Tuesday, November 25, 2014

အမ်ိဳးသားေရးဆိုတာ

ခရစ္ယာန္ ရဟန္းမင္းႀကီးဖရန္႔စစ္က ဥေရာပခရီးမွာ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒီေတြ အားေကာင္းလာတာကို သတိထားၾကဖို႔ ထည့္ေျပာသြားတယ္။
ခုတေလာ ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒီေတြ ျပန္ၿပီး ေခါင္းေထာင္လာတာ အမွန္ပဲ။ ကမၻာ့စီးပြားေရး က်ဆင္းမႈေၾကာင့္ လူေတြဆင္းရဲလာၾကရာက ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အက်ိဳးဆက္ပါ။
အမ်ိဳးသားေရးဆိုတာ နားေထာင္ေကာင္းေတာ့ လူေတြပါလာၾကတယ္။ တကယ္ကေတာ့ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒဟာ လူလူခ်င္း ခဲြျခားဆက္ဆံတဲ့ ဝါဒပါ။ တနည္းအားျဖင့္ ႏွိမ္ခ်တာပါပဲ။
ဟစ္တလာတို႔ မူဆိုလိုနီတို႔ဟာ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒီေတြေပါ့။ဒီဝါဒနဲ႔ လူေတြဆီက မဲေတြယူၿပီး အာဏာရွင္ ျဖစ္လာၾကတာ။
သူတို႔က ငါနဲ႔မတူ ငါ့ရန္သူဆိုၿပီး ရန္ျပဳရင္းနဲ႔ ကမၻာစစ္ႀကီး ျဖစ္လာေတာ့ အျပစ္မဲ့ျပည္သူေပါင္း ငါးသန္းေက်ာ္ အသက္ဆံုးၾကရတယ္။
ဒါေၾကာင့္လည္း ရဟန္းမင္းႀကီးက ဥေရာပမွာ ေနာက္ထပ္ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒီေတြ ျပန္ထလာမွာကို
စိုးရိမ္ဟန္ရွိပါတယ္
အမ်ိဳးသားေရးဝါဒကို ဥေရာပမွာ မီးေတာက္ေအာင္ မီးေမႊးေနတာ ႐ုရွားပါ။ မဟာအင္အားႀကီးဘဝကေန ေလွ်ာၾကခဲ့ရေတာ့ အခဲမေၾကပဲ မေၾကပဲြ နဲြဖို႔ ႀကိဳးစားရင္း ယူကရိန္းသူပုန္ေတြကို ေျမႇာက္ေပး၊ သင္းကဲြငွက္ေတြ ရွာၿပီး တပည့္ေမြးေနတာ။
အာရွမွာလည္း တ႐ုတ္က စီးပြားေရးအင္ပါယာထူရင္း စစ္ေရးတိုးခ်ဲ႕ အင္အားတည္ေဆာက္ေနတယ္။ တ႐ုတ္နဲ႔ ႐ုရွား မဟာမိတ္ျပဳဖို႔ ႐ုရွားက လိုလားေနတယ္။
စီးပြါးေရးမွာ လာဒ္ျမင္တဲ့ တ႐ုတ္က အေမရိကန္နဲ႔ ေျပလည္မွ သူ႔စီးပြားတိုးတက္မွာသိလို႔ အေမရိကန္မႀကိဳက္မဲ့ စစ္ေရးပူးေပါင္းမႈကို ေရွ႕တန္းမတင္ေသးဘူး။
ဒီလိုအေနအထားေတြမွာ ဗမာက အမ်ိဳးသားေရးဝါဒီေတြကစားတတ္ဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ ဒီပလိုေမစီမကၽြမ္းပဲ အြန္လိုင္းေပၚမွာပဲ ႐ိုင္းစိုင္းစြာေျပာဆို ေနၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ လူ႔ခ်ဥ္ဖတ္ေတြ ျဖစ္တာပဲ အဖတ္တင္မွာပဲ။
အမ်ိဳးသားနိုင္ငံေရး ဘာညာနဲ ့ နိုင္ငံေရးလုပ္တာကို ဆိုင္းပုဒ္ေတြတတ္၊ အမ်ိဳးသားေရးဆိုျပီး အားလံုးကို ဝါးလံုးရွည္နဲ ့ရမ္းျပီး ရိုင္းစိုင္းစြာေျပာဆိုၾကဆိုတာေတြက အမုန္းတရားကိုသာ ေမြးဖြားေစပါလိမ့္မယ္။
တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံု ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးၾကမဲ့ ျပည္ေထာင္စုႀကီးကို အမ်ိဳးသားအားလံုးၿငိမ္းခ်မ္းစြာ တည္ေဆာက္ၾကဖို႔ လိုေနခ်ိန္မို႔ သတိေပးလိုက္ရပါေၾကာင္း။
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
ေမာင္လူေပ

