ေၾကာက္ ေၾကာက္ ေၾကာက္

ေၾကာက္ ေၾကာက္ေၾကာက္

ျမန္မာျပည္မွာေခတ္စားသည့္ ႐ုပ္ရွင္နာမည္ႏွင့္ဆင္ေနမည္လားမသိ။ ႐ုပ္ရွင္ထဲမွာေတာ့ သရဲေျခာက္တာ ေၾကာက္ျခင္းျဖစ္၏။ ေမာင္လူေပက မျမင္ရတဲ့အရာေတြမေၾကာက္တတ္သူမို႔ သရဲမေၾကာက္တတ္။ ေမာင္လူေပေၾကာက္သည္က အားလပ္ရက္၏ ေစ်းေရာင္းပြဲမ်ားျဖစ္သည္။

အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားကား အရင္းရွင္ႏိုင္ငံမ်ားပီပီ ေစ်းေရာင္းဖို႔သာ ၾကံစည္ေနၾကပံုရ၏။ အထူးသျဖင့္ အားလတ္ခ်ိန္ခါဟု အမည္လွလွေပးထားေသာ Holiday Season သည္ အဓိကေစ်းေရာင္းပြဲေတာ္ပင္တည္း။ ေက်းဇူးတင္သည့္ေန႔ Thanksgiving သည္ ၾကာသာပေတးေန႔ကို သတ္မွတ္ထားရကား ေနာက္တစ္ေန႔သည္ အနက္ေရာင္ေသာၾကာေန႔ Black Friday ဟု ေခၚဆိုသည့္ ေစ်းေရာင္းပြဲေန႔ႀကီးေပတည္း။ ေစ်းေရာင္းပြဲေန႔မ်ားတြင္ ဤေန႔သည္ အႀကီးဆံုးဟု ဆိုႏိုင္ပါ၏။ ဆိုင္မ်ားက ပစၥည္းတန္ဖိုးခ်ကာ ဆြဲေဆာင္ၾကသည္။ ျပည္သူအမ်ားက ဆိုင္မဖြင့္မွီ နာရီမ်ားစြာႀကိဳတင္ေရာက္ကာ တန္းစီအားေပးၾကသည္။ ဆိုင္တံခါးဖြင့္သည္ႏွင့္ ကိုယ္လိုခ်င္သည့္ပစၥည္းကို အေျပးအလႊားသြားေရာက္ဆြဲယူၾကသည္။ လူခ်င္းတိုက္မိ၍ လဲၾကကြဲၾကသည္လည္းရွိ၏။ ရန္ျဖစ္ၾကသည္လည္းရွိ၏။ အလကားရသည့္အလား ေျပးလႊားဆြဲငင္ၿပီးပါကလည္း ေငြရွင္းရန္အတြက္ နာရီႏွင့္ခ်ီကာ တန္းစီၾကရျပန္သည္။ ကားရပ္နားရန္ပါကင္ parking ေတြလည္းျပည့္၊ ေမာလ္ Mall ေတြလည္း လွ်ံ၊ လမ္းေတြလည္း က်ပ္သည့္ ေန႔ဟုဆိုပါက လြန္အ့ံမထင္။ မိုးရြာရြာ၊ ႏွင္းက်က်၊ ေနပူပူ ဤေန႔ေရာက္လွ်င္ ဤသို႔သာတည္း။

အလြန္ခင္ရေသာ အမတစ္ေယာက္ကေျပာဖူးတာ သတိရသည္။ ထြက္ေပါက္ Outlet Mall ဟု အမည္ေပးထားေသာ ေစ်းေရာင္းစင္တာတစ္ခုကို ေျမပံုအထိ အလြတ္ရသည္ဟူ၏။ နာမည္ေက်ာ္တံဆိပ္မ်ား Brands ဆိုင္ေပါင္း ရာခ်ိီရွိသည့္ အႏွီ Outlet Mall ႀကီးကို ဆိုင္တည္ေနရာေတြသာမကပဲ၊ ဘယ္ပစၥည္းက ဘယ္နားမွာ ရွိသည္အထိ အတိအက် သိေသာ ထိုမမႀကီးက အနက္ေရာင္ေသာၾကာ Black Friday မေရာက္မွီ ေက်းဇူးတင္ေသာေန႔ Thanksgiving ေန႔လည္ထဲက ထို ေစ်းေရာင္းစင္တာသို႔ ေရာက္ႏွင့္သည္တဲ့။ အနက္ေရာင္ေသာၾကာေစ်းေရာင္းပြဲကို ၾကာသာပေတးေန႔ ညေနထဲက စတင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါ၏။ ဆိုင္မဖြင့္ခင္ထဲက ဆိုင္ေရွ႕မွာတန္းစီၿပီးအဆင္သင့္။ ညေနဆိုင္ဖြင့္သည္ႏွင့္ ကိုယ္လိုရာ ဆြဲယူၿပီးျဖစ္ေစေရး ဝီရိယေကာင္းပံုကား ေအာခ်စရာ။ ၾကာသာပေတးညေနက စလိုက္သည့္ ေစ်းဝယ္မႈကား တစ္ညလံုး ဆိုင္ေပါင္းစံုေအာင္ ဝယ္ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ ေသာၾကာေန႔ေန႔လည္အထိပါပဲဟု ဆိုပါ၏။ တစ္ညလံုး မရပ္မနား မာရသြန္ေစ်းဝယ္သူမ်ားတြင္ သူလည္းတစ္ေယာက္ပါဝင္သည္။ ေဒၚလာသံုးေထာင္ေလာက္ ထြက္သြားသည့္အခါမွ ေနသာထိုင္သာရွိသြားရသည္အတြက္ အိမ္ျပန္ကာ အိပ္ပါေတာ့သည္ဟု ဆိုသည္။

ေခတ္မွီမွီ ကမ႓ာၾကည့္ၾကည့္ျမင္တတ္ေပေသာ အိမ္ဥကၠဌႀကီး မဒန္ေပလည္း ေခတ္ႏွင့္အညီ ျဖစ္ေစေရးအတြက္ အနက္ေရာင္ေသာၾကာေန႔ကို ခ်ီတက္ေပၿပီ။ ဘ႑ာေရးမႉးႏွင့္ တာဝန္ယူရသူ ေမာင္လူေပက ေနာက္မွလိုက္ရေပေတာ့၏။ ဥကၠဌႀကီးဝယ္သမွ် အေႂကြးကဒ္ျပားေလးႏွင့္ ရွင္းေပေတာ့။ ပလတ္စတစ္ကဒ္ေလးမ်ားကလည္း အလြန္အသံုးတည့္လွသည္။ ေငြရွင္းသမွ် အိုေကျပကာ Approved ျဖစ္ၾက၏။

အႏွီ အနက္ေရာင္ေသာၾကာေန႔ၿပီးပါက ဟင္းခ်၍မရေသး။ စေန၊တနဂၤေႏြၿပီး၍ တနလာၤေန႔ေရာက္ပါက အိမ္သာနက္တနလာၤ Cyber Monday ဟု အမည္ရေသာ အိမ္သာနက္ အဲေလ အင္တာနက္ ေစ်းေရာင္းပြဲႀကီး စေပၿပီ။ အင္တာနက္မွ ေစ်းခ် Sale လုပ္ၾကေသာပစၥည္းမ်ားဝယ္ရန္အတြက္ ေပသမီးက ေစာင့္ေနေပၿပီ။ လိုခ်င္သည့္ Wish list ကလည္း အဆင္သင့္။ ဝက္ဆိုက္ Website တို႔ ႏြားဆိုက္တို႔ကလည္း ရွာေဖြၿပီးသား။ တနဂၤေႏြညသန္းေကာင္ေက်ာ္၍ တနလာၤေန႔သို႔ တစ္စကၠန္႔ကူးသည္ႏွင့္ သူမလိုခ်င္သည္မ်ားကို ဝယ္ၿပီးဟုသာ ဂဏာဟိမွတ္ေပေလာ့။

ဤေစ်းေရာင္းပြဲသည္ ဤမွ်သာဟု မမွတ္ထင္ၾကပါႏွင့္။ ေနာက္တစ္လျဖစ္ေသာ ဒီဇင္ဘာလတစ္လလံုးသာမက ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ New Year တိုင္ေအာင္ ေရာင္းၾကပါေသာ အားလပ္ရက္ေစ်းေရာင္းပြဲေတာ္ႀကီးျဖစ္ပါ၏။ ကမ႓ာအႏွ႕ံမွ လာလည္ၾကကုန္ေသာ ဧည့္သည္အေပါင္းသည္လည္း ဤလကိုအားထားလာတတ္ၾကသည္။ လာတုန္းက ဘာမွ်မပါေသာ္လည္း အျပန္တြင္ ေသတၱာေတြကို ေပါင္ပိုေၾကးေပးကာ သယ္သြားၾကေလ၏။

ဒီဇင္ဘာလတြင္ ခရစ္စမတ္ရာသီမို႔ လက္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ား လွည့္လည္ဝယ္ယူၾကရင္း ခရစ္စမတ္ဘိုးဘိုးႀကီး စန္တာကေလာ့ခ္ ႏွင့္ ဓါတ္ပံု႐ိုက္ၾက၊ ေစ်းဝယ္စင္တာမွာ အလွဆင္ထားတဲ့ အလွပစၥည္းမ်ားႏွင့္ ဆဲလ္ဖီဆြဲၾက၊ ဓါတ္ဖမ္းၾကႏွင့္ ေပ်ာ္စရာ။ ဘယ္အခါမွ Sale မရွိသည့္ LV တို႔ Hermès တို႔ေရာင္းသည့္ ဆိုင္ေပါက္ဝတြင္လည္း ထိုဆိုင္မွာေစ်းဝယ္သေယာင္ ဟန္ေဆာင္ကာ ဓါတ္ဖမ္း၍ ရေသးသည္။ ေမာင္လူေပလည္း ယခင္ႏွစ္မ်ားက Hermès ဆိုင္ထဲ ဝင္ေမႊေတာ့ ခါးပတ္က ေျခာက္ရာ၊ ရွပ္အက်ႌက ႏွစ္ေထာင္၊ တီရွပ္ပင္ ခုႏွစ္ရာဆိုသျဖင့္ မဝယ္ႏိုင္သည့္အဆံုး စိတ္ေပါက္ေပါက္ႏွင့္ ႐ိုက္ခဲ့ေသးသည္။ (ဓါတ္ပံုေတြပါ)

အႏွီ ေစ်းဝယ္ရာသီကို ေၾကာက္ၾကသူမ်ားထဲတြင္ ေမာင္လူေပ၏မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းလည္းပါေကာင္းပါႏိုင္ပါ၏။ သူတို႔တစ္ေတြလည္း ဘဝတူမ်ားပင္ ျဖစ္ႏိုင္သည္။မဒန္ေတြ ေစ်းပတ္ေနစဥ္တြင္ အထုပ္ေပါင္းစံုေဘး၌ ငုတ္တုပ္ငိုက္ေနၾကေသာ ဓါတ္ပံုမ်ားစြာကို ျမင္ဖူးေသာေၾကာင့္ အတတ္ေျပာႏိုင္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

အနက္ေရာင္ေသာၾကာေန႔ Black Friday ၏ ေဘးရန္မွ ကင္းေဝးေစေရးအတြက္ ဆုေတာင္းၾကပါ၊ ဆိုင္ဘာတနလာၤ Cyber Monday ရန္မွ ေဝးရန္ ယၾတာေခ်ၾကပါ။ ခရစ္စမတ္ေစ်းေရာင္းပြဲမွ ေဝးရာေရွာင္ၾကပါ။ မေရွာင္ႏိုင္ပါက ဤလတြင္ ေငြကုန္ေၾကးက်မ်ားအ့ံ ဟူေသာ ေဗဒင္ဆရာ၏ေဟာကိန္းသည္သာ မွန္ကိန္းရွိပါလိမ့္မည္ဟု မွတ္ပါေလာ့။

ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ား ေစ်းမ်ားမ်ား ဝယ္ႏိုင္ၾကပါေစ။ အဲေလ မွားလို႔ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

ခ်စ္တဲ့

ေမာင္လူေပ

ေဆးေပါင္းခတဲ့ည

ေဆးေပါင္းခတဲ့ည

တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ညမွာ ေဆးေပါင္းခတယ္ဆိုၿပီး ေရႊျမန္မာေတြ မယ္ဇလီဖူးသုတ္စားၾကတယ္။ မယ္ဇလီပင္ေစာင့္နတ္ဆီကို အျခားအပင္ေစာင့္တဲ့႐ုကၡစိုးေတြက ဒီညေရာက္ရင္ ခစားၾကရသတဲ့။ အေတာ္ေရွးၾကတဲ့ အယူအဆတစ္ခု။

ညသန္းေကာင္ မယ္ဇလီဖူးခူးဖို႔ဆိုတာ ေၾကာက္ေၾကာက္ေၾကာက္ စရာ။ နယ္ဖက္မွာဆို ေန႔ဖက္မွာ အဖူးေတြတက္ခူးထားၿပီး ညၾကမွ သုတ္စားၾကတာပဲ။ ျမိဳ႕ေပၚမွာေတာ့ မယ္ဇလီပင္ဆိုတာ ေရႊထက္ရွားပါတယ္။ ေရႊဆိုင္ေတြသာ လက္ညွိဳးထိုးမလြဲ။ မယ္ဇလီပင္ကေတာ့ နတၳိ။ ဒီေတာ့ ေတာသည္ေလးေတြလာေရာင္းတဲ့ မယ္ဇလီဖူးေတြဝယ္ထား၊ ညေရာက္ေတာ့ သုတ္စားၾကေလသတည္းေပါ့။

အဲဒီေရႊျမန္မာေတြ တိုင္းျပည္ကိုအုပ္စိုးခဲ့သူအေပါင္းရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္အဖံုဖံုေၾကာင့္ ေရျခားေျမျခားေရာက္လာၾကတဲ့အခါ ဒီအစဥ္အလာ ပါလာၾကတယ္။ ေရာက္ရာအရပ္မွာ ဒီညေရာက္ရင္ မယ္ဇလီဖူးသုတ္က မပါမျဖစ္။ သို႔ပါေသာ္လည္းေပါ့ေလ။ ေမာင္လူေပေရာက္ရာအရပ္က အေနာက္ႏိုင္ငံ။ ဘယ္ဆီမွာ မယ္ဇလီဖူးရႏိုင္ပါအ့ံဟု ထင္စရာ။ အထင္မစေမာၾကပါနဲ႔။ အာရွသားေတြမ်ားမ်ားရွိရာအရပ္ဆိုရင္ ဒါေတြရွိပါ့။

ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြ စီးပြားရွာတတ္ပံုမ်ား အတုယူစရာ။ မယ္ဇလီဖူးေတြ၊ အရြက္ေတြကို ပုလင္းသြတ္ၿပီး ဒီႏိုင္ငံအေရာက္တင္ပို႔ၾကတယ္။ မန္ႀကီးရြက္ႏုႏုေတြလည္း ပုလင္းသြတ္ၿပီးပို႔တယ္။ အာရွသားေတြပိုင္တဲ့ ဆူပါမတ္ကက္ေတြမွာ ရႏိုင္တယ္။ ဒီေတာ့ မယ္ဇလီဖူးသုတ္တို႔ မန္ႀကီးရြက္ႏုသုတ္တို႔ကို ခံတြင္းခ်ဥ္ၾကတဲ့ ေရႊျမန္မာမ်ားအႀကိဳက္ပါပဲ။

ေဆးေပါင္းခတဲ့ မယ္ဇလီဖူးပုလင္းသြတ္ကလည္း ရာသီခ်ိန္မွာေတြ႕တုန္း ဝယ္စုထားရပါတယ္။ ဒီလိုမစုႏိုင္ရင္ေတာ့ မယ္ဇလီရြက္ပုလင္းသြတ္ပဲရမယ္။ မႏွစ္ကဝယ္ထားတဲ့  မယ္ဇလီပုလင္းသြတ္ကို ဒီႏွစ္ေဖါက္ၿပီး ေဆးေပါင္းခၾကတဲ့ အေနာက္ႏိုင္ငံေရာက္ေရႊျမန္မာတို႔ရဲ႕ဘဝ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ ေပါ့ဗ်ာ။

ျမန္မာေတြေဆးေပါင္းခ မခေတာ့ မသိဘူး။ ထိုင္းေတြကေတာ့ ေဒၚလာေတြ ပြသြားမွာ အေသအခ်ာ။ မယ္ဇလီရြက္ပုလင္းသြတ္တစ္ပုလင္းခပ္ေသးေသးကို ေဒၚလာႏွစ္က်ပ္ခြဲနဲ႔ ဝယ္ခဲ့ရပါေၾကာင္း။ သြတ္သြတ္သြတ္။

ဓါတ္ပံုခရက္ဒစ္--- မူရင္းပိုင္ရွင္

ပညာေရႊအိုးနဲ႔ အေႏြးထည္အေကာင္းစား

ပညာေရႊအိုးနဲ႔ အေႏြးထည္ အေကာင္းစား

လူမိုက္နဲ႔ေငြ အတူမေန လို႔ၾကားဖူးတယ္။ ေငြေတာင္မေနမွေတာ့ ေရႊအိုးဆိုေဝးေပါ့။ ေမာင္လူေပ့ဆီကိုေတာ့ ေငြဆိုတဲ့သတၱဝါက ေရာက္ေတာင္မလာပါဘူး။ မျမင္ရပါဘူး။ ဘဏ္စာရြက္ထဲက ဂဏန္းေလးေတြအျဖစ္သာ အလည္လာတာ။

