သီတင္းကၽြတ္ၿပီ။
သီတင္းကၽြတ္ၿပီတဲ့။ သီတင္းကၽြတ္လွ်င္ ေဗ်ာက္အိုးသံၾကားရမည္။ လူႀကီးမိဘေတြကို ကန္ေတာ့ၾကရမည္။ မဂၤလာေဆာင္ေတြတက္ရမည္။ ခရီးသြားသူမ်ား၍ လမ္းေပၚတြင္ကားက်ပ္မည္။
သီတင္းကၽြတ္လွ်င္ အဓိကဂ႐ုစိုက္ခံရသူမ်ားကား အပိ်ဳႀကီး၊ လူပ်ိဳႀကီးမ်ားပင္တည္း။ 'ဘယ္ေတာ့စားရမွာလည္း၊ သီတင္းကၽြတ္ၿပီေနာ္' စသည့္ ေမးခြန္းတစ္ေလွႀကီးကို ေျဖဆိုရန္ျပင္ေပေတာ့။ ရတာမလို၊ လိုတာမရေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ မိသားစုအေရးလုံးပန္းေနၾကရသျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အခ်စ္ေရးမွာကံေခလြန္းလွေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ေပ်ာ္ရင္းပါးရင္း အခ်ိန္လင့္သြားေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ အေၾကာင္းေၾကာင္းေသာ အေၾကာင္းမ်ားအဆင္မေျပေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ တကိုယ္တည္းသာ ေအးရာေအးေၾကာင္း ေနၾကသူမ်ားကို သီတင္းကၽြတ္လွ်င္ ခလုပ္တိုက္ျခင္းကား မသင့္လွ။
တကယ္ဆိုလွ်င္ ကိုယ္တိုင္ဝင္၍ အက်ိဳးေဆာင္ေပးသင့္ၾကသည္။ ဆိုၾကပါစို႔ 'အညာေျမကဆရာေပ'လူပ်ိဳႀကီးႏွင့္ ေနျပည္ေတာ္မွ အပ်ိဳႀကီးကို စြံေစခ်င္သည္ဆိုပါေသာ္ ၾကားပြဲစားလို ဝင္ေရာက္ကာ အက်ိဳးေဆာင္ၾကပါကုန္။ 'ေဆးေပးတာယူလိုေသာ္လည္း မီးယူရန္ေၾကာက္' ေနၾကေသာသူမ်ားျဖစ္၍ 'တေယာက္တည္းမပ်င္းဘူးလား'ဆိုလွ်င္ 'ေအးခ်မ္းတာေပါ့' ဟု ေျဖၾကမည္မို႔ ေအာင္သြယ္ဖို႔လည္း လြယ္မည္မထင္။ ရီးစားထားရမည္ကို 'အလာ့ဂ်စ္' ျဖစ္မည္အလား စိုးရိမ္ၾကသူမ်ားဆိုလွ်င္ ပိုဆိုးပါအ့ံ။
ဝါတြင္းသံုးလမွာ မဂၤလာမေဆာင္ေကာင္းဆိုေသာ္ျငားလည္း 'ကိုဝင္းၾကည္' ႏွင့္ေတြ႕ကာ 'အေရွ႕အလယ္ပိုင္းျပသနာ' ေၾကာင့္ အက်ဥ္းရံုးၿပီး 'အာဝါဟ၊ဝိဝါဟ'ၾကရသည္ကိုလည္း မၾကာမၾကာၾကားမိ၏။ ထိုသူမ်ားအတြက္ကား သီတင္းကၽြတ္သည္ 'ေႏွာင္းခဲ့ၿပီေလ' ျဖစ္ေနမည္ထင္၏။
ေရွးကေတာ့ သီတင္းကၽြတ္လကို 'သႏၲဴ' ဟုေခၚခဲ့ၾကသည္။ စပါးပင္ေတြေထာင္မတ္ေသာလဟူ၏။ ေနာက္မွ သီတင္းဝါလကၽြတ္ေသာအခါျဖစ္၍ သီတင္းကၽြတ္ဟု ေျပာင္းလည္းေခၚတြင္လာခဲ့သည္။