ေျဖရွင္းရမဲ့ လူမ်ိဳးေရး မုန္းတည္းမွုဳ

အေမရိကန္ရဲ႕ အလယ္ပိုင္းေလာက္မွာရွိတဲ့ ဖာဂူဆင္ဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕ေလးမွာ လူမဲလူငယ္တစ္ေယာက္ ရဲက ပစ္ခတ္ဖမ္းလို႔ ေသတယ္။ ဒီလူငယ္မွာ လက္နက္မပါပဲနဲ႔ ရဲက ပစ္ဖမ္းတယ္ဆိုၿပီး လူမဲေတြ ေဒါသထြက္ ဆႏၵျပေနတာ ၾကာၿပီ။
ခုေတာ့ ဂ်ဴရီလူႀကီးေတြက လူျဖဴရဲမွာ အပစ္မရွိလို႔ ဆုံးျဖတ္တဲ့ အတြက္ပဲြၾကမ္းေနၾကေလရဲ႕။
ဆိုင္ေပါင္း တစ္ဒါဇင္ေက်ာ္ လုယက္ဖ်က္ဆီး မီးရႈိ့ခံရၿပီး လူ ၇၀ေက်ာ္ အဖမ္းခံရတယ္။ ျပည္နယ္အေစာင့္တပ္ကို လံုျခံဳေရးယူခိုင္းထားေပမဲ့ တၿမိဳ႕လံုးကို မလႊမ္းျခံဳႏိုင္တာရယ္ ပစ္မိန္႔မရွိတာရယ္ေၾကာင့္လို႔ ဆိုတယ္။
ဒီည ထပ္ျဖစ္ရင္ေတာ့ ဖ်က္ဆီးလုယက္သူေတြကို ပစ္မယ္လို႔ ျပည္နယ္ရဲမႉးက ေျပာလိုက္ၿပီ။
အေမရိကားမွာ လူျဖဴလူမဲျပသနာ ျဖစ္ေနတာ ၾကာလွေပါ့။ မာတင္လူသာကင္းတို႔ေခတ္ထဲက စခဲ့တဲ့ လူ႔အခြင့္အေရးလႈပ္ရွားမႈေတြေၾကာင့္ ျပသနာ နဲသြားေပမဲ့ ဖြဲမီးလို တေငြ႕ေငြ႕နဲ႔ က်န္ဆဲပဲ။
အေမရိကန္မွာ လူျဖဴႀကီးစိုးတယ္။ အာရွသားတခ်ိဳ႕က ခၽြန္ထြက္ၿပီး ေနရာရလာတယ္။ လူမဲနဲ႔ မက္ဆီကန္ေတြကေတာ့ အရင္အတိုင္း အမ်ားစုက နိမ့္ပါးၾကဆဲ။
ဒီလိုျဖစ္ရတာ ပတ္ဝန္းက်င္ေၾကာင့္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ သူတို႔ေတြက ေမြးလာထဲက ဆင္းရဲခ်ိဳ႕တဲ့ၾကၿပီး အစိုးရအိမ္ယာေတြမွာေနရတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္က ေဆးေရာင္း လုယက္ေတြနဲ႔ ယဥ္ပါးလာ။ ရဲက သူတို႔ကို ဖမ္းတာမ်ားေတာ့ ရဲကို မုန္းတီး။ ဒီလိုနဲ႔ ႀကီးျပင္း လမ္းေဘးေရာက္ ေနာက္ေတာ့ ေထာင္ထဲဝင္နဲ႔ လံုးျခာလည္ေနတာ အမ်ားစု။
ထူးခၽြန္တဲ့ လူမဲေတြရွိေပမဲ့ လူဦးေရ အခ်ိဳးအစားနဲ႔ နွီုင္းရင္ အလြန္နဲေသးပါတယ္။
ခုထိလည္း ထူးခၽြန္သူ အမ်ားစုဟာ အျဖဴ နဲ႔ အာရွသားေတြပဲ ျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ေနရဆဲပါပဲ။
အေမရိကန္အစိုးရက ဥပေဒစိုးမိုးမႈရွိတာမို႔ ဒီျပသနာ မၾကာခင္ ၿပီးသြားမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ ျပသနာ ရင္းျမစ္ကို ကုသဖို႔က ၾကာေပဦးမယ္။
ဗမာျပည္မွာလည္း ဒီလိုပါပဲ။ လူမ်ိဳးေရးမုန္းတည္းမႈဆိုတာ ေန႔တြင္းခ်င္း ေျဖရွင္းလို႔ေတာ့ မရႏိုင္ပါဘူး။ ႏွစ္ဖက္လံုးက ေခါင္းေဆာင္ေတြ သတိႀကီးႀကီးနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ကိုင္တြယ္ ႏိုင္ၾကပါေစ။
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
ေမာင္လူေပ