 ကိုယ္ေတြငယ္ငယ္က သခ်ာၤဆို သိပ္ၿပီး စိတ္ဝင္စားတာ။ ဂဏန္းတြက္ေနရရင္ေပ်ာ္တတ္သူ။ စိတ္တြက္လည္းပိုင္တယ္။ တစ္ထဲကတစ္ႏႈတ္ သံုည။ ႏွစ္ထဲကႏွစ္ႏႈတ္ သံုည။ ဘယ္လိုတြက္တြက္ သံုည။ ဒီလို ထူးခၽြန္ခဲ့လို႔လားမသိ၊ အခုအခ်ိန္အထိ ဝင္ေငြနဲ႔ထြက္ေငြက သမဝါယမဆိုင္ စာရင္းရွင္းတန္းလို တန္းတူညီမွ်မို႔ ဝင္ေငြအႏႈတ္ ထြက္ေငြ သံုညပဲ။

အေႂကြးရွင္ကလည္း အမ်ားသား။ ဒီမွာက လခေကာင္းရသလို သံုးလို႔ေကာင္းေတာ့လည္း အေႂကြးရွင္မ်ားတာ မဆန္း။ လစဥ္ေပးရမဲ့အေႂကြးေလးေတြ ေပးႏိုင္ရင္ပဲ ဟင္းခ်ရတယ္။ ေနာက္လေတာင္မေရာက္ေသး၊ သံုးျပီးေပါ့။ ခရက္ဒစ္ကဒ္ က တစ္လေက်ာ္အလကားသံုးရတယ္ဆိုၿပီး ႀကိဳသံုးထားတာ။ အရင္လက အေႂကြးက အခုလမွာ ေပးႏိုင္ရင္ ၿပီးတာပဲ။ အခုလမွာ မရွင္းႏိုင္မွ အတိုးစေပးရမွာ။ (ခရက္ဒစ္ကဒ္အတိုးက မနည္းဘူးရယ္။) ဒါေၾကာင့္ ဘဏ္ကပို႔တဲ့ လစဥ္ေငြစာရင္းရွင္းတမ္း စာရြက္ေလးေတြ တစ္လတစ္ခါ အိမ္ေရာက္လာလို႔ ဖတ္ရရင္ လက္က်န္ေငြက ထူးအိမ္သင္ပဲ။ (အရင္အတိုင္း။) စုေငြလည္းတက္မလာ။ ခ်က္ေငြလည္း တက္မလာ။

လစဥ္မွန္မွန္ စာပို႔ေလ့ရွိသူက အေႂကြးရွင္ေတြနဲ႔ ဘဏ္ပဲရွိေတာ့ မေမ့မေလွ်ာ့ပဲ လတိုင္း ကိုယ့္ဆီကို စာလာရင္ ေမတၱာစာလို႔ သတ္မွတ္ထားတယ္။ ကိုယ့္ကိုခ်စ္လို႔ ေမတၱာစာေတြ လတိုင္းပို႔ရွာတာေလ။ အျခားေသာ မိတ္ဆက္စာေတြ၊ ဟိုစာဒီစာေတြလာမလားလို႔လည္း မေမွ်ာ္ရဲပါဘူး။ ေမာင္လူေပက အန္ကယ္ႀကီးခန္႔ည့ံည့ံမဟုတ္လား။ ငယ္ထဲကလည္းမစြန္၊ ခုလည္း မစြန္မို႔ မြီးေလးေတြလည္း စာေရးရန္အေၾကာင္းမရွိ။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္ကိုစာလာရင္ ေၾကာ္ျငာစာရြက္ေတြရယ္၊ ခရက္ဒစ္ကပ္အေႂကြး၊ အိမ္ေႂကြး၊ ေျမခြန္ေႂကြး၊ အာမခံေႂကြး၊ ကားေႂကြး၊ ဘာေႂကြး၊ ညာေႂကြး စတဲ့ အေႂကြးတာင္းမဲ့ ေမတၱာစာေတြရယ္ပဲျဖစ္မယ္ဆိုတာ ေမးစရာမလို။ (အခုေတာ့ ဘဏ္အြန္လိုင္းမွာ ေအာ္တိုအေႂကြးေပးလုပ္ထားတယ္။ စာလာတာနည္းသြားပါၿပီ။ ေခတ္မွီမွီ paperless ေပါ့။)

သူမ်ားေတြက ခ်မ္းသာတာေတြ အြန္လိုင္းမွာ ထုတ္ျပၾကေတာ့ ကိုယ့္လည္း ရွိတာေလးထုတ္ႂကြားရတာပါ။  ႂကြားလွခ်ည္လားလို႔ မထင္ေစလို။ ဒါေတာင္ အေမက ပညာအေမြေလးေပးခဲ့လို႔သာ။ပညာေရႊအိုးလူမခိုးဘူးတဲ့။ ႐ိုး႐ိုးက်င့္ ျမင့္ျမင့္ၾကံတဲ့။ ဥစၥာရွိသူ၊ ရာထူးရွိသူနဲ႔ ေပါင္းစားတဲ့အလုပ္မ်ိဳး၊အမ်ားအတြက္မစဥ္းစားပဲ ကိုယ့္အတြက္သာ ဂြင္ဖန္ၿပီး အိပ္ထဲထည့္တတ္တဲ့ တဘို႔ထဲသမား မျဖစ္ေစနဲ႔တဲ့။ အမွန္ဖက္က ရပ္တည္ရမယ္တဲ့။ ငါးပါးသီလလံုရမယ္တဲ့။ ငယ္ငယ္က လူႀကီးသူမေတြရဲ႕ ဆံုးမစကားေတြ။ ဒါေတြနဲ႔ႀကီးျပင္းခဲ့တာ။ ဒါေၾကာင့္လည္းအေႂကြးမ်ားနဲ႔ဝိုင္းရံၿပီး ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာေရာက္ေနရတယ္ထင္ပါရဲ႕။ ေငြမခ်မ္းသာေပမဲ့ စိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္။ ေနတတ္ရင္ ေၾကနပ္စရာမဟုတ္လား။

ေရႊအိုးကိုပညာနဲ႔ရွာရသတဲ့။ ေမာင္လူေပတို႔ေရႊျပည္ႀကီးမွာေတာ့ ရာထူးအာဏာရွိသူနဲ႔ ေပါင္းသင္းၿပီးရွာရတာပါ။ ဒီလိုေပါင္းတတ္တဲ့သူေထာတာပါပဲ။ လူႀကီးဆီဝင္ထြက္တတ္ဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ပါဘူး။ ဒါလည္း သူ႔ပညာနဲ႔သူ။ မ်က္ႏွာအခြက္ေျပာင္ဖို႔လိုသလို အခြင့္အေရးေကာင္းရွာတတ္ဖို႔လည္းလိုသကိုး။ တခါက တိုင္ကြန္ေလာင္းတစ္ေယာက္ဆိုရင္ တိုင္းမႉးကိုဝင္ထြက္ဖို႔ နည္းလမ္းရွာမရတဲ့အခါ တိုင္းမႉးအေမကို တိုင္းမႉးနဲ႔သိသေယာင္ဟန္နဲ႔ အေမလိုသေဘာထားေၾကာင္း၊ ဘာညာရႊီးလို႔ ကန္ေတာ့ျခင္းနဲ႔ ထိုင္ကန္ေတာ့ခဲ့သတဲ့။ သူ႔နာမည္ေလးလည္း မိတ္ဆက္ေပါ့။ အေမအေမနဲ႔ ဝင္တတ္ထြက္တတ္ေတာ့ အေမအိုက သေဘာၾက။ ဒီေကာင္ေလးမဆိုးဘူး၊ ဘာညာနဲ႔အမွတ္ေကာင္းနဲ႔ ေထာက္ခံေတာ့ အလုပ္ျဖစ္။ ကိုယ့္အိမ္လာကန္ေတာ့တာ ဘယ္သူက ေမာင္းခ်ပါ့မလဲေနာ္။ (သီတင္းကၽြတ္လဟာ ဝင္တတ္ထြက္တတ္သူမ်ားအတြက္ အႀကိဳက္ေတြ႕ေသာလလို႔ ေျပာစမတ္ရွိတယ္။) ဒါတင္ဘယ္ကမလဲ။ တိုင္းမႉးက ဖိနပ္ေကာင္းႀကိဳက္တတ္မွန္းသိေတာ့ တိုင္းမႉးအိမ္ဝင္ၿပီးအျပန္မွာ ဖိနပ္တံဆိပ္၊ နံပါတ္မွတ္ၿပီး ဖိနပ္နဲ႔ကန္ေတာ့။ ဒီလိုနည္းလမ္းေကာင္းေတြနဲ႔ဝင္တတ္ေတာ့ တိုင္းမႉးလည္း သူ႔အိပ္ထဲေရာက္ေပါ့ေလ။ ခုဆို အမ်ိဳးေတြေတာင္ျဖစ္ေနၾကပါၿပီ။ စီးပြားေရးသမားဆိုတာ ဒီလိုပဲေလ။ ဘယ္ဖဲတက္တက္ ေဒါင္းဖို႔အဓိက။ သူတို႔မွာပဲ ေရႊအိုးရွိမွာေပါ့။ ကိုယ့္မွာေတာ့ အေႂကြးအိုးပဲရွိမွာ။

ပညာေရႊအိုးရဖို႔ကေတာ့ ေငြအေတာ္ကုန္တယ္ရယ္လို႔ မိဘေတြဆီက ၾကားေနရတယ္။ ဒီမွာလည္း ကုန္တာပါပဲ။ ေမာင္လူေပ့သမီးေခ်ာ ေပသမီးဆိုရင္ တကၠသိုလ္ကို တန္းတက္ေလေတာ့ တစ္ႏွစ္ကိုေသာင္းေက်ာ္ကုန္တယ္။ ေလးႏွစ္တက္တာ ငါးေသာင္းေက်ာ္ပဲ။ ဒီမွာ လူဆင္းရဲမွ အလကားတက္ရတာ။ ကိုယ္က ဆင္းရဲတာလည္းမဟုတ္၊ ခ်မ္းသာတာလည္းမဟုတ္ေတာ့ ေပးရပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က သူေဌးျဖစ္ေပမဲ့ ပိုင္သမွ်အကုန္ထားခဲ့ၿပီး ဒီႏိုင္ငံမွာ ဝင္ေငြနည္းသူအမည္ခံ၊ အစိုးရေထာက္ပ့ံေၾကးယူ၊ ကေလးေတြလည္း အခမဲ့ေက်ာင္းထားနဲ႔ လုပ္စားတတ္သူတခ်ိဳ႕လည္းရွိတယ္။ အိမ္ေတြလည္းေငြလက္ငင္းရွင္းၿပီး ဝယ္ထားၾကတယ္။ ( သူတို႔ကိုယ္စား လူတစ္ေယာက္က နာမည္ခံဝယ္ေပးတာေပါ့၊ ေနာက္မွ ေမတၱာနဲ႔ေပးကမ္းျခင္းဆိုၿပီး နာမည္ေျပာင္းၾကမယ္ေလ။) ဒီလိုလူေတြမွာလည္း ေရႊအိုးေတြရွိတယ္။

ပညာေရႊအိုးရဖို႔ ေငြလမ္းခင္းရတဲ့အထဲမွာ ေဆြမ်ိဳးေပါက္ေဖၚႀကီးတို႔ရဲ႕ တ႐ုတ္ျပည္လည္း ထိပ္ပိုင္းမွာပါတယ္။ ကေလးအတြက္ အဂၤလိပ္စာသင္တန္း၊ သခ်ာၤသင္တန္း၊ စႏၵယားသင္တန္း၊ ေရကူးသင္တန္း၊ အကသင္တန္း စသည္နဲ႔သံုးရသတဲ့။ ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္းဝင္ေအာင္ ဝင္ထြက္တတ္ရသတဲ့။ က်ဴရွင္ဖိုးေတြလည္းမနည္းဘူးတဲ့။ ကိုယ္ပိုင္ေက်ာင္းေတြမွာ အၿပိဳင္အဆိုင္ထားၾကသတဲ့။ နာမည္ႀကီးက်ဴရွင္ေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ဝင္ေငြဟာ ေဒၚလာသန္းခ်ီရတယ္လို႔ဆိုတယ္။ ကေလးတစ္ေယာက္အတြက္သံုးေငြပ်မ္းမွ်ကပဲ ေဒၚလာေလးေသာင္းေက်ာ္ရွိပါသတဲ့။ ကိုယ္ပိုင္ေက်ာင္းေတြေခတ္ေကာင္းေတာ့ ပညာေရးကုမၸဏီေတြေထာင္ၾက၊ စေတာ့ရွယ္ယာေတြေရာင္းဝယ္ၾက၊ အလုပ္ေတြလည္းျဖစ္ၾကတယ္။

အခုေတာ့ ေဖါင္းပြေနတဲ့ ကိုယ္ပိုင္ေက်ာင္းေတြနဲ႔ အၿပိဳင္အဆိုင္မ်ားလွတဲ့ပညာေရးေလာကကို တ႐ုတ္အစိုးရက ထိမ္းခ်ဳပ္ဖို႔စတင္ေနၿပီ။ ေဆာက္လုပ္ေရးေလာက၊ ဘဏ္လုပ္ငန္းေလာကေတြ ထိမ္းခ်ဳပ္အၿပီး တတိယေျမာက္အေနနဲ႔ အလွည့္က်တဲ့လုပ္ငန္းပါပဲ။ ပညာေရးေလာကအတြက္  ထုတ္ေပးၿပီး လိုင္စင္ေတြကို ျပန္စီစစ္ေနသလို လိုင္စင္အသစ္လည္း ထပ္မေပးေတာ့ဘူး။ အစိုးရေက်ာင္းေတြ တိုးခ်ဲ႕ဖြင့္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတယ္။ အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ရွယ္ယာေတြထိုးဆင္းပါတယ္။ သူတို႔ဆီက ပညာေရႊအိုးလုပ္ငန္း မဟန္ေတာ့ဘူးတဲ့။

ပညာေရႊအိုးကို ရွာေဖြၾကတဲ့အခါ တတ္ႏိုင္သူေတြက သားသမီးေတြကို ခ်မ္းသာတဲ့အေနာက္ႏိုင္ငံေတြကို ပို႔ေလ့ရွိတယ္။ အေနာက္ဆိုမုန္းပါတယ္ဆိုတဲ့ အသိုင္းအဝိုင္းေတြေတာင္ သူတို႔နဲ႔ပုလင္းတူဘူးဆို႔ျဖစ္တဲ့ တ႐ုတ္တို႔ ႐ုရွားတို႔ဆီကို ေငြကုန္ခံၿပီး သားသမီးေတြကို မပို႔ၾကဘူး။ တ႐ုတ္ျပန္တို႔ ႐ုရွားျပန္တို႔ဆိုတာ အစိုးရပညာသင္နဲ႔သြားတဲ့သူပဲရွိတာ။ ငပြႀကီးဆိုၿပီး အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ား မေကာင္းေၾကာင္းေရးေနတတ္သူေတြရဲ႕ သားသမီးေတြကိုယ္တိုင္ ပညာေရႊအိုးကို အေနာက္ဖက္လာၿပီးရွာၾကတာေတြ႕ရေတာ့ အင္း.. သူတို႔လည္း ေလာကီသားပဲေလလို႔သာ မွတ္ပါတယ္။

အေနာက္ႏိုင္ငံတစ္ခုျဖစ္တဲ့ အဂၤလန္ အေနာက္ေျမာက္ပိုင္းက အထက္တန္းေက်ာင္းတစ္ခုမွာ ေရႊအိုးရွာေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြ ေက်ာင္းကိုလာရင္ အေႏြးထည္ အေကာင္းစားမဝတ္ရလို႔ အမိန္႔ထုတ္တယ္ၾကားရင္ ရယ္စရာျဖစ္မလားပဲ။ မဝတ္ရလို႔ တားျမစ္တဲ့အေႏြးထည္ေတြက တစ္ထည္ကို ေဒၚလာေထာင္ေက်ာ္တန္တဲ့ Canada Goose , Moncler စတဲ့ အမ်ိဳးအစားေတြပါ။ တားျမစ္ရတဲ့အေၾကာင္းလည္းရွိတယ္။ ဒီလိုအေႏြးထည္ေတြဝတ္ႏိုင္တဲ့ကေလးအတန္းအစားေတြက လူခ်မ္းသာေတြမို႔ မဝတ္ႏိုင္တဲ့ကေလးေတြက အလိုလိုေနရင္း သိမ္ငယ္ၾကရတယ္။ ခရစ္စမတ္မွာဝယ္ေပးဖို႔ သူတို႔မိဘေတြကို ပူဆာၾကတယ္။ မိဘေတြကလည္း လခတစ္လစာေလာက္တန္ဖိုးရွိတဲ့ဒီအေႏြးထည္ေတြ ဝယ္မေပးႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဆင္းရဲျခင္းမွကာကြယ္ေရးအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔တားျမစ္ရတယ္လို႔ဆိုတယ္။ အဆင့္အတန္းခြဲတာေတြ ျဖစ္မလာေစေရးအတြက္ ႀကိဳတင္ကာကြယ္တဲ့သေဘာေပါ့ေလ။

