ေတာင္ငူရာဇဝင္

သမိုင္းကို မအေအာင္ သင္တယ္လို႔ ေဒါက္တာ သန္းထြန္းက ေျပာဖူးတယ္။ သမိုင္းမွာ ဂုဏ္တက္စရာေတြ ရွိသလို ဂုဏ္ပ်က္စရာေတြလည္း ရွိတယ္။ အဲဒီသမိုင္းေတြထဲမွာ ေမြးရပ္ေျမ ေတာင္ငူကလည္း တစိတ္တပိုင္း ပါဝင္ေနေလရဲ႕။

ငယ္ငယ္က စာသင္ဖူးတဲ့ တီတီစီေက်ာင္းဝန္းႀကီးဟာ ၿမိဳ႕႐ိုးႀကီးၿပိဳၾကသြားလို႔ ျဖစ္ေနတဲ့ ကုန္းေပၚမွာ ရွိေနတယ္ဆိုတာ၊ က်ံဳးတြကို ၾကည့္ၿပီး ၿမိဳ႕ရဲ႕ အက်ယ္ကို မွန္းဆႏိုင္တယ္ဆိုတာ၊ မန္းရပ္ဆိုတာ မင္းေတြေနတဲ့ မင္းရပ္က လာတယ္ဆိုတာ၊ ရခိုင္စု၊ ကသည္းစု၊ ယိုးဒယားတန္း ရပ္ကြက္ေတြက စစ္သု႔ံပန္းေတြကို ထားခဲ့တဲ့ ေနရာေတြဆိုတာ၊ တိုက္တန္းဆိုတာ ေၾကးတိုက္တန္းကို ေခၚတယ္ဆိုတာ၊ ေငြလွံေတာ္ေတြ သြန္းရလို႔ ေငြလွံ၊ အိုးသည္ေတြ ေနၾကလို႔ အိုးကုန္း စသည္ျဖင့္ ေခၚခဲ့ၾကတာေတြကို လူငယ္အမ်ားစု မသိၾကေတာ့။ တီကိုးတီ ကုန္းကိုးကုန္းနဲ႔ တည္ခဲ့တဲ့ၿမိဳ႕။ ေတာင္ငူေလး၊ ေတာင္ငူႀကီး၊ ၿမိဳ႕ႀကီး၊ ေကတုမတီအျဖစ္ အဆင့္ဆင့္ ေျပာင္းလည္းခဲ့တဲ့ၿမိဳ႕ေလ။

ေကတုမတီကို မင္းႀကီးညိဳက ၁၅၁၀ မွာ တည္ခဲ့သတဲ့။ အင္းဝကို ရွမ္းေတြက ၁၅၂၇မွာ သိမ္းပိုက္ခဲ့လို႔ ျမန္မာေတြ ေတာင္ငူဖက္ဆုတ္လာၾကရင္း ေတာင္ငူဟာ စည္ကားလာတယ္။ ပုဂံပ်က္တဲ့ ၁၂၈၇ထဲက ျပန္လည္မစုစည္းႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံကို မင္းႀကီးညိဳရဲ႕သား တပင္ေရႊထီးက စုစည္းဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။

မင္းပ်ိဳမင္းလြင္ တပင္ေရႊထီးဟာ လူငယ္ပီပီ အလြန္ခက္ထန္ၿပီး ေဒါသလည္းႀကီးသတဲ့။ ေသရည္လည္း အလြန္ႀကိဳက္ဆိုပဲ။ သူစၿပီးတိုက္ခဲ့တာက မြန္ေနျပည္ေတာ္ ဟံသာဝတီပဲခူး။ ၁၅၄၄မွာ ပဲခူးကိုႏိုင္ေတာ့ ပုဂံသြားၿပီး ျမန္မာျပည္ရဲ႕ဘုရင္အျဖစ္ ခံယူေတာ္မူခဲ့ပါသတဲ့။ ၿမိဳ႕ေတာ္ကို ေတာင္ငူကေန ပဲခူးကို ေရႊ႕သြားၿပီး ရခိုင္ျပည္ကို တိုက္ျပန္တယ္။ ျပည္ေလာက္ထိပဲ သိမ္းႏိုင္တယ္။ ရခိုင္မင္းက ၾက႕ံၾက႕ံခံ တြန္းလွန္ခဲ့လို႔ ရခိုင္ကို မရခဲ့ဘူးတဲ့။

ရခိုင္က ဆုတ္လာတဲ့ တပ္ေတြ ျပန္စုၿပီး ယိုးဒယားကို ၁၅၄၇ ကေန ၁၅၄၉ ထိ တိုက္ျပန္တယ္။ အယုဒၵရကို ရေတာ့ ၿမိဳ႕ကို ဖ်က္ဆီးလိုက္တာ ရစရာမရွိေအာင္ပဲ။ စစ္သံု႔ပန္းေတြကိုလည္း နည္းေပါင္းစံုနဲ႔ ႏွိပ္စက္ျပန္သတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ တပင္ေရႊထီးဟာ ယိုးဒယားရာဇဝင္မွာ ျမန္မာမင္းဆိုးမင္းညစ္အျဖစ္ ဗီလိန္ျဖစ္ေနရတယ္။

တပင္ေရႊထီးလုပ္ၾကံခံရေတာ့ သူ႔အမေတာ္ အတုလသီရိကို ယူထားတဲ့ ဘုရင့္ေနာင္ကို ၁၅၅၀မွာ ဘုရင္အျဖစ္ နန္းတင္ၾကတယ္။ ဘုရင့္ေနာင္က မင္းမ်ိဳးမဟုတ္ေပမဲ့ အလြန္ေတာ္တဲ့ စစ္သူႀကီး။ ဒါေၾကာင့္ မင္းႀကီးညိဳက သမီးနဲ႔ ေပးစားခဲ့ပံုပဲ။ ေနာင္႐ိုးတိုက္ပြဲမွာ ေဖါင္ဖ်က္ၿပီး တိုက္ျပခဲ့တဲ့သူမို႔ အားလံုးက ေလးစားခံရသူ။ အလြန္တည္ၾကည္ၿပီး စဥ္းစားေတြးေခၚတတ္တဲ့ ဘုရင္လို႔ ဆိုၾကတယ္။

အာသံမဏိပူရကို ၁၅၆၀မွာ သိမ္းတယ္။ ျပန္ခုခံလို႔ အယုဒၵယကို ၁၅၆၄ မွာ ျပန္သိမ္းပိုက္ျပန္တယ္။ ဘုရင့္ေနာင္က ယိုးဒယားဘုရင့္သားကို ေက်ာင္းထားေပးမယ္ အေၾကာင္းျပၿပီး ေခၚလာတယ္။ စာသင္ေပးတယ္။ ယိုးဒယားကိုလည္း ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေပးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ယိုးဒယားရာဇဝင္မွာ ေက်ာ္ထင္ေနာ္ရထာအျဖစ္ ေလးစားၾကည္ညိဳမႈ ခံရတယ္။ ယိုးဒယားကို ေရွ႕နဲ႔ေနာက္ ဝင္သိမ္းခဲ့တဲ့ ဘုရင္ႏွစ္ပါးရဲ႕ ကြာျခားမႈကို ျမင္ရတာ သံေဝဂယူစရာ။

ဘုရင့္ေနာင္ဟာ ဒုတိယ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကို တည္ေဆာက္ခဲ့သူ။ သူတည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံႀကီးက အာသံ၊ မဏိပူရ၊ လာအို၊ ထိုင္း၊ တ႐ုတ္ျပည္တစိတ္တပိုင္း၊ ဗီယက္နမ္တစိတ္တပိုင္းထိ ပါခဲ့ေပမဲ့ သူေသဆံုးတဲ့ ၁၅၈၁ ေနာက္ပိုင္းမွာ ယိုးဒယားက တဖန္ ပံုကန္ျပန္လို႔ လာအိုနဲ႔ ယိုးဒယား ဗီယက္နမ္ပိုင္းေတြ ျပန္ဆံုးရံႈးရပါသတဲ့။ သူဆံုးခါနီးမွာ ရခိုင္ကို ထပ္တိုက္ေပမဲ့ မရခဲ့ဘူးလို႔ ဆိုတယ္။

သူ႔ရဲ႕သား နႏၵဘုရင္လက္ထက္မွာ အင္းဝကို ၿမိဳ႕ေတာ္ ျပန္ေရႊ႕သြားၿပီး ေညာင္ရမ္းမင္းဆက္ တက္လာတယ္။ ေတာင္ငူမင္းဆက္ေတြပါပဲ။ အေနာက္ဖက္လြန္မင္းက ပုန္ကန္မႈေတြကို ျပန္စုစည္းဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ရျပန္တယ္။ ေတာင္ငူဘုရင္ နတ္ရွင္ေနာင္ကို ေပၚတူဂီနဲ႔ေပါင္းလို႔ဆိုၿပီး သတ္လိုက္ထဲက ေတာင္ငူၿမိဳ႕မွာ ဘုရင္မရွိခဲ့တာ ခုတိုင္ေအာင္ေပါ့ေလ။

