တပ္သားေလးေတြကို ခ်စ္ၾကတာပဲ။

အက္စ္အာပီ(Short Range Penetration)၊ အယ္လ္အာပီ(Long Range Penetration) စတဲ့ တစ္ညအိပ္ခရီးတို ့နဲ႔ သံုးရက္ခရီးရွည္ေလ့က်င့္ေရးကလည္း မသက္သာ။ တစ္ရက္ ဆယ့္ငါးမိုင္ခရီးကို ေက်ာပိုးအိပ္ႀကီးလြယ္ ေသနတ္ႀကီးထမ္းၿပီး ခ်ီတက္။ ဖုန္အလိမ္းလိမ္းနဲ႔ ရန္ကုန္ ျပည္ မီးရထားလမ္းအတိုင္း ခ်ီတက္လာတာျမင္ေတာ့ ေက်ာင္းသားစစ္သားေလးေတြကို ရထားေပၚက ျပည္သူေတြက ေရဘူးေတြ စားစရာ မုန္႔ထုတ္ေတြ ပစ္ခ်ေပးၾကတယ္။

ကက(ျပည္) ၫႊန္မႉး ဗိုလ္ပႉးႀကီးထြန္းလြင္တို႔ ကက(က်င့္)ၫႊန္မႉး ဗိုလ္မႉးႀကီးဝင္းျမင့္တို႔ဆိုလည္း သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ တပ္မႉးေတြပါ။ သင္တန္းဆင္းပြဲဆို နယ္လွည့္တပ္ အၿငိမ့္ပြဲကျပ။ ဗြီဒီယိုျပ။ အနားက ျပည္သူအားလံုးလာၾကည့္ၾက။ ေပ်ာ္ၾကနဲ႔ပါပဲ။

စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းက စစ္သားေတြကလည္း တိုင္းရင္းသားစံုပါတယ္။ ေက်ာ္ဦးက ရွမ္း။ ထြန္းေရႊသိန္းက ရခိုင္။ ဟန္ဝင္းေအာင္က မြန္။
ေရႊၾကည္က ဗမာ စသျဖင့္ေပါ့။

တစ္ေန႔မွာ သင္တန္းဆင္းၿပီးအျပန္ လွည္းတန္းေစ်းေဘးမွာ လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း အလွပံု ပိုစတာေလးေတြေရာင္းေနတာေတြ႕။ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ မင္းသမီးပံုေလးကို ဝယ္မလို႔ ပိုက္ဆံထုပ္ေပးေတာ့ လမ္းေဘးမွာ ေစ်းေရာင္းေနရတဲ့ ပိုစတာေရာင္းသူအေမႀကီးက ပိုက္ဆံမယူဘူး။ ဒီအတိုင္း အလကားယူသြားပါတဲ့။ ဘယ္လိုေပးေပး မယူေတာ့မွ ေမးၾကည့္ေတာ့ သူ႔သားေလးလည္း တပ္ထဲမွာပဲတဲ့။ သူ႔သားအရြယ္ တပ္သားေလးမို႔ သားကိုသတိရလို႔တဲ့ေလ။ဘယ္လိုမွ ပိုက္ဆံေပးလို႔မရလို႔ သူေၾကနပ္ေအာင္ ပိုစတာ
ေလးကို အလကား ယူခဲ့ရပါတယ္။

အဲဒီတုန္းက ဆိုက္ဝါးလို ့ေခၚတဲ့ စိတ္ဓါတ္စစ္ဆင္ေရး နည္းေသးတယ္ ။ ျပည္သူနဲ႔တပ္ အရမ္းခ်စ္ၾကတယ္။
အခုေတာ့ ေဒၚစုဆန္႔က်င္ေရးဆိုက္ဝါးေတြ မ်ိဳးစံုနဲ႔ ရာထူးႀကီးေတြရ။ ရာထူးေတြရေတာ့ မသမာသူ စီးပြားေရးသမားေတြနဲ႔ေပါင္းမိ။
ပ်က္စီးျခင္းငါးပါးမက ပ်က္စီးၿပီး ဆယ္သက္စားမကုန္ျဖစ္လာေတာ့ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြ အာဏာေတြ ေရရွည္ တည္ၿမဲေရးအတြက္ အဲဒီ အက်င့္ပ်က္ တပ္မႉးအခ်ိဳ႕က တပ္ကို ျပန္အသံုးခ်။ တပ္နဲ႔ ျပည္သူ နားလည္မႈေတြလြဲနဲ႔ လံုးခ်ာလည္ေနတာပါ။