ေမာင္လူေပတို႔ ေရႊျပည္ႀကီးမွာကေတာ့ ပူတဲ့ႏိုင္ငံမို႔ အေႏြးထည္ျပသနာမရွိဘူး။ ေရႊေတြၫႊတ္ေနေအာင္ဝတ္စား၊ မင္းသမီးရံႈးေအာင္ျပင္၊ အိမ္ေဖၚကိုျခင္းဆြဲခိုင္းၿပီး ကေလးေစာင့္ၾကတဲ့ ေမေမအခ်ိဳ႕ရဲ႕ ၿပိဳင္ပြဲျပသနာေလာက္ပဲရွိမယ္။ ဒါလည္း သိပ္ေတာ့ကိစၥမရွိ။ သူတို႔ေတြက ေနာက္ကြယ္မွာသာ အတင္းတုတ္ၾကမွာ။ ေရွ႕မွာေတာ့ ညီမေရ၊ အမေရ၊ လွလိုက္တာနဲ႔ စိတ္ထဲမပါၾကေပမဲ့ လူယဥ္ေက်းထံုးစံအတိုင္း ေလာကြတ္ၾကမွာအေသအခ်ာ။

ဘာရယ္ဟုတ္ပါဘူး။ ဒီအပတ္ထဲဖတ္မိတဲ့သတင္းႏွစ္ပုဒ္ကို ေပါင္းေရးလိုက္တာပါ။ တိုက္ဆိုင္မႈရွိလွ်င္လည္း ခြင့္လႊတ္ၾကပါလို႔။

မိတ္ေဆြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။ ေရႊအိုးေတြနဲ႔ျပည့္စံုၾကပါေစ။

ခ်စ္တဲ့

ေမာင္လူေပ

ေတာမီး(၂)

တပတ္ေက်ာ္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ေတာမီးက မိုင္(၁၅၀)ေဝးတယ္ဆိုေပမဲ့ ေလသင့္ရာေမႊးေနတုန္း။ San Francisco Bay Area မွာ ေလဖိအားမ်ားေနလို႔ ေလက off shore flow တဲ့။ ကုန္းတြင္းကေလေတြ ပင္လယ္ဖက္ေရြ႕လာေတာ့ မီးခိုးေတြပါ သယ္လာတဲ့သေဘာ။

မီးခိုးန႔ံေတြပိုဆိုးလာလို႔ ေကာလိပ္ေက်ာင္းေတြပိတ္ရ။ ကိုယ္ေတြကလည္း အလုပ္ရွိရာကို ကားတစ္စီးနဲ႔လမ္းသလားေနရတာမို႔ အျပင္မထြက္ခ်င္တာနဲ႔ sick call ေခၚ။ မနက္ျဖန္လည္း မီးခိုးရနံဒါဏ္က သက္သာဦးမဲ့ပံုမရွိေသး။ Weekend ၾကရင္ေတာ့ ပင္လယ္က on shore flow ေလး လာမယ္တဲ့။

အေၾကာင္းေၾကာင္းအရ အျပင္ထြက္ရမယ္ဆိုရင္ N95 grade mask 😷 တတ္ၾကပါလို႔ သတင္းေတြကဆိုပါတယ္။ Surgery mask 😷 က အမႈန္အမႊားေလးေတြကို မတားဆီးႏိုင္လို႔ပါတဲ့။ ကိုယ္ေတြကေတာ့ ဖုန္ေတြၾကားမွာ ႀကီးခဲ့သူမို႔လားမသိ။ ဒီမီးခိုးမႈန္ေတြၾကားမွာေျပးလႊားေနဆဲ။ ဘာ mask 😷 မွ မတတ္ျဖစ္ေသး။ ကင္ဆာျဖစ္မွ ျဖစ္ေရာပါပဲ။

ေနာက္အပတ္မိုးရြာရင္ေတာ့ အိုေကသြားမယ္ေျပာပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ဆန္ဖရန္တဝိုက္က မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ား အသြားအလာဆင္ခ်င္ၾကပါ။ အျပင္ထြက္တာေလွ်ာ့ၾကပါကုန္။

ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူ ေတာင္ငူ

ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူ၊ ေတာင္ငူ

ျမန္မာျပည္မွာ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူပူေဇာ္ပြဲေတြက်င္းပတဲ့ၿမိဳ႕ရြာေတြအမ်ားအျပားရွိတယ္။ အဲဒီထဲမွာ ေတာင္ငူ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူဟာလည္း ထင္ရွားပါတယ္။

ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူဘုရားပြဲဆိုတာ ေဂါတမဘုရားေလာင္းဟာ သုေမဓါရွင္ရေသ့ဘဝမွာ ဘုရားဆုပန္ခဲ့တဲ့အတြက္ ဒီပကၤရာဘုရားကစၿပီး ေဂါတမဘုရားထိ (၂၈)ဆူေသာဘုရားေတြကို ရည္စူးတဲ့ပြဲတဲ့။ ဒီပကၤရာဘုရားေရွ႕ကပြင့္ခဲ့တဲ့ တဏွကၤရာဘုရားတို႔ ေမဓကၤရာဘုရားတို႔၊ သရဏကၤရာ ဘုရားတို႔ပါ ကမ႓ာတစ္ခုထဲမွာပြင့္ခဲ့လို႔ဆိုၿပီး ထည့္ေရတြက္တဲ့အတြက္ ဒီပကၤရာဘုရားက နံပါတ္(၁)မဟုတ္ပဲ နံပါတ္(၄)ဘုရားျဖစ္သြားရတယ္လို႔ ေရွ႕မီေနာက္မွီ လူႀကီးေတြဆီက ၾကားဖူးခဲ့တယ္။ " သုေမဓါရွင္ရေသ့က ဒီပကၤရာဘုရားဆီမွာ ဘုရားဆုပန္တာဆိုရင္ ဒီပကၤရာဘုရားက ဘုရားနံပါတ္(၁)ျဖစ္ရမွာ၊ ဘာလို႔ နံပါတ္(၄)ျဖစ္ေနတာလဲ" လို႔  လူႀကီးေတြကိုေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ေမးတတ္ခဲ့တာလည္း အမွတ္ရတယ္။

ဘုရားဘြဲ႕ေတာ္ေတြက မွတ္ရခက္ေတာ့ ဘုရားနံပါတ္ေတြပဲ မွတ္ထားၾကပါတယ္။ ဘယ္ရပ္ကြက္က ဘယ္ဘုရားနံပါတ္မဲေပါက္တယ္ဆိုမွ ေတာင္ငူၿမိဳ႕ ေကလဇာတီဘုရားဝန္းထဲက ႏွစိက်ိပ္ရွစ္ဆူဘုရားသမိုင္းသြားဖတ္ၾကရတာပါ။ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူဘုရားေတြက ထိုင္ေတာ္မူပံုစံတူေတြ။ အခ်ိဳ႕ေဒသေတြမွာေတာ့ ေဒသစာရီႂကြတာ ထိုင္ေတာ္မူနဲ႔ မလိုက္ဖက္လို႔ဆိုၿပီး ရပ္ေတာ္မူကိုယ္ေတာ္ေတြနဲ႔ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူလွည့္ၾကပါတယ္။

ႏွစိက်ိပ္ရွစ္ဆူလွည့္တဲ့ အေလ့အထဟာ ျမန္မာျပည္ကိုဘယ္အခ်ိန္ကေရာက္ႏွင့္တယ္ဆိုတာ ေသခ်ာမသိပါဘူး။ ႏွစ္တစ္ရာပတ္ဝန္းက်င္ေလာက္ပဲ ရွိမယ္လို႔ မွန္းၾကပါတယ္။ ေတာင္ငူႏွစိက်ိပ္ရွစ္ဆူပြဲကေတာ့ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးမၾကာခင္က စခဲ့ၾကတာမို႔ ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ ခုႏွစ္ဆယ္နည္းပါးရွိေနပါၿပီ။ ေတာင္ငူႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူလို နာမည္ႀကီးတဲ့ ႏွစိက်ိပ္ရွစ္ဆူပြဲကေတာ့ ပ်ဥ္းမနားႏွစိက်ိပ္ရွစ္ဆူပြဲေပါ့။ သူ႔ုၿမိဳ႕ကိုယ္သြား၊ ကိုယ့္ၿမိဳ႕သူလာေတြေပါ့။ လူငယ္ေတြပီပီ ရန္ျဖစ္ၾကတာအနည္းငယ္ရွိတတ္ေပမဲ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ ႏွစ္ၿမိဳ႕လံုးမွာ ေအးခ်မ္းစြာရွိၾကပါတယ္။

ေတာင္ငူနဲ႔ပ်ဥ္းမနားႏွစိက်ိပ္ရွစ္ဆူပြဲေတြ နာမည္ႀကီးတဲ့အေၾကာင္းကေတာ့ ရန္ကုန္က နာမည္ေက်ာ္အဆိုေတာ္ေတြ တီးဝိုင္းေတြကို အခမဲ့ၾကည့္ၾကရလို႔ပါပဲ။ ေမာင္လူေပတို႔ ခပ္ငယ္ငယ္မွာ အီးမရွင္းတို႔ ပေလးဘြိဳင္တို႔ ေပၚစေခတ္။ သန္းႏိုင္၊ သိန္းတန္၊ ပုလဲ၊ စိန္လြင္၊ မင္းမင္းလတ္၊ စိန္ဝင္းထြန္း၊ မဂ်စ္တို႔ ေခတ္။ ဒရမ္ေတြအရမ္းေခါက္ၿပီး ဂစ္တာေတြအပီတီးတာအားၾက။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အေမဟင္းခ်က္တဲ့ ဒန္အိုးႀကီးငယ္ေတြ တန္းစီၿပီး သစ္ကိုင္းေခ်ာက္ခပ္ငယ္ငယ္နဲ႔ အပီေခါက္တာ ဂလံုဂလြမ္သံေတြဆူေတာ့ အေမေရာက္လာ။ သူ႔ဒန္အိုးေတြကြဲကုန္ပါၿပီဆိုၿပီး သားေတာ္ေမာင္ကို လိုက္သမလို႔ အိမ္ပတ္ေျပးရတာလည္းအမွတ္ရ။

အဲဒီေခတ္မတိုင္မီကေတာ့ အဆိုေတာ္ရင္ဂိုတို႔အေဖ(နာမည္မမွတ္မိ)တို႔ ပါဝင္တဲ့ ေကတုထံတ်ာဆိုတဲ့ ျမန္မာသံစံုတီးဝိုင္းႀကီးနဲ႔ ျမန္မာ့အသံအဆိုရွင္ေတြဆိုခဲ့ၾကတယ္။ ေကတုဝင္းထြတ္အပါအဝင္ အဆိုေကာင္းတဲ့ျမန္မာသံအဆိုေတာ္ေတြ ထြက္ေပၚခဲ့တယ္။ ျမန္မာသံစဥ္ျဖစ္တဲ့ ေကတုထံတ်ာေခတ္ကို စတီရီယိုေခတ္ကလႊမ္းသြားခဲ့တာ။

ငါ ဘိုဘိုဟန္၊ နင္ဘယ္သူလဲတို႔ တတိယေျမာက္ရီးစားစကားနိဒါန္းတို႔ဆိုရင္ ဘိုဘိုဟန္ မဆိုမျဖစ္တဲ့ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူသီခ်င္းေတြ။ က့ံေကာ္ေတာမ်ိဳးေအာင္ရဲ႕ ေအးမိစံကပထမ၊ ကၽြန္ေတာ္ကဒုတိယတို႔ ရင္မွာေအးျမရေစသားတို႔လည္း ေတာင္ငူႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူမွာေပါက္ခဲ့တဲ့ သီခ်င္းေတြ။ ေဇာ္မင္းေလး၊ ေလးေလးႏြယ္၊ ေအာင္ကိုလတ္၊ ခိုင္ထူးတို႔ကစၿပီး ေကာ္နီ၊ ေဟမာေခတ္အထိ မွီခဲ့တယ္။ ရပ္ကြက္ေတြထဲမွာ လူခ်မ္းသာမ်ားတဲ့ရပ္ကြက္ေတြျဖစ္တဲ့ (၁၅,၁၆,၁၇) ရပ္ကြက္ေတြက ရန္ကုန္အဆိုေက်ာ္ေတြငွားၾကတယ္။ စီးပြားေရးက်ပ္တည္းလာတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ေရႊႏွင္းဆီ၊ အုပ္တြင္းၾကယ္နီစတဲ့ ေဆးလိပ္ေၾကာ္ျငာႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူပြဲဘဝ ေရာက္မွန္းမသိေရာက္ခဲ့ရတယ္။ ဒီေဆးလိပ္ခံုႀကီးေတြက ေငြကုန္ခံၿပီး ရန္ကုန္တီးဝိုင္း၊ အဆိုေတာ္ေတြငွားေပးတဲ့ စပြန္ဆာေခတ္အထိ မွီခဲ့တယ္။

ရန္ကုန္ဝိုင္းေတြနဲ႔အဆိုေတာ္ေတြ သံုးဝိုင္းေလးဝိုင္းအၿပိဳင္ငွားႏိုင္တဲ့ေခတ္ေတြရွိခဲ့သလို တစ္ဝိုင္းမွမငွားႏိုင္လို႔ ၿမိဳ႕ခံတီးဝိုင္းနဲ႔ရန္ကုန္အဆိုေတာ္သံုးေလးေယာက္ပဲပါတဲ့ ႏွစ္ေတြလည္းမနည္း။ တစ္ဝိုင္းမွမငွားႏိုင္လည္း ကိစၥမရွိ။ ေတာင္ငူၿမိဳ႕ခံဝိုင္းေတြကလည္းမေခ။ ရင္ဂိုတို႔ဝိုင္း၊ ကိုခိုင္ဘြားတို႔ဝိုင္းနဲ႔ ကိုယ့္ဝိုင္းနဲ႔ကိုယ္ၿမိဳင္ဆိုင္ပါတယ္။ ေတာင္ငူသား တ႐ုတ္အမ်ိဳးသားမ်ားအသင္းရဲ႕ တ႐ုတ္တီးဝိုင္းကလည္း ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူပြဲမွာ ႏွစ္တိုင္းမပါမျဖစ္။ ခ်စ္တီးယားအဖြဲ႕ကလည္းတီးဝိုင္းမပါေပမဲ့ ခ်စ္တီးကုလားအကနဲ႔ ဘုရားပင့္တာ ႏွစ္စဥ္ပါပဲ။

ေတာင္ငူႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူလွည့္ပြဲက တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း(၁၃)ရက္ညမွာက်င္းပပါတယ္။ ဗဟိုမ႑ပ္နဲ႔အက်အန။ လမ္းေထာင့္ေတြမွာ ဆိုကတီးဆိုၿပီး ဆိုင္းပုဒ္ေတြကပ္ထားတယ္။ မဂၤလာစည္ေတာ္နဲ႔အကနဲ႔ထြက္လာၾကတယ္။ ဘုရားနံပါတ္(၁)ကေန အစဥ္အတိုင္းႂကြခ်ီရတယ္။ ဆင္းရဲတဲ့ရပ္ကြက္ေတြက ဓမၼစၾကာၤအဖြဲ႕ေလာက္ပဲပါလို႔ ေရွ႕ဆံုးဘုရားေတြယူရၿပီး အက၊တီးဝိုင္း၊ အဆိုပါတဲ့ရပ္ကြက္ေတြ ေနာက္ကလိုက္ၾကရတယ္။ ဘုရားေတြကို အလွဆင္ထားနဲ႔ကားေတြနဲ႔ပင့္ၾကတယ္။ ဘုရားကားေတြၿပိဳင္ၾကသလို တီးဝိုင္းတင္မဲ့ကားေတြလည္းၿပိဳင္ၾကတယ္။ သစ္ကားႀကီးကို ပတ္ၿပီးခိုင္ခိုင္ခန္႔ခန္႔ စင္ေဆာက္တာမို႔ သစ္ေတြတန္နဲ႔ခ်ီကုန္တဲ့အျပင္ ပန္းခ်ီေရးခ၊ ေဆးခ်ယ္ခလည္းမနည္း။ စုေပါင္းအားနဲ႔ ေျဖရွင္းၾကတာပါပဲ။ ပန္းခ်ီစိုးျမင့္စိန္ရဲ႕ လက္ရာေတြ အမ်ားႀကီးပါခဲ့တာ မွတိမိပါေသးရဲ႕။

အခုလည္း ေတာင္ငူႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူတဲ့ေဟ့လို႔ အသံၾကားတာနဲ႔ အိမ္ျပန္ခ်င္စိတ္က တားမရ။ တကယ္ျပန္မရေတာ့ အိပ္မက္ထဲမွာ အိမ္ျပန္ျဖစ္တယ္။ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူပြဲကို လြမ္းလို႔ေရးတဲ့စာ။

အိမ္လြမ္းသူတိုင္း အိမ္ျပန္ႏိုင္ၾကတဲ့ဘဝေတြ ျဖစ္ၾကပါေစ။ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြကိုအမွတ္ရလွ်က္ပါ။

ခ်စ္တဲ့

ေမာင္လူေပ

(ဓါတ္ပံု ခရက္ဒစ္ မူရင္းပိုင္ရွင္)

ေတာမီး

သုခၿမိဳ႕ေတာ္၊ မာလီဘူးနဲ႔ အစိုးမရတဲ့ ေတာမီး

ကယ္လီဖိုးနီးယားျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းက ဆန္ဖရန္စစၥကိုရဲ႕ အေရွ႕ေျမာက္အရပ္ မိုင္(၁၅၀)ေလာက္အကြာ ေတာင္ေျခမွာ သုခၿမိဳ႕ေတာ္ (Paradise) လို႔အမည္ရတဲ့ၿမိဳ႕ေလးရွိတယ္။ ေျခာက္ေသြ႕တဲ့လြင္ျပင္ႀကီးရဲ႕အဆံုး ေတာင္ေျခမွာ သစ္ပင္ေတြအျပည့္နဲ႔ စိမ္းလမ္းစိုေျပလွတဲ့အတြက္ သုခၿမိဳ႕ေတာ္လို႔ အမည္ေပးခဲ့ၾကသတဲ့။ အိမ္ေတြက သစ္ပင္ေတြၾကားမွာ၊ လမ္းကေလးေတြကေကြ႕ေကာက္စြာ။ လူဦးေရ ၂၇,၀၀၀ ေက်ာ္ရွိၿပီး အိမ္ေျခ ၆၅၀၀ ရွိခဲ့တယ္။