ရာသီကား 'တူရာသီ' ။ အာသာဝတီၾကယ္ႏွင့္လမင္းတို႔စန္းယွဥ္ကာ မြန္းတည့္ဆို၏။ ရာသီပန္းကား ၾကာျဖဴပန္း ျဖစ္၏။ ' ၾကာနီတပြင့္ျဖဴတပြင့္ တဲႏွင့္ပနံသင့္' ဟူသည့္ ဆရာမင္းသုဝဏ္၏ လယ္ေစာင့္တဲကဗ်ာေလးကား ဒီရာသီမွာ ေရးထားသလား ထင္မွတ္ရ၏။
အေရွ႕ေတာင္အာရွအဖြဲ႕ဝင္ႏိုင္ငံမ်ားတြင္လည္း သီတင္းကၽြတ္လျပည့္တြင္ 'mid autumn moon festival' ဟုေခၚေသာ ပြဲေတာ္ကိုက်င္းပၾကသည္။ လမုန္႔ပြဲေတာ္ဟု အလြယ္ေခၚၾကသည္။ ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ခ်ီရွိခဲ့ေလၿပီ။ တ႐ုတ္အႏြယ္ဝင္မ်ားအတြက္ အလြန္အေရးပါေသာ ပြဲေတာ္တစ္ခုပါ။
တ႐ုတ္ေရွးေဟာင္းပံုျပင္အရ ေရွးက ေနဆယ္စင္းထြက္ေပၚသျဖင့္ အလြန္ပူသည္ဆို၏။ ထိုအခါ လူစြန္းေကာင္းႀကီး'ယီ'က ေနကိုးစင္းကို ေလးႏွင့္ပစ္ခ်လိုက္သည္။ မိုးေပၚဘုရားျဖစ္ေသာ ေက်ာက္စိမ္းဘုရင္ႀကီးက ထာဝရအသက္ရွည္မည့္ အေဆာင္ကိုခ်ီးျမႇင့္သည္။သူရဲေကာင္းႀကီးမရွိခ်ိန္တြင္ သူ႔တပည့္က လုယူဖို႔လာေသာအခါ သူ႔မိန္းမ'ခ်င္'ကရန္သူလက္အပါမခံရဖို႔အတြက္ အေဆာင္ကိုၿမိဳခ်လိုက္ေသာေၾကာင့္ ထာဝရမေသေတာ့။ ခ်စ္သူႏွင့္ေဝးရာမသြားလို၍ လမင္းဆီသို႔ ေရြးကာေရာက္သြားရသည္။ တ႐ုတ္လ၏ ရွစ္လေျမာက္လျပည့္ညတြင္ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ျပန္ဆံုေရးအတြက္ ရွာေဖြၾကရ၏။ လမုန္႔ေပၚမွ အကြင္းကိုးကြင္းပံုမွာ သူရဲေကာင္းႀကီး'ယီ'ပစ္ခ်ခဲ့ေသာ ေနကိုးစင္းကို ကိုယ္စားျပဳေသာဟူ၏။
တ႐ုတ္႐ိုးရာ လမုန္႔ပြဲေတာ္ကား တ႐ုတ္ႏွစ္သစ္ကူးပြဲမွလြဲလွ်င္ ဒုတိယေျမာက္အစည္ကားဆံုးပြဲေတာ္ပင္။ ေကာက္သစ္စားပြဲမွ ျဖစ္တည္လာေသာ ဒီပြဲေတာ္ကိုကမ႓ာအႏွ႕ံမွ တ႐ုတ္ႏြယ္ဖြားမ်ားလည္း က်င္းပၾကသည္။
ဂ်ပန္ပံုျပင္ကေတာ့တမ်ိဳး။ လေစာင့္နတ္မင္းအဖိုးအိုက တဦးတည္းေနရတာပ်င္းလွေသာေၾကာင့္ လေပၚမွာအတူေနရန္ အေဖၚရွာဖို႔ကမ႓ာေျမသို႔ ဆင္းလာသည္တဲ့။ ကမ႓ာေျမမွ တိရိစၧာန္မ်ားကလည္း လေပၚလိုက္ခ်င္ၾကေသာေၾကာင့္ လေစာင့္နတ္မင္းဖိုးဖိုးကို အၿပိဳင္ လက္ေဆာင္ေတြေပးၾက၏။ ေမ်ာက္မင္းက သစ္သီးေတြလက္ေဆာင္ေပးသည္။ ျခေသၤ့မင္းက အသားငါးေတြလက္ေဆာင္ေပးသည္။ မ်က္ႏွာမြဲျဖစ္ရွာေသာယုန္ေလးမွာေတာ့ ေပးစရာလက္ေဆာင္က ျမက္သာရွိပါသည္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ယုန္ေလးက မီးပံုထဲခုန္ဆင္းၿပီး ယုန္သားမီးကင္ကို ဖိုးဖိုးအား လက္ေဆာင္ေပးလိုက္ပါ၏။
