ခရစ္စမတ္ ညေလးတစ္ညအေၾကာင္း

အေသအျခာကို ျပန္တြက္ၾကည့္ေတာ့ ခရစ္စမတ္ညတစ္ညမွာ....။
ကိုင္ဇာရဲ႕ သီခ်င္းသံက ကက္စုတ္ထဲကလာေနတယ္။

ေအာ္...။ ခရစ္စမတ္ေတာင္ ေရာက္ျပန္ေပါ့လား။ ခရစ္စမတ္ဟာ ေမာင္လူေပနဲ႔ မစိမ္းခဲ့ပါဘူး။

ခရစ္ေတာ္ဟာ ခရစ္စမတ္မွာ ေမြးတယ္ မေမြးဘူး ေမာင္လူေပ မေတြးဘူးေပမဲ့ ခရစ္စမတ္မွာေတာ့ ေပ်ာ္ခဲ့ရတာပါပဲ။

ေမြးရပ္ေျမရဲ႕ ၿမိဳ႕ တဝက္နီးပါးက ကရင္ေတြေနၾကတယ္။ သူတို႔အားလံုးနီးပါးက ခရစ္ယာန္ေတြ။ ဒီေတာ့ ခရစ္စမတ္ဆိုရင္ ေပ်ာ္ပြဲေတြလုပ္ၾက။ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္းဖိတ္ေတာ့ ဖိုးသြားခ်င္ကလည္း ေရွ႕ဆံုးကေပါ့။

စက္မႈေက်ာင္းႀကီးေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း ေက်ာင္းနားကပ္ရက္ ခဝဲျခံရြာမ ဆိုတာ အဲဒီအခ်ိန္က ကရင္ေတြခ်ည္းေနတဲ့ေနရာ။ သူတို႔ေတြက ခရစ္စမတ္ပြဲ ေပ်ာ္ဖို႔ လုပ္ေတာ့လည္း ဖိုးသြားခ်င္က ေရွ႕ဆံုးကပါပဲ။

အဲဒီ ခရစ္စမတ္ညတစ္ညမွာ သူေလးနဲ႔ ဆံုခဲ့တာေပါ့။

ေမာင္လူေပမွာ သူငယ္ခ်င္းေပးထားတဲ့ သင္တိုင္း အနီႀကီးရွိတယ္။ ခရစ္စမတ္ဆို သင္တိုင္းအနီႀကီးစြတ္ၿပီး ပတ္ကေညာ(ကရင္) အတု လုပ္ေနၾက။
႐ုပ္ကလည္း နီစပ္စပ္ဆိုေတာ့ သင္တိုင္းစြတ္ထားရင္ ပတ္ကေညာေတြေတာင္ မခြဲတတ္ဘူး။ အမိုးတို႔ ဖထီးတို႔ေခၚၿပီး ဝင္ေရာလိုက္ရင္ ဖိုးခြား ျဖစ္ၿပီပဲ။

ကရင္စကားလည္း နည္းနည္း သင္ထားတာေလ။ ခ်စ္သူကို အဲဒို။ နင့္ကိုခ်စ္တယ္ဆို ရာအဲနာ အားႀကီးေလာ ဘာညာေပါ့။ (တခါမွေတာ့ ဒီစကားေတြ မေျပာလိုက္ရပါဘူး။ သင္ထားတာပဲ အဖတ္တင္တာ။)

ခဝဲျခံကြင္းထဲမွာ ခရစ္စမတ္ ေပ်ာ္ရြင္ပဲြရွိၿပီဆိုရင္ ပါလာတဲ့ သင္တိုင္းႀကီး ေကာက္စြတ္ၿပီး ပါဝင္ ေပ်ာ္ပြဲဆင္တာေပါ့။

အေဆာင္က ပါလာတဲ့ အေဖၚေတြကလည္း ကိုယ္စိတ္ဝင္စားတဲ့ ေကာင္မေလးေတြနားကပ္ ကစားပြဲေတြႏြဲေနၾကေတာ့ သင္တိုင္းဝတ္ ကရင္တု ေမာင္လူေပ သင္းကြဲငွက္ျဖစ္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ တီးဝိုင္းနားမွာ ေယာင္လည္လည္နဲ႔ အားေပးေနေတာ့တယ္။

အဲဒီမွာ စေတြ႕တာပဲ။ ကရင္မေလးႏွစ္ေယာက္။ သင္တိုင္းေလးေတြနဲ႔ပဲ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ တီးဝိုင္းရဲ႕ ပရိတ္သတ္နားက မတ္တတ္အားေပးေနတဲ့ သူေတြထဲမွာ သင္တိုင္းဝတ္ထားတာ ကိုယ္ေတြပဲ ရွိေနတယ္။က်န္တဲ့ သင္တိုင္းဝတ္ထားသူေတြက ခုံေတြနဲ႔ ထိုင္ေနၾကတာ။

ဒီေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ထဲမွာ တစ္ေယာက္က ေမာင္လူေပကို ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္ လုပ္ေနတယ္။ ေသခ်ာေအာင္ ျပန္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္။ ကိုယ့္ကို ၾကည့္ေနတာ ေသခ်ာၿပီ။
ဒီတခါေတာ့ ဘဘုန္းႀကီးရဲ႕ ပီယေဆး အစြမ္းျပၿပီေပါ့။ အခ်ိန္ၾကၿပီ။ လာထား အာဘြားေတြ ေပးလိုက္မယ္ ဘာညာနဲ႔ စဥ္းစားေနတုန္း ကရင္မေလးက အနားကပ္လာတယ္။

ၿပီးေတာ့ အကိုက ဒီအပိုင္းမွာ ေနတာလားတဲ့။ ေမးတယ္။

ဟုတ္တယ္ညီမလို႔ ေျဖလိုက္ေတာ့ မဝ့ံမရဲ ျဖစ္ေနရွာတဲ့ မ်က္ႏွာေလးက ၾကည္သြားတယ္။
ဟုတ္ၿပီ။ ငါ့ကို မိတ္ဆက္ေတာ့မယ္။ မိတ္ေဆြျဖစ္ရင္ အိမ္လည္သြားမယ္။ ၿပီးရင္ ဘာညာနဲ႔ အေတြးမဆံုးခင္ ကရင္မေလးက ေျပာလိုက္တယ္။