မထင္မွတ္ထားတဲ့ ေတာမီးက ဒီၿမိဳ႕ေလးကို ျပာအျဖစ္ေျပာင္းေစခဲ့ၿပီ။ အိမ္ေျခ ၆၄၅၃လံုးနဲ႔ လုပ္ငန္းသံုးအေဆာက္အဦ ၂၆၀ ျပာျဖစ္ခဲ့ရလို႔ တၿမိဳ႕လံုးနီးပါးရဲ႕ ၉၉% မီးေလာင္ခံလိုက္ရတာပဲ။ လူ ကိုးေယာက္ေသဆံုးခဲ့ၿပီး ၂၅ဦး ေပ်ာက္ဆံုးေနတယ္။ ေတာမီးေလာင္တဲ့ ဧကေပါင္း ခုႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္ရွိသြားၿပီ။ ၅%ပဲ ထိမ္းႏိုင္ေသးတယ္။

ကယ္လီဖိုးနီးယားျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္း ေလာ့စ္အိမ္ဂ်လိစ္ၿမိဳ႕ရဲ႕အေနာက္ဖက္ မိုင္သံုးဆယ္အကြာမွာ နာမည္ေက်ာ္ မာလီဘူး (Malibu) ဆိုတဲ့ၿမိဳ႕ႀကီးရွိတယ္။ ဒီၿမိဳ႕ကေတာ့ ေဟာလိဝုဒ္႐ုပ္ရွင္ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္႐ုပ္ရွင္မင္းသားမင္းသမီးေတြရဲ႕ စံအိမ္ႀကီးေတြ ရွိတဲ့အတြက္ နာမည္ႀကီးတာ။ မာလီဘူးကမ္းေျခကလည္း မိုင္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ရွည္ၿပီး အလြန္လွတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အယ္လ္ေအကိုေရာက္ရင္ မာလီဘူးဟာ သြားေရာက္လည္ပတ္စရာေနရာ တစ္ခုေပါ့။ ဒီၿမိဳ႕မွာ လူဦးေရ တစ္သိန္းေျခာက္ေသာင္းေက်ာ္ ေနထိုင္ၾကတယ္။

ဒီၿမိဳ႕ႀကီးလည္း အနီးအနားကေလာင္ၿမိဳက္လာတဲ့ ေတာမီးရဲ႕ဒါဏ္ေၾကာင့္ တစ္ၿမိဳ႕လံုး ထြက္ေျပးခဲ့ရၿပီ။ ေတာမီးက ၿမိဳ႕ကိုပတ္ဝိုင္းထားၿပီး ေတာင္ေစာင္းမွာ ေဆာက္ထားၾကတဲ့ ေဒၚလာသန္းေပါင္းမ်ားစြာတန္ စံအိမ္ႀကီးေတြကို တစ္လံုးၿပီးတစ္လံုး ဝါးၿမိဳဖ်က္ဆီးေနတယ္။ နာမည္ေက်ာ္ ေဟာလိဝုဒ္ရဲ႕ အႏုပညာရွင္ေတြရဲ႕ အိမ္ေတြ ျပာျဖစ္သြားၾကၿပီ။ က်န္သူေတြလည္း ဘုရားတ ေနၾကရၿပီ။ မာလီဘူးအျပင္ အနီးက ကလဘစ(Calabasas) နဲ႔ ေသာင္ဇင္အုတ္( Thousand Oak) ၿမိဳ႕ေတြအထိ ေတာမီးက ကူးစက္ေလာင္ႂကြမ္းေနတယ္။

မာလီဘူးမွာ နာမည္ေက်ာ္အဆိုေတာ္ ေလဒီဂါဂါ( Lady Gaga)၊ နာမည္ေက်ာ္ reality TV Star ျဖစ္တဲ့ ကင္ (Kim Kardashian)၊ သူမရဲ႕ေယာက္်ား အဆိုေတာ္ ကန္ေရးဝက္စ္ (Kanye West)၊ သူမရဲ႕ညီမေလး ဆူပါေမာ္ဒယ္ ကိုင္လီဂ်င္နာ (Caitlyn Jenner) ၊ ဆူပါေမာ္ဒယ္ စင္ဒီကေရာဖို႔ဒ္ ( Cindy Crawford) ၊ မင္းသား ဝယ္လ္စမစ္ ( Will Smith) ၊ အဆိုေတာ္မင္းသမီးႀကီးခ်ာ (Cher) စတဲ့ ေဟာလိဝုဒ္ၾကယ္ပြင့္ေတြ အမ်ားအျပားေနၾကတယ္။

မာလီဘူးက သန္းႂကြယ္သူေဌးေတြရဲ႕စံအိမ္ေတာ္ႀကီးေတြ မီးေလာင္တာသူေဌးသေဘာၤေမွာက္သေလာက္ပဲရွိမွာပါလို႔ ဆိုေကာင္းဆိုႏိုင္ေပမဲ့ ပင္စင္စားေတြအမ်ားစုေနထိုင္တဲ့ သုခံဘံုၿမိဳ႕ေလး ျပာက်ခဲ့ရတာေတာ့ အထိနာလွၿပီး နလံထူဖို႔ အေတာ္ႀကိဳးစားၾကရမယ္။ ဒီလူေတြအမ်ားစုက အစိုးရကေပးတဲ့ေထာက္ပ့ံေၾကးေတြနဲ႔ ရပ္တည္ေနသူအမ်ားစု။ သုခဘံုၿမိဳ႕ကိုဖ်က္ဆီးခဲ့တဲ့မီးက အနီးမွာရွိတဲ့ ေပ်ာ္ပြဲစားစခန္းခ်ရာစခန္းက စေလာင္ခဲ့တဲ့မီး (Camp Fire) လို႔ဆိုေလေတာ့ လူရဲ႕ေပါ့ဆမႈေၾကာင့္ စတင္ေလာင္ႂကြမ္းခဲ့တဲ့ေတာမီးပါ။ မာလီဘူးမီးကေတာ့ ဘယ္ကစေလာင္တယ္ မသိရေသး။ လူ၂ ဦးေသဆံုးတယ္လို႔ပဲ သိရတယ္။ ေလာင္ေနဆဲ။ ေလာင္ေကာင္းဆဲ။

ကယ္လီဖိုးနီးယားရဲ႕ ေနရာအမ်ားစုက ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အညာေဒသလို မိုးနည္းေျခာက္ေသြ႕ရပ္ဝန္းေဒသ၊ ေလကလည္း ျပင္းျပင္းတိုက္တတ္ေသး။ သစ္ေတာေတြကို ထိမ္းသိမ္းထားႏိုင္လို႔သာ ရာသီဥတုေဖါက္ျပန္မႈကို ထိမ္းထားႏိုင္တဲ့ေဒသ။ ဒီသစ္ေတာႀကီးေတြက ေျခာက္ေသြ႕ရာသီမွာ ေလာင္စာေတာႀကီးျဖစ္လာၿပီး ေပါ့ဆမႈေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ မိုးႀကိဳးမုန္တိုင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေစ မၾကာခဏ ေတာမီးေလာင္တတ္တဲ့ ေနရာေဒသေပါ့။

ေမာင္လူေပတို႔လို႔ ျမန္မာေတြနဲ႔ အာရွေဒသကေရႊ႕ေျပာင္းအေျခခ်သူေတြကေတာ့ ဒီလိုေတာနဲ႔နီးတဲ့ေဒသမွာ ေနေလ့မရွိပါဘူး။ ၿမိဳ႕ျပေတြမွာပဲ ေနၾကတာမ်ားပါတယ္။ အလုပ္အကိုင္ေတြက ၿမိဳ႕ေပၚမွာပဲ ရွိတာတေၾကာင္းေပါ့။ သစ္ေတာေတြထဲေနၾကသူေတြက လူျဖဴေတြသာမ်ားၾကပါတယ္။

ဒီႏွစ္မွာ ကယ္လီဖိုးနီးယားေတာမီးက စံခ်ိန္တင္သြားပါတယ္။ သုခဘုၿံမိဳ႕ပ်က္ေအာင္ ေလာင္ခဲ့တာမို႔ အိမ္ေျခအပ်က္အစီးအမ်ားဆံုးမီးအျဖစ္လည္း စံခိ်န္တင္သြားတယ္။ မာလီဘူးစံအိမ္ႀကီးေတြတန္ဘိုးေတြ ပ်က္စီးမႈေတြေပါင္းရင္လည္း ဘီလီယံေပါင္းမ်ားစြာ ပ်က္စီးမဲ့သေဘာရွိလို႔ ပ်က္စီးမႈတန္ဖိုးစုစုေပါင္းဟာလည္း အမ်ားဆံုးျဖစ္ကိန္းရွိေနပါတယ္။ မီးတားလမ္းေတြ၊ မီးကာကြယ္ေရးေတြ ဘယ္လိုပင္စီစဥ္ထားေပမဲ့ သဘာဝေတာႀကီးကို မီးစြဲၿပီဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္လြတ္ရံုးေျပးၾကရတာပဲ။ အိမ္ေတြက မီးအာမခံေတြ ထားၾကရတာမို႔ အာမခံကုမၸဏီေတြက ျပန္ေဆာက္ေပးၾကပါလိမ့္မယ္။ အေရအတြက္မ်ားေတာ့ လာမယ္ၾကာမယ္။ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီး ၾကာျမင့္ေအာင္ ေစာင့္ၾကရပါလိမ့္မယ္။

ကယ္လီဖိုးနီးယားရဲ႕ ေတာင္နဲ႔ေျမာက္ မိုင္ငါးရာနီးပါးေဝးတဲ့ေနရာႏွစ္ခုမွာ ေလာင္ေနတဲ့ေတာမီးအေၾကာင္း မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြကို ေဖါက္သည္ခ်တာပါ။ အယ္လ္ေအတို႔ ဆန္ဖရန္တို႔ဆိုတာ ျမန္မာေတြအမ်ားစုေနထိုင္ၾကေပမဲ့ ဒီေတာမီးေတြနဲ႔ ေဝးၾကပါတယ္။ မီးခိုးမႊန္တဲ့ဒါဏ္ ခံရတာက လြဲလို႔ေပါ့ေလ။

ခ်စ္တဲ့

ေမာင္လူေပ

ဂ်ီေဟာ

ဂ်ီေဟာအေၾကာင္း အမွတ္တရ

တခ်ိန္ေသာအခါက အာအိုင္တီေက်ာင္းေတာ္မွာ ပညာသင္ၾကားၾကေသာ ပ်ိဳပိ်ဳေမေက်ာင္းသူေတြ ခိုနားရာအေဆာင္ေလးကို ဂ်ီေဟာ(G Hall) ဟူ၍ေခၚတြင္ခဲ့သည္။ ထိုဂ်ီေဟာေဆာင္မွ အင္ဂ်င္နီယာပ်ိဳေမမ်ားကား အခုအခ်ိန္တြင္ အင္ဂ်င္နီယာအန္တီႀကီးေတြ အန္တီေလးေတြ ျဖစ္ေနၾကေပၿပီ။ ထိုပ်ိဳေမမ်ားကို ဂ်ီေဟာသူဟု ေခၚတြင္ခဲ့ပါ၏။

ဂ်ီေဟာေဆာင္သည္ ဗမာ့စက္မႈတကၠသိုလ္ BIT(Burmese Institute of Technology) ေခတ္အခါက ဆရာအခ်ိဳ႕၏ခိုနားရာျဖစ္ခဲ့ပါသည္။

ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ RIT(Rangoon Institute of Technology) ဟူ၍ ပညာေရးစနစ္သစ္ကို ေျပာင္းလည္းခဲ့ေသာ ၁၉၆၄ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလမွစၿပီး 'ဥတၱရေဆာင္' ဟူေသာအမည္သစ္ျဖင့္ စက္မႈေက်ာင္းမဟာမွာပညာသင္ၾကားၾကမည့္ အင္ဂ်င္နီယာေက်ာင္းသူ ပ်ိဳပ်ိဳေမမ်ားအတြက္ သီးသန္႔အေဆာင္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဥတၱရဟူသည္ ေျမာက္အရပ္မို႔ ေျမာက္ေဆာင္ဟု အမည္ရေသာေၾကာင့္ ေျမာက္(ေမ်ာက္)ေဆာင္အမည္ကို မည္သူမွ်မေခၚၾကပဲ ဂ်ီေဟာဟုသာ ဆက္လက္ေခၚတြင္ခဲ့ၾကသည္။

နယ္မွေရာက္ရွိလာၾကသူ အင္ဂ်င္နီယာေက်ာင္းသူ ပ်ိဳပ်ိဳေမမ်ားအတြက္သာမက ရန္ကုန္မွ အင္ဂ်င္နီယာေက်ာင္းသူမ်ား ေနထိုင္ေရးအခက္အခဲရွိပါကလည္း လက္ခံေပးခဲ့သည့္ အစဥ္အလာရွိခဲ့သည္။

ဂ်ီေဟာသူပ်ိဳပ်ိဳေမမ်ားအထဲတြင္ မင္းသမီးရံွဳးေအာင္ ဖလန္းဖလန္းထသူမ်ားရွိခဲ့သလို ဝါေတာ္ေျခာက္ဆယ္ရ သီလရွင္ဆရာႀကီးအလား မ်က္ႏွာထားတည္စြာျဖင့္ မျပံဳးမရယ္ ရွဳတည္သူမ်ားလည္း ပါဝင္ခဲ့သည္။ ထိုအေၾကာင္းကို ေက်ာင္းသားကာတြန္းဆရာမ်ားက ေက်ာင္း၏ကာတြန္းေဘာက္စ္(Cartoon Box) တြင္ ေရးဆြဲခဲ့ၾကဖူး၏။

ဂ်ီေဟာသူဟူသည့္ နာမည္ေက်ာ္ဝတၳဳတစ္ပုဒ္ကို ေရးသားခဲ့သူမွာ ဂ်ီေဟာသူေဟာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ေသာ စာေရးဆရာမမစႏၵာ (ေဒၚခ်ိဳခ်ိဳတင္) ျဖစ္ပါ၏။

ဂ်ီေဟာသူပ်ိဳပ်ိဳေမမ်ားမွာ အင္ဂ်င္နီယာမႀကီးမ်ား ျဖစ္ေသာ္လည္း ကဗ်ာေရးရာတြင္လည္း ထူးခၽြန္လွပါ၏။ ထိုဂ်ီေဟာသူမ်ားထဲမွ ေဒၚၾကဴၾကဴသင္းေရးေသာကဗ်ာေလးကို တင္ျပပါရေစ။

" ပန္းေတြရဲ႕သခင္..ပန္းဘုရင္မေလးလို႕တင္စားမလား!!
**ေရႊကံေကာ္နဲ႔ပန္းစြယ္ေတာ္ေတြၾကားအမိတကၠသိုလ္မွာ ငွားငွားစြင့္ပြင့္ပါတဲ့ ပန္းေတြရဲ႕ သခင္ဆိုလဲမမွား!!
***A to F ကိုကို ေမာင္ေမာင္တို႔ ေရႊစြန္ညိဳပြဲမွာ ေရႊသဲေက်ာ္ မယ္ေထြး ေရႊ G ေလးရယ္ဆို....,,,, ဘယ္သူဘယ္ဝါ ရွာကာေတြးမေနပါနဲ႕>>>>
****ေမာင္ အင္/ယာေတြကို ရင္ေဘာင္တန္းပါလို႕.., မယ္ အင္/ယာ ဆို ထင္ေပၚကာ စင္ေတာ္ေကာက္ခံရပါတဲ့..,
*****ေရႊဂႏၲဝင္ G hall သူရွင့္ !!! ပါတဲ့။

ဂ်ီေဟာသူမ်ား၏ ေလးႀကိမ္ေျမာက္ reunion ပြဲအတြက္လည္းကဗ်ာေတြ စာေတြေရးထားၾကတာ ဖတ္ရ၏။ အင္ဂ်င္နီယာမႀကီးမ်ား၏ ကဗ်ာမ်ားကား ေျပာင္ေျမာက္လွသျဖင့္ဆက္လက္ တင္ျပပါရေစ။ မဥမၼာျမင့္၏ ကဗ်ာကား ဧည္သို႔ျဖစ္၏။

"ဂ်ီေဟာသူဆိုတာ
မိတ္ကပ္မကူ
သနပ္ခါးမလိမ္း
မ်က္ႏွာအေျပာင္သားနဲ႔
ေတြ႔ဆုံရာ ေနရာတိုင္းမွာ
တဟားဟားရယ္တတ္တဲ့သူ

ဂ်ီေဟာသူဆိုဆိုတာ
အေျပာမခ်ိဳ
အပိုမေျပာ
ရင္ဘတ္ထဲကစကား
မ်က္ႏွာမွာ အတိုင္းသားေပၚတတ္တဲ့သူ

ဂ်ီးေဟာသူဆိုတာ
က်ားဆိုရင္ေမာင္ဘြား
မဆိုရင္ ညီအမ အလား
မခြဲျခားဘဲ
တေသြးတသားထဲ ေနတတ္တဲ့သူ