Monday, November 24, 2014

မေတြးရဲပါကြယ္

အေမရိကန္မွာ တရာမဝင္ေနထိုင္သူ ၁၂သန္းေလာက္ရွိမယ္။
ဒီလူေတြဟာ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ဝင္ေရာက္ခဲ့ၿပီး ရရာအလုပ္နဲ႔ ေနေနၾကတာ ၾကာလွပါၿပီ။
သူတို႔ေတြက ကေလးေတြေမြးေတာ့ ဥပေဒအရ ကေလးက ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ရၿပီး မိဘေတြက မရၾက။
တခ်ိဳ႕ေတာ့လည္း မိဘေတြက ႏိုင္ငံသား။ ဒါေပမဲ့ ကြဲကြာ ေသဆံုး စသည္တို႔ေၾကာင့္ သက္ေသမရွိလို႔ ႏိုင္ငံသား ျဖစ္ခြင့္မရၾက။
ဒီလိုလူေတြကို ႏိုင္ငံမွာ ငါးႏွစ္ေနၿပီးရင္ ႏိုင္ငံသားေလွ်ာက္ခြင့္ ေပးမယ္လို႔ သမၼတအိုဘားမားက ေၾကညာလိုက္ပါၿပီ။
ေရွး႐ိုးစဲြေတြအားေကာင္းတဲ့ ေအာက္လႊတ္ေတာ္က ဥပေဒျပဳျပင္ဖို႔ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ပ်က္ကြက္ခဲ့လို႔ သူ႔လုပ္ပိုင္ခြင့္နဲ႔ ျပဳျပင္လိုက္တာ။
သူတက္လာတဲ့၂၀၀၈က ေပးခဲ့တဲ့ကတိကို အေကာင္အထည္ ေဖၚေဆာင္ျခင္းေပါ့။
ေရွး႐ိုးစြဲ ရီပတ္ပလီကင္ပါတီကေတာ့ အျပတ္ေဝဖန္ေနေလရဲ႕။
ဗမာျပည္မွာဆိုရင္ေတာ့ ရီပတ္ပလီကင္ပါတီက ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးနဲ႔ ဆင္တူမယ္။ လူေတြကို ေၾကာက္ေအာင္ ေျပာထားတယ္။ တရားမဝင္လူေတြ တရားဝင္ျဖစ္လာရင္ ဘာျဖစ္မယ္ညာျဖစ္မယ္ေပါ့။ ခပ္တံုးတံုးေတြက ယံုၾကတာပဲ။
ဒီလိုဥပေဒေျပာင္းလိုက္ရင္ ငါးသန္းနီးပါး ေနထိုင္ခြင့္ရၾကမွာမို႔ သူတို႔ကေတာ့ ေပ်ာ္လို႔ေပါ့။
ဗမာျပည္မွာလည္း ဒီလိုအေနအထားကို ေနာက္တက္မဲ့ ေခါင္းေဆာင္က မလႊဲမေသြ ရင္ဆိုင္ရမွာပဲ။
အခုေတာင္ ရခိုင္က နယ္ေျမလုပြဲကို တျပည္လံုး မီးေတာက္ေအာင္ ဖြေနတဲ့သူေတြေၾကာင့္ တသက္လံုး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ေနခဲ့ၾကတဲ့ မိတ္ေဆြေတြ ေသြးကြဲေႏုၾကၿပီ။
အေမရိကန္ကေတာ့ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈရွိလို႔ ဒီကိစၥကိုဥပေဒေဘာင္ထဲက ရွင္းၾကလိမ့္မယ္။
တို႔ရဲ႕ ေရႊျပည္ႀကီးမွာ ဒီလို အေျခအေနနဲ႔ ေတြ႕လာရင္ ဘယ္လို ျဖစ္ၾကမယ္ဆိုတာ ေတြးေတာင္ မေတြးရဲပါဘူးကြယ္။

Thursday, November 20, 2014

ပညာေရး

အရင္က ေက်ာင္းသား၊ ခုေတာ့ ေက်ာင္းသားမိဘ။
၅၀နားနီးေသာ ေက်ာင္းသားအန္းတိတ္ႀကီးေပမဲ့ ေက်ာင္းသားသံၾကားလွ်င္ ေခါင္းေထာင္ၾကည့္မိၿမဲပင္။
ဗမာျပည္ ပညာေရးကလည္း ကိုယ့္ေခတ္ထဲက
ဝိဇၨာသိပၸံတြဲလိုက္ ခဲြလိုက္၊ ေဒသေကာလိပ္ေတြပို႔ ဆယ္တန္း အမွတ္နဲ႔ ျပန္ခြဲ စသည္ျဖင့္ စမ္းသပ္ေနတာ အခုထိပင္။

ကိုယ္ေတြဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ ေဒသေကာလိပ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအပတ္စဥ္ျဖစ္ေနသည္။သည္ေတာ့ သခ်ာၤတြဲယူၿပီး ပဲခူးေဒသေကာလိပ္ပို႔ေလသည္။
ေနာက္ႏွစ္မွာေတာ့ ဆယ္တန္းအမွတ္ျဖင့္ ခဲြၿပီး တကၠသိုလ္တန္းပို႔ေလရာ ဆယ္တန္းက်ၿပီး ေနာက္ႏွစ္မွေအာင္ေသာ သူငယ္ခ်င္းက စက္မႈတကၠသိုလ္ တန္းဝင္သြားေတာ့သည္။
ကိုယ္ကေတာ့ ပဲခူးေဒသေကာလိပ္မွာ ဒုတိယႏွစ္ပဲရွိေသးသည္။ စာေမးပဲြက်လွ်င္ ေမဂ်ာေျပာင္းရမည္။ ဒုတိယႏွစ္ပါ အမွတ္ေကာင္းမွ စက္မႈေက်ာင္းေရာက္မွာမို႔ အေတာ္ ႀကိဳးစားလိုက္ရသည္။
ကံေကာင္း၍ သံုးႏွစ္လံုးအမွတ္မွီကာ စက္မႈေက်ာင္းေရာက္ရသည္။
ေရာက္ေသာ္လည္း ေကာင္းစြာမေပ်ာ္ရ။ ကိုယ္က တတိယႏွစ္မွျဖတ္တက္ရသျဖင့္ စက္မႈေက်ာင္းစာမ်ားကို သံုးႏွစ္စာ ေပါင္းသင္ရသလိုျဖစ္ကာ ဆယ္ဘာသာႏွင့္ လံုးျခာလည္ခဲ့ရသည္။ တခါမွ မဆဲြဖူးေသာ ပံုေတြကို အိမ္စာေပး၊ သခ်ာၤက ႏွစ္ဘာသာ၊ ဝပ္ေရွာ့ေတြေရာ ပန္းပဲေရာ လက္သမားေရာ ကြန္ျပဴတာေရာ ခ်ာခ်ာလည္ရသည့္ တတိယႏွစ္ကို ဘယ္ေတာ့မွမေမ့။
ဘယ္ေလာက္ေၾကာက္ခဲ့လည္းဆို ခုထိတခါတခါ စာေမးပဲြေျဖတယ္လို ့ အိပ္မက္မက္ရင္
အိပ္မက္ထဲမွာ စာေမးပြဲက်တုန္း။
ခုလည္းသတင္းမွာ တီယူက ကေလးတခ်ိဳ႕ သတ္ေသတာေတြၾကားေတာ့ ကိုယ္ခ်င္းစာရင္း ဒီလို ပညာေရးစနစ္ေတြနဲ႔ ေဝးၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးရံုမွတပါး။