" မ႐ိုမေသ။ အိမ္သာဘယ္နားမွာ ရွိလဲဟင္။ မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့လို႔ပါ" တဲ့။

ေရႊရတု RIT

ေရႊႏိုင္ငံ ေရႊစက္မႈေက်ာင္းေတာ္ရဲ႕ ေရႊရတုပြဲကို ေရႊရတုအသက္ပတ္လည္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏဲႊၾကေတာ့မည္။
ေရႊေတြထပ္ေနသည့္ ဒီနစ္က ေရႊႏွစ္ ျဖစ္သြားသည္။ သူငယ္ခ်င္း အခ်ိဳ႕က ငါးထိပ္စီးေျပာင္းၿပီးၿပီ။ ေမာင္လူေပႏွင့္ အခ်ိဳ႕က ငါးထိပ္စီးေျပာင္းဖို႔ တပတ္ေလာက္သာ လိုေတာ့သည္။

ဆယ္ေက်ာ္သက္က ကၽြမ္းခဲ့ရေသာ ငယ္ကၽြမ္းေဆြထဲမွာ ေရႊေက်ာင္းေတာ္ႀကီးလည္း ပါသည္။ သူ႔ထံပါးမွာ ခစားရင္း ငယ္ကကၽြမ္းကို လြမ္းခဲ့ရသည္။ ေက်ာင္းသားတို႔ တတ္အပ္ေသာ အဌာရသ တစ္ဆယ့္ရွစ္ရပ္ကို တတ္ေျမာက္ခဲ့သည္။ ရင့္က်က္ေသာ လူႀကီးဘဝသို႔ ေျပာင္းလည္းခဲ့သည္။

ပညာေရးစနစ္ေတြ အေျပာင္းမွာ ပဲခူးေကာလိပ္ ( အရင္က ေဒသေကာလိပ္ပါပဲ။ ၁၉၈၃မွာ ပဲခူးေကာလိပ္ဟု ျပန္ေျပာင္းခဲ့။) မွ ဒုတိယတန္းေအာင္ၿပီးေနာက္ စက္မွု ေရႊေက်ာင္းႀကီးသို႔ တတိယတန္းမွ ျဖတ္တက္ခဲ့ရေသာေၾကာင့္ သူ႔ရင္ခြင္မွာ ေလးႏွစ္သာ ခိုခဲ့ရပါသည္။

ေမာင္လူေပတို႔ ေဒသေကာလိပ္ last batch သမားေတြက သနားဖို႔လည္းေကာင္းခဲ့ေသးသည္။ ကိုယ့္ေနာက္က သူေတြက ေက်ာင္းကို တန္းဝင္ၿပီး ဒုတိယတန္းတက္ခ်ိန္မွာ ကိုယ္က တတိယတန္းက ျဖတ္တက္လာၿပီး အင္ဂ်င္နီယာ ဘာသာေတြ တစ္ခုမွ မသင္ရေသး။

ဒီေတာ့ ေမဂ်ာေပါင္းစံုကို တစ္ႏွစ္ထဲမွာ ေပါင္းသင္ရေသာေၾကာင့္ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားၾကရသည္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း အိမ္ကို ေငြထပ္မွာကာ က်ဴရွင္ဆရာဆီမွာ တိုးတက္ၾကရေတာ့သည္။

တတိယတန္း နယ္ေက်ာင္းသားေတြက ပုပၸါး၊ ဒူးယား၊ အုန္းေတာ စတဲ့ အေဆာင္ေတြမွာ ေနရၿပီး ေက်ာင္းသူေတြက သဇင္ေဆာင္မွာ ေနရာခ်ေပးထားသည္။

ေမာင္လူေပက ဒူးယားထြက္။ ဒူးယားစီးကရက္ နပ္မမွန္ခဲ့ေပမဲ့ ဒူးယားႏွင့္ ေရဆက္ဆံုခဲ့သည္။ ေက်ာင္းလာတက္ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားျခင္း ခဏႏွင့္ပင္ အဖြဲ႕ၾကကုန္သည္။
ပထမဆံုး လာမိတ္ဖြဲ႕သူက ထားဝယ္ေက်ာ္ေက်ာ္။ သူ႔ရဲ႕ ထားဝယ္သံဝဲဝဲေလးက နားထဲမွာ ဆန္းသလို ေမာ္လၿမိဳင္ဝင္းထိန္ရဲ႕ မြန္သံဝဲဝဲနဲ႔ စကားေျပာျမန္ပံုကလည္း ထူးေနသည္။

ေက်ာင္းကို တီစကဲြ တကိုင္ကိုင္ႏွင့္ ကားတြယ္စီးတတ္ဖို႔ကလည္း အေလ့အက်င့္လိုသည္။ ျပဳတ္က်လွ်င္ျဖင့္ မေခ်ာင္။ ဆလိုက္ ႐ူးထိုးနည္းကလည္း အထူးအဆန္း။ မၾကာခင္ ကက္ဆီယို သိပၸံ ဂဏန္းေပါင္းစက္ေလးေတြ ေပးျပန္ေတာ့ ေပါင္နံစရာေတြ ေပါလာေလၿပီ။

အေဆာင္မွာလည္း အေပါင္းအေဖၚ တသင္းနဲ႔ ဂဏန္းတြက္တတ္ေနၿပီ။ အေဆာင္မႉးတို႔ ေဟာက်ဴတာတို႔ မသိေအာင္ေပါ့။ သိရင္ေတာ့ အေဆာင္ျပဳတ္ကိန္းရွိသည္။

