အေသအျခာကို ျပန္တြက္ၾကည့္ေတာ့ ခရစ္စမတ္ညတစ္ညမွာ....။
ကိုင္ဇာရဲ႕ သီခ်င္းသံက ကက္စုတ္ထဲကလာေနတယ္။
ေအာ္...။ ခရစ္စမတ္ေတာင္ ေရာက္ျပန္ေပါ့လား။ ခရစ္စမတ္ဟာ ေမာင္လူေပနဲ႔ မစိမ္းခဲ့ပါဘူး။
ကိုင္ဇာရဲ႕ သီခ်င္းသံက ကက္စုတ္ထဲကလာေနတယ္။
ေအာ္...။ ခရစ္စမတ္ေတာင္ ေရာက္ျပန္ေပါ့လား။ ခရစ္စမတ္ဟာ ေမာင္လူေပနဲ႔ မစိမ္းခဲ့ပါဘူး။
ခရစ္ေတာ္ဟာ ခရစ္စမတ္မွာ ေမြးတယ္ မေမြးဘူး ေမာင္လူေပ မေတြးဘူးေပမဲ့ ခရစ္စမတ္မွာေတာ့ ေပ်ာ္ခဲ့ရတာပါပဲ။
ေမြးရပ္ေျမရဲ႕ ၿမိဳ႕ တဝက္နီးပါးက ကရင္ေတြေနၾကတယ္။ သူတို႔အားလံုးနီးပါးက ခရစ္ယာန္ေတြ။ ဒီေတာ့ ခရစ္စမတ္ဆိုရင္ ေပ်ာ္ပြဲေတြလုပ္ၾက။ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္းဖိတ္ေတာ့ ဖိုးသြားခ်င္ကလည္း ေရွ႕ဆံုးကေပါ့။
စက္မႈေက်ာင္းႀကီးေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း ေက်ာင္းနားကပ္ရက္ ခဝဲျခံရြာမ ဆိုတာ အဲဒီအခ်ိန္က ကရင္ေတြခ်ည္းေနတဲ့ေနရာ။ သူတို႔ေတြက ခရစ္စမတ္ပြဲ ေပ်ာ္ဖို႔ လုပ္ေတာ့လည္း ဖိုးသြားခ်င္က ေရွ႕ဆံုးကပါပဲ။
အဲဒီ ခရစ္စမတ္ညတစ္ညမွာ သူေလးနဲ႔ ဆံုခဲ့တာေပါ့။
ေမာင္လူေပမွာ သူငယ္ခ်င္းေပးထားတဲ့ သင္တိုင္း အနီႀကီးရွိတယ္။ ခရစ္စမတ္ဆို သင္တိုင္းအနီႀကီးစြတ္ၿပီး ပတ္ကေညာ(ကရင္) အတု လုပ္ေနၾက။
႐ုပ္ကလည္း နီစပ္စပ္ဆိုေတာ့ သင္တိုင္းစြတ္ထားရင္ ပတ္ကေညာေတြေတာင္ မခြဲတတ္ဘူး။ အမိုးတို႔ ဖထီးတို႔ေခၚၿပီး ဝင္ေရာလိုက္ရင္ ဖိုးခြား ျဖစ္ၿပီပဲ။
ကရင္စကားလည္း နည္းနည္း သင္ထားတာေလ။ ခ်စ္သူကို အဲဒို။ နင့္ကိုခ်စ္တယ္ဆို ရာအဲနာ အားႀကီးေလာ ဘာညာေပါ့။ (တခါမွေတာ့ ဒီစကားေတြ မေျပာလိုက္ရပါဘူး။ သင္ထားတာပဲ အဖတ္တင္တာ။)
ခဝဲျခံကြင္းထဲမွာ ခရစ္စမတ္ ေပ်ာ္ရြင္ပဲြရွိၿပီဆိုရင္ ပါလာတဲ့ သင္တိုင္းႀကီး ေကာက္စြတ္ၿပီး ပါဝင္ ေပ်ာ္ပြဲဆင္တာေပါ့။
အေဆာင္က ပါလာတဲ့ အေဖၚေတြကလည္း ကိုယ္စိတ္ဝင္စားတဲ့ ေကာင္မေလးေတြနားကပ္ ကစားပြဲေတြႏြဲေနၾကေတာ့ သင္တိုင္းဝတ္ ကရင္တု ေမာင္လူေပ သင္းကြဲငွက္ျဖစ္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ တီးဝိုင္းနားမွာ ေယာင္လည္လည္နဲ႔ အားေပးေနေတာ့တယ္။