ေက်းဇူးတင္ေသာေန ့ အေၾကာင္း

ေနာက္တပတ္ဆို ေက်းဇူးဆပ္ေသာေန႔ ေရာက္ၿပီ။
Thanksgiving day လို႔ ေခၚတဲ့ ဒီေန႔က လူျဖဴေတြ အေမရိကကို စေရာက္ေတာ့ မလုပ္တတ္မကိုင္တတ္နဲ႔ ဒုကၡျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ကူညီခဲ့တဲ့ ဌာေန လူနီ႐ိုင္းေတြကို ေက်းဇူးတုန္႔ုျပန္ရာက စခဲ့ပါသတဲ့။
ဒီအခ်ိန္ေရာက္ရင္ မိသးစုေတြျပန္ဆံုၾက၊ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြဖိတ္ၿပီး အစားအေသာက္ေတြနဲ႔ ဧည့္ခံၾက မို႔ ေပ်ာ္စရာေန႔ပါ။
ေက်းဇူးရွိဖူးသူေတြကို ေက်းဇူးတုန္႔ျပန္ျခင္းဆိုတာ မဂၤလာတစ္ပါးမို႔ ေန႔သတ္သတ္မွတ္မွတ္နဲ႔ လုပ္လိုက္ေတာ့ ပိုေကာင္းသြားတာေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗမာမွာေတာ့ ေက်းဇူးဆပ္တဲ့ေန႔ရယ္လို႔ မရွိ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ေက်းဇူးကို သိတတ္ရမယ္ဆိုတာကေတာ့
ငယ္ထဲက ရင္ထဲစဲြခဲ့ၾကတာရယ္ပါ။
ႏိုင္ငံတစ္ခုအတြက္ဆိုလည္း ေက်းဇူးတင္ထိုက္သူေတြအမ်ားသား။
တပ္မေတာ္ဖခင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကစၿပီး လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့သူေတြက ထိပ္ဆံုးမွ ေက်းဇူးတင္ထိုက္သူေတြ။
သူတို႔ေတြ အသက္ေပးရယူခဲ့တဲ့ လြတ္လပ္ေရးအၿပီး တ႐ုတ္ျဖဴက်ဴးေက်ာ္စစ္ကို ကာကြယ္ေပးခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာဦးေဆာင္တဲ့ တပ္မႉးႀကီးမ်ားနဲ႔ ပါဝင္သူအေပါင္းကလည္း ေက်းဇူးတင္ထိုက္သူစာရင္းမွာ ပါဝင္ပါတယ္။
(က်န္တာကေတာ့ ကိုယ့္တိုင္းရင္းသားေတြ အခ်င္းခ်င္း ျပန္တိုက္ေနရတာပါပဲ။
စစ္တိုက္တယ္ဆိုေတာ့လည္း ကိုယ္ကဦးေအာင္သတ္ရင္သတ္၊ မသတ္ႏိုင္ရင္ သူမ်ားသတ္တာခံ ဒါပါပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာ စေတးခဲ့ရ။ တပ္မေတာ္ဖက္ေရာ တိုင္းရင္းသားေတြပါ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တိုက္ရင္းနဲ႔ ခုထိ တျပည္လံုး အပစ္ရပ္ကို လက္မွတ္မထိုးႏိုင္ေသး။)
ဒီၾကားထဲမွာ ေက်းဇူးရွင္ေတြ ေပၚခဲ့ေသးတာပဲ။ ေမ့ေတာ့မလို႔။
တိုင္းျပည္ ေခ်ာက္ထဲၾကဖို႔ လက္တစ္လံုး အလိုမွာ ကယ္တင္ခဲ့တဲ့ သြားေလသူ နၤပါတ္ဝမ္းႀကီးတို႔၊ ျမန္မာျပည္ကို ကၽြန္ေတာ္ကယ္တင္တယ္ဆိုတဲ့ ရွစ္ေလးလံုးကယ္တင္ရွင္သြားေလသူႀကီးတို႔၊ ဒီမိုကေရစီလမ္းေပၚတင္ေပးၿပီး လို႔ အနားယူၿပီး ေနာက္ကြယ္က စာဖတ္ေနသူႀကီးတို႔ကအစ ခုေနာက္ဆံုး ဒီမိုကေရစီဖခင္ႀကီး ဆိုတာ အထိ ေက်းဇူးရွင္စာရင္းထဲထည့္ရမယ္ေလ။( သေဘာခ်င္းမတိုက္ဆိုင္လို႔ ထိုေက်းဇူးရွင္ဆိုသူမ်ားအား စာရင္းမွ ထုတ္ပယ္မယ္ဆိုလည္း မိတ္ေဆြတို႔ သေဘာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ စာထဲမွာ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ေက်းဇူးရွင္စာရင္း ထည့္ထားတာမို႔ က်နိခဲ့မွာစိုးလို႔ ထည့္လိုက္ပါတယ္။)
ျပည္သူေတြတကယ္ ေက်းဇူးတင္တဲ့ ျပည္သူ႔အခ်စ္ေတာ္ေတြက ဘယ္သူေတြဆိုတာေတာ့ ေျပာစရာမလို
။(အန္ဒါစတြတ္( understood ) မို႔ စာရင္းေတာင္ ထည့္စရာမလို။ )ရင္ထဲမွာ အလိုလို ေက်းဇူးတင္ၿပီးသား။
ထိုထိုေသာ ေက်းဇူးတင္ထိုက္သူ အေပါင္းအား ဒီေနရာမွေန၍ ေက်းဇူးဆပ္ေသာေန႔အႀကိဳ အေနျဖင့္ ႀကိဳတင္ ေက်းဇူးတင္ထားပါတယ္ဗ်ာ။