သမိုင္းကန္တင္းကလည္း စားစရာေပါေလေတာ့ စားေရးအတြက္ မပူရ။ သမိုင္း ကန္တင္းရွိ ေမဆြိတို႔ဆိုင္( အဆိူေတာ္ မင္းသမီးေမဆြိမဟုတ္ပါ။ သြားေလး သိပ္မလွသည့္ ဆိုင္ရွင့္သမီး အထက္တန္းေက်ာင္းသူေလးကို နာမည္ေျပာင္ ေပးထားျခင္းျဖစ္။)မွ ပဲျပဳတ္ႏွင့္ထမင္းပူေလးကို ႏွမ္းဆီရႊဲရႊဲေလးျဖင့္ သုတ္ထားေသာပဲထမင္းကို ၾကက္သြန္ျဖဴေလးႏွင့္ ေလြးလိုက္လွ်င္ နတ္သုဒၶာ အလား ထင္မွတ္မွားရမည္။

ပုပၸါးအေဆာင္မႈး ဦးစိုးလြင္ဆိုင္က ထမင္းေၾကာ္ဆိုလွ်င္လည္း တ႐ုတ္ဆိုင္ေတြ ငိုျခင္းခ်ရေလာက္ေအာင္ ေကာင္းေလသည္။ ကန္တင္းထဲကလလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကလည္း ရသာမ်ိဳးစံုကို မွာသူအႀကိဳက္ ေဖ်ာ္ေပးႏိုင္သည္။

သည္လိုႏွင့္ အေဆာင္ထမင္းမေကာင္းရင္ ကန္တင္းေျပး၊ ထမင္းစားၿပီး အခ်ဥ္ေျပ ဂ်ိဳးသိန္းခဲရင္း ေပါ့က်တခြက္ကို ကိုထီးရဲ႕ တစ္ေယာက္ရွိတယ္နဲ႔ ၿငိမ့္။ သဇင္ေဆာင္ေရွ႕မွာ ကိုရဲလြင္ရဲ႕ သဇင္ညနဲ႔ ဂစ္တာငွားၿပီး မေတာက္တေခါက္ ေအာ္တတ္လာသည္။ ကီးမမွန္တဲ့ အသံျပာကို သဇင္သူေတြကေတာ့ ျခင္ေထာင္ထဲကေန ႀကိမ္ဆဲေနမည္ ထင္ပါသည္။

ရင္ခြင္ထဲေမွးမွိတ္ကာ နားေထာင္ေစခ်င္ သံစဥ္ၾကား ေတးအရိပ္မွာ ေခ်ာ့သိပ္ေနမယ္ ဘာညာႏွင့္ ေအာ္လို႔ကလည္း ေကာင္း။ သဇင္သူေတြကေတာ့ သိရွာမည္မထင္။ ကိုယ္ေတြကလည္း ျခံဳေတြၾကားက ေအာ္ခဲ့တဲ့ ျခံဳတိုးျခင္ကိုက္ခံ အဆိုေက်ာ္ေတြအဆင့္သာ ျဖစ္ေျမာက္ခဲ့သည္ပဲ။

ညံ့ခဲ့သည့္ အေၾကာင္းေတြ ျပန္စဥ္းစားရင္း ရယ္စရာ အျဖစ္ေတြလည္း ရွိခဲ့ပါသည္။
ေက်ာင္းကိုအသြား ဘတ္စကားေပၚ ပါလာတဲ့ ခရမ္းသံုးခြဘက္က ဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသူ သဇင္သူညိဳေခ်ာေလးကိုေတြ႕ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက ဒီေကာင္မေလးနာမည္က အမူေထြးလို႔ ေျပာတာကို တကယ္ထင္ခဲ့သည္။ တကယ္က ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေရးေရးျဖင့္ အေမြးထူမေလးမို႔ အမူေထြးဟု သူကေျပာတာ။

ေက်ာင္းမွာလည္း ရန္ကုန္သူအုပ္စုကို နာမည္ေျပာင္ေတြ ေပးၾကသည္။ နဲနဲေလးဝတဲ့ သူေလးေတြကို ေရႊလံုး၊ ဘုတ္ဘုတ္။ အိႏၵိယႏြယ္ဖြားကို လက္ခ်မီး စသည္ျဖင့္။ သူတို႔ အုပ္စုက ေမာင္လူေပကို သတ္ခ်င္ေအာင္ မုန္းၾကေတာ့သည္။

သဇင္သူေလးေတြလည္း နာမည္ေျပာင္တတ္ခံရျခင္းမွ မလြတ္ခဲ့။ မ်က္မွန္သမားကို ေလးလံုး။ ႏွစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ ၿမိဳ႕ႏွင့္ခြဲေခၚ။ မိတၳီလာေလးလံုး၊ေတာင္ငူေလးလံုးစသည္။( ခုေတာ့ ကိုယ္ကိုတိုင္ ေလးလံုး ျဖစ္ေနပါၿပီ။) နဲနဲေသးညႇက္သူကို ညႇပ္စိ။ သူႀကီးႀကိဳက္ခံရသူကို သူႀကီးသမီး စသည္ျဖင့္ စခဲ့ေနာက္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း စိတ္အၾကာႀကီး မဆိုးၾကပဲ အခင္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကေတာ့သည္။

တခါကလည္း ဘယ္သူ စသည့္ ဇာတ္လို႔ေတာ့မသိ။ book store မွာ ကလစ္ဓါးေပးေနသည္ဟု ေျပာၾကေတာ့ ေမးတဲ့သူကလည္း စတိုးက ကုလားႀကီးကို ကလစ္ဓါးရွိလား သြားေမးၾကသည္။ ဒီလိုအေမးခံရတိုင္းလည္း တာဝန္က် ကုလားႀကီးက မရွိပါဟုသာ ျပံဳးျပံဳးုႀကီး ေျဖေလသည္။ သြားေမးမိတဲ့ မိန္းကေလးေတြလည္း အဓိပၸါယ္ စဥ္းစားမိေတာ့မွ ရွက္ၾကၿပီး book store ေရွ႕မွ ျဖတ္မေလွ်ာက္ရဲၾကေတာ့။