အဲဒီမွာ စေတြ႕တာပဲ။ ကရင္မေလးႏွစ္ေယာက္။ သင္တိုင္းေလးေတြနဲ႔ပဲ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ တီးဝိုင္းရဲ႕ ပရိတ္သတ္နားက မတ္တတ္အားေပးေနတဲ့ သူေတြထဲမွာ သင္တိုင္းဝတ္ထားတာ ကိုယ္ေတြပဲ ရွိေနတယ္။က်န္တဲ့ သင္တိုင္းဝတ္ထားသူေတြက ခုံေတြနဲ႔ ထိုင္ေနၾကတာ။
ဒီေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ထဲမွာ တစ္ေယာက္က ေမာင္လူေပကို ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္ လုပ္ေနတယ္။ ေသခ်ာေအာင္ ျပန္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္။ ကိုယ့္ကို ၾကည့္ေနတာ ေသခ်ာၿပီ။
ဒီတခါေတာ့ ဘဘုန္းႀကီးရဲ႕ ပီယေဆး အစြမ္းျပၿပီေပါ့။ အခ်ိန္ၾကၿပီ။ လာထား အာဘြားေတြ ေပးလိုက္မယ္ ဘာညာနဲ႔ စဥ္းစားေနတုန္း ကရင္မေလးက အနားကပ္လာတယ္။
ၿပီးေတာ့ အကိုက ဒီအပိုင္းမွာ ေနတာလားတဲ့။ ေမးတယ္။
ဟုတ္တယ္ညီမလို႔ ေျဖလိုက္ေတာ့ မဝ့ံမရဲ ျဖစ္ေနရွာတဲ့ မ်က္ႏွာေလးက ၾကည္သြားတယ္။
ဟုတ္ၿပီ။ ငါ့ကို မိတ္ဆက္ေတာ့မယ္။ မိတ္ေဆြျဖစ္ရင္ အိမ္လည္သြားမယ္။ ၿပီးရင္ ဘာညာနဲ႔ အေတြးမဆံုးခင္ ကရင္မေလးက ေျပာလိုက္တယ္။
" မ႐ိုမေသ။ အိမ္သာဘယ္နားမွာ ရွိလဲဟင္။ မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့လို႔ပါ" တဲ့။
ေမြးရပ္ေျမရဲ႕ ၿမိဳ႕ တဝက္နီးပါးက ကရင္ေတြေနၾကတယ္။ သူတို႔အားလံုးနီးပါးက ခရစ္ယာန္ေတြ။ ဒီေတာ့ ခရစ္စမတ္ဆိုရင္ ေပ်ာ္ပြဲေတြလုပ္ၾက။ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္းဖိတ္ေတာ့ ဖိုးသြားခ်င္ကလည္း ေရွ႕ဆံုးကေပါ့။
စက္မႈေက်ာင္းႀကီးေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း ေက်ာင္းနားကပ္ရက္ ခဝဲျခံရြာမ ဆိုတာ အဲဒီအခ်ိန္က ကရင္ေတြခ်ည္းေနတဲ့ေနရာ။ သူတို႔ေတြက ခရစ္စမတ္ပြဲ ေပ်ာ္ဖို႔ လုပ္ေတာ့လည္း ဖိုးသြားခ်င္က ေရွ႕ဆံုးကပါပဲ။
အဲဒီ ခရစ္စမတ္ညတစ္ညမွာ သူေလးနဲ႔ ဆံုခဲ့တာေပါ့။
ေမာင္လူေပမွာ သူငယ္ခ်င္းေပးထားတဲ့ သင္တိုင္း အနီႀကီးရွိတယ္။ ခရစ္စမတ္ဆို သင္တိုင္းအနီႀကီးစြတ္ၿပီး ပတ္ကေညာ(ကရင္) အတု လုပ္ေနၾက။
