အရင္က ဆရာေတာ္မ်ား

ေမာင္လူေပက ဘုန္းဘုန္းေတြနဲ႔ အမ်ိဳးေတာ္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဘုန္းဘုန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ရင္းႏွီးစြာ ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားခြင့္ ရခဲ့ဖူးတယ္။

ေရႊက်င္ဂိုဏ္းရဲ႕ ဒုတိယ သာသနာပိုင္ ေလးပါးထဲမွာ တစ္ပါး ျဖစ္တဲ့ မန္းေလးက ပိုက္က်ံဳးဆရာေတာ္ဆိုတာ ရွိတယ္။ အဘိဓဇ မဟာရဌဂု႐ုဘြဲ႕ ရ ဆရာေတာ္ႀကီးပဲ။

မန္းေလးမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထြန္းၾကည္ တန္ခိုးထြားခ်ိန္ေပါ့။ ဘုန္းႀကီးေတြကို နန္းတြင္းထဲပင့္ၿပီး ၾသဝါဒခံရေနတာေတြ သတင္းထဲပလူပ်ံေနတဲ့ အခ်ိန္။ ဒါေပမဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ၾသဝါဒ စရိယ ပိုက္က်ံဳးဆရာေတာ္ႀကီးကို တခါမွ ဒီပြဲေတြမွာ မေတြ႕ဘူး။
ဒါနဲ႔ ေတာင္ငူ ေရႊက်င္စာျပန္ပြဲ ႂကြလာတုန္း ေလွ်ာက္ထားေမးျမန္းမိတယ္။ ဆရာေတာ္ကို နန္းတြင္းထဲက ၾသဝါဒခံယူပဲြေတြမွာ မေတြ႕မိတာ ဘာလို႔ပါလဲလို႔။

ဆရာေတာ္ႀကီးက ရယ္တယ္။
ၿပီးေတာ့ ဒီလို ရွင္းျပတယ္။
ဒီအေကာင္ေတြ တက္လာထဲက သာသနာနဲ႔မအပ္တဲ့ တီဗီေတြ ေက်ာင္းကိုအတင္းလႉ၊ ဘုန္းႀကီးေတြက ျငင္းလည္းမရ။ေက်ာင္းေပၚ ေသနပ္ေတြ တကားကားနဲ႔ တက္။ သူတို႔ေတြကို ၾသဝါဒေပးရင္ ေပးတဲ့ ၾသဝါအတိုင္းလည္း လုပ္တာမဟုတ္။ ႐ုပ္ျပေကာင္းေအာင္ စည္းရံုးေရးဆင္းေနတာမို႔ နန္းတြင္းကပင့္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မႂကြပါဘူးတဲ့။ ေပးတဲ့ ၾသဝါဒအတိုင္းမလုပ္ေတာ့ ၾသဝါဒေပးရတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ေတြကို မထီေလးစား လုပ္တာနဲ႔ အတူတူပဲတဲ့။
ဆရာေတာ္ႀကီးဟာ ျပန္လြန္ေတာ္မူသြားတဲ့အထိ နန္းတြင္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ ကင္းေအာင္ ေနေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ပါးက ေရႊက်င္ဒုတိယ သာသနာပိုင္ ဗာရာဏသီဆရာေတာ္ပါ။ သူ႔ကို အဘိတဇ မဟာရဌဂု႐ု ခ်ီးျမႇင့္တဲ့ပြဲမွာ သူတစ္ပါးသာ ဒီဘြဲ႕ရတာမို႔ ဘြဲ႕ခံ ကိုယ္ေတာ္ေတြကိုယ္စား သူက ၾသဝါဒကထာ မိန္႔ၾကားရမွာပါ။ ဒီေတာ့ ဆရာေတာ္ႀကီးက ဝိနည္းလြတ္ေအာင္ သူု႔တပည့္ဆရာေတာ္တပါးကို သူ႔ကိုယ္စား ၾသဝါဒ ေပးေစခဲ့ပါတယ္။

ဆရာေတာ္ႀကီးနဲ႔ ေတြ႕ေတာ့လည္း ဆရာေတာ္ႀကီးက ဒီလိုမိန္႔ၾကားပါတယ္။
ငါ့ေျမးေရ။ သူတို႔ေတြက မေပါင္းလည္းခက္ ေပါင္းလည္းခက္ေတြ။ တို႔ေတြက ၾသဝါဒေပးဆိုရင္ လိုက္နာမဲ့သူကိုပဲ ေပးခ်င္တာ။ ဒါေၾကာင့္ တပည့္တစ္ပါးကို ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ေရးခိုင္းၿပီး ဖတ္ၾကားေစပါသတဲ့။

သူ႔ညီေတာ္ ေမၿမိဳ႕ဝိသုဓၶာရံု ဆရာေတာ္က ပိုျပတ္သားေသးရဲ႕။ အဂၢမဟာပဏၰိတဘြဲ႕ ဆက္ကပ္ပြဲကို သြားေတာင္မတက္။

ေတြ႕ကရာဘုန္းႀကီးေတြ ဘြဲ႕စံုေပးေနတာမို႔ ေရာေက်ာ္ထဲမပါခ်င္လို႔တဲ့။ ဘြဲ႕ကပ္ခ်င္ရင္ ေက်ာင္းလာကပ္ဆိုလို႔ မန္းေလးတိုင္းမႉးက သူ႔ေက်ာင္းသြားကပ္ရပါတယ္။

ခုေခတ္လို အစိုးရကို ေလာ္ဘီလုပ္ေနတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ေတြကို ဒီဆရာေတာ္ေတြမ်ား သက္ရွိထင္ရွား ရွိေသးရင္ ဘာေျပာမယ္မသိ။