နတ္ရွင္ေနာင္အျဖစ္ကလည္း သနားစရာပါ။ ၁၄ႏွစ္သားေလာက္ထဲက တိတ္တခိုး စြဲလမ္းခဲ့ရသူက ဘုရင့္ေနာင္ရဲ႕သမီးေတာ္ ရာဇ ဓါတုကလွ်ာ။ ဓါတုကလွ်ာရဲ႕ ခင္ပြန္းသည္ ယိုးဒယားခ်ီတိုက္ပြဲမွာ က်ဆံုးခဲ့ရတာကို သြားေလွ်ာက္ထားရာက အသနားေတြပို ခ်စ္ခဲ့ရတာပါတဲ့။ ဓါတုကလွ်ာက နတ္ရွင္ေနာင္ထက္ ၁၈ ႏွစ္ႀကီးတာမို႔ ၃၂ႏွစ္ ေလာက္အရြယ္ေပါ့။ အစြမ္းကုန္အလွပန္းပြင့္ေနတဲ့ ဓါတုကလွ်ာက ဘုရင့္သမီးမုဆိုးမေလးလည္းျဖစ္ အေဒၚလည္း ေတာ္ပါတယ္။ သူ႔ထက္အမ်ားႀကီးငယ္တဲ့ ခ်ာတိတ္ေလး နတ္ရွင္ေနာင္ကို စိတ္ဝင္စားပံုမေပၚ။ ဒါနဲ႔ပဲ နတ္ရွင္ေနာင္လည္း ရတုေတြေစရင္း မိန္းမပိုးခန္းကို ႏွစ္ရွည္လမ်ား ႀကိဳးစားခဲ့ရတယ္။ နတ္ရွင္သူ႔ေၾကာင့္ တေရးေႏွာင့္ရတဲ့ ဓါတုကလွ်ာမင္းသမီးလည္း အသည္း မမာႏိုင္ေတာ့ပဲ ခ်စ္ခြင့္ပန္မႈကို လိုက္ေလွ်ာခဲ့ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ဆက္လို႔မရေသး။ နတ္ရွင္ေနာင္ ဘုရင္ျဖစ္တဲ့ထိ ေစာင့္ရျပန္တာမို႔ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္တယ္လို႔ ဆိုတယ္။

နတ္ရွင္ေနာင္ဘုရင္ျဖစ္ေတာ့မွ မိဘုရားႀကီးအျဖစ္တင္ေျမႇာက္ရတာမို႔ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဓါတုကလွ်ာဟာ ၄၀ေက်ာ္ေနခဲ့ၿပီ။ မိဘုရားျဖစ္ၿပီး ေျခာက္လအၾကာမွာ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ပါတယ္။ သူျမတ္ႏိုးလြန္းလို႔ အႏွစ္ႏွစ္အလလ ေစာင့္စားခဲ့ရတဲ့ ခ်စ္သူနဲ႔ ေျခာက္လပဲ ေပါင္းဖက္လိုက္ရတဲ့ နတ္ရွင္ေနာင္ဟာ အသည္းကြဲဘုရင္ေလးေပါ့။ အသက္က ၂၆ ပဲ ရွိေသးတာပါတဲ့။ အင္းဝရဲ႕ ဘုရင္ခံဘဝကေန ဘုရင္အစစ္ျဖစ္ဖို႔အေရးအတြက္ ေပၚတူဂီလူမ်ိဳး ဒီဗရစ္တိုရဲ႕ အကူအညီယူခဲ့ရာက သံလွ်င္ကို ေျပာင္းေရႊ႕သြား။ အေနာက္ဖက္လြန္က သံလွ်င္ကို သိမ္းေတာ့ အဖမ္းခံရ။ " မင္းလည္းဘုရင္ ငါလည္းဘုရင္ အသနားမခံႏိုင္ဘူး သတ္ခ်င္ရင္သတ္။ " လို႔ ေတာင္းပန္ခိုင္းတာကို ရဲဝ့ံစြာပဲ ျငင္းပယ္ခဲ့သတဲ့။ အေနာက္ဖက္လြန္က စိတ္ဆိုးၿပီး သတ္လိုက္တယ္။ သူ႔အေလာင္းကို သံလွ်င္က်ိဳက္ေခါက္ဘုရား ေစာင္းတန္းေဘးမွာ ျမဳတ္ခဲ့တယ္။ သူခ်စ္တဲ့ ရာဇ ဓါတုကလွ်ာေနာက္ကို လိုက္သြားခဲ့တဲ့ နတ္ရွင္ေနာင္ဟာ ၂၈ ႏွစ္ပဲ ရွိေသးတယ္။

အေနာက္ဖက္လြန္လက္ထက္ထိ စစ္ပန္းေနတဲ့ႏိုင္ငံကို သာလြန္မင္းလက္ထက္မွပဲ တည္ေဆာက္ေရးေတြ ျပန္လုပ္ႏိုင္ခဲ့တာပါ။ သာလြန္မင္းလက္ထက္မွာ စစ္မရွိလို႔ တိုင္းျပည္ ေအးခ်မ္းၿပီး တိုးတက္ခဲ့သတဲ့။ သန္းေကာင္စာရင္း ေကာက္ခဲ့တဲ့ စစ္တမ္းေတြအရ ဧရာဝတီျမစ္ဝကၽြန္းေပၚမွာ ျမန္မာ ၂သန္းထိ ေနခဲ့တယ္လို႔ သိရတယ္။

ေတာင္ငူမင္းဆက္မွာ စေနမင္း၊ တနဂၤေႏြမင္းဆိုတဲ့ ေန႔နာမည္နဲ႔ မင္းေတြလည္း ေတြ႕ရတယ္။ မဟာဓမၼရာဇာဓိပတိမင္းလက္ထက္ ၁၇၅၂ မွာ အင္းဝကို မြန္ေတြဝင္သိမ္းလို႔ ေတာင္ငူမင္းဆက္ ပ်က္ခဲ့တာမို႔ ၁၅၁၀- ၁၇၅၂ ႏွစ္ႏွစ္ရာေက်ာ္ ရွည္ခဲ့တဲ့ မင္းဆက္ပါပဲ။

ေတာင္ငူဟာ ၁၅၁၀-၁၅၃၉ နဲ႔ ၁၅၅၁-၁၅၅၂ နစ္ႀကိမ္ပဲ မင္းေနျပည္ေတာ္ျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ ေတာင္ငူက ေပၚထြန္းခဲ့တဲ့ မင္းဆက္ကေတာ့ ႏွစ္ႏွစ္ရာေက်ာ္ ၾကာရွည္ခဲ့တယ္။ ရွမ္း၊ မြန္၊ ရခိုင္စတဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ စစ္ေတြ တိုက္ခဲ့ၾကတယ္။

ျပည္ေထာင္စုႀကီးက စစ္ပြဲေတြနဲ႔ စခဲ့ၾကေတာ့ စစ္ပြဲေတြက မဆံုးႏိုင္ေသး။ ဒုတိယျမန္မာႏိုင္ငံ ေတာင္ငူေခတ္ၿပီးေတာ့ တတိယ ျမန္မာႏိုင္ငံကုန္းေဘာင္ေခတ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေခတ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ ရယူေပးခဲ့တဲ့ စတုတၳျမန္မာႏိုင္ငံ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီေခတ္။ စစ္အစိုးရေခတ္။ ေခတ္ေတြစနစ္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းခဲ့ၿပီ။ စစ္ေတြကေတာ့ မၿငိမ္းေသး။

ေအးခ်မ္းသာယာတဲ့ ျမန္မာျပည္ႀကီးကို မၾကာခင္ ေဖၚေဆာင္ႏိုင္ရင္ေတာ့ ပဥၥမျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး ျဖစ္ေပၚလာလိမ့္မယ္။ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ျပည္ေထာင္စုႀကီး တည္ေဆာက္ၾကဖို႔ အားလံုးေသြးစည္းၾကရေအာင္။ အန္တီကေတာ့ ဒုတိယပင္လံုတဲ့။ စစ္မွန္တဲ့ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုႀကီး ျဖစ္ေပၚလာမဲ့ေန႔ကို ေမွ်ာ္လင့္လွ်က္။

က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္လူေပပါ။

ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္

ေမာင္လူေပ

 