ဒီလို ေပ်ာ္ခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ေတြးမိေတာ့ မေန႔တေန႔ကလိုပင္ ခံစားရဆဲ ျဖစ္ေနေပသည္။
ေရႊရတုရဲ႕ ေရႊႏွစ္ေတြထဲမွာ လြင့္ေျမာစီးနင္းခဲ့ၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္း က်န္းမာၾကပါေစ။

အရင္က ဆရာေတာ္မ်ား

ေမာင္လူေပက ဘုန္းဘုန္းေတြနဲ႔ အမ်ိဳးေတာ္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဘုန္းဘုန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ရင္းႏွီးစြာ ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားခြင့္ ရခဲ့ဖူးတယ္။

ေရႊက်င္ဂိုဏ္းရဲ႕ ဒုတိယ သာသနာပိုင္ ေလးပါးထဲမွာ တစ္ပါး ျဖစ္တဲ့ မန္းေလးက ပိုက္က်ံဳးဆရာေတာ္ဆိုတာ ရွိတယ္။ အဘိဓဇ မဟာရဌဂု႐ုဘြဲ႕ ရ ဆရာေတာ္ႀကီးပဲ။

မန္းေလးမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထြန္းၾကည္ တန္ခိုးထြားခ်ိန္ေပါ့။ ဘုန္းႀကီးေတြကို နန္းတြင္းထဲပင့္ၿပီး ၾသဝါဒခံရေနတာေတြ သတင္းထဲပလူပ်ံေနတဲ့ အခ်ိန္။ ဒါေပမဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ၾသဝါဒ စရိယ ပိုက္က်ံဳးဆရာေတာ္ႀကီးကို တခါမွ ဒီပြဲေတြမွာ မေတြ႕ဘူး။
ဒါနဲ႔ ေတာင္ငူ ေရႊက်င္စာျပန္ပြဲ ႂကြလာတုန္း ေလွ်ာက္ထားေမးျမန္းမိတယ္။ ဆရာေတာ္ကို နန္းတြင္းထဲက ၾသဝါဒခံယူပဲြေတြမွာ မေတြ႕မိတာ ဘာလို႔ပါလဲလို႔။

ဆရာေတာ္ႀကီးက ရယ္တယ္။
ၿပီးေတာ့ ဒီလို ရွင္းျပတယ္။
ဒီအေကာင္ေတြ တက္လာထဲက သာသနာနဲ႔မအပ္တဲ့ တီဗီေတြ ေက်ာင္းကိုအတင္းလႉ၊ ဘုန္းႀကီးေတြက ျငင္းလည္းမရ။ေက်ာင္းေပၚ ေသနပ္ေတြ တကားကားနဲ႔ တက္။ သူတို႔ေတြကို ၾသဝါဒေပးရင္ ေပးတဲ့ ၾသဝါအတိုင္းလည္း လုပ္တာမဟုတ္။ ႐ုပ္ျပေကာင္းေအာင္ စည္းရံုးေရးဆင္းေနတာမို႔ နန္းတြင္းကပင့္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မႂကြပါဘူးတဲ့။ ေပးတဲ့ ၾသဝါဒအတိုင္းမလုပ္ေတာ့ ၾသဝါဒေပးရတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ေတြကို မထီေလးစား လုပ္တာနဲ႔ အတူတူပဲတဲ့။
ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ ျပန္လြန္ေတာ္မူသြားတဲ့အထိ နန္းတြင္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ ကင္းေအာင္ ေနေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ပါးက ေရႊက်င္ဒုတိယ သာသနာပိုင္ ဗာရာဏသီဆရာေတာ္ပါ။ သူ႔ကို အဘိတဇ မဟာရဌဂု႐ု ခ်ီးျမႇင့္တဲ့ပြဲမွာ သူတစ္ပါးသာ ဒီဘြဲ႕ရတာမို႔ ဘြဲ႕ခံ ကိုယ္ေတာ္ေတြကိုယ္စား သူက ၾသဝါဒကထာ မိန္႔ၾကားရမွာပါ။ ဒီေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးက ဝိနည္းလြတ္ေအာင္ သူု႔တပည့္ဆရာေတာ္တပါးကို သူ႔ကိုယ္စား ၾသဝါဒ ေပးေစခဲ့ပါတယ္။

ဆရာေတာ္ႀကီးနဲ႔ ေတြ႕ေတာ့လည္း ဆရာေတာ္ႀကီးက ဒီလိုမိန္႔ၾကားပါတယ္။
ငါ့ေျမးေရ။ သူတို႔ေတြက မေပါင္းလည္းခက္ ေပါင္းလည္းခက္ေတြ။ တို႔ေတြက ၾသဝါဒေပးဆိုရင္ လိုက္နာမဲ့သူကိုပဲ ေပးခ်င္တာ။ ဒါေၾကာင့္ တပည့္တစ္ပါးကို ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ေရးခိုင္းၿပီး ဖတ္ၾကားေစပါသတဲ့။

သူ႔ညီေတာ္ ေမၿမိဳ႕ဝိသုဓၶာရံု ဆရာေတာ္က ပိုျပတ္သားေသးရဲ႕။ အဂၢမဟာပဏၰိတဘြဲ႕ ဆက္ကပ္ပြဲကို သြားေတာင္မတက္။

ေတြ႕ကရာဘုန္းႀကီးေတြ ဘြဲ႕စံုေပးေနတာမို႔ ေရာေက်ာ္ထဲမပါခ်င္လို႔တဲ့။ ဘြဲ႕ကပ္ခ်င္ရင္ ေက်ာင္းလာကပ္ဆိုလို႔ မန္းေလးတိုင္းမႉးက သူ႔ေက်ာင္းသြားကပ္ရပါတယ္။

ခုေခတ္လို အစိုးရကို ေလာ္ဘီလုပ္ေနတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ေတြကို ဒီဆရာေတာ္ေတြမ်ား သက္ရွိထင္ရွား ရွိေသးရင္ ဘာေျပာမယ္မသိ။