ရင္းနွီးဖို ့ဆို အာမခံဖို ့ လိုမယ္

တခါက ဗမာျပည္အျပန္ တိုင္ဝမ္ေလဆိပ္မွာ နားေနတုန္း ခရီးေဖၚ ကိုးရီးယား လုပ္ငန္းရွင္နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္တယ္။
သူက အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းရွင္ပါ။
သူပိုင္တဲ့ စက္ရံုေတြ ဗီယက္နန္မွာ ရွိတယ္။ ခုလည္း တိုင္ဝမ္မွာ တံဆိပ္တစ္ခုအတြက္ စာခ်ဳပ္လာခ်ဳပ္တာပါတဲ့။
ကၽြန္ေတာ္က ဝမ္းသာစြာနဲ႔ ဗမာႏိုင္ငံမွာ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံဖို႔ ဖိတ္ေခၚမိပါတယ္။
သူက ဗမာျပည္ကို သြားေလ့လာ ၿပီးၿပီတဲ့။ စက္ရံုေျမငွားခ၊ လွ်ပ္စစ္ခ၊ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ခ၊ အလုပ္သမားခ အားလံုး ကိုက္ေပမဲ့ အာမခံခ်က္ မရွိတဲ့အျပင္ လူႀကီးေတြကိုပါ လိုက္ေပါင္းေနရမယ္ဆိုလို႔ မလုပ္ေတာ့တာပါတဲ့။
သူေျပာတာ ရွင္းပါတယ္။ ငါက စီးပြါးေရးသမား၊ စီးပြါးေရးပဲလုပ္တတ္တယ္။ အာမခံခ်က္ရွိရမယ္။ လူႀကီးေတြနဲ႔ ေပါင္းသင္းတာတို႔ ေပးကမ္းတာတို႔ မလုပ္ႏိုင္ပါတဲ့။
ဗမာျပည္ရဲ႕ အေထြေထြ အက်င့္ပ်က္မႈေတြ ျခစားမႈေတြအျပင္ လူႀကီး တစ္ဦးလာ တစ္မ်ိဳးေျပာင္းတဲ့ ေပၚလစီေတြကိုလည္း သူ လက္မခံႏိုင္ပါတဲ့။
ခုလည္း ဆမ္ေဆာင္းရဲ႕ အႀကီးစား
ရင္းႏွီး ျမႇုတ္ႏွံမႈႀကီးကို ဗမာနဲ႔ ေဆြးေႏြးၿပီးကာမွ ဗီယက္နန္ကိုပဲ ေရြးလိုက္တယ္ဆိုတဲ့ သတင္းကို ဘယ္လို ထင္ျမင္မႈကိုမွ် မေပးလိုေတာ့ ပါေၾကာင္း။
( ျမန္မာကို ေပါက္ေဖၚေတြ အလံုးအရင္းနဲ႔ ရင္းႏွီးျမႇုတ္ႏွံေနၾကတာကေတာ့ ႏွစ္ႏိုင္ငံလံုးက အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈမွာ အတူတူမို႔ ေပါက္ေဖၚေတြအတြက္ မထူးျခားေတာ့လို႔ ျဖစ္မွာပါပဲ။
ခုေတာ့ ေပါက္ေဖၚႀကီးက ျခစားသူေတြကို အေရးယူျပေနပါၿပီ။)

အမ်ိဳးသားေန ့ အေတြး

အမ်ိဳးသားေန႔ဆိုတာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားတစ္စု တကၠၠသိုလ္ဥပေဒကို သပိတ္ေမွာက္ဖို႔ စုေဝးခဲ့တဲ့ေန႔။ ေက်ာင္းသားသပိတ္ကို စတင္ခဲ့တဲ့ေန႔။
ဒါေပမဲ့ ကိုဘဦးဦးေဆာင္တဲ့ ဒီေက်ာင္းသားေတြကို နယ္ခ်ဲ႕ေတြက မတရာဖမ္းၿပီး ေထာင္ထဲကို ႏွစ္ရွည္ထည့္ခဲ့တယ္ လို႔ေတာ့ သမိုင္းမွာ မသင္ခဲ့ရ။
ခုလည္း အမ်ိဳးသားပညာေရး ဥပေဒမွာ သမဂၢ ဖြဲ႕ခြင့္ေတြ မပါလို႔ ေက်ာင္းသားေတြ အမ်ိဳးသားေန႔မွာ သပိတ္တိုက္ပြဲ ဆင္ေနေလရဲ႕။
သမိုင္းသစ္မွာ ဒီေက်ာင္းသားေတြကို ႏွစ္ရွည္ေထာင္ခ်လိုက္တယ္ လို႔ေတာ့ မဖတ္ခ်င္ မေတြ႕ခ်င္မိပါေၾကာင္း။

Friday, November 14, 2014

အိုဘားမားလာျပီ

(၁)

အိုဘားမားႀကီး ေနပူေတာ္ ေရာက္သြားၿပီ။
အာဆီယံထိပ္သီးေတြ ေဒသတြင္းကိစၥ ေဆြးေႏြးတာ ဆိုေပမဲ့ တကယ္ကေတာ့ ေပါက္ေဖၚႀကီးနဲ႔ အေမရိကန္ အားၿပိဳင္ပဲြပဲ။
ဒို႔ ဗမာ အစိုးရႀကီးကေတာ့ ေပါက္ေဖၚႀကီးရဲ႕ ေအာက္ဆဲြအဆင့္က မတက္ေသး။
အေမရိကန္နဲ႔ အေသအေၾက စစ္တိုက္ခဲ့တဲ့ ဗီယက္နန္ေတာင္ ေပါက္ေဖၚႀကီးရန္ကို ေၾကာက္လို႔ အေမရီကန္နဲ႔ အိုေကျပန္လုပ္ၿပီး ေပါက္ေဖၚႀကီးကို နားရြက္ တံေတြးဆြတ္ လုပ္ျပရဲတယ္။
ဒို႔ ဗမာအိမ္က်ယ္ေတြကေတာ့ ခုထိ တေရာက္ၾကဳတ္လုပ္တုန္း။ တရားအားထုတ္ေနရတုန္း။
ဒီအတြက္ ဗီယက္ဆီမွာ သင္တန္းတက္ၾကဖို႔ လိုေနၿပီ။