တန္ေဆာင္မုန္း

သီတင္းကၽြတ္ပြဲေတာ္ႀကီးၿပီးေတာ့ တန္ေဆာင္မုန္း တန္ေဆာင္တိုင္ ဆီမီးကၿမိဳင္ တဲ့။

အဖိုးႀကီးအိိုု ခါးကုန္းကုန္း မေသပါနဲ႔ဦး၊ ေနာက္ႏွစ္ခါ တန္ေဆာင္မုန္း ပြဲၾကည့္ပါဦး တဲ့။

ငယ္ငယ္က ၾကားဖူးခဲ့တာေတြ။ တန္ေဆာင္မုန္းေတာင္ ေရာက္ပါေပါ့လား။

ကထိန္ရာသီ၊ မသိုးသကၤန္းကပ္ပြဲ၊ ေဆးေပါင္းခတဲ့ည၊ သာမညဖလအခါေတာ္ေန႔ ၿပီးေတာ့ အမ်ိဳးသားေန႔ေတြက ဒီလထဲမွာ အထင္ကရ။

ကထိန္သကၤန္းကို သံဃာအား ကပ္လႉၿပီး သံဃာေတာ္ေတြက ကထိန္ခင္းၾကရတယ္။ ပေဒသာပင္ေတြသီးၿပီး ထမ္းပိုးၾက၊ အိုးစည္ဗံုေမာင္းေတြတီးခတ္ရင္း အလႉပစၥည္းေတြနဲ႔ လွည့္ေလ့လည္း ရွိတယ္။

ေရႊတိဂံုဘုရားက မသိုးသကၤန္းကပ္ပြဲကေတာ့ တညလံုး ယကၠန္းခပ္သံေတြ ဆူညံလို႔။ အားေပးၾကတဲ့သူေတြရဲ႕ ဒိုးပတ္သံေတြကလည္း ခ်ိမ့္သည္းလို႔။ ဘုရားအေလာင္းေတာထြက္ေတာ့ မယ္ေတာ္မိနတ္သားက ညတြင္းခ်င္းအၿပီး သကၤန္းယက္လုပ္လႉဒါန္းမႈကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး မသိုးသကၤန္းယက္ပြဲေတြ ျဖစ္လာတယ္လို႔လဲ ယံုၾကည္ၾကတယ္။

အဇာတသတ္မင္းကိုအေၾကာင္းျပဳၿပီးေဟာတဲ့ သာမညဖလသုတ္ဟာ တန္ေဆာင္းမုန္းလျပည့္ေန႔မွာ ေဟာတာမို႔ သာမညဖလအခါေတာ္ေန႔လို႔လည္း ေခၚပါသတဲ့။ မင္းႀကီးလည္း ရဟန္းျပဳရျခင္း အက်ိဳးတရားေတြကို ေဟာျပခဲ့တဲ့သုတၱံကို နာၾကားၿပီး ေခါင္းကိုက္ေဝဒနာ ေပ်ာက္ကင္းရတယ္လို႔ ဆိုတယ္။

ေရွးက တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ဟာ နကၡတ္ပြဲသဘင္ ဆင္ယင္တဲ့ေန႔လို႔လည္း ဖတ္ဖူးတယ္။ ေကာင္းကင္က ၾကည္လင္ၿပီး ေတာက္ပေနတဲ့ နကၡတ္တာရာေတြကို ဆီမီးေတြထြန္းၿပီး ပူေဇာ္ၾကတဲ့ပြဲ။ အဲဒီအစဥ္အလာေၾကာင္း တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔မွာ မီးထြန္းပြဲက်င္းပၾကတာတဲ့။ဆီမီး တန္ေဆာင္ေတြနဲ႔ ခ်ယ္မႈန္းတဲ့လမို႔ တန္ေဆာင္မႈန္းလို႔ ေခၚၾကရာက တန္ေဆာင္မုန္း ျဖစ္လာတာပါတဲ့။ ဒီလရဲ႕ညအခါက ႏွင္းျမဴဆိုင္းတတ္လို႔ ဆီမီးတန္ေဆာင္ေတြ မုန္းေလာက္ေအာင္ လက္မွာဆြဲသြားၾကရလို႔ တန္ေဆာင္မုန္းျဖစ္လာတယ္လို႔ ဆိုတဲ့သူလည္း ရွိရဲ႕။

နကၡတ္တာရာေတြစံုတဲ့ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ညက ေဆးေပါင္းခတဲ့ညလို႔ အစဥ္အဆက္ ယံုၾကည္ၾကတယ္။ နကၡတ္တာရာေတြကို နတ္သားေတြလို႔ ထင္ျမင္ၾကေလေတာ့ နကၡတ္စံုတဲ့ အဲဒီညဟာ နတ္သဘင္ အစည္းအေဝးႀကီး က်င္းပတဲ့ညလို႔ ယူဆခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီ ၾကယ္ေရာင္လေရာင္ေတြခတဲ့ညမွာ မယ္ဇလီဖူးေတြသုတ္စားရင္ ေဆးဖက္ဝင္လို႔ အသက္ရွည္သတဲ့ေလ။ အေမကေတာ့ အဲဒီညဆို မယ္ဇလီဖူးသုတ္ၿပီ။ ေတာမွာေတာ့ လေရာင္ခတဲ့ ညၾကမွ ခူးၿပီး သုတ္စားေလ့ရွိတယ္။ ၿမိဳ႕မွာကေတာ့ ႀကိဳဝယ္ထားရမွာေပါ့။ မယ္ဇလီဖူးသုတ္က ခါးသက္သက္ေလးနဲ႔ဆိမ့္တဲ့အရသာကို ေပးစြမ္းတယ္။ နတ္ျပည္က မဥၨဴသကေတာ္ဝင္နတ္ပန္းနဲ႔ ဆင္တူလို႔ မယ္ဇလီဖူးသုတ္စားၾကတာလို႔လည္း ေျပာၾကတယ္။

တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ညၿပီးရင္ ေနာက္ေန႔ညက ေစာရနကၡတ္ေတြ ထြက္ေပၚတာေၾကာင့္ဆိုၿပီး က်ီးမႏိုးပြဲလုပ္တဲ့အေလ့လည္း ရွိတယ္။ ၾကည္စားတဲ့အေနနဲ႔ ပစၥည္းေတြသြားေရႊ႕ထားတတ္ၾကတယ္။ အပ်ိဳႀကီးအိမ္ေရွ႕မွာ ကုန္စံုဆိုင္က အထူးေလွ်ာ့ေစ်းဆိုတဲ့ဆိုင္းဘုတ္ သြားထားတာမ်ိဳးေပါ့။ လူပ်ိဳကာလသားေတြက သူတို႔ ၾကည္စားခ်င္သူကို အဲဒီညမွာ ၾကည္စားၾကတယ္။ ၾကည္စားခံရသူလည္း စိတ္မဆိုးရဘူးတဲ့။

ရာသီပန္းက ခဝဲပန္းတဲ့။ ကုမုျဒာၾကာပန္းကလည္း လေရာင္ဆန္းၿပီး ပြင့္လန္းေလ့ရွိသတဲ့။ ပန္းေပါင္းေဝဆာတဲ့ လေပါ့။

အခုေခတ္မွာ တိမ္ေကာစျပဳလာတာက အမ်ိဳးသားေန႔ပါ။ အရင္ကေတာ့ အမ်ိဳးသားေန႔ခ်ီတက္ပြဲဆိုၿပီး လုပ္ေလ့ရွိေပမဲ့ အခုေတာ့ သာမန္ ရံုးပိတ္ရက္တခုထက္မပိုေတာ့။ ေက်ာင္းသားေတြက မတရားတဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ အက္ဥပေဒကို စတင္သပိတ္ေမွာက္ခဲ့တဲ့ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၀ ရက္ေန႔ကို အမ်ိဳးသားေန႔အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကတာ။ ျမန္မာအမ်ိဳးသားမ်ား အမ်ိဳးသားစိတ္ဓါတ္ေတြ စတင္ ရွင္သန္ခဲ့တဲ့ေန႔၊ ပထမေက်ာင္းသားသပိတ္ႀကီး စတင္ ျဖစ္တည္ခဲ့တဲ့ေန႔။ ကိုဖိုးကြန္းတို႔ ကိုညီပိတ္တို႔ေက်ာင္းသားႀကီးေတြ ေရႊတိဂံုဘုရားေထာင့္မွာ စည္းေဝးခဲ့ၾကတဲ့ေနရာမွာ အမ်ိဳးသားေန႔သပိတ္ေမာ္ကြန္းေက်ာက္တိုင္ရွိတယ္။ သံႀကိဳးခတ္ၿပီး ခဏခဏ တားျမစ္ခံရတဲ့ေနရာလည္း ျဖစ္တယ္။ အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒကို သပိတ္ေမွာက္ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြလည္း သာယာဝတီေထာင္ထဲမွာ မထြက္ၾကရေသး။ ရံုးေတြခဏခဏထုတ္၊ ျပစ္မႈေတြထပ္တိုးနဲ႔ လြတ္လမ္းမျမင္ေသး။ တေလာက ကိုေအာင္မွိုင္းဆန္းတို႔ေတြ အစာငတ္ခံၾကလို႔ အန္တီက ေမတၱာရပ္ခံခဲ့ရတယ္။