တကယ္လည္း ျပည္သူက တပ္မေတာ္ကို မမုန္းပါဘူး။

တပ္ကို အသံုးခ်ၿပီး ကိုယ္က်ိဳးရွာေနတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ အဘတခ်ိဳ ့ကိုသာ မုန္းတာ ျဖစ္ေၾကာင္းပါ။

ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္

ႏိုင္ငံေရးေတြ မေရးတာၾကာၿပီ။
မ်က္လံုးမေကာင္းလို႔ရယ္။ ဘာမွမလုပ္ႏိုင္မဲ့အတူတူ ေဘးထိုင္ ဘုေျပာ မလုပ္ခ်င္ေတာ့တာရယ္ ေတြေၾကာင့္ မေရးျဖစ္တာ။
ႏိုင္ငံေရးသမားလည္း မဟုတ္ေတာ့ ကစားကြက္ေတြေတာ့ မသိ။

ျမင္သမွ် ႐ိုး႐ိုးေလးေတြးမိတာကေတာ့ တပ္က ေဘာင္းဘီခြ်တ္ၿပီး တမ်ိဳး တပ္သားအသြင္နဲ႔တဖံု အုပ္ခ်ဳပ္တယ္။ ျပည္သူ႔ေထာက္ခံမႈ အျပည့္မရဘူး။ ႀက္ဳက္တဲ့အခ်ိန္ သန္႔ရွင္းမွ်တတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ ရွံုးမွာပဲ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွာ အာဏာမရွိေပမဲ့ ျပည္သူအမ်ားစုႀကီးကေထာက္ခံတယ္။ သူ႔ရဲ႕အားနဲ႔ ပါဝါက ျပည္ပမွာပါ အျပည့္။
ဒါဆို အာဏာရွိတဲ့သူေတြနဲ႔ ုျပည္သူေထာက္ခံသူနဲ႔ေတြ႕ ၿပီးရင္ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ သံုးပြင့္ဆိုင္ေတြ႕ အေျဖရွာ။ တိုင္းရင္းသားေတြ ေတာင္းဆိုေနတာလည္း ဒါပဲ။
အဲဒါကို ကိုးပြင့္ဆိုင္ ဘာညာနဲ႔ ခုထိ လံုးျခာလည္ေနတုန္း။
ကိုးပြင့္ဆို သမၼတသံုးေယာက္မွာ တပ္ကႏွစ္ယာက္ ။လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌ ႏွစ္ေယာက္လံုးတပ္က။ တပ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ဒုခ်ဳပ္ႏွစ္ေယာက္ ေပါင္းသံုးေယာက္။ သံေခ်ာင္းပါတီ ဒုဥကၠဌကလည္း တပ္က။ ဒီေလာက္ အင္အားျပၿပီး ဘာေတြ ေျပာၾကမလဲ။ ေဒၚစုနဲ႔ တိုင္းရင္းသားေတြ ငုတ္တုတ္ထိုင္ နားေထာင္ေပါ့။ ၿပီးေတာ့ မဲခဲြရင္ တို႔အသာ။ ဒီလို ေတြ႕နည္းေတြနဲ႔မို႔ အပစ္ရပ္လည္း ေရွ႕မတက္ႏိုင္။ ေျခဥျပင္လည္း ဟိုလိုလို ဒီလိုလို။ ရံႈးမွာေသခ်ာေတာ့ ပီအာခ်ည္း ကုန္းေအာ္။
ဒီလိုနဲ႔ မိုးႀကီးခ်ဳပ္ေတာ့မယ္။
ျပဳျပင္ေရးကို တကယ္လိုလားတဲ့ တပ္နဲ႔ ျပည္သူ လက္တဲြႏိုင္ၾကပါေစ။

က်ြန္ေတာ္ အမုန္းဆံုး က်ြန္ေတာ္

တခါတခါ ကိုယ့္ကိုကိုယ္
မိုက္တိုင္ဆင္လို
အလဲထိုးခ်င္တယ္။

ေဘာလံုးေလးလို လံုးၿပီး
ေရာ္နယ္ဒိုလိုလည္း
က်ဳံးကန္ပစ္ခ်င္တယ္။

ျမားေလးလိုခၽြန္ၿပီး
ေရာဘင္ဟုရဲ႕ေလးနဲ႔
အေဝးကိုလည္း ပစ္ခ်င္တယ္။

စင္းနီတံုးပၚတင္ၿပီး
တ႐ုပ္ႀကီးရဲ႕ ဝက္ခုတ္ဓါးနဲ႔
ပါးပါးလွီးခ်င္တယ္။

ပစ္မွတ္မွာထိုင္ခိုင္းၿပီး
ေကာင္းဘြိဳင္ႀကီးရဲ႕ ေသနပ္နဲ႔
တရစပ္လည္း ပစ္ခ်င္တယ္။

လမ္းမေပၚမွာထား
ဘင္ဟာထဲက ရထားလံုးငွား
ျပားေနေအာင္လည္း ႀကိတ္ခ်င္တယ္။

တကယ္ၾကေတာ့
သူခိုင္းရာေန
သူေစရာသြား
သူႀကိဳးဆဲြရာက
ဇာတ္ဆရာအလိုက်
ငိုျပဆိုငိုျပ
ရယ္ျပဆိုရယ္ျပရတဲ့
သူ႔ရဲ႕
႐ုပ္ေသးေလးဘဝပါကြယ္။

