တပ္နဲ ့ ျပည္သူ

ကိုးပြင့္ေတြ႕ပဲြမွာ ေဒၚစုက တပ္ကိုခ်စ္ေၾကာင္းေျပာလို႔ တပ္ခ်ဳပ္ေတြ ဟတ္ထိတယ္တဲ့။
တကယ္လည္း တပ္ကို သူခ်စ္မွာပါ။ ပထမဆံုး တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕သမီးပဲ။ ရဲေဘာ္ေလးေတြလက္ထဲ ႀကီးခဲ့ရသူေလ။

ဘယ္သူမွ တပ္ကို ဘလိုင္းႀကီး မမုန္းပါဘူး။ တပ္နဲ႔ ျပည္သူ တသားထဲ ရွိခဲ့ၾကတာပါ။ ဘာလို႔ ဒီလို ေျပာႏိုင္သလဲဆိုေတာ့ ေမာင္လူေပကိုယ္တိုင္ စစ္သားဘဝကို ခဏတာ ရယူခဲ့ဘူးလို႔ပါပဲ။
ေမာင္လူေပက ယူတီစီ(University Training Course) တက္ပါတယ္။ တကၠသိုလ္ အရန္တပ္ရင္းဝင္ေတာ့ စစ္ယူနီေဖါင္း အျပည့္နဲ႔ စစ္သင္တန္းေတြ ဆင္းရပါတယ္။ ၾကားရက္ေတြသံုးရက္ ေက်ာင္းထဲမွာ သင္တန္းတက္ရတယ္။ စေနမွာေတာ့ စစ္ဝတ္စံုျပည့္နဲ႔ မိန္း(Main) ထဲက ယူတီစီ(UTC) စစ္ေရးျပကြင္းမွာ တေနကုန္ စစ္သင္တန္းေတြ သင္ၾကရတယ္။

စစ္ဝတ္စံုျပည့္နဲ႔ ႀကိဳ႕ကုန္းေက်ာင္းကေန လွည္းတန္းထိသြားရတာ မလြယ္လွပါ။ ၄၅ကားေလးေတြတြယ္စီး။ ဒါမွမရရင္ေတာ့ နံပါတ္၈ ဘတ္စကားစီးၿပီး လွည္းတန္းကေန သင္တန္းကြင္းထိ ေျခလွ်င္ေလွ်ာက္ပဲ။
ကားေနရာမရရင္ စစ္ဝတ္စံုျပည့္နဲ႔ ေမာင္လူေပတို႔ကို ေနရာေပးတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ေၾကာက္လို႔ မဟုတ္။ ခ်စ္ၾကလို႔ပါ။ ေမာင္လူေပတို႔ကလည္း ဝတ္စံုသာပါၿပီး လက္နက္မွ မပါတာ။
ေပးတိုင္းလည္း ေနရာမယူပါဘူး။ သက္ႀကီးပိုင္းကို ဦးစားျပန္ေပးၿပီး မတ္တတ္ပဲ လိုက္ၾကပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ႐ုပ္ရွင္ထဲက ဦးျမေမာင္ႀကီးနဲ႔ ခဏခဏၾကံဳၿပီး သူကလည္း အၿမဲေနရာေပး ကိုယ္ကလည္းအၿမဲျငင္းပါတယ္။

သားတို႔က ယူနီေဖါင္းႀကီးေတြနဲ႔ တြယ္စီးရတာ မေကာင္းဘူးဆိုၿပီး ေနရာဖယ္ေပးတဲ့ လူေတြဟာ တပ္ကို ခ်စ္လို႔ေပါ့။ ကားေပၚမွာ တပ္သားေလးေတြမို႔ သနားၿပီး ကားခေပးေပးတဲ့ သူေတြေတာင္ ၾကံဳခဲ့ဘူးပါတယ္။

ေမာင္လူေပတို႔ကလည္း တကယ့္ တပ္သားေလးေတြနဲ႔ တန္းတူ စစ္ပညာ သင္ရတာပါ။ႏွစ္ကုန္ရင္ ေလ့က်င့္ေရးကာလ တစ္လ စခန္းသြင္းပါေသးတယ္။ မနက္ ငါးနာရီထ။ ငါးနာရီခြဲ တန္းစီ။ ႏိုငိငံေတာ္အလံ အေလးျပဳ။ သစၥာေလးခ်က္ရြတ္ ၿပီးရင္ ပီတီ(Personal Training) ေလးမိုင္ေျပးပဲ။
ဘာလုပ္ေနလဲ။ ေလ့က်င့္ေနတယ္။

ဘာလုပ္ဖို႔လဲ။ တိုက္ပဲြဝင္ဖို႔။
ဘယ္သူ႔တြက္လဲ။ ျပည္သူ႔တြက္ပဲ။
ဘာစိတ္ဓါတ္လဲ။ သံမဏိစိတ္ဓါတ္။