အသက္ကိုရင္းတဲ့ ယုန္ေလး၏လက္ေဆာင္ကို သေဘာၾကေသာ လမင္းေစာင့္ဖိုးဖိုးႀကီးက သူ႔တန္ခိုးနဲ႔ယုန္ေလးကို အသက္ျပန္ရွင္ေစၿပီး လေပၚအျပန္မွာ အေဖၚအျဖစ္ေခၚသြားေရာ။ ေရႊလမွာယုန္ဝပ္လို႔ ဆန္ဖြတ္တဲ့အဖိုးအိုဆိုတဲ့ပံုျပင္နဲ႔ခပ္ဆင္ဆင္။ လမင္းဖိုးဖိုး ဆင္းလာတဲ့ေန႔မို႔ လမုန္႔နဲ႔ပူေဇာ္ရသည္ဆို၏။
အမွန္ကေတာ့ လယ္ယာေျမမွ ေကာက္သစ္ေပၚခ်ိန္မွာ စုေပါင္းၿပီးေပ်ာ္ပါးၾကတဲ့ ေကာက္သစ္စားပြဲေပါ့။ ျမန္မာျပည္ေက်းလက္မွာ ပုန္းမက်ီနတ္ဆိုတဲ့ က်ီေစာင့္နတ္၊ လယ္ေစာင့္နတ္တင္တဲ့လေပါ့။ ေရွးအယူအဆေတြက လူမ်ိဳးအားလံုးမွာခပ္ဆင္ဆင္ပါ။ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ ( တ႐ုတ္လရဲ႕ရွစ္လေျမာက္လျပည့္)ညရဲ႕ လမင္းဟာ ျမဴမႈန္ေဝးကင္း တိမ္ေမွးရွင္းကာ အလြန္သာယာေသာေၾကာင့္ စိုက္ပ်ိဳးရာသီတြင္ မိုးေရမွန္ေစခဲ့ေသာမိုးနတ္မင္းကို ေကာက္သစ္ေပၚဦးစတြင္ ပူေဇာ္ပသခဲ့ေသာအေလ့အထသည္ ေရွးကပင္ ရွိခဲ့ၾကသည္။
ျမန္မာအယူအားျဖင့္ တာဝတႎမွ ခုႏွစ္ဝါေျမာက္ဝါဆိုၿပီးျပန္ႂကြလာတဲ့ဘုရားရွင္ကို ဆီမီးျဖင့္ပူေဇာ္ၾကသည္။ ထိုနည္းအတူ လူႀကီးမိဘေတြကို ရွိခိုးကန္ေတာ့ၾကသည္။ အလြန္ခ်စ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ႐ိုးရာအယူအဆေလးပါပင္။
ေမာင္လူေပကေတာ့ အေဝးေရာက္ေနပါေသာေၾကာင့္ ကန္ေတာ့ခံအဆင့္ မဟုတ္ပါ။ ငါးထိပ္စီးေျပာင္းၾကသူအမ်ားစုကလူႀကီးေတြျဖစ္ေနၿပီ။ ကန္ေတာ့ခံေနရာေရာက္ကုန္ၿပီ။ ဆုေတြေပးၾကရမည္။ မုန္႔ဖိုးေတြေပးၾကရမည္။
ဒီႏွစ္ရဲ႕ ဝါကၽြတ္ပြဲမွာ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္း မိတ္ေဆြအေပါင္းနဲ႔ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားအေပါင္း က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
ေမာင္လူေပ
No comments:
Post a Comment