ဂ်ီေဟာသူဆိုတာ
ပုပု ဝဝ ပိန္ပိန္ ႐ွည္႐ွည္
လွလွ ပပ ခန္႔ခန္႔ ထည္ထည္
ပန္းပ်ိဳးတဲ့လက္နဲ႔
မ်ိဳးဆက္ကို ပ်ိဳးေထာင္
ေဆးစက္က်ရာ အ႐ုပ္ထင္လို႔
ေလာကကို အလွဆင္တတ္သူ

ဂ်ီေဟာသူဆိုတာ
အမိတကၠသိုလ္ မဆိုထား
ဗမာျပည္ တနံတလ်ား
ဘယ္ေနရာမွာ ဘာလိုသတဲ့
ႏွစ္ခါမေတြးဘဲ မ်ွတတတ္သူ

ဂ်ီေဟာသူဆိုတာ
မနာလိုကင္း ဝန္တို႐ွင္းၿပီး
ကြန္းခိုရာ ဒီစခန္းမွသည္
သဒၵါတရား ပညာအားနဲ႔
နိဗၺာန္တိုင္ေအာင္ လွမ္းၾကမယ့္သူ။" တဲ့။

ေနာက္တစ္ေယာက္ေသာ ဂ်ီေဟာသူ၏ ကဗ်ာကလည္း မေခ။

"ဂ်ီေဟာ ဆိုတာေလ
မဒီေခ်ာေတြအစီအရီေႏွာတဲ့
ေနရာပါေအ။

ပုံမလာရုပ္ဆိုး ဂ်မ္းေတာမ်ဳိးရယ္လို ့
အေမာင္ တို ့ေျပာင္ ကဲ့ရဲ  ့ေလွာင္လဲ
ညအခါ အေဆာင္ေရွ႕
ေမွာင္တစ္ေကြ   ့က
ေရႊနားေတာ္သြင္းဧခ်င္းမ်ားနဲ႔ ညႊတ္တြားခယ တသသ ျဖစ္ဖူးႀကပါတယ္ေလ။

မ်က္ႏွာလို မ်က္ႏွာရ ဆက္သတဲ့
ေခါက္ဆြဲေႀကာ္ အေဖၚေတြနဲ ့ဟား
ဝါးႀကရင္း ရယ္ေမာ
ဟာသေတြလဲ ေျပာဖူးတယ္။

ေလၽွာက္ျပန္သံေပး
ေျခေအးဝမ္းေယာင္
ေႀကာင္ေတာင္ေတာင္
အေမာင္တို ့ ႀကား
ဂ်ီေဟာသူေတြမာနႀကီးသလား
သတင္းစကားနဲ ့
စပ်စ္သီးမ်ားလဲမခ်ဥ္ခဲ ့ေပါင္

အခုေတာ့ တစ္နယ္စီ
အမိရင္ခြင္မွခြဲ
တကြဲစီျပန္ ့ကာႀကဲေပမဲ ့
စိတ္အေတြ းထဲအျမဲဝင္
အရင္းခ်ာ ညီအမလိုခင္သူေတြမို ့
ျပန္လည္ကာဆုံေတြ  ့ဖို  ့
အေျပးသာလွမ္းကာႏႊဲ
ဂ်ီေဟာသူ တို  ့ပြဲ ။"

                                မေရႊထား
                                 ၇ .၁၁.၁၈  ပါတဲ့။

အႏွီအႏွီ ကဗ်ာေရးေကာင္းၾကေသာဂ်ီေဟာသူမ်ား၏ကဗ်ာမ်ားကို ဆက္လက္တင္ျပပါရေစ။

ငါဟာေလ...
G hall  သူ

မင္းေျပာဖူးတယ္
ငါ့ကိုပဲ......

ပါးစပ္ကၾကမ္းႏႈတ္သရမ္းနဲ႔
မုဆိုးတပိုင္းမိန္းမရိုင္းတဲ့

မ်က္ႏွာထားကဆိုး
မာနမိုးထိုး
ၾကည့္ရင္းနဲ႔ေတာင္ေၾကာက္သတဲ့

တကယ္ဆိုရင္
မြန္ျမတ္စိတ္ထား
ႏူးညံ့ႏွလံုးသားအား
မင္းမျမင္ခဲ့ပါေလ

တကယ္ဆိုရင္
ငါ့ဘဝမွာခ်မ္းသာတာဆိုလို႔
မာနပဲရွိတဲ့
ဘဝသမားတေယာက္ဆိုတာ
မင္းသိပါေစ
ခ်စ္မိတ္ေဆြ.....

Ssn(မစိုးစိုးႏု)

.     "#အိုဘယ္႔ဂ်ီေဟာသူ "
.
.     ပုခက္လႊဲဖို႕ထက္
ကမၻာကို တည္ေဆာက္မဲ႕ လက္ေတြေပါ႕
လက္ဖက္သုပ္ဆို က်ြမ္းခ်က္က
အေဆာင္ေဘးက ကန္စြန္းရြက္ပါမက်န္ ။

.   စာႀကိဳးစားမဟဲ႕ လို႕
ပူငန္စပ္ခါးေတြနဲ႕
တဝါးဝါး တဟားဟား
တညလံုးလည္း မအားရေပါင္ ။
.
.   ေန႔ေတြ ညေတြ အမွတ္မွား
မနက္နဲ႕ ညစာေပါင္းစားလို႕
ေက်ာင္းသြားမွ အိပ္ခ်င္
စာသင္ခံု ေရာက္မွ ေမွာက္အိပ္တတ္သူတို႕ ။

.   ႏွင္းေဖြးေဖြးနဲ႕
ဒီဇဘၤာမနက္ခင္းေလး တစ္ခုေပါ႕
လံုၿခံဳေရးက လာေပးတဲ႕ စာကေလးတစ္ေစာင္
အိပ္မက္ထဲက ေမာင္ . .  ေမာင္မ်ားလား
ဝမ္းသာအားရ ဖြင့္ဖတ္မိကာမွ
ဟိုအေကာင္ လဒေပါ႕
ေငြ တစ္ရာ ေလာက္ ေခ်းပါလားတဲ႕ . . ။
.  
.      ေႏြဦး(ေရႊဇာ)

"ဥတၠရ ေလညင္း"

# ရႊင္ျကည္ မေနာျဖဴျကတဲ႕
   အိုဘယ္႕..ခင္ဂ်ီေဟာသူအလွတို႕။
#  ငါတို႕ ႏွလံုးသားမွာ ထာဝရ ခိုအိပ္
    ဘဝ အေမာေတြကို  ေခ်ြးသိပ္တတ္တဲ႕
    ငယ္ဘဝ ပံုရိပ္မ်ား
    လြမ္းေမာစြာ ျပန္လည္ ခံစားျကရေအာင္။
# ဒီေျမမွာ စိမ္းလန္း၊  ရဲရင္႕စြာ ခံ႔က်န္းခဲ႕
    ပန္းတို႕ရဲ႕ ဝိဥာဥ္
    သာမာန္ မ်က္ေစ႕ နဲ႕ေတာ့  ဘယ္ျမင္ႏိုင္မလဲ၊
    မတူကြဲျပားသင္းရနံ႕မ်ားကို ေဆာင္
     အေထာင္ေထာင္ အေသာင္းေသာင္းေသာ
     ပန္းတို႔ဟာ
    ဆန္းျပားစြာ တေရာင္ထဲ  ျခယ္
    အဲဒါဟာ အျဖဴ ထည္  သက္သက္တဲ႕။
# ရယ္ရႊင္ျခင္း ဟာသဥာဏ္
   ေမာင္ျကီးတို႕လိုပဲ ရွင္သန္သူမ်ားပါ႕
   အျပန္အလွန္ ေပးခဲ႕ Nick Name မ်ား
   တသက္စာ အမည္ပြားျဖစ္ေစ။
#ေရမ်ား ေရႏိုင္
  ငါတို႕ ေျခလွမ္းကို ယိုင္ေစခဲ႕သူေတြ
  ကလဲ႕စားေခ်ခဲ႕ရ
  သံဇကာကြက္ျကား က ဂ်ီေဟာ ရဲ႕အမွတ္တရညေနမ်ား
  အေဆာင္မႈးေတြ မျကားပါေစနဲ႕။
 #ရႊင္ျကည္ မေနာျဖဴျကတဲ႕
  အိုဘယ္႕...ခင္ဂ်ီေဟာသူအလွတို႕....
  ၁၅% ထဲမို႕ အင္အားသံုး ဖိႏွိပ္ခံခဲ႕ရ
  ေခတ္အဆက္ဆက္က  ဂ်ီေဟာသူမ်ားရဲ႕ သမိုင္းေျကြး
  ေပးဆပ္ခ်ိန္တန္ျပီေလ၊
  အလွဆံုးဆင္ယင္ခဲ႕ အလွပဆံုးျပံဳး
  စပ်စ္သီးခ်ဥ္မဆံုး တဲ႕
  ေျမေခြးငတံုးတို႕ရဲ႕ မ်က္ရည္စက္
  သေဘာထားျကီးတဲ႕လက္နဲ႕ သုတ္ပါအံ႕။
# ခ်စ္ျခင္းသက္သက္ နဲ႕ထိေတြ႕
   မေမ႕ရက္စရာ ကာလမ်ား
   တို႕ျပန္လည္ခံစားျကမယ္ေလ၊
   ေဝးဆဲခဏ နင္႕ရင္ကစကား
   ငါ႕ႏွလံုးသားနဲ႕ျကားရလဲ
   ေႏြးေထြးေပြ႕ဖက္ က်ြက္က်ြက္ညံညံ
   နင္႕ရယ္သံကို နားမွာဆတ္ဆတ္
   ထပ္ထပ္ခါခါ ျကားလိုပါလွ
   တို႕ ဆံုေတြြ႕ျကမယ္ေလ။

မလဲ့လဲ့ရီ(ခ) မေလး(ေခ်ာက္)
 

  G hall သူေတြ႕ဆုံပြဲ
အမွတ္တရ ကဗ်ာ(၇)
ညီမေလး ဥမၼာေအာင္ Mon Mon ရဲ႕လက္ရာေလးပါ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္ေနာ္
.................................

ရီေသာသူ အသက္ရွည္၏
------------------

ဂ်ီေဟာသူမ်က္နွာ  စဥ္ခ်ိဳျပဳံးလို ့

ယဥ္တစ္ကိုယ္လုံးလည္း  လွရက္တယ္။

ညဖက္မွာ  အေဆာင္ေရွ႕ ဝဲလည္

ကဲတယ္ေနာ့  ကိုလူပ်ိဳတို ့

ေအဘီကဘဲေတြလား။

စီဒီေဆာင္က   ဝဲေနသလား။

အတည္မတြဲ  အသည္းေတြမ်ားရင္ေတာ့

လာႀကံဖို ့ စိတ္မကူးေလနဲ႕။

တီစကြဲယားစာမိမယ္သာျပင္ထား။

အပီပဲမ်ားတဲ႕ ဂီ်ေဟာသူမမဆိုတာ

နန္းျမင့္သူ  သဇင္ခက္ကဖြားတာမို ့

လွမ္းဆင့္ယူ  ခ်ဴ ဖို ့ရန္ခက္ပါတဲ႕

စက္မွဳ ပ်ိဳ  မ်ား။

(မဥမၼာေအာင္)

ငယ္သူငယ္ခ်င္း ေဌးေဌးဝင္း(ဒိုက္ဦး) ရဲ႕ ကဗ်ာေလးလည္း ခံစားၾကည့္ပါဦး။

#သံေယာဇဥ္..ပြဲ

ဟိုး...တခ်ိန္ထဲက
ဂ်ီေဟာနဲ႔ သဇင္
အမည္နာမေတြက
ရင္မွာ အစဥ္ကိန္းပါလို႔
သမုဒယ..စြဲ~
ခုခ်ိန္ခါ...ဂ်ီေဟာသူမ်ား
ေတြ႕ဆံုပြဲမွာျဖင့္
အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ
သံေဝဂဥာဏ္နဲ႔
ဘဝေတြ..ေအးခ်မ္းပါေစေၾကာင္း...
ေမတၱာေရေလာင္းၾကမယ့္
သံေယာဇဥ္..ပြဲ~🌷 တဲ့။

ကဗ်ာမ်ားစြာက်န္ရွိေနပါေသး၏။ မူရင္းကဗ်ာဆရာမမ်ား(ဂ်ီေဟာသူမ်ား) ကို ခြင့္မေတာင္းပဲ ကိုယ့္ေဝါမွာ တင္လိုကိမိသည့္အတြက္လည္း ကဗ်ာပိုင္ရွင္မမ၊ညီမ ဂ်ီေဟာသူအေပါင္းအားေတာင္းပန္အပ္ပါ၏။

ဂ်ီေဟာကား ေမာင္လူေပႏွင့္ မစိမ္းပါ။အာအိုင္တီမွာ ေခတၱကြန္းခိုဖူးခဲ့သူမ်ားႏွင့္လည္း စိမ္းမည္မထင္။ အင္ဂ်င္နီယာေက်ာင္းမို႔ မိန္းကေလးရွားသည္။ ရွားပါးလွေသာအင္ဂ်င္နီယာေက်ာင္းသူ ဂ်ီေဟာသူမ်ားမွာလည္း စာဂ်ပိုးေတြကမ်ားမ်ား။ စာဂ်ပိုးမဟုတ္ပဲ ဗ႐ုတ္က်ခဲ့သည့္ ဂ်ီေဟာသူအေပါင္းလည္း မနည္း။ ဂ်ဴဒိုလက္ေရြးစင္၊ ခရာေတးခါးပတ္နက္ဂ်ီေဟာသူေတြလည္းပါခဲ့၏။ အလွပေဂးေတြလည္း ရွိခဲ့ေလေတာ့ ဂ်ီေဟာေဆာင္ႏွင့္ မစိမ္းခဲ့တာ ဘာဆန္းမည္နည္း။

ဂ်ီေဟာေဆာင္ထဲမွ ဂ်ီေဟာသူမ်ားႏွင့္ နီးစပ္လိုပါေသာ္လည္း သတၱိအခံကေခါင္းပါးခဲ့သျဖင့္ ဂ်ီေဟာေရွ႕မွာ ေလွ်ာက္ျပန္သံေပး၊ ေျခေအးဝမ္းေယာင္၊ ေခ်ာင္းၾကည့္ျပံဳးျပန္၊ ခ်ံုတိုးျခင္ကိုက္၊ ေညာင္းကိုက္ဒူးနာ၊ အေအးပတ္ အသံဝင္ ဘဝမ်ားျဖင့္ ေပးဆပ္ခဲ့ဖူးၾကကုန္ေသာ အာအိုင္တီေက်ာင္းသားမ်ားလည္းမနည္းလွသျဖင့္ ထိုေက်ာင္းသားမ်ားအား အထူးအခြင့္အေရးေပးသည့္အေနျဖင့္ အထူးဧည့္သည္ေတာ္မ်ားအျဖစ္ ဂ်ီေဟာသူေတြဆံုပြဲမွာ ဖိတ္သင့္ပါေၾကာင္း ထပ္ေလာင္းတင္ျပရင္း ဂ်ီေဟာအမွတ္တရ ေဆာင္းပါးေလး အဆံုးသတ္ပါရေစ။

ခ်စ္တဲ့

ေမာင္လူေပ

( ဆရာဦးလွမင္း၊ နန္းခင္ႏြဲ႕တို႔၏ ေဖ့ဘြတ္မွ ဓါတ္ပံု၊ကဗ်ာမ်ား စာမ်ားကို ခြင့္မေတာင္းပဲ ခပ္တည္တည္ ယူ၍ေရးသည္။ ကဗ်ာပိုင္ရွင္ ဂ်ီေဟာသူအေပါင္း ကဗ်ာဖိုးေတာင္းလိုပါက ယူအက္စ္သို႔ ႂကြေရာက္ေတာင္းယူႏိုင္ပါေၾကာင္း။😄)

ေဒဝါလီ

ေဒဝါလီ(သို႔မဟုတ္)ေဒပါဝလီ

ဟိႏၷဴတို႔ရဲ႕ေပ်ာ္စရာေဒဝါလီေန႔ပါ။ ျမန္မာတို႔ကေတာင္ပိုင္းအႏၵိယလူမ်ိဳးတို႔နဲ႔နီးစပ္တာမို႔ ေဒဝါလီလို႔ပဲေခၚပါတယ္။

ေဒဝါလီေန႔ဟာ ဟိႏၷဴကိုးကြယ္သူတို႔ရဲ႕မီးထြန္းပြဲဆိုတာေလာက္ပဲ သိၾကတယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ တရားဝင္ရံုးပိတ္ရက္လည္းျဖစ္တယ္။ အဂၤလိပ္ေခတ္ထဲက ေရာက္ရွိေနတဲ့အႏၵိယအႏြယ္ေတြ အလြန္မ်ားေနခဲ့တာရယ္၊ သူတို႔ေတြက အစိုးရဝန္ထမ္းေတြမ်ားတာရယ္ေၾကာင့္ တရားဝင္ရံုးပိတ္ရက္ေပးခဲ့ရပံုပါပဲ။

ေဒဝါလီဆိုတာ ဆီမီးခြက္မ်ားအတန္းလိုက္ထြန္းပျခင္းလို႔အဓိပၸါယ္ရတဲ့ ဟိႏၷဴတို႔ရဲ႕႐ိုးရာမီးထြန္းပြဲေတာ္ပါတဲ့။ ငါးရက္ၾကာက်င္းပၾကတယ္။ ဆီမီးခြက္ေလးေတြထြန္းၿပီး ဝင္းပေနတာကေတာ့ မေကာင္းဆိုးဝါးကို ေအာင္ႏိုင္ျခင္းအဓိပၸါယ္ေပါ့။ ဟိႏၷဴတို႔အျပင္ ဂ်ိမ္း၊ ဗုဒၶ၊ ဆစ္ စတဲ့ ဘာသာဝင္ေတြလည္းက်င္းပၾကတယ္။ (တန္ေဆာင္တိုင္မီးထြန္းပြဲဟာ ေဒဝါလီက ဆင္းသက္ပါတယ္။)

တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေဒဝါလီေန႔ဟာ ဟိႏၷဴတို႔ရဲ႕ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝျခင္းနတ္ဘုရားမျဖစ္တဲ့ လက္ခ်္မီးမယ္ေတာ္ရဲ႕ေမြးေန႔၊ မယ္ေတာ္ႀကီးနဲ႔ ပိႆႏိုးနတ္ဘုရားႀကီးတို႔ လက္ထပ္တဲ့ေန႔လို႔ ယူဆၾကတယ္။

ယံုၾကည္မႈေတြက ေနရာေဒသအလိုက္ ကြဲျပားပါတယ္။ အိႏၵိယေျမာက္ပိုင္းမွာေနသူမ်ားက ဟိႏၷဴနတ္ဘုရားရာမမင္းသားက ရာဝဏဘီလူးမင္းကို ဆီမီးခြက္ေတြအတန္းလိုက္ထြန္းညွိၿပီးေအာင္ျမင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ အယုဒၶယၿမိဳ႕ေတာ္ကို ျပန္လာတဲ့ေန႔လို႔ ယံုၾကည္ၾကသလို ေတာင္ပိုင္းသားေတြကေတာ့ ခရစ္ရွနား(Krishna)ဘုရားက မေကာင္းဆိုးဝါးျဖစ္တဲ့ နာရာကာဆူးရ(Narakasura)ကို ေအာင္ႏိုင္တဲ့ေန႔လို႔ ယံုၾကည္ၾကတယ္။ ဂ်ိမ္းတို႔ကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕မဟာဝီရဘုရားက နိဗၺာန္ကိုေတြ႕ရွိတဲ့ေန႔လို႔ ယံုၾကည္ၾကသလို ဆစ္ေတြကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ဂု႐ုႀကီး အက်ဥ္းမွ လြတ္ေျမာက္ေသာေန႔ပါတဲ့။

ေဒဝါလီေန႔ေရာက္ရင္ အိမ္မွာရွိတဲ့အခန္းမွန္သမွ် ဆီမီးေတြထြန္းၾကတယ္။ ျပဴတင္းေပါက္ေတြဖြင့္ထားရတယ္။ အိမ္အဝင္အစ၊ ေလွကားမက်န္မီးထြန္းၾကတယ္။ ႂကြယ္ဝျခင္းရဲ႕မယ္ေတာ္ႀကီးလက္ခ်္မီးကို ဆီးမီးအေရာင္နဲ႔ ဝင္းပေနေအာင္ႀကိဳဆိုတဲ့သေဘာ၊လမ္းမေပ်ာက္ပဲ အိမ္ထဲဝင္ေရာက္ႏိုင္ေအာင္ လမ္းျပတဲ့သေဘာ၊ ႂကြယ္ဝျခင္းေတြေပးဖို႔ ဖိတ္ေခၚတဲ့သေဘာေပါ့။ အဝတ္သစ္ေတြဝတ္ၿပီး ႀကိဳဆိုရျခင္းကလည္း မယ္ေတာ္ႀကီးက ႂကြယ္ဝျခင္းေတြေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ျခင္းပါလို႔ ဆိုပါတယ္။

အိနိၷယသားေတြအႀကိဳက္ အခ်ိဳမုန္႔ေတြ၊ ထမင္းဟင္းေတြနဲ႔ လာေရာက္ၾကသူဧည့္သည္ေတြကိုဧည့္ခံၾကတယ္။ မီးထြန္းပြဲနဲ႔ ကပြဲသဘင္ခင္းၿပီး ေပ်ာ္ၾကတယ္။ ေဗ်ာက္အိုးေတြလည္းေဖါက္ၾကတယ္။ ဟိႏၷဴတို႔အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ႐ိုးရာေန႔ကေလးပါ။

ခ်စ္ခင္ၾကသူမိတ္ေဆြအေပါင္းလည္း ေဒဝါလီေန႔မွစ၍ ေန႔ေပါင္းမ်ားစြာ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝ၊ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ။

ခ်စ္တဲ့

ေမာင္လူေပ

မီ

မီ႐ုပ္ရွင္အထူးပြဲတဲ့။

နီးေနလွ်င္ သြားၾကည့္ျဖစ္မည္ထင္၏။

ဆရာမႀကီးၾကည္ေအးရဲ႕ "မီ"ကို အေတာ္စြဲလမ္းခဲ့ဖူးသည္။

မီရဲ႕ ျဖဴေဖ်ာ့တဲ့အသားအေရ၊ ကိုယ္ဟန္ပါးပါးႏြဲ႕ႏြဲ႕၊ ဆံပင္အညိဳ၊မ်က္ဝန္းမီးခိုးေရာင္တို႔ကို စိတ္ကူးထဲမွာ ပံုေဖၚခဲ့ဖူးသည္။ ေဖ်ာ့ေတာ့တဲ့အလွကို လိုက္ရွာခဲ့ဖူးသည္။

အီးဗနင္းအင္ပဲရစ္ေရေမႊးရန႔ံကို အျပင္မွာ တစ္ခါမွ် မခံစားဖူးေသာ္လည္း အာရံုထဲမွာ သိေနသည္ဟုထင္မိသည္။

မီ၏ ေမာင္ကိုေလးကိုလည္း သနား၍မဆံုးခဲ့။

၁၉၄၈ထဲက ေရးခဲ့ေသာ မီ မို႔ ႏွစ္(၇၀)ေတာင္ရွိေပါ့။ ဆရာမႀကီးၾကည္ေအးသာ သက္ရွိထင္ရွားရွိေနလွ်င္ သူ႔ရဲ႕မီကို ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္တာ ခြင့္ျပဳမည္တဲ့လား။ ၾကည္ေအးသည္ 'မီ' လို႔ေတာင္ ေျပာစမတ္ရွိခဲ့ၾကသည္။ မီသည္ မွီးထားေသာဝတၳဳဟု ဒဂုန္တာရာက ဆို၏။ ဒဂုန္တာရာႏွင့္ၾကည္ေအးတို႔၏ မဆံုစည္းခဲ့ေလေသာအခ်စ္မ်ားအေၾကာင္းလည္းၾကားဖူး၏။

နာမည္ႀကီးဝတၳဳကို ပ်က္စီးေအာင္ လုပ္မည့္စာရင္းတြင္ ဒါ႐ိုက္တာဏႀကီးတို႔ ပိုင္ၿဖိဳးသုတို႔ေတာ့ မပါေလာက္ဟု ယံုၾကည္ရပါ၏။

မီ ေအာင္ျမင္ပါေစ။

ဆက္က်ဦးမဲ့ယြမ္(၂)

ဆက္က်ဦးမဲ့ယြမ္(၂)

လြန္ခဲ့တဲ့တစ္လခြဲခန္႔က ဆက္က်ဦးမဲ့ယြမ္ဆိုၿပီး ေဆာင္းပါးတိုေလးေရးခဲ့ပါတယ္။ တ႐ုတ္ယြမ္ေငြဟာ ေဒၚလာနဲ႔ယွဥ္ရင္ ဆက္က်ဖို႔ရွိေၾကာင္း ေရးခဲ့တာပါ။မၾကာခင္ တစ္ေဒၚလာကို ခုႏွစ္ယြမ္ထိ ဆင္းႏိုင္တယ္လို႔ မွန္းခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ အဲဒီမွန္းကိန္းထဲဝင္လာဖို႔ အေတာ္နီးစပ္ေနၿပီ။ ဒီေန႔ေငြလဲႏႈန္းမွာ (၆.၉၈) ယြမ္အထိဆက္က်ခဲ့တယ္။ ဒီေငြလဲႏႈန္းဟာ ကမ႓ာ့စီးပြားေရးပ်က္ကပ္ဆိုက္တဲ့ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွာ အနိမ့္ဆံုးႏႈန္းပါပဲ။ ဒီႏွစ္ဆန္းပိုင္း ဇန္နဝါရီလကေစ်းနဲ႔ယွဥ္ရင္ (၉%)ေက်ာ္ က်ဆင္းသြားခဲ့ရတယ္။

အေမရိကန္တစ္ေဒၚလာကို ခုႏွစ္ယြမ္ဆိုတဲ့ ေငြလည္းႏႈန္းဟာတကယ္ဆိုရင္ သာမန္ဂဏန္းေလးေတြပဲလို႔ ျမင္စရာရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီထက္ပိုတဲ့
အဓိပၸာယ္ေတြ ရွိပါသတဲ့။ အတိုေျပာရရင္ေတာ့ တ႐ုတ္စီးပြားေရးအေျခအေနယိမ္းယိုင္ေနၿပီ၊ ဒီထက္က်ရင္ ႏိုင္ငံတည္ၿငိမ္ေရးနဲ႔စီးပြားေရးခိုင္မာမႈကိုပါ ထိခိုက္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ သေဘာပါပဲ။ တစ္ေဒၚလာကို(၇)ယြမ္ဆိုတဲ့ႏႈန္းကိုမၾကာခင္ေရာက္လာမယ္။ တ႐ုတ္ရင္းႏွီးျမႇုတ္ႏွံသူေတြအတြက္ စိတ္ပူပန္မႈေတြေပၚလာမယ္။ရင္းႏွီးျမႇုတ္ႏွံမႈေတြ တ႐ုတ္ျ့ပည္ထဲက စီးထြက္လာမယ္လို႔ ယူဆသူရွိသလို၊ (၇)ယြမ္ေက်ာ္ၿပီး ဆက္ဆင္းဦးေတာ့ ကုန္သြယ္ေရးစစ္ပြဲမွာ အသာရဖို႔ ေငြေစ်းခ်ထားၿပီးျဖစ္လို႔ ပူစရာမလိုဘူးလို႔ တြက္သူလည္းရွိတယ္။

တ႐ုတ္ယြမ္ေငြက ကမ႓ာေငြေၾကးေတြထဲမွာ ထူးျခားပါတယ္။ ေစ်းကြက္ကေစ်းသတ္မွတ္တာမဟုတ္၊ တ႐ုတ္ဗဟိုဘဏ္က အေျခအေနကိုၾကည့္ၿပီး ေစ်းသတ္မွတ္ေပးတာျဖစ္တယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ သံုးပတ္ေလာက္ကပဲ တ႐ုတ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္က ယြမ္တန္ဖိုးကိုဆက္မခ်ေတာ့ပါဘူးလို႔ တရားဝင္ေျပာခဲ့ေသးတယ္။ ဒီလိုေျပာတဲ့အခ်ိန္က တစ္ေဒၚလာကို (၆.၈၅)ယြမ္ေလာက္ရွိတယ္။ တ႐ုတ္ဗဟိုဘဏ္က ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္စကားနဲ႔ေျပာင္းျပန္ ေငြေစ်းဆက္ခ်ေနရတာဟာ စီးပြားေရးအေျခအေန အလြန္ေႏွးေကြးေနလို႔ပါ။

တ႐ုတ္သမၼတစီနဲ႔ ထရန္႔တို႔ G20 အစည္းအေဝးအတြင္း ေရွ႕လမွာေတြ႕ၾကဖို႔ရွိတယ္။ တ႐ုတ္ဖက္က သင့္တင့္မွ်တတဲ့ အေပးအယူမလုပ္ရင္ မေဆြးေႏြးဘူးလို႔ ထရန္႔က ေလသံပစ္ထားတယ္။ ထာဝရသမၼတပူပူေႏြးေႏြး တ႐ုတ္သမၼတစီကလည္း သူ႔ဂုဏ္သိကၡာအက်ခံၿပီး ေလွ်ာ့ေပးမဲ့ပံုစံမျမင္ရေသး။ သေဘာတူညီခ်က္မရရင္ အခြန္ေကာက္ဖို႔က်န္ေနေသးတဲ့ ေဒၚလာ(၂၅၀)ဘီလီယံအပါအဝင္ တ႐ုတ္သြင္းကုန္အားလံုးကိုအထူးခြန္ေကာက္မယ္လို႔ ေျပာထားတဲ့အတြက္ ၂၀၁၉ႏွစ္ဆန္းရင္ အခြန္ႏႈန္းက ၁၀%ကေန ၂၅%ထိ တက္ဖို႔ရွိပါတယ္။

ထရန္႔က တ႐ုတ္ရဲ႕နည္းပညာကုမၸဏီေတြအားေကာင္းလာမႈကို တားျမစ္တဲ့အေနနဲ႔မၾကာခင္ကပဲ တ႐ုတ္အစိုးရပိုင္ ဖုက်န္စင္ဟြာကုမၸဏီ( Fujian Jinhua Integrated Circuit Co)ကို အေမရိကန္ကုမၸဏီေတြက အဆင့္ျမင့္ဆားကစ္နဲ႔ေဆာ့ဝဲလ္ေတြမေရာင္းရဘူးလို႔ တင္းၾကပ္လိုက္တယ္။ လံုျခံဳေရးေၾကာင့္လို႔အေၾကာင္းျပေပမဲ့ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ ကမ႓ာေပၚမွာ နည္းပညာပိုင္းဆိုင္ရာ နံပါတ္တစ္ျဖစ္ေရး ရည္မွန္းခ်က္ကို ႐ိုက္ခ်ိဳးလိုက္တယ္ဆိုတာ ထင္ရွားပါတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္ဟာ ဆီမီးကြန္ဒတ္တာအေျခခံတဲ့ ကြန္ျပဳတာနည္းပညာမွာ အေမရိကန္ကုမၸဏီေတြကို အားထားေနရတဲ့ႏိုင္ငံပါ။ သူ႔ႏိုင္ငံထဲမွာ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ ဆီမီးကြန္ဒတ္တာကုမၸဏီသိတ္မရွိလွဘူး။ နည္းပညာနဲ႔ ကမ႓ာကိုဦးေဆာင္ေနတဲ့ အေမရိကန္ေတြကို ေက်ာ္တက္ဖို႔  ရည္မွန္းခ်က္ဟာ ေဝးေနေသးတယ္။ ဖုန္းထုတ္လုပ္တဲ့ နာမည္ေက်ာ္ ZTE ကုမၸဏီကို စီးပြားေရးပိတ္ခဲ့တုန္းကလည္း လေပါင္းမ်ားစြာ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈကို ရပ္လိုက္ရတဲ့အတြက္ ZTE ကုမၸဏီက ေဒၚလာေငြဘီလီယံေပါင္းမ်ားစြာ နစ္နာခဲ့ရသလိုဖုက်န္စင္ဟြာလည္း နစ္နာရကိန္းရွိေနတယ္။

ဆီမီးကြန္ဒပ္တာ (Semiconductor) အေျခခံတဲ့ ကြန္ျပဴတာျခစ္( Computer Chip )  ေလးေတြက လူ႔ႏွလံုးလိုအေရးႀကီးပါတယ္။ လူေကာင္ဘယ္ေလာက္ႀကီးႀကီးႏွလံုးအားမေကာင္းရင္ အသံုးမဝင္သလိုေပါ့။ ကြန္ျပဴတာ Chips လးေတြကို စမတ္တယ္လီဖုန္းကစၿပီး ေနရာတိုင္းလိုလို အသံုးျပဳၾကရတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္က ႏွစ္စဥ္ေဒၚလာ(၁၄၀)ဘီလီယံတန္ဖိုးရွိတဲ့ Chips ျပားေတြ လိုအပ္တယ္။ ျပည္တြင္းမွာက(၁၈.၅)ဘီလီယံတန္ဖိုးေလာက္ပဲ ထုတ္လုပ္ႏိုင္ေသးတဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံျခားကို အထူးသျဖင့္ အေမရိကန္ကထုတ္လုပ္တဲ့ အဆင့္ျမင့္ Chips ေတြကို အားထားေနရတယ္။ တ႐ုတ္ကုန္ပစၥည္းထုတ္လုပ္ႏိုင္မႈကို ထိခိုက္မဲ့သေဘာေတြ ရွ္ေနတယ္။

တ႐ုတ္နဲ႔အေမရိကန္ကုန္သြယ္ေရးစစ္ပြဲမွာ တ႐ုတ္က ႏိုင္ဖဲမရွိေတာ့ဘူးလို႔ယူဆၾကေပမဲ့ ဝွက္ဖဲေတာ့ ရွိေနေသးတယ္။ တ႐ုတ္က အေမရိကန္ေဒၚလာတစ္ထရီလီယံေလာက္ရွိတဲ့ ေငြေခ်းစာခ်ဳပ္ေတြပိုင္ထားသလိုေဒၚလာဘီလီယံေပါင္းမ်ားစြာေသာ ႏိုင္ငံျခားအရံေငြေတြလည္း ရွိေနတယ္။ ဒါေတြကိုထုတ္ေရာင္းမလားလို႔ တြက္ဆၾကတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ေျခအေတာ္နည္းပါသတဲ့။ တကယ္ထုတ္ေရာင္းရင္လည္း ထရန္႔ရဲ႕အႀကိဳက္ျဖစ္မွာ။ ထရန္႔က ေဒၚလာေစ်းခ်ဖို႔ အၿမဲေျပာေနတာမို႔ ေဒၚလာေတြထုတ္ေရာင္းလို႔ ေစ်းက်လာရင္ အေမရိကန္စီးပြားေရးတိုးတက္မႈကိုမီးထိုးေပးသလို ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။ တ႐ုတ္အခက္ အေမရိကားအခ်က္ ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။