ေသျပီဆရာ။

က်လိုက္တဲ့ ဓါတ္ဆီေစ်း။
မနက္နဲ႔ညေတာင္မတူ။
ၿပီးခဲ့တဲ့လက တဂါလံ သံုးေဒၚလာခြဲ။

အခု ႏွစ္ေဒၚလာခြဲပဲ ရွိေတာ့တယ္။
ေရနံကလည္း တပီပါ ေဒၚလာ၆၀ ေအာက္ ေရာက္ေနၿပီ။
တခ်ိဳ႕က တပီပါ ေဒၚလာ ၄၀ထိ ဆင္းမယ္ မွန္းၾကတယ္။
ဒါဆို တဂါလံ ႏွစ္ေဒၚလာေအာက္ ေရာက္မွာပဲ။
ကားစီးသူမ်ားအတြက္သတင္းေကာင္း။
စေတာ့သမားေတြ အတြက္ သတင္းဆိုး။
ေရနံေစ်းက်လို႔ ဓါတ္ဆီေစ်း တဝက္နီးပါးက်တာ ေကာင္းတာပဲ။
တို႔ဗမာျပည္မွာေတာ့ ခုထိ ေျပာရေလာက္ေအာင္ ေစ်းမခ်ေသး။
တကယ္ဆို ေအာ့တိန္းကို တလီတာ ၅၀၀ေလာက္ပဲ ေစ်းရွိသင့္တာ။
ရသေလာက္ အိပ္ထဲထည့္ဖို႔ ညီၫြတ္စြာ ေစ်းမခ်ေပးေတာ့ ေရြးစရာမရွိတဲ့ ျပည္သူေတြကေတာ့ ေသၿပီဆရာပဲ။

၂၀၁၅ နွစ္သစ္ၾကိဳ ဖတ္စာသစ္

ကန္ဇြန္းရြက္ေစ်းတက္ေနသည္။
မၾကာမွီ သူေဌးစာ ျဖစ္မည္။
ထမင္းၾကမ္းကို ေရနဲ႔ စားတတ္ေအာင္ က်င့္ၾကပါ။

ဆန္ေစ်းေတြ တက္သည္။
ႏိုင္ငံျခားသို႔လည္း ပို႔ရသည္။
ဆန္ကြဲကို က်ိဳစားတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ပါ။

ေဒၚစုက ၄ပြင့္ ေတာင္းသည္။
သမၼတႀကီးက ၁၄ပြင့္ ေပးသည္။
လႊတ္ေတာ္က ၆ပြင့္ ႏွင့္ ညႇိသည္။
ျပည္သူအမ်ားစုကေတာ့ -င္ပြင့္ ေနၿပီ။

ဤကား ၂၀၁၅ အႀကိဳ ဖတ္စာသစ္ တည္း။

တရုတ္ရွယ္ယာ ျပန္တက္ျပီ

ရွန္ဟိုင္းစေတာ့ ၫႊန္းကိန္း ဒီေန႔ သံုးရာႏႈန္း ျပန္တက္လာလို႔ လူေတြ သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ၾကၿပီ။

ကမ႓ာ့စီးပြားေရးပ်က္ကပ္ၿပီးစ ခုလို အခ်ိန္မွာ ဘယ္ႏိုင္ငံကမွ ထပ္ၿပီး ဒုကၡေရာက္မဲ့ ကိစၥကို မေတြ႕လိုၾကပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ တ႐ုတ္လို ဒုတိယ စီးပြားေရး အင္အားႀကီးႏိုင္ငံကို ပိုတည္ၿငိမ္ေစ ခ်င္ၾကပါတယ္။

တ႐ုတ္ဗဟိုအစိုးရကလည္း ေျပာင္းလည္းမႈေတြ အရွိန္အဟုန္နဲ႔ လုပ္ျပေနတဲ့ အခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။

တ႐ုတ္မွာ စီးပြားေရးေပၚလစီကို ဗဟိုအစိုးရက ညီလာခံေခၚၿပီး ခ်မွတ္တယ္။ ျပည္နယ္အစိုးရက လိုက္လုပ္ရတယ္။ ႀကိဳးနီစနစ္အားေကာင္းေတာ့ အာဏာရွင္ေတြ ျဖစ္လာၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈက ကပ္ပါလာပါေတာ့တယ္။

ဗဟိုအစိုးရက ဒီကိစၥကို ျပင္းထန္စြာ အေရးယူမယ္ဆိုၿပီး အေရးယူျပေနပါၿပီ။ ဒုတိယတန္းစား ေခါင္းေဆာင္ေတြ အမ်ားအျပား အေရးယူခံရပါတယ္။

 ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းေတြနဲ႔ ထိုသူမ်ားရဲ႕ လက္ေဝခံေတြ လြတ္ေနေသးတယ္လို႔ ေျပာတဲ့သူလည္းရွိတယ္။ ဒီလိုလူေတြက ဒီေငြေတြကို နာမည္ခြဲေတြနဲ႔ စေတာ့ထဲထည့္ရာက စေတာ့ေစ်းေတြ တစ္လအတြင္း ႏွစ္ဆယ္ရာႏႈန္းေက်ာ္တက္လာခဲ့ပါတယ္တဲ့။
 
ဒါေၾကာင့္ မေန႔က ငါးရာခိုင္ႏွန္းေက်ာ္ က်ဆင္းမႈဟာ ေစ်းကြက္ကို ျပန္လည္ညွိႏိုင္းျပင္ဆင္ျခင္းသာ ျဖစ္တယ္လို႔ တ႐ုတ္စီးပြားေရး ပညာရွင္ အခ်ိဳ႕ကလည္း ဆိုပါတယ္။

