အိုဘားမားလာျပီ

(၁)

အိုဘားမားႀကီး ေနပူေတာ္ ေရာက္သြားၿပီ။
အာဆီယံထိပ္သီးေတြ ေဒသတြင္းကိစၥ ေဆြးေႏြးတာ ဆိုေပမဲ့ တကယ္ကေတာ့ ေပါက္ေဖၚႀကီးနဲ႔ အေမရိကန္ အားၿပိဳင္ပဲြပဲ။
ဒို႔ ဗမာ အစိုးရႀကီးကေတာ့ ေပါက္ေဖၚႀကီးရဲ႕ ေအာက္ဆဲြအဆင့္က မတက္ေသး။

အေမရိကန္နဲ႔ အေသအေၾက စစ္တိုက္ခဲ့တဲ့ ဗီယက္နန္ေတာင္ ေပါက္ေဖၚႀကီးရန္ကို ေၾကာက္လို႔ အေမရီကန္နဲ႔ အိုေကျပန္လုပ္ၿပီး ေပါက္ေဖၚႀကီးကို နားရြက္ တံေတြးဆြတ္ လုပ္ျပရဲတယ္။
ဒို႔ ဗမာအိမ္က်ယ္ေတြကေတာ့ ခုထိ တေရာက္ၾကဳတ္လုပ္တုန္း။ တရားအားထုတ္ေနရတုန္း။
ဒီအတြက္ ဗီယက္ဆီမွာ သင္တန္းတက္ၾကဖို႔ လိုေနၿပီ။


(၂)

အိုဘားမားႀကီး ေနပူေတာ္ကေန ရန္ကုန္ကို သြားေတာ့မယ္။ ခုထက္ထိေတာ့ ဆႏၵျပမယ္ဆိုတဲ့ ကိုကိုေတြ တစ္ေယာက္မွ် ထြက္မလာၾကေသး။ သူတို႔ အဘေတြကလည္း လံုျခံဳေရး အေၾကာင္းျပၿပီး ခြင့္ျပဳမယ္မထင္။
အိုဘားမားက ရန္ကုန္သာ ႏွစ္ႏွစ္တေခါက္ေရာက္ေပမဲ့ ဆန္ဖရန္ေတာ့ တႏွစ္သံုးေလးခါ လာတာ။ ရံပံုေငြ လာရွာတာေပါ့။ ဆန္ဖရန္တဝိုက္က ဆီလီကြန္ေတာင္ၾကားမို႔ သူေဌးကလည္းေပါသကိုး။ ညစာစားပဲြလက္မွတ္ ဆို ေထာင့္ငါးရာကေန သံုးေသာင္းေက်ာ္ထိ ေစ်းရွိတာ။
ေထာင့္ငါးရာကေတာ့ အေဝးကပဲျမင္ရမယ္။ သံုးေသာင္းက အိုဘားမားနဲ႔တဲြၿပီး ဓါတ္ပံု႐ိုက္ခြင့္ရမယ္။

အဲလို လာၿပီဆို ဆန္ဖရန္က ဖဲေမာင့္ေဟာ္တည္မွာတည္းတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း သူ႔ကိုေစာင့္ေနတဲ့ ေဟာ္တယ္ေရွ႕က လူအုပ္က ဆႏၵျပမဲ့ အဖဲြ႕ေတြပဲ။ သမၼတ ကားေပၚကဆင္းတာနဲ႔ အသကုန္ေအာ္ၿပီး သူတို႔ေျပာခ်င္တာကို ေျပာတာပဲ။
ေနာက္ၿပီး ခရာေတြမႈတ္ေသးတယ္။ သူတို႔ကို ဂ႐ုျပဳေအာင္လို႔။ သမၼတက လွည့္ၾကည့္ လက္ျပၿပီး ေဟာ္တယ္ထဲ ဝင္သြားတာပဲ။
သမၼတ ဝင္သြားၿပီမို႔ ျပန္ဖို႔ေျပာလည္း မျပန္ၾကဘူး။
ဒါနဲ႔ ဒီဆႏၵျပအဖဲြ႕ေတြကို ရဲက ေဟာ္တယ္ေဘးက လမ္းၾကားထဲဝင္ခိုင္းတယ္။ အဲဒီၾကမွ ဆႏၵျပတဲ့ သူေတြ အႀကိဳက္ေတြ႕ၿပီး ခရာေတြအျပင္ ပါလာတဲ့ ဘင္ေတြပါတီးၿပီး ညလံုးေပါက္ ေအာ္ၾကေရာ။
ရဲလဲမႏိုင္လို႔ လႊတ္ထားရတယ္။ သမၼတလည္း တညလံုး အိပ္လို႔မရ။ ပတ္ဝန္းက်င္လည္း အိပ္မရပဲ။
ေနာက္ အေခါက္ေတြသမၼတလာေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္က ကန္႔ကြက္လို႔ ဒီေဟာ္တယ္မွာ မတည္းေတာ့ပဲ ဒဘယ္လွ်ဴဆိုတဲ့ ေဟာ္တယ္ ေျပာင္းတည္းရရွာတယ္။
ဦးေအာင္ေတာင္းကို အမဲစာရင္းသြင္းလို႔ အိုဘားမားလာရင္ ဆႏၵျပမယ္ဆိုၿပီး ေႂကြးေၾကာ္ထားတဲ့ ဖြဘုတ္ကိုကိုေတြေရ။ တကယ္ျပမယ္ဆိုရင္ ဆန္ဖရန္ကို အိုဘားမားလာမဲ့အခ်ိန္နဲ႔ကိုက္ၿပီး လာခဲ့။ ၿပီးရင္ စိတ္ႀကိဳက္ျပေပေတာ့။
ေျပာမဲ့သာေျပာရတာပါ။ ဆန္ဖရန္လာၿပီး သံုးေသာင္းေပး။ အိုဘားမားနဲ႔ ဓါတ္ပံုတဲြ႐ိုက္သြား ၿပီးၿပီလားေတာင္ မသိဘူး။ သူတို႔က ေဒၚလာရႊင္တယ္ေလ။ သယံဇာတေတြ မ်ိဳထားတာမဟုတ္လား။