အန္တီဦးေဆာင္တဲ့ ျပည္သူ႔အစိုးရတရပ္ေပၚထြန္းလာရင္ေတာ့ သူတို႔ေတြ လြတ္ၾကမွာပါ။ အဲဒီၾကရင္ေတာ့ ေရႊတိဂံုကုန္းေတာ္က အမ်ိဳးသားေန႔ေမာ္ကြန္းေက်ာက္တိုင္ႀကီးလည္း တားျမစ္နယ္ေျမဘဝက အၿပီးတိုင္ ကင္းလြတ္ေကာင္းပါရဲ႕။ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၀ ရက္ေန႔ေရာက္တိုင္း အမ်ိဳးသားစိတ္ဓါတ္ေတြအျပည့္နဲ႔ အမ်ိဳးသားေန႔ ခ်ီတက္ပြဲႀကီးကိုလည္း ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ခ်ီတက္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီၾကရင္ အိုးစည္ဗံုေပါင္းေတြတီးခတ္ၾကမယ္။ ဦးေရႊ႐ိုးနဲ႔ မယ္မိုးကၾကမယ္။ ျမန္မာအမ်ိဳးသားဝတ္စံုအစစ္ျဖစ္တဲ့ ပင္နီတိုက္ပံုနဲ႔ ခ်ည္ၾကမ္းလံုခ်ည္ ဝတ္ၾကမယ္။ ကခ်င္လံုခ်ည္ ဝတ္တဲ့သူလည္း ရွိမယ္ေပါ့။ ကမ႓ာမွာ ျမန္မာေဟ့လို႔ ေႂကြးေၾကာ္ၾကမယ္ေလ။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေပါ့။

ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္

ေမာင္လူေပ

 

အံု ့ပုန္း

မခ်စ္ဝ့ံဝ့ံ၊ ခ်စ္ဝ့ံဝ့ံနွင့္
နွုတ္ဆြံ ့အအ၊ ခ်စ္သမၽွ်ကို
ဖြင့္ဟဖို ့လည္း၊ နွုတ္မရဲခဲ့။

ဆူးဝန္းရံခ၊ ႏွင္းဆီလွသို ့
သူမဘဝတြင္
ခူးခ်င္သူမ်ား၊ လြန္မ်ားျပားခဲ့။

သီေတးဖြဲ ့လာ၊ ေတးကဗ်ာအား
လကာၤေတြဖြဲ ့၊ ေမတၱာဘြဲ ့နွင့္
ဖြဲ ့ႏြဲ ့ဖို့လည္း၊ စိတ္မရဲခဲ့။

ခ်စ္စကားလႊာ၊ ေျပာခ်င္ပါလည္း
ပညာအေတြး၊ အေလးထားလွ်က္
ေျပာရခက္တဲ့ စကားေတြ။

(နွစ္သံုးဆယ္က မေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ အိပ္မက္ေဟာင္းေလး ျပန္မက္ျခင္း။)

နွစ္သီးစား

တက္ၿပီးရင္ ျပန္မဆင္းတာ အစိုးရနဲ႔ ကုန္ေစ်းႏႈန္းတဲ့။

အစိုးရက ရေငြနဲ႔ သံုးေငြ မွ်ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ ေငြေတြေဖါင္းပြ။ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြတက္။

ဝန္ထမ္းေတြ လစာတိုးလိုက္။ ကုန္ေစ်းႏႈန္းတက္လိုက္နဲ႔ လံုးျခာလည္ေနခဲ့တာၾကာေပါ့။

ဝန္ထမ္းေတြကလည္း ေနရာေကာင္းရေရးအတြက္ ဝင္ရထြက္ရ ဂါရတာေတြနဲ႔ ကာမိေအာင္ ျပန္ရွာၾကတဲ့ သူေတြေၾကာင့္ နာမည္ပ်က္။ ရတဲ့လစာနဲ႔မေလာက္လို႔ ေအာက္ဆိုဒ္ရွာၾကရင္း နာမည္ပ်က္နဲ႔ သံသရာလည္ၾကတယ္။

ဗီဇအရ လာဒ္ေပးလာဒ္ယူလုပ္ခ်င္သူ မရွိပါ။ အရွက္တရားက ကာဆီးေနတာကိုး။ လခကိုသာ ထိုက္တန္ေအာင္ေပးရင္ လာဒ္ေပးလာဒ္ယူ နည္းသြားမွာ ေသခ်ာသေပါ့။

အဲဒီလို ထိုက္တန္ေအာင္ ေပးႏိုင္ဖို႔ ဝန္ထမ္းေတြရဲ႕အသံုးစားရိတ္ေတြကို အေသအခ်ာ စီစစ္ၾကရမယ္။ အပိုသံုးေတြ ေလွ်ာ့ရမယ္။ ဝန္ထမ္းဘဝတခုက အၿငိမ္းစားယူၿပီး အရပ္ဖက္ကို တဆင့္တိုးနဲ႔ေျပာင္းလာတဲ့ ႏွစ္သီးစားေတြကလည္း ဌာနေတြမွာ မနည္းလွ။

ဝန္ႀကီးဌာနႏွစ္ဆယ္မွာ လူေလးရာရွိတယ္ထားဦးေတာ့ တစ္လႏွစ္သိန္းေလာက္နဲ႔ ပွ်မ္းမွ်တြက္ရင္ေတာင္ တစ္လသိန္းရွစ္ရာ တစ္ႏွစ္ကို သိန္းေပါင္း ကိုးေထာင့္ေျခာက္ရာေက်ာ္ ႏွစ္သီးစားေတြကို ပင္စင္ေငြေပးရတယ္။ အႏွီ ႏွစ္သီးစားမ်ားကလည္း ဌာနဆိုင္ရာရဲ႕ ထိပ္ပိုင္းေနရာေတြပဲ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ထားတာမို႔ ဌာနတြင္းက ေအာက္ေျခဝန္ထမ္းေတြ တက္လမ္းပိတ္ေနတာ ၾကာခဲ့ေပါ့။

ဝန္ထမ္းစည္းမ်ဥ္းမွာ ဌာနတခုက ပင္စင္ယူၿပီး ေနာက္ဌာနတခုမွာ ဆက္လုပ္ခြင့္ရွိသတဲ့လား။ သူတို႔လည္း ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ဝန္ထမ္းေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကတာပဲ။

ဌာနဆိုင္ရာ အႀကီးအကဲေတြက ႏွစ္သီးစားေတြဆိုေတာ့ သူတို႔ဌာနေတြက ဌာမႉးေတြလည္း သူ႔တပည့္ ႏွစ္သီးစားေတြ ဝင္လာၾက။ ဒီလိုနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္ အစိုးရဝန္ႀကီးဌာနေတြရဲ႕ ထိပ္ပိုင္းေနရာေကာင္းေတြက ႏွစ္သီးစားတို႔ရဲ႕ စားက်က္ႀကီးျဖစ္ေနခဲ့တာ ၾကာခဲ့ေပါ့။

အစိုးရ အေျပာင္းအလည္း ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ တက္လာမဲ့ ဝန္ႀကီးဝန္ေလးေတြက ႏွစ္သီးစားတို႔နဲ႔ ဆက္ဆံရင္း ေရွ႕ခရီးဆက္ရမယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ အရံႈးေပၚေနတဲ့ ဌာနအခ်ိဳ႕ကို ပိတ္သိမ္းရမဲ့နည္းတူ ႏွစ္သီးစားေတြရဲ႕ အခြင့္ထူးခံမႈေတြကိုလည္း စစ္ေဆးသင့္တယ္။ ဝန္ထမ္းဘဝမွာ ရွိေနသေရြ႕ ပင္စင္လစာ ခံစားခြင့္ကို မေပးသင့္ပဲ အၿပီးတိုင္ ပင္စင္ယူတဲ့အခ်ိန္မွသာ ခံစားေစသင့္တယ္။ တျခားႏိူင္ငံေတြမွာလည္း ဒီလိုပါပဲ။ ပင္စင္လစာဆိုတာ တကယ္ပင္စင္ယူမွ ေပးတာပါ။

