Wednesday, December 9, 2015

အမိွုက္

ျမန္မာျပည္တြင္ အကုန္ရွားေပမဲ့ ေပါတာက အမွိုက္ေတြပါ။ ေနရာတကာမွာ အဆင္ေျပသလို အမွိုက္ပံုၾကတာ အစဥ္အလာေတာင္ ျဖစ္ေနေပါ့။

အဲဒီ အမွိုက္ပံု နားမွာပဲ ေနၾက ထိုင္ၾက စားၾက ေသာက္ၾကနဲ႔မို႔ အမွိုက္ပံုရန႔ံ ယဥ္ေက်းမႈက သာမန္ ဆင္းရဲသားေတြအတြက္ အသားၾကေနၾကၿပီ။ ရပ္ကြက္ေစ်းဆိုတာလည္း အမွိုက္ေတြနဲ႔ ညစ္ပတ္ေပေရေနမွ ေစ်းလို႔ ထင္ၾကေတာ့တယ္။ သန္႔ရွင္းသတ္ရပ္ လွပေနရင္ ေစ်းထဲမဝင္ရဲေတာ့ဘူး။ ေစ်းႀကီးမယ္ ရိတ္ေတာ့မယ္ပဲ ထင္ၾကေတာ့တယ္။

စုတ္စုတ္ဖတ္ဖတ္ ယဥ္ေက်းမႈက ႀကီးစိုးလာေတာ့ ေနရာတကာ ယင္တေလာင္းေလာင္း။ ဖုန္ေတြ ကားမီးခိုးမႈန္ေတြ လိမ္းက်န္ေနတဲ့ ဆိုင္တန္းေတြမွာ ယင္ေတြအံုေနတာကို လက္နဲ႔ေဝွ႕ယမ္းရင္း ငါးေတြလတ္တယ္ေနာ္လို႔ ငါးသည္က ေျပာတာလည္း လက္ခံၾကတာပါပဲ။ ေရခဲ႐ိုက္ဖို႔ ေဝးလို႔ ေရေတာင္အႏိုင္ႏိုင္ေဆးထားရတဲ့ ဒီအသားငါးေတြကို ယင္ဘယ္နစ္ေကာင္နားသြားတယ္ဆိုတာ ဘယ္သူကမွလည္း အလုပ္ရႈပ္ခံၿပီး သူ႔ေတသန မျပဳၾကပါ။ ဗက္တီးရီးယားေတြ ဘယ္ေလာက္ေပါက္ဖြားေနၿပီလည္းလို႔ ဘယ္သူမွ ဓါတ္ခြဲစမ္းသပ္မႈ မျပဳၾကပါ။

တေန႔တာဝမ္းေရးအတြက္ လမ္းေပၚကေစ်း၊ လမ္းေဘးကေစ်း၊ သက္သာမဲ့ ထင္ရတဲ့ ေစ်းကိုသြား အေလးမခိုးဖို႔ ေစ်းသည္ကိုေျပာရင္း အေျပးအလႊားဝယ္ယူေနၾကတဲ့ အိမ္ရွင္မကလည္း အမွိုက္ေတြနဲ႔ ယင္ေကာင္ေတြကို ဂ႐ုမျပဳအားၾကပါ။ ရံုးအမီက်ာင္းအမီ အခ်ိန္မီ ခ်က္ျပဳတ္ဖို႔သာ အာရံုရွိၾကပါတယ္။

အမွိုက္ေတြ စနစ္တက် ပစ္ဖို႔ကလည္း အမွိုက္ပံုး လံုေလာက္စြာမရွိ။ အမွိုက္ကား အခ်ိန္မွီမလာ။ အမွိုက္ပံု စနစ္တက်မရွိ။ အမ်ားစုက အထပ္ျမင့္ တိုက္ခန္းေတြကေန ဆင္းပစ္ဖို႔ အခ်ိန္မရွိ။ တိုက္မွာလည္း အမွိုက္သိမ္း စနစ္မရွိ။ ထိုသို႔ေသာ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ပိုက္ဆံယူကာ အမွိုက္ပစ္တဲ့အလုပ္ကို လုပ္ကိုင္ၾကေသာ လူတန္းစားတရပ္ပင္ ေပၚလာေသးရဲ႕။ သူတို႔ကိုေခၚကာ အမွိုက္ပစ္ခိုင္းသည္ကလည္း ပိုက္ဆံေပးရသည္မို႔ မေပးခ်င္။