(၃)

အိုဘားမားကား ဘားမားမွ ျပန္ေလၿပီ။
ျမန္မာျပည္သား အမ်ားစုကလည္း လူထုေခါင္းေဆာင္ အန္တီစုကို တခဲနက္ အားေပးေထာက္ခံခဲ့သူ အေမရိကန္သမၼတတဦးအေနျဖင့္ အၿမဲအမွတ္ရေနၾကေတာ့မည္။
ျမန္မာသမၼတႀကီးႏွင့္ အစိုးရအဖဲြ႕ဝင္ အားလံုးမွာလည္း ကမ႓ာ့အဆင့္အစည္းအေဝးႀကီးကို ေအာင္ျမင္စြာ က်င္းပၿပီးစီးႏိုင္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖင့္ သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ခဲ့ၿပီ။

တကယ္က ေအာင္စည္ရြမ္းၿပီး ေရႊမန္းတင္ေမာင္ရဲ႕ ေအာင္ပါေစသီခ်င္းဆိုကာ ပဲြသိမ္းၾကဖို႔သာရွိသည္။
သို႔ေသာ္... ပဲြက အခုမွ စဖို႔ျပင္တုန္းမို႔ ေအာင္စည္လည္း ဖုန္တက္ေနဆဲ။
ေရႊမန္းရဲ႕ ေအာင္ပါေစသီခ်င္းဓါတ္ျပားလည္း ပင့္ကူအိမ္ဖဲြ႕ေနဆဲ။
ေျခဥႀကီးကလည္း အရင္အတိုင္း။
၄၃၆ကလည္း အရင္အတိုင္း။
၅၉(စ) ကလည္း အရင္အတိုင္း။
လူမ်ိဳးေရး ဘာသာေရး မုန္းတီးမႈေတြကလည္း အရင္အတိုင္း။
အဘေတြကလည္း အရင္အတိုင္း။
ခ႐ိုနီေတြနဲ႔ သူတို႔ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကလည္း အရင္အတိုင္း။
ဖြတ္ေက်ာျပာစု ျပည္သူေတြကလည္း အရင္အတိုင္း။
အျပစ္ရပ္ကလည္း အရင္အတိုင္း။
ေလးပြင့္ဆိုင္ကလည္း အရင္အတိုင္း။
တရားအားထုတ္ေနရတာကလည္း အရင္အတိုင္း။
ဒီလိုသာ အရင္အတိုင္းေတြ မ်ားေနလွ်င္ျဖင့္ ပဲြက ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ စႏိုင္ဦးမည္မထင္။
ျပည္သူအမ်ားစုႀကီးအတြက္ ျပည္ေထာင္စုႀကီးအတြက္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလည္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို အရွိန္ျမင့္ေဆာင္ရြက္မႈေတြ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကပါေစ။
ေအာင္စည္ရြမ္းၿပီး ေရႊမန္းရဲ႕ ေအာင္ပါေစနဲ႔ ကမ႓ာ့အလည္မွာ ေခါင္းေမာ့ ဝင့္ထည္ႏိုင္တဲ့ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးအျဖစ္ မၾကာခင္ ျမင္ခ်င္စမ္းပါဘိ။