တခ်ိဳ႕ကေတာ့ အေမရိကန္နဲ႔တိုင္ပင္ၿပီး ဗဟိုဘဏ္ကေငြေတြနဲ႔ တဖက္လွည့္ ုၿပီး ကူညီထားတာလို႔ ဆိုၾကတယ္။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ တ႐ုတ္စီးပြားေရးတိုးတက္မႈ ေႏွးေကြးေနတာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ တ႐ုတ္ရဲ႕ ျပည္တြင္းဝယ္လိုအားနဲ႔ ျပည္ပပို႔ကုန္ေတြ ဆက္တိုက္က်ဆင္းေနလို႔ ၂၀၁၅ရဲ႕ ဂ်ီဒီပီတိုးႏႈန္းကို ခုႏွစ္ ရာႏႈန္းေအာက္လို႔ပဲ ခန္႔မွန္းထားပါတယ္။

စေတာ့ေစ်းကြက္တခုတည္းက တ႐ုတ္ရဲ႕ ႀကီးမားလွတဲ့ စီးပြားေရးႀကီး တစ္ခုလံုးကို ထိခိုက္ေစဖို႔ထိေတာ့ ျဖစ္ဖို႔ခက္ပါတယ္။ ျဖစ္လာရင္လည္း ဗဟိုအစိုးရက ေငြေတြထည့္ုၿပီး ရွင္းမွာပါပဲ။

၂၀၀၈ စီးပြားေရးပ်က္ကပ္ျဖစ္ေတာ့ ကုန္အမွာစာေတြမရလို႔ တ႐ုတ္စက္ရံုေတြ ပိတ္ရ လူေတြအလုပ္ျပဳတ္ကုန္ျဖစ္ရလို႔ ဗဟိုအစိုးရက ေငြ တစ္ႀတီလီယံ( ေဒၚလာဘီလီယံ တစ္ေထာင္) ထုတ္ေပးၿပီး ရထားလမ္း ၿမိဳ႕ျပစတဲ့ ေဆာက္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းသစ္ေတြ အစေဖၚေပးခဲ့ရာက အခုေတြ႕ေနရတဲ့ က်ည္ဆံရထားလမ္းေတြ၊ လူမေနတဲ့ သရဲေခ်ာက္ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးေတြ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တာပါ။

က်ည္ဆံရထားလမ္းမွာ ရထားမေတာ္တဆမႈေတြေၾကာင့္ နာမည္ပ်က္ခဲ့ရလို႔ ခုမွ အဖတ္ျပန္ဆယ္ေနရတုန္းပါ။ အိမ္ျခ႕ေျမေစ်းကြက္ကေတာ့ ေစ်းေတြတအိအိနဲ႔ က်ဆင္းေနပါၿပီ။

ဘာမွမ႐ွိတဲ့ ေတာေခါင္ေခါင္အရပ္ေတြကို နတ္ဘံုနတ္နန္းေတြလိုတည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ၿမိဳ႕သစ္ႀကီးေတြကလည္း က်ီးနဲ႔ဖုတ္ဖုတ္ဘဝမွာပဲ ရွိေနဆဲပါ။

တစ္လကို ပ်မ္းမွ်ဝင္ေငြ ေဒၚလာေလးရာပဲရွိတဲ့ သာမန္တ႐ုတ္ျပည္သားအတြက္ ေဒၚလာေလးငါးသိန္းတန္ ကြန္ဒိုဆိုတာ အိမ္မက္ေတာင္ မက္ႏိုင္တဲ့အရာမဟုတ္ပါ။

အိမ္မရွိလို႔ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ ၿမိဳ႕ျပက တ႐ုတ္ေတြကို ဘယ္လိုကူညီမယ္ဆိုတာလည္း စိတ္ဝင္စားစရာမို႔ ပိတ္ကားေပၚမွာ ဆက္ၿပီးရႈစားၾကပါစို႔။

ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္

ေမာင္လူေပ

တရုတ္ရွယ္ယာ က်တယ္ဆိုလို ့

ရွန္ဟိုင္း စေတာ့ၫႊန္းကိန္း ငါးရာခိုင္ႏႈန္း ထိုးၾကသြားတယ္။

စေတာ့ၫႊန္းကိန္းဆိုတာ ထိပ္တန္းစေတာ့ရွယ္ယာေတြကို ျပမ္းမွ်ျခင္းခ်ၿပီး ရတဲ့ကိန္းဂဏန္းကို ေခၚတာ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ တ႐ုတ္စေတာ့ေစ်းကြက္ရဲ႕ တန္ဖိုး ငါးရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ က်ဆင္းတာပဲ။

ႏွစ္သံုးဆယ္ေက်ာ္အတြင္း အႀကီးမားဆံုးက်ဆင္းမႈ။ ဆက္က်ရင္ တ႐ုတ္စေတာ့ေစ်းကြက္ ပ်က္မွာမို႔ အားလံုးထိတ္လန္႔ေနၾကၿပီ။

အေၾကာင္းကေတာ့ ျပည္နယ္အစိုးရေတြကို ေငြေခ်းတာေတြ တင္းက်ပ္လိုက္လို႔ပါပဲ။
တ႐ုတ္မွာ ဂ်ီဒီပီလို႔ ေခၚတဲ့ စီးပြါးတိုးတက္မႈႏႈန္း အရမ္းျမင့္တယ္။ ဒီလို ကိန္းဂဏန္းေတြျမင့္ဖို႔ ျပည္နယ္အစိုးရေတြက အတိုးျမင့္ ေငြေတြေခ်းၿပီး ၿမိဳ႕သစ္ေတြ တစ္ႏွစ္ အလံုးႏွစ္ဆယ္ေလာက္တည္ေဆာက္ေနတယ္။ လူေတြလည္း အလုပ္ရတယ္ေပါ့။

ျပသနာက ဒီၿမိဳ႕သစ္ေတြက သာမန္တ႐ုတ္ေတြ မဝယ္ႏိုင္တဲ့ေစ်းနဲ႔ ေရာင္းတာပဲ။ ခ်မ္းသာတဲ့ တ႐ုတ္ေတြက အိမ္ခန္းေတြ ဝယ္။ ေစ်းကစား ျပန္ေရာင္းနဲ႔ အိမ္ေျမေစ်းေတြေခါင္ခိုက္။ ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာက ကြန္ျမဴနစ္ဆိုတဲ့ တ႐ုတ္မွာ ေၾကာက္စရာေကာင္းေအာင္ ကြာဟလာတယ္။