ဤသို႔ေသာ အေၾကာင္းမ်ားက ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားအမွိုက္ပစ္ခ်တတ္ေသာ အေလ့အထကို တိုးပြားေစကာ အိမ္ေနာက္ေဖး ေစ်းဆိုင္မတည္ႏိုင္ပဲ အမွိုက္ပံုတည္ ၾကပါေတာ့တယ္။ ေအာက္ထပ္ေနသူမ်ားကား ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားအမွိုက္ပံု၏ ရန႔ံမ်ိဳးစံုအျပင္ ႂကြက္ ျခင္ ယင္ ေပါင္းစံုရဲ႕ ေသာင္းက်န္းမႈ ဒါဏ္ကို အလူးအလဲ ခံစားရသူမ်ားပင္။

ယခုလာမဲ့ သတင္းပတ္ကေတာ့ အမွိုက္ေကာက္မဲ့သတင္းပတ္တဲ့။ NLD အမတ္မ်ားက ဦးစီးကာ လူမႈေရး အသင္းအဖြဲ႕ေပါင္းစံု ပါဝင္ၿပီး လႈပ္ရွားၾကမယ္တဲ့။ အားရစရာ။

အမွိုက္ေကာက္ၾကမဲ့ လုပ္အားေပးမ်ားက လက္အိပ္ ပါးစပ္ကာ တံမ်က္စီး ေဂၚျပား အမွိုက္အိပ္ စသည့္ အမွိုက္သိမ္းကရိယာ စံုလင္စြာျဖင့္ အမွိုက္ေကာက္ၾကဖို႔လည္း အၾကံျပဳပါတယ္။ ခၽြန္ထက္သည့္အရာမ်ားကို သတိထားၾကပါ။ တခါသံုး ေဆးထိုးအပ္မ်ားကို သီးျခားခြဲထားပါ။ လက္ျဖင့္ မကိုင္မိပါေစနင့္။

ေကာက္ထားေသာအမွိုက္မ်ားကို ပစ္ရန္လည္း စနစ္ၾကသည့္ အမွိုက္ပံု လိုပါမယ္။ အမွိုက္ကားအေခါက္ေရမ်ားမ်ားသယ္ႏိုင္ေရးအတြက္လည္း ဓါတ္ဆီ ဒီဇယ္စတဲ့ ေလာင္စာဆီေတြ လိုမယ္။ ဒီေန႔အမွိုက္ေကာက္ၿပီး နက္ျဖန္ ျပန္ပြ မျဖစ္ေအာင္ အမွိုက္ပံုးေတြ စနစ္တက် ထားေပးဖို႔လည္း လိုမယ္။ စည္ပင္က စနစ္တက် အမွိုက္သိမ္းၾကဖို႔လည္း လိုမယ္။ အမွိုက္ကို ေတြ႕ကရာ ေနရာမွာ စြန္႔ပစ္တတ္တဲ့ အေလ့ကိုလည္း ျပင္ၾကဖို႔လိုမယ္။ အမွိုက္မပံုရဆိုင္းပုဒ္ျမဳတ္ေအာင္ အမွိုက္ပံုထားတာေတြ ကြမ္းတံေတြး မေထြးရဆိုင္းပုဒ္ကို ေပေရေနေအာင္ ကြမ္းတံေတြးေထြးၾကတာေတြ စတဲ့ စည္းကမ္းမဲ့မႈေတြကိုလည္း ျပင္ဖို႔လိုမယ္။ အေလ့အက်င့္ဆိုတာ တေျဖးေျဖး ျပင္ၾကရင္ ရပါတယ္။ စည္းကမ္းသတ္မွတ္ထားၿပီး မလိုက္နာရင္ တိတိက်က် အေရးယူေပးေပါ့။

လိုအပ္ခ်က္ေတြမ်ား အမွိုက္ေတြေပါတဲ့ႏိုင္ငံမွာ တပိုင္တႏိုင္ အမွိုက္ေကာက္ၾကဖို႔ ေဆာ္ၾသေပးတဲ့ အန္တီကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

အမွိုက္ကင္းစင္ ျမန္ျပည္တခြင္ျဖစ္ေစဖို႔ အမွိုက္ေကာက္ၾကပါစို႔။

က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္လူေပ ပါ။

ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္

ေမာင္လူေပ



 

No comments:

Post a Comment