ဒီလို အပိုကုန္ေငြေတြကို ေသခ်ာစြာစီစစ္ၾကမယ္၊ အခြန္ေရွာင္ေနတဲ့ လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးေတြကို ေဖၚထုတ္အေရးယူၿပီး အခြန္ေဆာင္ေစမယ္၊ မွ်တတဲ့အခြန္ေငြကို မွန္ကန္စြာ ေကာက္ခံႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ေငြေဖါင္းပြမႈနည္းမဲ့ ဝန္ထမ္းလစာ တိုးျမႇင့္မႈေတြ အေႏွးနဲ႔အျမန္ ျဖစ္လာမွာပါပဲ။ ထိုက္တန္စြာ လစာရတဲ့အခါ ဝန္ထမ္းေတြလည္း အလုပ္ပိုႀကိဳးစားမယ္။ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈေတြလည္း နည္းလာၾကမယ္။ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ထိုက္တန္တဲ့ ႏိုင္ငံသားေတြ ျဖစ္လာမယ္။

တက္ၿပီးရင္ ျပန္မဆင္းတဲ့အစိုးရကိုေတာ့ ျပည္သူ႔အားနဲ႔ ျဖဳတ္ခ်ႏိုင္ေတာ့မယ္။ ကုန္ေစ်းႏႈန္းက်ဆင္းေရးအတြက္ ဝင္ေငြတိုးလို႔ သံုးေငြေလွ်ာ့ေအာင္ အလုပ္နဲ႔ သက္ေသျပၾကပါစို႔။

ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္

ေမာင္လူေပ


 

ဘင္ခရာနဲ ့နိုင္ငံေရး

ကိုလူေပေရ မာရဲ႕ေနာ္။

သတိရတယ္ဗ်ာ။ ငယ္ဘဝေတြကိုေပါ့။

က်ဳပ္တို႔က ေက်ာင္းဘင္ခရာအဖြဲ႕မွာ အေတာ္ၾကာတြဲခဲ့တဲ့သူေတြမို႔ အခုလို အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ပိုၿပီး သတိရတယ္။

ဘာဆိုင္လို႔လည္းလို႔ ခင္ဗ်ားေမးခ်င္ေနတာ က်ဳပ္သိပါတယ္။ ဒီလိုဗ်ိဳ႕ ဒီလို။

ေက်ာင္းပိတ္လို႔ ျပန္ဖြင့္ရင္ ဘင္ခရာအဖြဲ႕ ျပန္ဖြဲ႕ဖို႔ ျပန္ၿပီး ႀကိဳးစားၾကရသလို အခုလည္း အစိုးရသစ္ဖြဲ႕ဖို႔ ႀကိဳးစားရတာနဲ႔ တြဲၿပီး ေတြးမိလို႔ပါ။

ဘင္ခရာဆိုလို႔ ရီစရာေျပာရဦးမယ္။ ဘင္ခရာအဖြဲ႕ထဲ ဝင္ျဖစ္ခဲ့ပံု အေၾကာင္းေလးပါ။ က်ဳပ္က အႏုပညာအေျခခံ သိပ္ည့ံတာ။ သီခ်င္းေတာင္ ကီးမွန္ေအာင္ ဆိုတတ္တာ မဟုတ္ဘူး။ တပုဒ္လံုးလည္း မရဘူး။ ဘာမွမသိေပမဲ့ သိတာေလးေတာ့ ရွိသဗ်။ က်ိတ္ပိုးေနတဲ့ မဒီေလးက အဲဒီအဖြဲ႕ထဲမွာဗ်ိဳ႕။ ဒါနဲ႔ပဲ သူေလးနဲ႔ နီးရဖို႔အေရး ဘင္ခရာအဖြဲ႕ဝင္ ျဖစ္လာေတာ့တာပါပဲ။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဘင္ခရာအဖြဲ႕ထဲကို က်ဳပ္ဝင္လာတဲ့ႏွစ္မွာပဲ သူက ထြက္သြားသဗ်။ က်ဳပ္လာမယ္ႀကိဳသိလို႔ ထြက္သြားသလားေတာ့မသိ။ ကံမေကာင္းခ်က္က အဲဒီလို။ ဒါနဲ႔ပဲ မထူးဇတ္ခင္းရင္း ဘင္ခရာထဲ က်န္ခဲ့ရာက ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔ ခင္တာပါပဲဗ်ာ။

ဘာမွမသိတဲ့က်ဳပ္တို႔လို လူသစ္ေတြ အမ်ားႀကီးလည္း ဘင္ခရာထဲေရာက္မွ ဘယ္ညာဘယ္ညာေတြသင္၊ ဂီတအေျခခံေတြသင္ရင္း တျဖည္းျဖည္း စၾကရတာ။ အစကေတာ့အမွားအယြင္းေလးေတြအျပည့္ေပါ့။ ေရွ႕က က်ိဳင္းကိုင္တဲ့ ကိုခ်စ္က ျပခ်င္တာျပ။ ေနာက္က လူေတြက မႈတ္ခ်င္တာမႈတ္။ ကိုခ်စ္လည္း ေနာက္ျပန္လွည့္လွည့္ၿပီး ေအာ္ရတာအေမာေပါ့။ ဘယ္ညာကလည္း ခဏခဏမွားေလေတာ့ လူရီစရာျဖစ္ခဲ့တာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ပြၾဲကည့္ပရိတ္သတ္က အသစ္ေလးေတြမို႔ သည္းခံၾကည့္ၾကပါတယ္။

ေနာက္ပိုင္းအေတာ္ၾကာေတာ့မွ အေတြ႕အၾကံဳေတြရလာၿပီး က်ိဳင္းကိုင္တဲ့သူ ျပတဲ့အတိုင္း ေသေသခ်ာခ်ာ တီးတတ္ မႈတ္တတ္ ျဖစ္လာၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့လည္း ဘင္ခရာအဖြဲ႕ဆို အမွတ္တစ္ေက်ာင္းမွ ေကာင္းတာတို႔ဘာတို႔ ျဖစ္လာၾကတယ္ေလ။ ဖိတ္တိုင္းေတာင္ လက္မခံႏိုင္ေအာင္ တီးၾကမႈတ္ၾကရတယ္။

အခုလည္း ဒီလိုပါပဲဗ်ာ။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးနယ္ထဲ ေရာက္လာတဲ့သူေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဘယ္သူမွ ႏိုင္ငံေရးသမားလုပ္မယ္လို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတာ မဟုတ္ၾကပါဘူး။ အဲသည္ေတာ့လည္း ႏိုင္ငံေရးနဲ႔စိမ္းၾကေလတာေပါ့။

ဒါေပမဲ့ သူတို႔ေတြက ခံယူခ်က္မွန္သူေတြ။ လူေကာင္းေတြ။ သူတို႔ကို အန္တီက ေရြးခ်ယ္ၿပီး ကိုယ္စားလွယ္ခန္႔ေတာ့ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းေတြ ျဖစ္လာ။ အခုေတာ့ ေရြးေကာက္ခံ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ ျဖစ္ေနၾကၿပီဗ်ိဳ႕။ ျပည္သူ႔ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ ေပါ့ဗ်ာ။

ျပည္သူ႔အကိ်ဳးကို သယ္ပိုးၾကမဲ့သူတို႔ေတြ လႊတ္ေတာ္ထဲေရာက္ရင္ က်ဳပ္တို႔ႏိုင္ငံ လိုအပ္ခ်က္ေတြ အမ်ားအျပားကို ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္မယ္လို႔ က်ဳပ္ကေတာ့ ယံုသဗ်။ သူတို႔ ေလ့လာသင္ယူခ်ိန္ေလးေတာ့ လိုေပမေပါ့။ ၿပီးတာနဲ႔ ခ်က္ျခင္းကို လုပ္စရာေတြ လုပ္ၾကမဲ့ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ေတြ ရယ္ပါ။

အစိုးရအဖြဲ႕လည္း ဒီအတိုင္းပဲ။ အန္တီက သင့္ေတာ္တဲ့သူေတြကို သူ႔ေနရာနဲ႔သူ ခန္႔ထားၿပီး ႏိ္ုင္ငံအစိုးရတရပ္ ပီျပင္စြာ ျဖစ္တည္လာမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။ ေလ့လာသင္ယူရင္း တတ္သြားတဲ့သူခ်ည္းပါပဲ။

