ဘဝ(၃)
ဘဝကိုစိတ္ကဦးေဆာင္တယ္ဆိုေပမဲ့ သိစိတ္ကအာရံုကို အရွိအတိုင္းျမင္ဖို႔ ခက္တယ္။ မသိစိတ္ရဲ႕ ကိုယ့္သဘာဝ၊ပတ္ဝန္းက်င္၊အေလ့စ႐ိုက္ဆိုတဲ့ဥပါဒါန္ေတြေၾကာင့္ ဘက္လိုက္ၿပီးျမင္ၾကတယ္။ေကာင္းတဲ့စိတ္နဲ႔မေကာင္းတဲ့စိတ္ေတြျဖစ္လာေအာင္ လႊမ္းမိုးတယ္။
မသိစိတ္ကိေလသာေတြရဲ႕လႊမ္းမိုးမႈကို ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႔တြန္းလွန္ၿပီး အမွန္အတိုင္းျမင္ႏိုင္မွ အဆံုးအျဖတ္ကမွန္ႏိုင္လိမ့္မယ္။
ကိေလသာေတြလႊမ္းမိုးေနရင္ ပညာတတ္ဆိုတာလည္း သညာတတ္အဆင့္ပဲ။ ပညာတတ္ေတြယုတ္မာေနၾကတာအမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ပညာမတတ္သူရဲ႕ယုတ္မာမႈနဲ႔အတူတူ။ အဆိပ္ကို သၾကားဖံုးထားတာနဲ႔ မဖံုးထားတာပဲကြာမယ္။ သၾကားဖုံးထားေတာ့ အဆိပ္မွန္း လြယ္လြယ္မသိႏိုင္ဘူး။
ဘဝမွာ သံေယာဇဥ္ႀကိဳးေတြလည္းမ်ားလွတယ္။ ဒီႀကိဳးေတြအျပင္ ရန္ၿငိဳးဆိုတဲ့ႀကိဳးလည္း ရွိတယ္။ ဒီႀကိဳးက ျဖတ္ရခက္လွတယ္။ ေဒါသကို ေဒါသနဲ႔တုန္႔ျပန္ရင္း ႀကိဳးေတြပိုၿပီးခိုင္ၿမဲလာမယ္။ ရန္ေတြပိုပိုလာမယ္။ ေဒါသႀကိဳးကို အေဒါသလို႔ေခၚတဲ့ ေမတၱာႀကိဳးနဲ႔သာ ျဖတ္ေတာက္ရမယ္။
အေၾကာင္းတရားျဖစ္တဲ့ေဒါသကိုမပယ္သတ္ႏိုင္ရင္ အက်ိဳးတရားေတြဆက္ျဖစ္ေနမွာကို ျမတ္စြာဘုရားက
'ဤသူသည္ ငါ့ကို ဆဲေရး၏။ ၫွဥ္းဆဲ၏။ အႏိုင္အထက္ျပဳ၏။ ငါ့ဥစၥာကို မတရားယူ၏။
ဤသို႔ ရန္ၿငိဳးဖြဲ႕သူအား ရန္သည္မၿငိ္မ္း။
ဤသို႔ ရန္ၿငိဳးမဖြဲ႕မွသာ ရန္သည္ၿငိမ္း၏။ '
လို႔ ဓမၼပဓ၊ ယမကဝဂ္၊ တိႆမေထရ္ဝတၳဳမွာ ေဟာထားတယ္။
ေလာကမွာ အရာအားလံုးက အလွကိုယ္စီရွိၾကတယ္။ ဒီအလွတရားေတြကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္တတ္ဖို႔က အဝိဇၨာေခၚတဲ့ ဘက္လိုက္ေသာမသိစိတ္ေတြကို ပယ္ႏိုင္ဖို႔လိုပါတယ္။ ေလာကအလွကိုၾကည့္ရင္ မိမိကိုယ္မိမိျပန္ၾကည့္သလို ၾကည့္မွ ျမင္ႏိုင္တာ။ မိမိကိုယ္သာ အခ်စ္ဆံုးမို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေကာင္းတယ္ပဲ ထင္ၾကၿမဲ။ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ေလးေတြ ေမြးၿပီး ၾကည့္တတ္ရင္ ေလာကႀကီးရဲ႕အလွတရားေတြကိုျမင္ႏိုင္မွာ။
(က်မ္းကိုး- ဦးေရႊေအာင္၊ ဓမၼပဒ)
No comments:
Post a Comment