(၂)

အိုဘားမားႀကီး ေနပူေတာ္ကေန ရန္ကုန္ကို သြားေတာ့မယ္။ ခုထက္ထိေတာ့ ဆႏၵျပမယ္ဆိုတဲ့ ကိုကိုေတြ တစ္ေယာက္မွ် ထြက္မလာၾကေသး။ သူတို႔ အဘေတြကလည္း လံုျခံဳေရး အေၾကာင္းျပၿပီး ခြင့္ျပဳမယ္မထင္။
အိုဘားမားက ရန္ကုန္သာ ႏွစ္ႏွစ္တေခါက္ေရာက္ေပမဲ့ ဆန္ဖရန္ေတာ့ တႏွစ္သံုးေလးခါ လာတာ။ ရံပံုေငြ လာရွာတာေပါ့။ ဆန္ဖရန္တဝိုက္က ဆီလီကြန္ေတာင္ၾကားမို႔ သူေဌးကလည္းေပါသကိုး။ ညစာစားပဲြလက္မွတ္ ဆို ေထာင့္ငါးရာကေန သံုးေသာင္းေက်ာ္ထိ ေစ်းရွိတာ။
ေထာင့္ငါးရာကေတာ့ အေဝးကပဲျမင္ရမယ္။ သံုးေသာင္းက အိုဘားမားနဲ႔တဲြၿပီး ဓါတ္ပံု႐ိုက္ခြင့္ရမယ္။
အဲလို လာၿပီဆို ဆန္ဖရန္က ဖဲေမာင့္ေဟာ္တည္မွာတည္းတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း သူ႔ကိုေစာင့္ေနတဲ့ ေဟာ္တယ္ေရွ႕က လူအုပ္က ဆႏၵျပမဲ့ အဖဲြ႕ေတြပဲ။ သမၼတ ကားေပၚကဆင္းတာနဲ႔ အသကုန္ေအာ္ၿပီး သူတို႔ေျပာခ်င္တာကို ေျပာတာပဲ။
ေနာက္ၿပီး ခရာေတြမႈတ္ေသးတယ္။ သူတို႔ကို ဂ႐ုျပဳေအာင္လို႔။ သမၼတက လွည့္ၾကည့္ လက္ျပၿပီး ေဟာ္တယ္ထဲ ဝင္သြားတာပဲ။
သမၼတ ဝင္သြားၿပီမို႔ ျပန္ဖို႔ေျပာလည္း မျပန္ၾကဘူး။
ဒါနဲ႔ ဒီဆႏၵျပအဖဲြ႕ေတြကို ရဲက ေဟာ္တယ္ေဘးက လမ္းၾကားထဲဝင္ခိုင္းတယ္။ အဲဒီၾကမွ ဆႏၵျပတဲ့ သူေတြ အႀကိဳက္ေတြ႕ၿပီး ခရာေတြအျပင္ ပါလာတဲ့ ဘင္ေတြပါတီးၿပီး ညလံုးေပါက္ ေအာ္ၾကေရာ။
ရဲလဲမႏိုင္လို႔ လႊတ္ထားရတယ္။ သမၼတလည္း တညလံုး အိပ္လို႔မရ။ ပတ္ဝန္းက်င္လည္း အိပ္မရပဲ။
ေနာက္ အေခါက္ေတြသမၼတလာေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္က ကန္႔ကြက္လို႔ ဒီေဟာ္တယ္မွာ မတည္းေတာ့ပဲ ဒဘယ္လွ်ဴဆိုတဲ့ ေဟာ္တယ္ ေျပာင္းတည္းရရွာတယ္။
ဦးေအာင္ေတာင္းကို အမဲစာရင္းသြင္းလို႔ အိုဘားမားလာရင္ ဆႏၵျပမယ္ဆိုၿပီး ေႂကြးေၾကာ္ထားတဲ့ ဖြဘုတ္ကိုကိုေတြေရ။ တကယ္ျပမယ္ဆိုရင္ ဆန္ဖရန္ကို အိုဘားမားလာမဲ့အခ်ိန္နဲ႔ကိုက္ၿပီး လာခဲ့။ ၿပီးရင္ စိတ္ႀကိဳက္ျပေပေတာ့။
ေျပာမဲ့သာေျပာရတာပါ။ ဆန္ဖရန္လာၿပီး သံုးေသာင္းေပး။ အိုဘားမားနဲ႔ ဓါတ္ပံုတဲြ႐ိုက္သြား ၿပီးၿပီလားေတာင္ မသိဘူး။ သူတို႔က ေဒၚလာရႊင္တယ္ေလ။ သယံဇာတေတြ မ်ိဳထားတာမဟုတ္လား။


(၃)