အစိုးရေတာင္ မဖြဲ႕ရေသးခင္မွာ ျဖစ္ပါ့မလား ဘာညာနဲ႔ ေဝဖန္ေရးလုပ္ေနသူေတြကို က်ဳပ္ကေတာ့ သိပ္မုန္းတာပဲ။ ဝိုင္းၿပီး အားေပးရမဲ့အစား အားေလွ်ာ့ေအာင္ ေျပာေနၾကလို႔ေပါ့။ က်ဳပ္တို႔ ျပည္သူဖက္ကလည္း ႏွစ္မ်ားစြာ အက်င့္ပါေနတဲ့ စည္းကမ္းမရွိမႈေတြကို ျပင္ၾကရမွာေပါ့။ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ေရးၾကေျပာၾကတာေတြ ဆင္ခ်င္။ လမ္းစည္းကမ္းေတြ လိုက္နာ။ ယဥ္စည္းကမ္းေတြလိုက္နာ။ ကြမ္းတံေတြးေတြ ေထြးခ်င္ရာေထြး။ ေဆးလိပ္ေတြ ေသာက္ခ်င္တဲ့ေနရာေသာက္။ အမွိုက္ေတြ ပစ္ခ်င္တဲ့ေနရာပစ္စတဲ့ အေသးစိတ္ေလးေတြကစၿပီး ျပင္ၾကဖို႔ေတာ့ လိုမယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ။ တိုင္းျပည္တခုဟာ သူနဲ႔တန္တဲ့အစိုးရကိုပဲရတယ္ဆိုတဲ့ ဆို႐ိုးတခု ၾကားဖူးတယ္ဗ်။ အခုလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ထိုက္တန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီလမ္းကို ခ်ီတက္သြားႏိုင္မဲ့ NLD ဦးေဆာင္တဲ့ အစိုးရသစ္တရပ္ မၾကာခင္ ေပၚလာေတာ့မွာပါ။ အဖ်က္အေမွာင့္ေတြ မေပၚလာပဲ အမ်ိဳးသားရင္ၾကားေစ့ေရးတိုးတက္ေအာင္ျမင္ၿပီး အာဏာလႊဲေျပာင္းမႈ ေခ်ာေမြ႕ပါေစလို႔ပဲ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

အဲဒီေပၚလာတဲ့အစိုးရကို အားေပးၾကရေအာင္ဗ်ာ။ အစမွာ အမွားအယြင္းေလးေတြ ရွိခဲ့ရင္လည္း အျပစ္မျမင္ပဲ ခ်စ္ခင္စိတ္နဲ႔ နားလည္ ေပးၾကတာေပါ့။ က်ဳပ္တို႔ကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ အသြင္ေျပာင္းအစိုးရေတြ ထက္ေတာ့ အပံုႀကီးသာမွာ အေသအခ်ာပဲေလ။ ပိုင္ဆိုင္မႈေတြ တင္ျပရဲတဲ့သူေတြ၊ အမွားကို တာဝန္ယူမႈ တာဝန္ခံမႈ ရွိတဲ့သူေတြ တက္လာၾကမွာ ေျမႀကီးလက္ခပ္မလြဲပါပဲ။

အဲဒီအစိုးရသစ္ႀကီးကို က်ဳပ္ကေတာ့ ဘင္ခရာအဖြဲ႕ႀကီးနဲ႔ တင္စားခ်င္တာပါပဲ။ အန္တီက ေရွ႕က က်ိဳင္းကိုင္မယ္။ ကိုခ်စ္တို႔လို လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြက အခ်က္ျပတဲ့အတိုင္း ဘယ္ညာညီစြာ ေနာက္က တီးမႈတ္ၾကမယ္။ ဂီတသံေတြ ပီပီသသ နားဝင္ခ်ိဳစြာ သာသာယာယာ။

သင့္ရဲ႕

--------------

( လက္ခံရရွိတဲ့ စာတေစာင္ကို မူရင္းအတိုင္း တင္ျပပါတယ္။ စာေရးသူအမည္အား
မေဖၚျပႏိုင္သည္ကို နားလည္ေပးၾကပါ။ )

ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္

 

 

 

ရွဳံးျခင္းအေၾကာင္း

မန္မာျပည္ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲၾကီးရဲ ့ အေျဖေတြက အားရစရာ။

အားလံုးေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့အတိုင္း ျပည္သူ ့ပါတီၾကီးက အျပတ္နိုင္။

လက္ရွိ အာဏာရ ၾက့ံခိုင္ေရးပါတီၾကီးက မရွုမလွရွုံး။

ေငြအား အာဏာအား ပံုေအာတဲ ့အျပင္ ဘာသာေရးပါ ေဆးထိုးခဲ့တဲ့ၾကားက ၾက့ံခိုင္ေရးၾကီး ဒီဘဝေရာက္ရတယ္ဆိုတာ လူတိုင္းသိခ်င္ေနၾကတယ္။

သူတို ့ကိုယ္တိုင္လည္း မယံုနိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနၾကရပါသတဲ့။

မည္သူမျပဳ မိမိမွု ဆိုသလို ၾက့ံခိုင္ေရးကို က်ရံွုးေစခဲ့တာ ၾက့ံခိုင္ေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြ ကိုယ္တိုင္ပါပဲ။ ရီစရာေတြ သိပ္ေျပာတာကိုး။

ဒီအထဲ ဘူးလက္ၾကီးက ၂၆%ပဲ နိုင္ဖို ့လိုတယ္တို ့ ဘာတို ့အမွန္ေတြ ေျပာေလေတာ့ ျပည္သူေတြ ပိုျပီး စည္းရံုးလာၾက။

ေထာင့္ငါးရာတန္ ဖုန္းေက်းဇူးနဲ ့ အင္တာနက္က သတင္းေတြဖတ္နိုင္ေနတဲ့ ျပည္သူ အမ်ားစုကလည္း အရင္လို ပံုလာလာေျပာတိုင္းမယံုၾက။

ဒီအထဲ ပါတီဥကၠဌလုပြဲျဖစ္ျပီး အာဏာသိမ္း။ ဦးေရႊမန္းျပဳတ္။ အကြဲအျပဲေတြေၾကာင့္ ပို နာမည္ပ်က္။
လူကိုမၾကည့္နဲ ့ ပါတီအလံကို ၾကည့္ျပီး မဲေပးပါ။ သူ ့လူေတြကို သူတာဝန္ယူပါတယ္လို ့ အန္တီ အာမခံလိုက္ေလေတာ့ တျပည္လံုးမွာ အန္တီနဲ ့ ျပိဳင္ရသလို ျဖစ္သြား။

ေနာက္ငါးနွစ္ ေစာင့္ပါေလဦး ၾက့ံခိုင္ေရး ေရ။ ( ကံမေကာင္းရင္ ေနာက္ငါးနွစ္ေတာင္ ခံပါဦးမလား။ )

ေရြးေကာက္ပြဲျပီးေတာ့ ေတြးမိသမွ်

ျမန္မာျပည္သား အမ်ားစုရဲ႕ လိုလားခ်က္ ဆႏၵကို ေဖၚထုတ္ျပသၿပီးခဲ့ၿပီ။

ေအးခ်မ္းစြာ ၿပီးဆံုးခဲ့တာကလည္း ဝမ္းသာစရာ။

ဒီအေျဖေတြထဲမွာ ထင္ရွားစြာ ျမင္ေနရတာကေတာ့ တပ္နဲ႔ျပည္သူ သေဘာထားကြဲေနမႈဟာ ထင္တာထက္ ပိုနက္႐ွိဳင္းေနတယ္ ဆိုတာပါပဲ။

တပ္က အျပည့္အဝ ေထာက္ခံတဲ့ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးက ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္ေတြ အကုန္လိုလို ရံႈးၾကတယ္။
ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးဆိုတာ တပ္ကထြက္ရင္ အာဏာအတြက္ အသက္ဆက္ဖို႔ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ ပါတီ။

 ဒီပါတီႀကီးကို ျပည္သူက မလိုလားဖူး။ တပ္ကေတာ့ အလြန္လိုလားတယ္။ တပ္ေျမေတြက ႀကိဳတင္မဲေတြ၊ မဲရလာဒ္ေတြၾကည့္ရင္ ၉၉% ေက်ာ္ေလာက္ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးမဲေတြ ျဖစ္ေနတယ္။

ျပည္သူေတြလိုလားတဲ့ပါတီကို တပ္ကမလိုလားဖူးဆိုတာ ပိုၿပီး ထင္ရွားစြာ ျပသေနသလိုပါပဲ။

တပ္က လႊတ္ေတာ္ေတြရဲ႕ ၂၅% ကို အာဏာသိမ္းၿပီးသားအျပင္ အေရးႀကီးလွတဲ့ ဝန္ႀကီးဌာနေတြျဖစ္တဲ့ ကာကြယ္ေရး၊ ျပည္ထဲေရးနဲ႔ နယ္လံု လို ဌာနေတြကို တပ္ခ်ဳပ္က တိုက္႐ိုက္ခန္႔မဲ့ ဝန္ႀကီးေတြ လာမယ္။ ကာလံုအဖြဲ႕ႀကီးထဲမွာ ေျခာက္ဦးတိတိ ထိမ္းခ်ဳပ္ထားတယ္။ ဒီလို အခင္းအက်င္းေတြနဲ႔ အာဏာကို ေဝမွ်ရမွာ။