ဆင္ႏွစ္ေကာင္ၿပိဳင္ေနတဲ့ပြဲမို႔ ႏွစ္ဖက္လံုးနစ္နာေနတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ တ႐ုတ္က ပိုခံရတယ္။ အေမရိကန္ေတြကိုလည္း အနည္းငယ္ေတာ့ ထိခိုက္တယ္။ ဆင္ပိန္ကၽြဲေလာက္ေတြမို႔ သူတို႔အားေတြကေတာ့ သိသိသာသာ ေလွ်ာ့သြားဖြယ္မျမင္။ ေရွ႕လမွာ အေမရိကန္တ႐ုတ္ ကုန္သြယ္ေရးသေဘာတူခ်က္မရရင္ အေမရိကန္စေတာ့ေတြနဲ႔ တ႐ုတ္ယြမ္ေငြ ထိုးဆင္းၿပီး ေဒၚလာ၊ေရႊ၊ေရနံတို႔ ဆက္လက္ ခိုင္မာဖို႔ရွိေနတယ္။

တ႐ုတ္ယြမ္ေငြအေပၚ အားထားေနရတဲ့ ျမန္မာေငြလည္း ထပ္ဆင္းဖို႔ရွိေနပါတယ္။ ျမန္မာ့ပို႔ကုန္အမ်ားစုက တ႐ုတ္နဲ႔နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရးဝင္ေငြျဖစ္ၿပီးယြမ္ေငြေတြျဖစ္ေလေတာ့ ယြမ္က်ရင္ ျမန္မာေငြပါလိုက္က်ရတာဓမၼတာ။ ေငြေစ်းကစားသူေတြအေရးယူလည္း ခဏပဲျမန္မာေငြေစ်းတက္ၿပီး သိပ္မၾကာခင္ ျပန္ဆင္းသြားရတာ ယြမ္ေငြေစ်းက ဆင္းေနလို႔ပဲ။

ျမန္မာေငြေစ်းထပ္မက်သြားေအာင္ ထိန္းႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။

(ကိုးကား CNN business)

ေဆာ္ဒီသတင္းသမား က႐ွိဳဂီ အသတ္ခံရမႈ

ေဆာ္ဒီသတင္းသမား က႐ွိဳဂီအသတ္ခံရမႈ

ေဆာ္ဒီအာေရဗ်လို႔ဆိုရင္ မသိသူမရွိ။ ေရနံသူေဌးႏိုင္ငံ၊ ဘုရင္အုပ္ခ်ဳပ္တယ္ဘာညာေပါ့။ ေငြရွိေတာ့ လုပ္သမွ်တင့္တယ္။ အေမရိကားနဲ႔လည္းအဆင္ေျပ။ ဆြန္နီအုပ္စုရဲ႕ေခါင္းေဆာင္၊ အာရတ္ကမ႓ာရဲ႕ ဦးစီးစသည္နဲ႔ တင့္တယ္၊ ကမ႓ာ့ဖလားေတာင္ ေျခစစ္ပြဲေအာင္ျမင္လို႔ ဝင္ၿပိဳင္လိုက္ေသး။

တကယ္ေတာ့ ဒီႏိုင္ငံဟာ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖါက္မႈ အျမင့္ဆံုးႏိုင္ငံ၊ က်ား၊မ ခြဲျခားမႈ အျမင့္မားဆံုးႏိုင္ငံ။ မဟာပူရိသေတြပဲ အရာရာမွာ စိုးမိုးဗိုလ္က် လို႔ရတဲ့ႏိုင္ငံ၊ ဆင္းရဲသားေတြစုတ္ျပတ္ေနၾကၿပီးသူေဌးေတြထားစရာမရွိေအာင္ ခ်မ္းသာတဲ့ႏိုင္ငံ။ သူေတာင္းစားေတြေပါတဲ့ႏိုင္ငံ။ ဘုရင္နဲ႔သူ႔အစိုးရကို ေဝဖန္မိရင္ ေထာင္ထဲမွာရာသက္ပန္ေနၾကရတဲ့ႏိုင္ငံ၊ ကမ႓ာအႏွ႕ံက အလုပ္လာလုပ္ၾကသူေတြ ဒုကၡသုကၡအေတြ႕ဆံုးႏိုင္ငံ ဆိုတာေတာ့ လူသိနည္းပါတယ္။

အခုတေလာသတင္းေတြမွာ ဒီႏိုင္ငံအေၾကာင္းေတြ ဖတ္မိေနတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ ေဆာ္ဒီႏိုင္ငံသားျဖစ္ေပမဲ့ အေမရိကန္မွာအၿမဲတမ္းေနထိုင္သူ သတင္းသမားျဖစ္တဲ့ က႐ွိဳဂီ( Khashoggi) အသတ္ခံရမႈေၾကာင့္ပါ။ သူအသတ္ခံရတဲ့ေနရာက တူရကီႏိုင္ငံ အစၥတန္ဘူၿမိဳ႕ေတာ္က ေဆာ္ဒီေကာင္စစ္ဝန္ရံုးထဲမွာမို႔ ပိုလို႔ထူးဆန္းေနခဲ့တယ္။

တူရကီႏိုင္ငံ၊ အစၥတန္ဘူၿမိဳ႕ေတာ္မွာရွိတဲ့ ေဆာ္ဒီေကာင္စစ္ဝန္ရံုးထဲဝင္သြားတဲ့ က႐ွိဳဂီကို အသင့္ေစာင့္ေနတဲ့ ေဆာ္ဒီလက္မရြ႕ံေတြ(၁၈)ေယာက္က အျပတ္ရွင္းလိုက္ၾကတယ္၊ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို ဓါးေတြနဲ႔အပိုင္းပိုင္းျဖတ္ၿပီး ယူသြားၾကတယ္။ ေဆာ္ဒီကလာတဲ့လူသတ္အဖြဲ႕ဟာ ေကာင္စစ္ဝန္ရံုးကို က႐ွိဳဂီ မေရာက္လာခင္ေလးမွာပဲ ေရာက္ခဲ့ၾကတယ္၊ ဒါဟာ ႀကိဳတင္ၾကံစည္လူသတ္မႈပဲ၊ ၿပီးမွ ေျခရာလက္ရာဖ်က္ၿပီး ဖံုးဖိလိမ္ခဲ့ၾကတယ္၊ သတ္မိန္႔ကို ေဆာ္ဒီအိမ္ေရွ႕မင္းသားမိုဟာမက္ကိုယ္တိုင္က ေပးခဲ့ပါတယ္ လို႔ တူရကီသမၼတအာဒိုဂမ္က စြတ္စြဲခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕တူရကီပိုင္နက္မွာ ဒီျပစ္မႈကိုက်ဴးလြန္ခဲ့တာဟာ တူရကီရဲ႕သိကၡာကို ဂ႐ုမထားမႈျဖစ္တယ္လို႔လည္း ဆိုတယ္။

ေဆာ္ဒီဖက္က ပထမပိုင္းမွာျငင္းဆိုတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေထာက္အထားအခိုင္အမာနဲ႔ တူရကီဖက္ကတင္ျပႏိုင္တဲ့အခါ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ က႐ွိဳဂီေသတာဟုတ္ပါတယ္လို႔ ဝန္ခံလိုက္ရတယ္။ ေကာင္စစ္ဝန္ရံုးထဲမွာ ရန္ျဖစ္ၾကရင္း မေတာ္တဆလည္ပင္းညႇစ္မိလို႔ ေသရတာပါတဲ့။ တူရကီက သက္ဆိုင္ရာကိုအေၾကာင္းၾကားပါတယ္လို႔ဆိုတယ္။ တူရကီကေတာ့ သူတို႔ကိုအေၾကာင္းၾကားတယ္ဆိုတာကို ျငင္းပါတယ္။ က႐ွိဳဂီရဲ႕အေလာင္းကလည္း အစေဖ်ာက္လိုက္ၿပီမို႔ မရွိေတာ့ၿပီ။ ေဆာ္ဒီအိမ္ေရွ႕မင္းသားကေတာ့ သူအမိန္႔မေပးေၾကာင္း၊ အသတ္ခံရတဲ့ က႐ွိဳဂီအတြက္စိတ္မေကာင္းေၾကာင္းေျပာဆိုတယ္။ က႐ွိဳဂီမိသားစုကိုသြားေရာက္ေတြ႕ဆံုတယ္။

က႐ွိဳဂီက ေဆာ္ဒီႏိုင္ငံသား။ အေမရိကားမွာ အၿမဲေနထိုင္ခြင့္နဲ႔ေနသူ။ သူ႔ရဲ႕သားသမီးေလးဦးထဲမွာ သံုးဦးက အေမရိကန္ႏိုင္ငံသားခံယူထားသူ။ ေဆာ္ဒီရဲ႕ေန႔စဥ္သတင္းစာျဖစ္တဲ့ အယ္လ္ဝါတန္( El Watan)မွာ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္လုပ္ခဲ့ဖူးသူ။ ေဆာ္ဒီမင္းသားေတြရဲ႕ ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ဝါရွင္တန္ပို႔စ္မွာ သတင္းေတြေရးေနသူပါ။ သူဟာ
ေဆာ္ဒီရဲ႕ မဘသဝါဒ၊ (အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာကို ေစာင့္ေရွာက္ေတာ္မူေသာ ဘုရင္ကို ထာဝရေထာက္ခံေရး ဝဟာဘီဝါဒ)( Wahhabism) အေျခခံ အစၥလာမ္ဝါဒကို အၿမဲတေစ ေထာက္ျပေဝဖန္ေလ့ရွိသူလည္းျဖစ္တယ္။ "ေဆာ္ဒီႏိုင္ငံဟာ ၁၉၇၉ မတိုင္မွီေခတ္ကို ျပန္သြားရမယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္က ေရွး႐ိုးစြဲ ဝဟာဘီဝါဒီအစြန္းေရာက္ေတြကို ေဆာ္ဒီအစိုးရက ထိမ္းထားႏိုင္ခဲ့တယ္၊ မိန္းမေတြဟာ ေယာက္်ားေတြနီးတူ လြတ္လပ္ခြင့္ရွိတယ္၊ လူတိုင္းဟာ မိမိစိတ္ထဲမွာမွန္တယ္ထင္တာကို လြတ္လပ္စြာေျပာဆိုခြင့္ရွိရမယ္၊ ေဆာ္ဒီအစိုးရဟာ အလြန္အစြန္းေရာက္တဲ့ဝါဒကို ဖက္တြယ္မထားပဲ တူရကီနည္းတူ အလယ္အလတ္က်တဲ့ ဒီမိုကေရစီ အတန္အသင့္ရွိတဲ့ အစၥလာမ္ဝါဒတစ္ခုကို ေရြးခ်ယ္ရမယ္၊ အာရပ္ကမ႓ာက သာမန္လူသားေတြဟာ အေၾကာက္တရားေအာက္ကေန ရံုးထြက္ၾကရမယ္၊ အိမ္ေရွ႕မင္းသားရဲ႕ ေဆာ္ဒီရွရီယာဥပေဒကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလည္းမႈေတြထဲက အမ်ိဳးသမီးေတြ ကားေမာင္းခြင့္ေပးတာကို ေထာက္ခံတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အမ်ိဳးသမီးေရးတိုက္ပြဲဝင္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြကို ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ေနတာကိုေတာ့ ကန္႔ကြက္တယ္။ အလြန္ရက္စက္လွတဲ့ ယီမင္ျပည္တြင္းစစ္ကို ေဆာ္ဒီကဦးေဆာင္ေနတာကိုလည္း ဆန္႔က်င္တယ္။" လို႔ လူသိရွင္ၾကားေရးသားခဲ့ဖူးတယ္။

တကယ္ေတာ့သူဟာ ေဆာ္ဒီဘုရင့္မိသားစုနဲ႔အလြန္နီးစပ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ေဆာ္ဒီရဲ႕ အေမရိကန္သံအမတ္ျဖစ္ခဲ့သူ၊ မင္းသား တာကီအယ္လ္ဖိုင္ဇယ္( Turki Al Faisal) ရဲ႕အၾကံေပးလုပ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေပမဲ့ သတင္းသမားပီသစြာပဲ မွန္တယ္ထင္တာကို လြတ္လပ္စြာေရးသားခဲ့မႈေၾကာင့္ ဘုရင့္မိသားစုရဲ႕အမ်က္ေတာ္ရွခံလိုက္ရပံုရွိတယ္။ လက္ရွိေဆာ္ဒီအိမ္ေရွ႕မင္းသား မိုဟာမက္ကလည္း သူ႔ေရွ႕က ဘုရင္ျဖစ္ဖို႔တန္းစီထားတဲ့စီနီယာေတြကို သူ႔အေဖဘုရင္အစြမ္းနဲ႔ေက်ာ္တက္ၿပီး အိမ္ေရွ႕မင္းရာထူးရယူခဲ့သူ၊ ရန္ျပဳႏိုင္သူမင္းသားေတြကို အကုန္ဖမ္းၿပီး ေထာင္ထဲထည့္ခဲ့သူမို႔ ေဆာ္ဒီရဲ႕ေရွး႐ိုးစြဲ ဝဟာဘီဝါဒကို ျပင္ခ်င္ပံုမရပါ။

ေဆာ္ဒီရဲ႕ႏိုင္ငံေရးအ႐ွဳပ္ေတာ္ပံုေတြ၊ လူ႔အခြင့္အေရးဖိနွိပ္မႉေတြကို အေမရိကန္သမၼတအဆက္ဆက္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့ၾကရတာကေတာ့ ေရနံတန္ခိုးပါပဲ။ ေရနံေတြဖင္ခုထိုင္ၿပီး သူေဌးျဖစ္လာတဲ့ေဆာ္ဒီက အခုေတာ့ ျပဳျပင္ေရးဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ သူ႔ႏိုင္ငံကိုေရနံေရာင္းစားရတဲ့ႏိုင္ငံဘဝကေန စီးပြားေရးလုပ္တဲ့ႏိုင္ငံျဖစ္ေအာင္လုပ္ေဆာင္ေနခ်ိန္မို႔ အေမရိကန္ကုမၸဏီေတြအတြက္ မ်ိဳးမ်ိဳးျမက္ျမက္စားရမဲ့အခြင့္ေတြသာေနခ်ိန္ေပါ့။ က႐ွိဳဂီအသတ္ခံရမႈကို အစက မဟုတ္သလိုေနခဲ့တဲ့ ထရန္႔လည္း ခုေတာ့ သတင္းသမားေတြရဲ႕ဖိအားေတြေၾကာင့္ လိုအပ္ငလိုအေရးယူပါ့မယ္လို႔ေလသံေတြေျပာင္းခဲ့တယ္။

ထရန္႔နဲ႔ေဆာ္ဒီဘုရင္မိသားစုက ပံုစံတူေတြ။ ေငြေတြဖင္ခုထိုင္ထားတယ္၊ ကိုယ္နဲ႔မတူတဲ့သူေတြကို မုန္းတီးေ႐းတရားေတြ ျဖန္႔ေဝတယ္။ သူတို႔ကိုဆန္႔က်င္ရင္ အျပတ္တိုက္ခိုက္တယ္။ ဒီလိုအမုန္းတရားေတြေၾကာင့္ အေမရိကားမွာလည္း CNN သတင္းဌာန၊ ကလင္တန္၊ အိုဘားမား နဲ႔ ဒီမိုကရက္ေခါင္းေဆာင္ေတြဆီကို ဗုန္းေတြပို႔ၿပီးလုပ္ၾကံဖို႔ၾကံစည္တဲ့အထိ ျဖစ္လာၾကၿပီ။ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာအတူယွဥ္တြဲေနထိုင္ၾကသူေတြ အမုန္းတရားေၾကာင့္ ကြဲၿပဲၾကၿပီ။

ေဆာ္ဒီလည္းထိုနည္းတူ။ ဆြႏၷီခ်င္းတူေပမဲ့ ကာတာ၊ တူရကီတို႔နဲ႔မတည့္။ ရွီယားအီရန္နဲ႔ စစ္မက္ၿပိဳင္ရင္း ယီမင္ျပည္တြင္းစစ္မွာ ဦးေဆာင္ေနတယ္။ ယီမင္ျပည္သူေတြက ဓားစာခံ။

က႐ွိဳဂီအသတ္ခံရမႈေၾကာင့္ ေဆာ္ဒီရဲ႕ ရက္စက္မႈေတြ၊ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈေတြ ကမ႓ာ့သတင္းေတြမွာ ထိပ္တန္းေရာက္လာတာေတြကေတာ့ အဆိုးထဲကအေကာင္းသာျဖစ္ပါေၾကာင္း။

F 7 ဂ်က္တိုက္ေလယဥ္

F-7 ဂ်က္တိုက္ေလယာဥ္

မင္းဘူးမွာပ်က္က်တဲ့ F-7ႏွစ္စီးရယ္၊ အရင္လက ေတာင္ငူမွာပ်က္က်တဲ့ F-7တစ္စီးရယ္ေၾကာင့္ တစ္လအတြင္း ေလသူရဲသံုးဦး၊ ေျမျပင္က ေက်ာင္းသူေလးတစ္ဦး အသက္ေပးခဲ့ၾကရတယ္။ တ႐ုတ္လုပ္ေလယာဥ္ေတြမို႔ ေဝဖန္သံေတြညံခဲ့ျပန္တယ္။ ဒီေလယာဥ္ေတြအေၾကာင္းသိသမွ်ေလး ေဖါက္သည္ခ်ပါရေစ။