အိုဘားမားကား ဘားမားမွ ျပန္ေလၿပီ။
ျမန္မာျပည္သား အမ်ားစုကလည္း လူထုေခါင္းေဆာင္ အန္တီစုကို တခဲနက္ အားေပးေထာက္ခံခဲ့သူ အေမရိကန္သမၼတတဦးအေနျဖင့္ အၿမဲအမွတ္ရေနၾကေတာ့မည္။
ျမန္မာသမၼတႀကီးႏွင့္ အစိုးရအဖဲြ႕ဝင္ အားလံုးမွာလည္း ကမ႓ာ့အဆင့္အစည္းအေဝးႀကီးကို ေအာင္ျမင္စြာ က်င္းပၿပီးစီးႏိုင္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖင့္ သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ခဲ့ၿပီ။
တကယ္က ေအာင္စည္ရြမ္းၿပီး ေရႊမန္းတင္ေမာင္ရဲ႕ ေအာင္ပါေစသီခ်င္းဆိုကာ ပဲြသိမ္းၾကဖို႔သာရွိသည္။
သို႔ေသာ္... ပဲြက အခုမွ စဖို႔ျပင္တုန္းမို႔ ေအာင္စည္လည္း ဖုန္တက္ေနဆဲ။
ေရႊမန္းရဲ႕ ေအာင္ပါေစသီခ်င္းဓါတ္ျပားလည္း ပင့္ကူအိမ္ဖဲြ႕ေနဆဲ။
ေျခဥႀကီးကလည္း အရင္အတိုင္း။
၄၃၆ကလည္း အရင္အတိုင္း။
၅၉(စ) ကလည္း အရင္အတိုင္း။
လူမ်ိဳးေရး ဘာသာေရး မုန္းတီးမႈေတြကလည္း အရင္အတိုင္း။
အဘေတြကလည္း အရင္အတိုင္း။
ခ႐ိုနီေတြနဲ႔ သူတို႔ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကလည္း အရင္အတိုင္း။
ဖြတ္ေက်ာျပာစု ျပည္သူေတြကလည္း အရင္အတိုင္း။
အျပစ္ရပ္ကလည္း အရင္အတိုင္း။
ေလးပြင့္ဆိုင္ကလည္း အရင္အတိုင္း။
တရားအားထုတ္ေနရတာကလည္း အရင္အတိုင္း။
ဒီလိုသာ အရင္အတိုင္းေတြ မ်ားေနလွ်င္ျဖင့္ ပဲြက ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ စႏိုင္ဦးမည္မထင္။
ျပည္သူအမ်ားစုႀကီးအတြက္ ျပည္ေထာင္စုႀကီးအတြက္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလည္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို အရွိန္ျမင့္ေဆာင္ရြက္မႈေတြ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကပါေစ။
ေအာင္စည္ရြမ္းၿပီး ေရႊမန္းရဲ႕ ေအာင္ပါေစနဲ႔ ကမ႓ာ့အလည္မွာ ေခါင္းေမာ့ ဝင့္ထည္ႏိုင္တဲ့ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးအျဖစ္ မၾကာခင္ ျမင္ခ်င္စမ္းပါဘိ။

Sunday, November 9, 2014

ၾကိဳတင္ ဝန္ခံျခင္း

ကေျပာင္းကျပန္
ဗေလာင္းဗလဲ
ဟိုေျပာဒီေျပာ
ဘရြတ္ရႊတ္တ
ေပါက္ပန္းေလးဆယ္
ကေလကေခ်
ကေလ ကဝ
အရည္မရ
အဖတ္မရ
ေပါက္လြတ္ပဲစား
႐ူးေၾကာင္ မူးေၾကာင္
ဘာမွမဟုတ္
အေပါစား ေပၚလစီ
ဟူရဳ္
မည္သည့္အခါ
မည္သည့္ေနရာတြင္မွ
သမၼတႀကီးကို
အျပစ္မဆိုခဲ့မိပါေၾကာင္း
ဝန္ခံအပ္ပါသည္။
( သံေတာ္ဆင့္လို သမၼန္စာဆင့္မွာ စိုးပါသျဖင့္ မစစ္ခင္က ႀကိဳတင္ ဝန္ခံခ်က္။)
တားတားေၾကာက္ေၾကာက္

Wednesday, November 5, 2014

သမၼတၾကီးကို ခ်စ္ပါတယ္။ (၁)

သမၼတႀကီးကို ခ်စ္ပါတယ္ (၁)

မိဘျပည္သူမ်ား ခင္ဗ်ား....။

အဲေလ.. ေယာင္လို႔။ အဲဒီအလံုးက သမၼတႀကီးရဲ႕ အလံုး။ သူက တစ္လတစ္ခါ ဒီအလံုးေလးနဲ႔ ေလလွိုင္းၾကားက ထြက္ေနၾက။ မတူတာတုမိလို႔ မေထာ္မနန္းေတြ
ျဖစ္ကုန္မွာလည္း ေၾကာက္ရေသး။


ဘာျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ။ ေမာင္လူေပကေတာ့ သမၼတႀကီးကို ခ်စ္တယ္။

မန္းေလးကလူတခ်ိဳ႕လို ေန႔ထြက္ သံုးေထာင္နဲ႔ ခ်စ္တာ မဟုတ္ရပါဘူး။တကယ္ကို ေခ်ာ္တကစ္တာ။
ဘာရယ္။ အခြင့္အေရး ဟုတ္လား။အဲဒါေတြက တက္တက္ေျပာင္ၿပီ။ခုမွ ထေတာင္းရင္ အ႐ိုးေတာင္ မက်န္ေတာ့ဘူး။ တကယ္ ခ်စ္တာပါ။

ၾကည့္ေလ။ တို႔ သမၼတႀကီးရဲ႕ ဥပတိ႐ုပ္ကို။ မဟာနဖူးႀကီးနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ခန္႔ညားလဲလို႔။
(ဒါကေတာ့ ကိုယ္နဲ႔တူၿပီး ေျပာင္ေနလို႔ အမွတ္ပိုေပးတာ။ ၾကည့္ေလ။ ေျပာင္ေတြ ေခတ္စားေနလို႔ သက္မြန္ေလးေတာင္ ေျပာင္ကိုကိုပဲ ေရြးသြားတာ မဟုတ္လား။)