တပ္က တင္သြင္းတဲ့ သမၼတေလာင္းတစ္ဦးကလည္း အနည္းဆံုး ဒုတိယ သမၼတေတာ့ ျဖစ္မွာ အေသအခ်ာ။

အန္တီကေတာ့ သမၼတ မျဖစ္ႏိုင္လို႔ သမၼတရဲ႕အေပၚမွာ သူရွိမယ္လို႔ ေပၚတင္ပဲ ေျပာခဲ့ၿပီးၿပီ။
အမ်ိဳးသား ျပန္လည္ ရင္ၾကားေစ့ေရးဆိုတာ ေလာေလာဆယ္ကေတာ့ တပ္နဲ႔ အန္တီတို႔ရဲ႕ ရင္ၾကားေစ့ေရးပါပဲ။

တပ္ထဲက ေခါင္းေဆာင္ေတြကို အန္တီ စည္းရံုးႏိုင္ပါ့မလားလို႔ ေတြးပူေနသူေတြအမ်ားႀကီးပဲ။ အန္တီကေတာ့ အားလံုးနဲ႔ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္မယ္လို႔ ေျပာထားၿပီးသား။ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ တပတ္ ႏွစ္ပတ္အတြင္း အန္တီတို႔ရဲ႕ ေရွ႕ဆက္မဲ့ လမ္းျပေျမပံုအေျခခံကို သိရပါေတာ့မယ္။

ဂုဏ္သိကၡာရွိတဲ့ အခင္းအက်င္းတခု ေပၚလာၿပီး တပ္အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးကေန တေျဖးေျဖးခ်င္း ေနာက္ဆုတ္သြားဖို႔ အလွမ္းေဝးေနေသးေပမဲ့ လက္ရွိအေျခအေနေပၚမွာ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေစမဲ့ အေျဖတခုေတာ့ ရွာႏိုင္ၾကမယ္လို႔ ယံုၾကည္မိပါတယ္။

(လက္ရွိ အစိုးရဌာနအသီးသီးမွာေတာ့ မိုးက်ေရႊကိုေတြ အပိုင္သိမ္းထားၿပီးသားမို႔ တက္လာတဲ့သူ ဘယ္သူမဆို သူတို႔နဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ရင္း ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ ျပသနာေပါင္းစံုေတြကို ေျဖရွင္းႏိုင္ၾကပါေစ။)

တရားမွ်တမယ္တဲ့လား

ေရြးေကာက္ပြဲႀကီး နီးလာေတာ့ လူတိုင္းသိခ်င္ေနတဲ့ ေမးခြန္းရွိတယ္။

ေရြးေကာက္ပြဲက တရားမွ်တပါ့မလား တဲ့။

အစထဲက မမွ်တတာ အထင္အရွား။ လႊတ္ေတာ္ထဲက တမတ္သားက သူတို႔လူ။ တပ္ထဲက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြက ယူနီေဖာင္းေတြလဲၿပီး ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးထဲဝင္။ သူတို႔က ေျပးလမ္းရဲ႕ ေလးပံုတပံုကို ေျပးႏွင့္ၿပီးသား။

အာဏာရပါတီလည္းျဖစ္၊ အရင္က စိတ္ႀကိဳက္ စီမံထားတဲ့ ေငြပံုႀကီးလည္းရွိ။ အသင္းကေန ပါတီေျပာင္းေတာ့ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္ ေငြေတြ၊ အေဆာက္အဦေတြ ပါတီပိုင္ျဖစ္။ ရန္ပံုေငြဆိုၿပီး ခ်ေပးထားတဲ့ ေျမေတြ အေဆာက္အဦေတြကလည္း ရာေထာင္ခ်ီလို႔။ ခ႐ိုနီ ခ႐ိုဝါတို႔ ဝိုင္းရံခေနတဲ့ အေျခအေန။

ေငြကို ေရလိုသံုးၿပီး မဲဆြယ္ႏိုင္တယ္။ ဗီႏိုင္းေတြ တီရွပ္ေတြ ဦးထုတ္ေတြ အလံေတြ အလကားေပးႏိုင္တယ္။ ထမင္းေကၽြး ေငြေပးႏိုင္တယ္။ ဘာလိုခ်င္လဲ။ လုပ္ေပးႏိုင္တယ္။

အတိုက္အခံဆိုတဲ့ NLD က ျပာပံုက စလာတာ။ ပါတီကို ႐ိုက္ခ်ိဳးထားတာ ညက္ညက္ေက်လို႔။ လူေတြလည္း ေထာင္ထဲကို ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္။ ဘဝေတြပ်က္။ ေသသူေသ။ ခုလို နလံထူလာတာ ေလးႏွစ္ေတာင္ မရွိေသး။ ပါတီရန္ပံုေငြ မရွိလို႔ ပြဲသြင္းရတာ ခဏခဏ။ ရံုးခ်ဳပ္ေျမေတာင္ လွဴတဲ့သူရွိခဲ့လို႔။ အေဆာက္အဦအတြက္ အလွဴခံရဆဲ။

ေရြးေကာက္ပြဲ ေအာင္ႏိုင္ေရးဆိုလည္း ေထာက္ခံသူေတြ စုေပါင္းအလွဴ။ အရပ္ကူလို႔ လူလံုးလွရရွာသူ။ ပါတီတံဆိပ္၊ အက်ႌ၊ ဦးထုတ္၊ အလံ၊ ေခါင္းစီး အားလံုး ဝယ္ၾကပဲ။ ကိုယ့္အိပ္စိုက္နဲ႔ ကူၾကပါဦး လမ္းေပၚမွာ သြားေနရတဲ့ပါတီ။

ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ကလည္း ယံုစားဖို႔ခက္။ ေရြးေကာ္ ဥကၠဌႀကီးက သမၼတႀကီးနဲ႔ တပတ္စဥ္ထဲဆင္းတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း။ အဖြဲ႕ဝင္ေတြ ခပ္မ်ားမ်ားက မိုးက်ေရႊကိုယ္ ေတြ။ မဲစာရင္း အမွားကလည္း ျပင္လိုက္မွားလိုက္။ ဒိုင္လုပ္မဲ့သူေတြကိုလည္း ယံုရန္ခက္လွ။

ဒီလိုအေျခအေန အခင္းအက်င္းေတြအျပင္ ဘာသာေရးမွိုင္း၊ လူမ်ိဳးေရးမွိုင္းေတြကလည္း တိုက္ထားေသးရဲ႕။ အၿမဲပါတဲ့ လက္စြဲေတာ္ ေဒါသထြက္ေနေသာ လူအုပ္ႀကီးဆိုတဲ့ စြမ္းအားရွင္ လူမိုက္ေတြကလည္း အ့ံၾသဖြယ္ ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္ထားေသးေတာ့ ဘယ္ေန႔ ဘာျဖစ္မယ္ နဲ႔ေကာလာဟာလ လွိုင္းေတြၾကားမွာ ျပည္သူေတြက အထိပ္တလန္႔။

၂၀၀၈ ေျခဥေအာက္က ၿပိဳင္ရမဲ့ မမွ်တတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲကို မတတ္သာလို႔ ဝင္ၿပိဳင္ေနရတဲ့ NLD အမတ္ေလာင္းေတြကို ျပည္သူအမ်ားစုရဲ႕ ေထာက္ခံမႈကေတာ့ အားရစရာ။

အနီေရာင္ ပင္လယ္လွိုင္းလံုးေတြက ေနရာအနံွ ့။ ၿမိဳ႕နယ္အႏွံ ့။ တျပည္လံုးအႏွံ ့။

NLD ကသာ ေျပာင္းလည္းမႈတခုကို လုပ္ေပးႏိုင္မယ္လို႔ တျပည္လံုးက ျပည္သူေတြ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကပါၿပီ။

မတရားတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ တျပည္လံုး လိုလားေနတာကို ေျပာပါဆိုရင္ေတာ့......