႐ုပ္ကလည္း နီစပ္စပ္ဆိုေတာ့ သင္တိုင္းစြတ္ထားရင္ ပတ္ကေညာေတြေတာင္ မခြဲတတ္ဘူး။ အမိုးတို႔ ဖထီးတို႔ေခၚၿပီး ဝင္ေရာလိုက္ရင္ ဖိုးခြား ျဖစ္ၿပီပဲ။
ကရင္စကားလည္း နည္းနည္း သင္ထားတာေလ။ ခ်စ္သူကို အဲဒို။ နင့္ကိုခ်စ္တယ္ဆို ရာအဲနာ အားႀကီးေလာ ဘာညာေပါ့။ (တခါမွေတာ့ ဒီစကားေတြ မေျပာလိုက္ရပါဘူး။ သင္ထားတာပဲ အဖတ္တင္တာ။)
ခဝဲျခံကြင္းထဲမွာ ခရစ္စမတ္ ေပ်ာ္ရြင္ပဲြရွိၿပီဆိုရင္ ပါလာတဲ့ သင္တိုင္းႀကီး ေကာက္စြတ္ၿပီး ပါဝင္ ေပ်ာ္ပြဲဆင္တာေပါ့။
အေဆာင္က ပါလာတဲ့ အေဖၚေတြကလည္း ကိုယ္စိတ္ဝင္စားတဲ့ ေကာင္မေလးေတြနားကပ္ ကစားပြဲေတြႏြဲေနၾကေတာ့ သင္တိုင္းဝတ္ ကရင္တု ေမာင္လူေပ သင္းကြဲငွက္ျဖစ္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ တီးဝိုင္းနားမွာ ေယာင္လည္လည္နဲ႔ အားေပးေနေတာ့တယ္။
အဲဒီမွာ စေတြ႕တာပဲ။ ကရင္မေလးႏွစ္ေယာက္။ သင္တိုင္းေလးေတြနဲ႔ပဲ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ တီးဝိုင္းရဲ႕ ပရိတ္သတ္နားက မတ္တတ္အားေပးေနတဲ့ သူေတြထဲမွာ သင္တိုင္းဝတ္ထားတာ ကိုယ္ေတြပဲ ရွိေနတယ္။က်န္တဲ့ သင္တိုင္းဝတ္ထားသူေတြက ခုံေတြနဲ႔ ထိုင္ေနၾကတာ။
ဒီေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ထဲမွာ တစ္ေယာက္က ေမာင္လူေပကို ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္ လုပ္ေနတယ္။ ေသခ်ာေအာင္ ျပန္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္။ ကိုယ့္ကို ၾကည့္ေနတာ ေသခ်ာၿပီ။
ဒီတခါေတာ့ ဘဘုန္းႀကီးရဲ႕ ပီယေဆး အစြမ္းျပၿပီေပါ့။ အခ်ိန္ၾကၿပီ။ လာထား အာဘြားေတြ ေပးလိုက္မယ္ ဘာညာနဲ႔ စဥ္းစားေနတုန္း ကရင္မေလးက အနားကပ္လာတယ္။
ၿပီးေတာ့ အကိုက ဒီအပိုင္းမွာ ေနတာလားတဲ့။ ေမးတယ္။
ဟုတ္တယ္ညီမလို႔ ေျဖလိုက္ေတာ့ မဝ့ံမရဲ ျဖစ္ေနရွာတဲ့ မ်က္ႏွာေလးက ၾကည္သြားတယ္။
ဟုတ္ၿပီ။ ငါ့ကို မိတ္ဆက္ေတာ့မယ္။ မိတ္ေဆြျဖစ္ရင္ အိမ္လည္သြားမယ္။ ၿပီးရင္ ဘာညာနဲ႔ အေတြးမဆံုးခင္ ကရင္မေလးက ေျပာလိုက္တယ္။
" မ႐ိုမေသ။ အိမ္သာဘယ္နားမွာ ရွိလဲဟင္။ မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့လို႔ပါ" တဲ့။
No comments:
Post a Comment