ႏွစ္တိုင္း ၿမိဳ႕သစ္ေတြ ေဆာက္လိုက္တာ ခုေတာ့ အခန္းေတြ ဝယ္သူမရွိေတာ့ဘူး။ လူမေနတဲ့ အခန္းေတြ သန္းငါးဆယ္ေက်ာ္ရွိသတဲ့။ ဆင္းရဲသားေတြကလည္း မဝယ္ႏိုင္။

 ဒီေတာ့ ျပည္နယ္အစိုးရေတြက ေခ်းေငြေတြ ျပန္မဆပ္ႏိုင္နဲ႔ တ႐ုတ္လည္း အေႂကြးပတ္လည္ဝိုင္းလာေတာ့တယ္။

ဗဟိုအစိုးရက သူ႔ေငြေတြကို ဒီအတြက္ မသံုးႏိုင္ဘူး။ တ႐ုတ္က စီးပြားေရးတိုးတက္လာေပမဲ့ လူေတြရဲ႕ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီး လုပ္ေပးရဦးမယ္။ ဒီအတြက္ေငြေတြလိုမယ္။

 လူအိုေတြမ်ားလာတဲ့အတြက္ ေငြေတြလိုမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီလို ေခ်းေငြ ကိစၥတင္းၾကပ္လိုက္တာပဲ။

အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းေတြ ဒုကၡေရာက္မယ္။ လူေတြ အလုပ္ျပဳတ္မယ္။

 ဗဟိုအစိုးရကေတာ့ ေတာျပန္ လယ္လုပ္ ေထာက္ပံ့မယ္လို႔ဆိုတယ္။ ေတာမွာလည္း အရြယ္မေရာက္တဲ့ကေလးနဲ႔ အဖိုးအဖြားေတြပဲက်န္ေတာ့လို႔ လယ္သမားရွားပါးေနၿပီ။

တ႐ုတ္စေတာ့ေစ်းကြက္ပ်က္မႈက ၂၀၀၈ အေမရိကန္စေတာ့ေစ်း ပ်က္မႈနဲ႔ ဆင္တူေနတယ္။ တ႐ုတ္က အေမရိကန္ကို ေဝဖန္ေနေပမဲ့ စီးပြါးေရးမွာ အေမရိကန္ကို ပံုတူကူးၿပီးတိုးတက္လာတာမို႔ အေမရိကန္လို စီးပြါးပ်က္ကပ္ဆိုက္မွာ အားလံုးစိုးရိမ္ေနၾကတယ္။

မီးရထားႀကီးလို ခ်ိတ္ထားတဲ့ ကမ႓ာ့ စီးပြားေရးက ထိပ္ကတြဲေတြရပ္ရင္ အကုန္ရပ္ကုန္မွာပဲ။

 အေမရိကန္က ခုမွ စီးပြားပ်က္ကပ္က နလံထစ။ ဥေရာပက စီးပြားပ်က္ကပ္ထဲက ႐ုန္းထြက္ေနရဆဲ။ မပ်က္ဖူးဆိုၿပီး တင္းခံခဲ့တဲ့ တ႐ုတ္က ခု စလႈပ္လာၿပီ။

ဂ်ပန္စေတာ့ၫႊန္းကိန္းသံုးရာႏႈန္းေက်ာ္က်သြားၿပီ။ အေမရိကန္ကေတာ့ ရာႏႈန္းဝက္ေလာက္ပဲ က်ေသးတယ္။ ဥေရာပလည္း ႏွစ္ရာႏႈန္းက်တယ္။

ေနာက္ေန႔ေတြ ဆက္မက်ပါေစနဲ႔လို႔ ဝိုင္းဆုေတာင္းေနၾကတယ္။ ဘယ္ႏိုင္ငံကမွ က်ဆံုးမႈကို မျမင္ခ်င္ဘူး။ အေမရိကန္က ကူညီမယ္လို႔ဂတိေပးထားတယ္။

တရားအားထုတ္ေနရတဲ့ ဗမာအစိုးရႀကီးလည္း တ႐ုတ္ကို ကူညီပါလိမ့္မယ္။ ကုန္သေလာက္ရွိေနတဲ့ သယံဇာတေတြနဲ႔ေတာ့ ထပ္မကူညီမိေစဖို႔ ဆုေတာင္းရတာပဲ။ ျမစ္ဆံုကိစၥ၊ ေက်ာက္ျဖဴေရနံ ဓါတ္ေငြ႕ပိုက္လိုင္းကိစၥ၊ လက္ပန္းေတာင္းေၾကးနီေတာငိကိစၥေတြ မၿပီးခင္ ေနာက္ထပ္ ျပသနာသစ္တစ္ခု မီးေမႊးမယ္ေတာ့ မထင္ရပါဘူး။

 သူတို႔ပိုင္ဆိုင္မႈေတြထဲကေန ေက်းဇူးရွင္ႀကီးကို ေက်းဇူးဆပ္ရင္ေတာ့ ေျပာစရာမရွိပါ။
ဗမာျပည္သားအေပါင္း စီးပြားပ်က္မဲ့ေဘးမွ ကင္းေဝးၾကပါေစ။

ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္

ေမာင္လူေပ

ျပိဳင္ဖို ့ဆိုလ်ွင္

လင္ၿပိဳင္ မယားၿပိဳင္ထားပါက ေထာင္ ခုႏွစ္ႏွစ္ခ်ႏိုင္သည့္ တလင္ တမယားစနစ္ဥပေဒၾကမ္း ထြက္လာပါၿပီ။

အဲဒါ ဦးလူေပရဲ႕ သေဘာထားေလး သိခ်င္ပါတယ္ဟု မိုးမရြာ သတင္းဌာနမွ သတင္းေထာက္ ေမာင္မရစ္တရစ္က ေမးလာသည္။