"တပ္ကို သိကၡာရွိတဲ့တပ္အျဖစ္ ျမင္လိုပါတယ္။ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးအပါအဝင္ ဘယ္ ႏိုင္ငံေရးပါတီနဲ႔မွ မပတ္သက္တဲ့ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္အျဖစ္သာ ျမင္ခ်င္ၾကပါတယ္။ " ..... လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။

မြတ္ျခေသၤ့

လူေတြ လူေတြ။

NLD ကို မြတ္ေဒါင္းဘာညာနဲ႔ အပုတ္ခ်ေနတဲ့ ပါတီက မြတ္ျခေသၤ့ ျဖစ္ေနပါေပါ့လား။

ခုၾကေတာ့လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံသားမွန္ရင္ ပါတီဝင္ ျဖစ္လို႔ရတယ္ ျဖစ္ၾကျပန္ေရာ။

အဲဒါဆိုလည္း အစၥလမ္ကိုးကြယ္တဲ့ မြတ္ေတြကို ဘာလို႔ တိုက္ခိုက္ေနတာလဲ။ မဆီမဆိုင္ NLD ကို ဘာလို႔ ဆြဲထဲ့လဲ။

မဲရဖို႔အတြက္ဆို ဘာပဲလုပ္ရလုပ္ရေလ ျဖစ္ေနရၿပီလား။

လံုးတီးမယ္ေတြ စင္ေပၚေရာက္။ မြတ္ေတြ အလံေအာက္ေရာက္။

အျပစ္ေျပာတတ္ၾကတဲ့ အြန္လိုင္းက လူတု ( ပ႐ိုဖိုင္ပံုမပါ။ ) ေတြ၊ ဖါးကိုကိုေတြက ခုၾကေတာ့လည္း အသံေတြတိတ္လို႔။

ျမန္မာျပည္ထဲမွာ ေမြးဖြားႀကီးျပင္းၾကတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ ဘာလူမ်ိဳး ဘာဘာသာဝင္ ျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာပါပဲ။ ဘယ္ေရာက္ေရာက္ ျမန္မာပါပဲ။

အဲဒီ ျမန္မာေတြက ဘယ္ေတာ့မွ သူ႔တိုင္းျပည္ကို သစၥာမေဖါက္ဘူး။ ( သစၥာေဖါက္ရွိရင္လည္း လက္မခံဘူး။ )



မြတ္သူငယ္ခ်င္းတေယာက္နဲ႔ စကားေျပာဖူးတယ္။ မြတ္အၾကမ္းဖက္သမားဟာ မြတ္မဟုတ္ဘူး။ မြတ္ကို နာမည္ပ်က္ေအာင္ လုပ္ေနသူမို႔ တဲ့။

ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ ေမတၱာကို ရင္ဝယ္ထားတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ဆိုၿပီး သူတပါးပိုင္ဆိုင္မႈေတြကို ဖ်က္ဆီးေနရင္၊ သူတပါးကို ဆဲဆိုေနရင္၊ သူတပါးကို သတ္ျဖတ္ေနရင္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ မဟုတ္ဘူး။ ဗုဒၶဘာသာကို နာမည္ပ်က္ေအာင္ လုပ္ေနသူပဲ လို႔။

ေျပာင္းလည္းခ်ိန္တန္ေနတာ ၾကာေနၿပီပဲ။

( ေကာ့ေသာင္မွာ မဲဆြယ္ေနတဲ့ပံုကို ဧရာဝတီသတင္းက ယူပါတယ္။ )

မဲရံုသြားၾကစို႔။

မဲရံု မဲရံုကိုသြား
တျပည္လံုး မဲဆႏၵနဲ႔
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္
ၾကည္ၾကည္သာသာ
တိုင္းနဲ႔ျပည္လံုး
မဲေပးၾကပါ
မဲရံုကို မဲရံုကို
လာၾကလာၾက
မဲသြားေပးမယ္ကြာ။

ေအာင္ကိုလတ္က ဒီ မဲရံုသြားၾကစို႔ သီခ်င္းနဲ႔ နာမည္ႀကီးလာသတဲ့။

အခုလည္း မဲရံုသြားဖို႔ ေလးငါးရက္ပဲလိုေတာ့တယ္။

ဘယ္သူ႔ကို မဲေပးမွာလဲ။ ကိုယ္နဲ႔ထိုက္တန္တဲ့ အစိုးရကိုပဲ ရတယ္တဲ့။

ကိုယ့္ႏိုင္ငံအတြက္ ကိုယ့္အတြက္စဥ္းစားၾကရၿပီ။

အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာကို ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာမွန္ရင္ ေစာင့္ေရွာက္ၿပီးသားပဲ။

ဘယ္သူကမွ ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္မယ္ဆိုတဲ့ ဝါဒျဖန္႔ခ်က္ေတြကို ယံုစားေနဦးမွာလား။

အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာေတာင္ ေနာက္ဆံုးပိတ္ ျဖစ္ေနတဲ့အေျခအေန။

ႏိုင္ငံတကာမွာ ေခါင္းမေဖၚႏိုင္တဲ့ အေျခအေန။

စီးပြားေရး ခၽြတ္ခ်ံုၾကၿပီး သယံဇာတေတြ ေခါင္းပါးလာတဲ့ အေျခအေန။

စီးပြားေရးေတြအမ်ားစုကို လူတစုက လက္ဝါးႀကီးအုပ္ ခံထားရတဲ့အေျခအေန။

ထားစရာမရွိသူနဲ႔ စားစရာမရွိသူ လူတန္းစားေတြ ျဖစ္တည္ေနတဲ့ အေျခအေန။

မိုးက်ေရႊကိုေတြ ေနရာတကာ ဝင္ေရာက္ခ်ယ္လွယ္ေနတဲ့ အေျခအေန။

လာဒ္ေပးလာဒ္ယူေတြ အက်င့္ပ်က္မႈေတြ လွိုင္ေဘာလည္ေနတဲ့ အေျခအေန။

ဒီအေျခအေနေတြက ေျပာင္းလဲႏိုင္ဖို႔။

လုပ္သမွ် အက်ိဳးခံစားရေအာင္ ေျပာင္းလဲႏိုင္ဖို႔။

ကမ႓ာ့အလည္မွာ မ်က္ႏွာပန္း ျပန္လွလာေစဖို႔။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေရြးစရာ တခုပဲရွိပါသည္။

အဲဒါ NLD.

လံုးတီးမဲဆြယ္ပြဲ

ရခိုင္မွာ ဇြန္သဥၨာတို႔ ဇာဇာထက္တို႔ဆိုတဲ့ လံုးတီးေမာ္ဒယ္ေတြက ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးအတြက္ မဲဆြယ္ေပးတာကို လူေတြက အျပစ္ေတြေျပာေနၾကတယ္။

အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာကို လံုးတီးမယ္ေတြနဲ႔ ေစာင့္ေရွာက္မွာလား ဘာညာေပါ့ေလ။

ဒီကိစၥကို ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးက ဘာမွ မေျဖရွင္းဘူး။ ၾကားထဲက ကၽြန္ေတာ္ပဲ ေျဖရွင္းပါရေစ။

ဇြန္သဥၨာတို႔ ဇာဇာထက္တို႔ လံုးတီးပံုေတြ႐ိုက္ၿပီးတင္တာ အႏုပညာဖန္တည္းတာပါ။ လံုးတီးအႏုပညာေပါ့။ သူတို႔လည္း နာမည္ႀကီးဖို႔အေရး အေမေပးတဲ့ အေမြကို အရွိကိုအရွိအတိုင္း ေဖၚခၽြတ္ျပရတယ္။ အခမဲ့ ျပၾကရရွာတယ္။ အျပေကာင္းေတာ့ လံုးတီးမယ္ေတြအျဖစ္ နာမည္ရလာတယ္။ ဆလယ္ဘရစ္တီ ျဖစ္လာတယ္။

မဲဆြယ္ပြဲအတြက္ နာမည္ႀကီး ဆလယ္ဘရစ္တီ ငွားရတာ မလြယ္ပါ။ အထူးသျဖင့္ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးလိုပါတီအတြက္ ပိုခက္ပါတယ္။ တျခားနာမည္ႀကီးေတြက ျပည္သူ႔ခ်ဥ္ဖတ္ အျဖစ္ခံရဖို႔ ရာႏႈန္းျပည့္ေသခ်ာတာမို႔ မလိုက္ရဲၾက။

သူတို႔နဲ႔မကင္းေၾကာင္းေတြျဖစ္တဲ့ သူေတြလည္း ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးအတြက္မဲဆြယ္ေပးရင္း ျပည္သူ႔ခ်ဥ္ဖတ္ေတြျဖစ္လာၾကၿပီ။ တႏိုင္ငံလံုးမွာ ေနရာအႏွ႕ံမဲဆြယ္ေနၾကရလို႔ မအားၾက။

ဒီလိုဒီႏွယ္ အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ေခၚရင္လိုက္မဲ့ လံုးတီးမယ္ ဆလယ္ဘရစ္တီ ေတြနဲ႔သာ ရခိုင္မွာ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးမဲဆြယ္ပြဲကို ႏြဲလိုက္ရပါသည္။ ကာရာအိုေကဘားေတြ တခုၿပီးတခု တိုးခ်ဲ႕ကာ စီးပြားေကာင္းေနတဲ့ သူေတြလည္း ႀကိဳက္။ အိုးေကာင္းေရြးတတ္တဲ့ အဘေတြလည္းႀကိဳက္။

အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာကေတာ့ ေနာက္မွပဲ ေစာင့္ေရွာက္ေတာ့မယ္။ အခုကေတာ့ မဲဆြယ္ဖို႔အဓိက။