အဲဒါပီတီ(PT) ေျပးတိုင္းဆိုၾကရတာ။ ျပည္သူကို ရင္ထဲထည့္ထားရသလို ျပည္သူကလည္း တပ္သားေလးေတြကို ခ်စ္ၾကတာပဲ။

အက္စ္အာပီ(Short Range Penetration)၊ အယ္လ္အာပီ(Long Range Penetration) စတဲ့ တစ္ညအိပ္ခရီးတို ့နဲ႔ သံုးရက္ခရီးရွည္ေလ့က်င့္ေရးကလည္း မသက္သာ။ တစ္ရက္ ဆယ့္ငါးမိုင္ခရီးကို ေက်ာပိုးအိပ္ႀကီးလြယ္ ေသနတ္ႀကီးထမ္းၿပီး ခ်ီတက္။ ဖုန္အလိမ္းလိမ္းနဲ႔ ရန္ကုန္ ျပည္ မီးရထားလမ္းအတိုင္း ခ်ီတက္လာတာျမင္ေတာ့ ေက်ာင္းသားစစ္သားေလးေတြကို ရထားေပၚက ျပည္သူေတြက ေရဘူးေတြ စားစရာ မုန္႔ထုတ္ေတြ ပစ္ခ်ေပးၾကတယ္။

ကက(ျပည္) ၫႊန္မႉး ဗိုလ္ပႉးႀကီးထြန္းလြင္တို႔ ကက(က်င့္)ၫႊန္မႉး ဗိုလ္မႉးႀကီးဝင္းျမင့္တို႔ဆိုလည္း သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ တပ္မႉးေတြပါ။ သင္တန္းဆင္းပြဲဆို နယ္လွည့္တပ္ အၿငိမ့္ပြဲကျပ။ ဗြီဒီယိုျပ။ အနားက ျပည္သူအားလံုးလာၾကည့္ၾက။ ေပ်ာ္ၾကနဲ႔ပါပဲ။

စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းက စစ္သားေတြကလည္း တိုင္းရင္းသားစံုပါတယ္။ ေက်ာ္ဦးက ရွမ္း။ ထြန္းေရႊသိန္းက ရခိုင္။ ဟန္ဝင္းေအာင္က မြန္။
ေရႊၾကည္က ဗမာ စသျဖင့္ေပါ့။

တစ္ေန႔မွာ သင္တန္းဆင္းၿပီးအျပန္ လွည္းတန္းေစ်းေဘးမွာ လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း အလွပံု ပိုစတာေလးေတြေရာင္းေနတာေတြ႕။ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ မင္းသမီးပံုေလးကို ဝယ္မလို႔ ပိုက္ဆံထုပ္ေပးေတာ့ လမ္းေဘးမွာ ေစ်းေရာင္းေနရတဲ့ ပိုစတာေရာင္းသူအေမႀကီးက ပိုက္ဆံမယူဘူး။ ဒီအတိုင္း အလကားယူသြားပါတဲ့။ ဘယ္လိုေပးေပး မယူေတာ့မွ ေမးၾကည့္ေတာ့ သူ႔သားေလးလည္း တပ္ထဲမွာပဲတဲ့။ သူ႔သားအရြယ္ တပ္သားေလးမို႔ သားကိုသတိရလို႔တဲ့ေလ။ဘယ္လိုမွ ပိုက္ဆံေပးလို႔မရလို႔ သူေၾကနပ္ေအာင္ ပိုစတာ
ေလးကို အလကား ယူခဲ့ရပါတယ္။

အဲဒီတုန္းက ဆိုက္ဝါးလို ့ေခၚတဲ့ စိတ္ဓါတ္စစ္ဆင္ေရး နည္းေသးတယ္ ။ ျပည္သူနဲ႔တပ္ အရမ္းခ်စ္ၾကတယ္။
အခုေတာ့ ေဒၚစုဆန္႔က်င္ေရးဆိုက္ဝါးေတြ မ်ိဳးစံုနဲ႔ ရာထူးႀကီးေတြရ။ ရာထူးေတြရေတာ့ မသမာသူ စီးပြားေရးသမားေတြနဲ႔ေပါင္းမိ။
ပ်က္စီးျခင္းငါးပါးမက ပ်က္စီးၿပီး ဆယ္သက္စားမကုန္ျဖစ္လာေတာ့ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြ အာဏာေတြ ေရရွည္ တည္ၿမဲေရးအတြက္ အဲဒီ အက်င့္ပ်က္ တပ္မႉးအခ်ိဳ႕က တပ္ကို ျပန္အသံုးခ်။ တပ္နဲ႔ ျပည္သူ နားလည္မႈေတြလြဲနဲ႔ လံုးခ်ာလည္ေနတာပါ။

တကယ္လည္း ျပည္သူက တပ္မေတာ္ကို မမုန္းပါဘူး။

တပ္ကို အသံုးခ်ၿပီး ကိုယ္က်ိဳးရွာေနတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ အဘတခ်ိဳ ့ကိုသာ မုန္းတာ ျဖစ္ေၾကာင္းပါ။