ၿပီးေတာ့ သေရဆိုလား စည္သူဆိုလား ေခၚတဲ့ ေရႊစလြယ္ႀကီးလြယ္လို႔။ စလြယ္ဆိုတာ လူတိုင္း လြယ္ရတာ မွတ္လို႔။ (မယ္ျဖစ္မွ ရတာ။ ဟုတ္လား။ နင္တို႔က ဒါပဲ ျမင္ဖူးတာကိုး။ အက်ိဳးျပဳေတြ လုပ္လည္း ရတယ္ဟဲ့။ အမေလး။ အေတာ္ခက္တဲ့ သူငယ္ေတာ္ေလးေတြ။)

စကားေျပာေလးကလည္း ယဥ္ေက်းလို႔။ မိဘျပည္သူမ်ား ခင္ဗ်ားနဲ႔ စကားခံမွေတာ့ ျပည္သူကို မိဘလို သေဘာထားလို႔ေပါ့။

မိုက္တဲ့ေကာင္ထြက္ခဲ့။ဘယ္ေကာင္မွ လူမထင္ဘူးဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ အစိမ္းေရာင္ ဝတ္စံုေပၚမွာအျဖဴေရာင္ ပိတ္စပတ္ၿပီး ခါးမွာ ေဗ်ာက္ထိုးထားတဲ့ အရင္ျမင္ေႏုၾက အဘေတြနဲ႔စာရင္ သူက အပံုုႀကီး သာေပတာပဲ။ ( ဘာ။ သူလည္း အရင္က အစိမ္းဝတ္ပဲ။ ခုမွ ပံုေျပာင္းထားတာ။ဟုတ္လား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပံုေျပာင္းၿပီးေဘာင္းဘီခၽြတ္။ ခ်ိတ္လံုခ်ည္ေလး ဝတ္ျပတာ ေကာင္းတာေပါ့။ နင္တို႔က အစိမ္းဝတ္ ကိုကိုေတြ ျပန္လာမွာ ေၾကာက္ဖူးလား။ တားတားေၾကာက္ေၾကာက္။)

ၿပီးေတာ့လည္း အလြန္႐ိုးသားတဲ့ သမၼတႀကီး။ ေနာက္ဆို မုန္႔ဟင္းခါးေတာင္ ေရာင္းမယ္ဆိုပဲ။ကဲၾကည့္။ ဘယ္ႏိုင္ငံမ်ား သမၼတ မုန္႔ဟင္းခါး ရွိသတုန္း။ တို႔ ွလူမ်ိဳးမ်ားကံေကာင္းၾကလို႔ သမၼတလူၾကမ္းအဖြဲ႕တို႔ သမၼတ မုန႔္ဟင္းခါးတို႔နဲ႔ ေတြ႕ရတာ။ ေနာက္ဆို ဟင္းရည္အိုးႀကီးေမႊေနတဲ့ သမၼတႀကီးပံုေတာင္ ဖြဘုတ္ႀကီးေပၚတက္လာႏိုင္တယ္။ အေရာင္း ျမႇင့္တင္ေရး အႀကိဳအေနနဲ႔။

ခုလည္း သူတတ္ႏိုင္သေရႊ႕ ႏွလံုးမွာ စက္တတ္ၿပီး လုပ္ေပးေနတာပဲ။ သမၼတ အၾကံေပးေတြ ညံ့လို႔ စီမၤကိန္းေတြ မေအာင္ျမင္တာ။ ဖေယာင္တိုင္ထြန္းခိုင္းတဲ့ အၾကံေပးေတြ အျပစ္။ သမၼတႀကီးနဲ႔ မဆိုင္။ ( ဘာ။ အဲဒီ နည္လွည့္ပါး႐ိုက္အဖဲြ႕က ေနာက္ကြယ္က စာဖတ္ေနသူႀကီးရဲ႕ အဖဲြ႕ ။ မလႊဲသာလို႔ ဆက္ထားရတာ။ စာဖတ္ေနသူႀကီး အမ်က္ေတာ္ရွ
ရင္ သူလည္း တီဗြီမင္းသားႀကီး ကိုကိုၫြန္႔ေနာက္ လိုက္ရမွာေပါ့။)

သမၼတႀကီးရဲ႕ အုန္းကၽြန္း(own tune ) ရွိၿပီးသား။ အရက္အစား ႏြားႏို႔ေသာက္တို႔ ကေလးစာသင္ေက်ာင္းေတြမွာ ႏြားႏို႔ရေအာင္ ႏြားမေမြးတို႔။ အဲဒါ သူ႔ အုန္းကၽြန္းေတြ။ ဘယ္ေလာက္ ဒိုင္ေတြ လန္းလဲ။ အလန္းေတာင္ လြန္ေသး။ (ဘာ။ လမ္းတိုင္းမွာ အရက္ပဲ လြယ္လြယ္ရၿပီး ႏြားႏို႔မရ။ ဟုတ္လား။ ဝိသမသမားေတြ ဌာနဆိုင္ရာနဲ႔ ေပါင္းၿပီး အရက္ဆိုင္ေတြဖြင့္တာ သမၼတနဲ႔ ဘာဆိုင္လဲ။ သူ အာရေကရတာလည္း မဟုတ္။ ဘာ။ ေက်ာင္းေတြမွာ ႏြားေမြးမွေတာ့ ဆရာမေတြ တာဝန္ေပါ့။ ျမန္မာ အဘိဓါန္မွာ ႏြားေက်ာင္း ဆရာမဆိုၿပီး ေဝါဟာရေတာင္ အသစ္တိုးႏိုင္ေသးရဲ႕။)