ေဆာင္းၾကီဳ

ရက္စဲြေတြ အိပ္တန္းသြား
ခါးသီးမႈေတြဝါးမ်ိဳ
သကၠရာဇ္ေတြၿပိဳ
အလို.. တေဆာင္းသစ္ျပန္ေပါ့။
ဘဝနဲ႔ သေရက်ဖို႔ေတာင္
အႏိုင္ႏိုင္ရယ္ပါ
ယံုၾကည္ရာေတြနဲ႔
လံုးျခာလည္ေနတဲ့
ဟဲ့ေကာင္ေလးက
ခုေတာ့ ဦးေလးႀကီးဘဝ။
တေဆာင္းသစ္ၿပီး
တႏွစ္ေျပာင္းရင္
ေရႊရတုမွတ္တိုင္ကို
ရထားအို ျဖတ္မယ္။
ဒီေဆာင္းကေတာ့
လာျခင္းေကာင္းေသာ ေဆာင္း
ျဖစ္ပါေစကြယ္။

မစ္ကီၾကြက္ကို စိတ္မဝင္စားပါ

မစ္ကီနဲ႔ မင္နီႂကြက္ေမာင္ႏွံတို႔ ရန္ကုန္တဝိုက္ အေရာင္းျမႇင့္တင္ေရး လုပ္ေနၾကသည္။ ငယ္ရြယ္သူေတြ သြားၾကည့္ၾကမည္။

ေမာင္လူေပတို႔ ငယ္ငယ္ကေတာ့ သူတို႔ကို သိပ္မသိခဲ့။ ႐ုပ္ရွင္ရံုမွာ တစ္ခါတစ္ရံ ကာတြန္းကားေလးဘာေလး ျပတတ္ေသာ္လည္း တြန္ႏွင့္ ဂ်ယ္ရီ တို႔၏ ေၾကာင္ႏွင့္ႂကြက္သာ အမ်ားဆံုးျပတတ္သည္။ ျမန္မာ့သတင္းစဥ္၏ ေပၚလစီ သတင္းတိုမ်ား ၾကားတြင္ ဒီလိုကာတြန္းကားေလး ရွားပါးစြာ ျပတတ္ေသာေခတ္တြင္ မစ္ကီက ကေလးဘဝ၏ အေဖၚမျဖစ္ခဲ့။

ကေလးဘဝရဲ႕ အေဖၚက ေရႊေသြး႐ုပ္စံု မ်ားထဲမွ ပန္းခ်ီဦးဘၾကည္၏ ကာတြန္း႐ုပ္မ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ဆရာႀကီးက ၾကက္ဝက္ဘဲဆိတ္ စသည့္ အေကာင္ေပါင္းစံုကို ကာတြန္းဇာတ္ေကာင္အျဖစ္ သ႐ုပ္ေဖၚရာတြင္ အလြန္ေတာ္လွသည္။ ၾကက္ဖႀကီးဆိုလွ်င္ ဗလေတြႏွင့္။ ၾကက္အေမႀကီးဆိုလည္း သူ႔ကေလးေတြကို စိတ္ပူေနတဲ့ အေမႀကီးတစ္ဦးပင္။ သူ႔သားသမီး ၾကက္ေပါက္ေလးေတြကလည္း လံုးလံုးဝဝ ခ်စ္စရာေလးေတြ။ ဒီလို သ႐ုပ္ေဖၚပံု ေလးမ်ားကသာ ကေလးဘဝ ရင္ခုုန္ဖြယ္။

အ႐ုပ္ဆိုလည္း ဗႏၶဳလဦးထုတ္ ဓါးတို႔ျဖင့္သာႀကီးခဲ့ရသည္။ မစ္ကီႏွင့္ေဝးရာအရပ္ဆီသို႔သာ။

ဒီေခတ္ကေလးေတြ မစ္ကီကိုရင္ခုန္ရသလို ျမန္မာကာတြန္း႐ုပ္ကေလးမ်ားႏွင့္ပါ ရင္ခုန္ေစခ်င္လွပါသည္။