ဒီဥပေဒႀကီးထြက္လာမွ ကိ္ုယ့္ကိုကိ္ုယ္ အေတာ္တံုးမွန္းသိရတာမို႔ ထင္ျမင္ခ်က္မေပးႏိုင္ပါ ဟုသာ အရွက္ေျပ ေျဖလိုက္ရသည္။

ဟုတ္တယ္ေလ။ သူမ်ားေတြ ၿပိဳင္ေကာင္းေနေပမဲ့ ကိုယ့္မွာက မရွိမဲ့ရွိမဲ့ ဘဝ။ ဘယ္လို ေရတြက္ေရတြက္ တစ္တလံုးသာထြက္သည့္ဘဝ။ မဒန္ေပကို ႏွစ္ကိုယ္ခဲြမွပဲ ၿပိဳင္ႏိုင္မည့္ဘဝ။

တစ္ေယာက္စာေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္မို႔ ဒီထက္ၿပိဳင္ရရင္ ထပ္ေျပာင္စရာ နဖူးကလည္း ဆံပင္နည္းနည္းသာရွိေတာ့သည္။ ကုန္သေလာက္ေျပာင္ေနၿပီ။

စပြန္ဆာဖိုး ေနေနသာသာ အေႂကြးေဘလ္မ်ားကိုေတာင္ ေနာက္က်ေၾကး မေပးရေရး မနည္းၾကိဳးစား အခ်ိန္ပိုေတြဆင္းေနရတဲ့ဘဝ၊ တယ္ညံ့တဲ့ငါပဲဟုသာ
ပလပ္ကၽြတ္ခ်င္ေတာ့သည္။

ေပါင္းေနတဲ့ အေပါင္းအသင္းေတြ ၾကည့္ေတာ့လည္း ကိုယ့္လို လူေတြခ်ည္းပင္။ မည္သူမွ် ၿပိဳင္ႏိုင္သူမျမင္ေသး။ကိုယ့္ထက္စြမ္းတဲ့ တိတ္တခိုး စူပါၿပိဳင္ေတြရွိရင္ သိခ်င္လွေသးရဲ႕။

နတ္ေတာ္လ

နတ္ေတာ္ လျပည့္ေတာ့မယ္။
နတ္ေတာ္ဆိုတာ နတ္တဝ္ က လာပါသတဲ့။
ဗမာေတြနတ္ကိုးကြယ္ၾကတာ ဗုဒၶဘာသာ မေရာက္ခင္ထဲကပါ။
တဝ္ဆိုတာ ျမတ္လို ့ အဓိပၸာယ္ ရပါသတဲ့။
ဒီလမွာ သီးနွံအထြက္တိုးေအာင္ နတ္ကိုးၾကလို ့ နတ္တဝ္ကေန နတ္ေတာ္ ျဖစ္လာတယ္လို ့ မွတ္သားဖူးပါတယ္။
ခုထိလည္း နတ္ကိုးကြယ္မွုက အျမစ္တြယ္ေကာင္းဆဲ။

ခုႏွစ္ေခြ.... သီတာေရမွ ပတ္ကာဆင္း..။
သာေတာင့္ သာတယ္ေလ့ နတ္ျပည္ သနင္း...။

ဘုန္း ဘုန္းတန္႔ေတဇာ ျဖာျဖာငယ္ လင္းပါလို႔ မင္း မင္းျမတ္ ထြ႗္ေခါင္ေဗြ...။

အတူေလးရယ္တဲ့ ယွဥ္ကာၿပိဳင္၊
ပန္းေမႊ႕ရာ ေရႊေကာ္ေဇာ ေရာေႏွာလို႔ထိုင္။

ပ်ိဳတိုင္းႀကိဳက္ပါတဲ့ ႏွင္းဆီခိုင္၊
ေငြေလာင္းပိုင္တဲ့ အဖဲြ႕ေတာ္သား ေဝးရာကရွား။

သန္းေကာင္ကို ေန႔မွတ္ပါလို႔၊
အရပ္ကေလးကိုတဲ့ အားမနာ၊
မေသာက္ရရင္ သီလေစာင့္တယ္တဲ့၊
ကိုးေက်ာင္းတကာ။

ေသာက္ေတာ္ဘူးရယ္နဲ႔ အိုမကြာ၊
မင္းေက်ာ္စြာလို႔ မေက်ာ္လား ေဝးရာကရွား။
ခ်စ္လိုရယ္တဲ့ ခင္မင္ ယဥ္ရွာမို႔လား၊
ကိုယ္ႀကီးေက်ာ္ေရ (ဗ်ိဳး..)
ေမာင္ႀကီးေက်ာ္ေရ (ဗ်ိဳး..)
ဒီဇဗၺဴမွာ ၿပိဳင္ဖက္ရွား၊
မိုးၾကနတ္သား။

ညေန ညေန စီမွာေလ၊
ကူနီေက်ာ့ စံကြန္း၊
ကိုယ္ႀကီးေက်ာ္ ပလီလြန္းတယ္၊
ေဆး႐ွိဳက္တဲ့ ကြ်န္း..။

( ဇာတ္ပြဲေတြရဲ႕အစပထမ အပ်ိဳေတာ္ အထြက္မွာ သီဆိုေလ့ရွိတဲ့ အပ်ိဳေတာ္နတ္ခ်င္း ေလးပါ။ နတ္ေတြထဲက ဆူပါစတားနတ္ျဖတ္တဲ့ ကိုယ္ႀကီးေက်ာ္ နတ္ေခ်ာ့ေတးက ဇာတ္ထဲက အပ်ိဳေတာ္သီခ်င္း ျဖစ္ရတဲ့အထိ ဗမာတို႔ရဲ႕ နတ္ကိုးကြယ္မႈက နက္႐ွိဳင္းခဲ့တာပဲ။ နတ္ေတာ္လအလြမ္းေျပ ေရးလိုက္ပါတယ္။)

ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္

ေမာင္လူေပ