F-7 တိုက္ေလယာဥ္ေတြဟာ အင္ဂ်င္တစ္လံုးတပ္အေပါ့စားတိုက္ေလယာဥ္အမ်ိဳးအစား တစ္ေယာက္စီးေလယာဥ္ေတြျဖစ္ၿပီး တ႐ုတ္ျပည္ ခ်န္ဒူးေလေၾကာင္းေကာ္ပိုေရးရွင္း(CAC) ကထုတ္လုပ္တယ္။ ၾကားျဖတ္တိုက္ေလယာဥ္အျဖစ္ အသံုးျပဳဖို႔ ထုတ္လုပ္ခဲ့တယ္။

ဒီေလယာဥ္ေတြရဲ႕သမိုင္းေၾကာင္းက လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ငါးဆယ္ေက်ာ္ ေျခာက္ဆယ္နီးပါးက စခဲ့တာ။ ႐ုရွားလုပ္ MIG-21 ေလယာဥ္နဲ႔ နည္းပညာကိုတ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ ရွန္ယန္း(Shenyang) ေလယာဥ္စက္ရံုက ၁၉၆၂ခုႏွစ္မွာ ဝယ္ယူခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအခ်ိန္က တ႐ုတ္႐ုရွားဆက္ဆံေရး မေကာင္းလာပဲ ပိုဆိုးလာမႈေၾကာင့္ တ႐ုတ္ျပည္က မူရင္းအတိုင္းမထုတ္ေတာ့ပဲ ပံုစံတူကူးၿပီး တ႐ုတ္ပံုစံေလယာဥ္တည္ေဆာက္ခဲ့တာ ၁၉၆၄မွာၿပီးစီးတယ္။ အဲဒီေလယာဥ္ဟာ J-7 ျဖစ္လာခဲ့ၿပီး ၁၉၆၆ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီမွာစမ္းသတ္ပ်ံသန္းႏိုင္ခဲ့တယ္။၁၉၆၇ခုႏွစ္ ဇြန္လမွာ တ႐ုတ္ေလတပ္အတြက္ စတင္သံုးခဲ့တယ္။ ဒီေလယာဥ္ေတြကို  ႏိုင္ငံျခားကေလတပ္ေတြကိုေရာင္းတဲ့အခါ F-7 အမည္ေျပာင္းခဲ့ပါတယ္။

J-7 တိုက္ေလယာဥ္မ်ိဳးကြဲေပါင္း(၅၄)မ်ိဳးအထိရွိၿပီး (၂၈)မ်ိဳးက တ႐ုပ္ေလတပ္အတြက္ထုတ္လုပ္ၿပီး (၂၆)မ်ိဳးကေတာ့ ျပည္ပကိုေရာင္းခ်ခဲ့တယ္။
၂၀၀၈မွာ ထုတ္လုပ္ေရးရပ္ဆိုင္းခဲ့ၿပီျဖစ္တဲ့ ဒီေလယာဥ္ေတြဟာ စီးေရ၂၄၀၀ေက်ာ္အထိ ကမ႓ာေပၚမွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနဆဲပါ။

ဒီေလယာဥ္ေတြကို ကမ႓ာေပၚရွိ ဆင္းရဲတဲ့ႏိုင္ငံေတြက အမ်ားဆံုးသံုးၾကတယ္။
နမီးဘီးယား(အာဖရိက)ေလတပ္ (၁၂)စီး
ႏိုင္ဂ်ီးရီးယား(အာဖရိက)ေလတပ္ (၁၅)စီး
ဘဂၤလားေဒ့ခ်္ေလတပ္ (၁၀၀)စီး
ပါကစၥတန္ေလတပ္ (၇၀၀)စီး
ဆူဒန္(အာဖရိက)ေလတပ္ (၂၂)စီး
အီဂ်စ္(အာဖရိက)ေလတပ္ (၉၀)စီး
တန္ဇန္းနီးယား(အာဖရိက)ေလတပ္ (၁၆)စီး
ယီမင္(အာဖရိက)ေလတပ္ (၁၈)စီး
ဇင္ဘာေဘြ(အာဖရိက)ေလတပ္ (၂၄)စီး
အီရန္ေလတပ္ (၂၄)စီး
ျမန္မာ့ေလတပ္ (၆၄)စီး နဲ႔
ေျမာက္ကိုးရီးယားေလတပ္ (၄၀)စီး တို႔ အသံုးျပဳေနၾကတယ္။ ျမန္မာ့ေလတပ္မွာ အခုလအတြင္း သံုးစီးပ်က္သြားေတာ့ (၆၁)စီးက်န္ပါလိမ့္မယ္။

ဒီ J-7/F-7 ေလယာဥ္ေတြဟာ 30mm အေျမာက္ႏွစ္လက္တပ္ဆင္ထားၿပီး တစ္မိနစ္ကို အခ်က္ေပါင္း(၆၀)ပစ္ႏိုင္တယ္။ လက္နက္ခဲယမ္း ကီလိုႏွစ္ေထာင္အေလးခ်ိန္အထိ သယ္ေဆာင္ႏိုင္တယ္။ ေဝဟင္မွေဝဟင္ပစ္ AIM-9 ဒုန္းက်ည္ အပါအဝင္ PL 2,5,7,8,9 အမ်ိဳးအစားဗုံးေတြ၊ အေလးခ်ိန္ (၅၀)ကီလိုကေန (၅၀၀)ကီလိုအထိရွိတဲ့ဗုံးေတြသယ္ႏိုင္တယ္။ 55mm, 90mm ဒံုးက်ည္ပစ္စင္ေတြပါဝင္တယ္။

ေလယာဥ္အင္ဂ်င္က WP-7 တာဘိုဂ်က္အင္ဂ်င္တစ္လံုးထဲျဖစ္ၿပီး ရွန္ယန္းေလယာဥ္ကုမၸဏီက ထုတ္လုပ္တယ္။ (၁၇၈၀၀) မီတာအျမင့္ထိ ပ်ံတက္ႏိုင္ၿပီး (၁၂၀၀)ကေန(၂၁၀၀) km/hr အျမန္ႏႈန္းနဲ႔သြားႏိုင္တယ္။ တိုက္ပြဲဝင္ခ်ိန္မွာ (၈၅၀) ကီလိုမီတာ၊ သာမန္ပ်ံသန္းခ်ိန္မွာ ကီလိုမီတာ(၂၀၀၀) အထိ အကြာအေဝးကို ေရာက္ႏိုင္တယ္။ ပ်ံသန္းဖို႔ေျပးလမ္း(၈၀၀)မီတာနဲ႔ ဆင္းသက္ဖို႔ေျပးလမ္း(၇၅၀)မီတာလိုတယ္။ ေလယာဥ္အေလးခ်ိန္(၅၃၀၀) ကီလိုဂရမ္ရွိၿပီး ဝန္အျပည့္တင္ထားတဲ့အေလးခ်ိန္(၉၁၀၀)ကီလိုဂရမ္အထိ ပ်ံတက္ႏိုင္တယ္။

ေလယာဥ္စုစုေပါင္းရဲ႕တစ္ဝက္ေလာက္က တ႐ုတ္ေလတပ္မွာ တာဝန္ထမ္းဆဲျဖစ္တယ္လို႔ဆိုတယ္။ ျမန္မာျပည္ကို F-7M အမည္နဲ႔ ဝင္ေရာက္လာတဲ့ဒီေလယာဥ္ေတြကေတာ့ ၁၉၉၀ေနာက္ပိုင္းမွာ တပ္မေတာ္ေလအတြက္ ဝယ္ခဲ့တာ။ အစီးေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ဝယ္ထားေပမဲ့ အကုန္လံုးကို ေလ့က်င့္ပ်ံသန္းႏိုင္တဲ့အေျခအေနရွိပံုမရ။ တခ်ိဳ႕က အႀကီးစားျပင္ဆင္ဖို႔လိုအပ္ေနၿပီး အခ်ိဳ႕က အဆင့္ျမႇင့္တင္ဖို႔ လိုအပ္ေနတယ္။ တိုင္းျပည္ဝင္ေငြရဲ႕(၁၃)ရာႏႈန္းကို စစ္စားရိတ္သံုးေပမဲ့ ေလယာဥ္ျပဳျပင္မြန္းမံစားရိတ္ေတြ အျပည့္မရွိဘူးလို႔ ဆိုၾကတယ္။ မေကြးေလတပ္က ေလယာဥ္ေလးစီးပ်ံတက္သြားၿပီး ႏွစ္စီးပဲ ေခ်ာေမာစြာျပန္ေရာက္လာသတဲ့။ ေလယာဥ္ႏွစ္စီး ေရွ႕နဲ႔ေနာက္ ပ်က္က်ရတာဟာ ရာသီဥတုဆိုးဝါးမႈေၾကာင့္လို႔ အေၾကာင္းျပေပမဲ့ စက္ခ်ိဳ႕ယြင္းမႈေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

ျမန္မာ့ေလတပ္က ေလယာဥ္မႉးေတြ ေဘးကင္းၾကပါေစ။ က်ဆံုးေလယာဥ္မႉးမ်ားနဲ႔ ေျမျပင္မွ အျပစ္မဲ့ ကေလးငယ္အတြက္ စိတ္မေကာင္းပါ။

(ကိုးကား Wikipedia , Airforce Technology)

ဆီေစ်း

ဆီေစ်းလား၊ ဆက္တက္ဦးမွာ။

ေလာင္စာဆီေတြျဖစ္တဲ့ ဓါတ္ဆီ၊ ဒီဇယ္ဆီေစ်းေတြတက္သည္။ ဆက္တက္သည္။ တက္ၿပီးရင္းတက္သည္။ ႏွစ္ကုန္အထိလည္း ျပန္ဆင္းရန္ အေၾကာင္းမျမင္ေသး။ ဆက္တက္ဖို႔သာရွိ၏။

အေၾကာင္းကား အီရန္ကို ထရန္႔အစိုးရ၏ ပိတ္ဆို႔မႈမွစသည္။ အီရန္က ကမ႓ာေပၚတြင္ ေရနံအမ်ားဆံုးထုတ္လုပ္ရာ၌တတိယအဆင့္။ သူ႔ေရနံကိုတ႐ုတ္ႏွင့္ဥေရာပတို႔က အမ်ားဆံုးဝယ္ၾကသည္။

သမၼတထရန္႔က အီရန္ႏွင့္သေဘာတူထားေသာ ျႏဴကလီယားသေဘာတူစာခ်ဳပ္ကို ဖ်က္သည္။ စီးပြားေရးဒါဏ္ခပ္မႈေတြ ဆက္လုပ္သည္။ အီရန္ေရနံကိုမဝယ္ရန္တားျမစ္သည္။ ေရနံေဒၚလာမွန္သမွ်က နယူးေယာ့ခ္ကိုျဖတ္ၿပီးသြားရသျဖင့္ အေရာင္းအဝယ္မွန္သမွ် သူတို႔သိသည္။

အီရန္၏အဓိကေဖါက္သည္ ဥေရာပက မဝယ္ဖို႔သေဘာတူသည္။ တ႐ုတ္က အစပိုင္းမွာ အင္တင္တင္ႏွင့္ျငင္းသည္။ တ႐ုတ္ေရနံလိုအပ္မႈက ေၾကာက္ခမန္းလိလိ။ အီရန္ေရနံမရလွ်င္ ဒုကၡေတြ႕ႏိုင္သည္။ သည္ေတာ့ တ႐ုတ္ေငြစကၠဴယြမ္ျဖင့္ ေရနံေရာင္းခ်ရန္ ၾကံစည္ၾကသည္။ ေရနံယြမ္ဟုေခၚ၏။

လက္ေတြ႕တြင္ ေရနံယြမ္စီးဆင္းမႈက ထင္သေလာက္မလြယ္။ တ႐ုတ္ယြမ္ေငြက ကန္႔သတ္မႈမ်ားလွ၏။ ေစ်းကလည္းထိုးက်ေနသည့္အခ်ိန္။ ေရနံယြမ္က ေမြးကင္းစကေလးလို လႈပ္ရွားႏိုင္မႈမရွိေသး။ ေဒၚလာျဖင့္သာ ေရာင္းဝယ္ၾကဖို႔ အေၾကာင္းရွိေလေတာ့ အေမရိကန္စကားကို နားမေထာင္၍မရေတာ့။

တ႐ုတ္က အီရန္ေရနံမဝယ္ေတာ့ပါဟု အသံထြက္လာ၏။ ေစ်းကြက္ထဲမွ အီရန္ေရနံေဝစုေပ်ာက္ၿပီ။ ေဆာ္ဒီအပါအဝင္ ပင္လယ္ေကြ႕ႏိုင္ငံမ်ားကလည္း ဒီေဝစုလိုအပ္ခ်က္ကို အခ်ိန္မီမျဖည့္တင္းႏိုင္။ ထိုထိုေသာ အေၾကာင္းမ်ားေပါင္းစံုမႈေၾကာင့္ ေရနံစိမ္းတစ္စည္လွ်င္ ေဒၚလာရွစ္ဆယ္အထိ ထိုးတက္လာေတာ့၏။ေဒၚလာတစ္ရာထိ တက္ႏိုင္သည္ဟုလည္းဆိုၾကသည္။

ေရနံေစ်းတက္ေတာ့ ဓါတ္ဆီ၊ ဒီဇယ္စေသာ ေလာင္စာဆီေစ်းေတြတရိပ္ရိပ္ တက္ၾကသည္။ ပို႔ေဆာင္ဆက္သြယ္ေရးဂ႑လည္း လိုက္တက္ၾကသည္။ ကား၊ ရထား၊ ေလယာဥ္ေစ်းေတြလည္း တက္ၾကသည္။

ေရနံေစ်းတက္ရတဲ့အထဲမွာ ေလာင္စာထပ္ေလာင္းသလိုျဖစ္ရသည့္အေၾကာင္းေနာက္တစ္ခုလည္း ရွိေသး၏။ တူရကီႏိုင္ငံတြင္ ေဆာ္ဒီသတင္းေထာက္ ေပ်ာက္ဆံုးမႈဟူ၏။ ေဆာ္ဒီေကာင္စစ္ဝန္ရံုးအတြင္းဝင္သြားၿပီး ျပန္ထြက္မလာေတာ့သည့္ ထိုသတင္းေထာက္ေၾကာင့္ ေဆာ္ဒီကို ဖိအားေပးဖို႔ ထရန္႔ကိုေတာင္းဆိုၾကသည္။ ထရန္႔မွာ ေရြးခ်ယ္စရာမရွိ။ ေဆာ္ဒီကိုဖိအားေပးရသည္။ သည္ေတာ့ ေဆာ္ဒီက ေဒါသႏွင့္တုန္႔ျပန္သည္။

ေဆာ္ဒီတို႔ကား ေရနံကို လက္နက္သဖြယ္သံုးကာ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေနေသာႏိုင္ငံ။ မည္သူမွ်မေျပာရဲၾက။ ေရနံကိုေဒၚလာႏွင့္သာ ေရာင္းဝယ္ရာမွ အျခားေငြမ်ားလက္ခံမည္ဟု မၾကာခဏခ်ိမ္းေျခာက္ေလ့လည္း ရွိ၏။ အခုလည္း ထိုအတိုင္း တုန္႔ျပန္သည္။ လက္နက္ဝယ္ယူမႈေတြ၊ ရင္းႏွီးျမႇုတ္ႏွံမႈေတြျပန္႐ုတ္မည္ဘာညာ ဟိန္းေဟာက္ေနေလသည္။

ေဆာ္ဒီႏွင့္အေမရိကန္ ရန္ျဖစ္မႈေၾကာင့္ ေရနံေစ်းက ထိပ္သို႔ထပ္တက္မည္ဟု မွန္းၾကျပန္၏။ တစ္စည္ကိုေဒၚလာတစ္ရာမွ ႏွစ္ရာထိ တက္မည္ဟု ေျပာသူလည္းရွိ၏။ သို႔ဆိုလွ်င္ ကားေတြရပ္ၿပီး ေျခလွ်င္ေလွ်ာက္ဖို႔သာ ရွိပါ၏။

ကမ႓ာႀကီးကား မဘသေခါင္းေဆာင္ႀကီးထရန္႔ေအာက္တြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေတြ ဆိပ္သုဥ္းလာေနေလၿပီ။

ရ ရထားႀကီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္စီး

ရ - ရထားႀကီးေပ်ာ္ေပ်ာ္စီး

သူငယ္တန္းအတြက္သင္ရတဲ့ သင္ပုန္းႀကီးဖတ္စာထဲမွာ  'ရ ရထားႀကီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္စီး' လို႔ ဖတ္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္ကေတာ့ 'ရ ရထား စီးလို႔သြား' လို႔ သင္ရတယ္ ထင္ပါရဲ႕။

ရထားႀကီးစီးတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါသလား။ ငယ္ငယ္ကေတာ့ ေပ်ာ္ခဲ့တာပဲ။ ရထားစီးဖို႔မေျပာနဲ႔ဦး၊ ရထားလာတာ ျမင္ရင္ေတာင္ ေပ်ာ္တဲ့အရြယ္။ ငယ္ေက်ာင္းျဖစ္တဲ့ ေတာင္ငူတီတီစီက ရထားလမ္းေဘးမွာ။ ေန႔လည္ထမင္းစားခ်ိန္ေလာက္မွာ လာတတ္တဲ့ အျမန္ရထားေတြ သရီးနပ္တို႔ ဖိုးေဒါင္းတို႔ ( 3up, 4down ဆိုတဲ့ အမွတ္သံုးအဆန္၊ အမွတ္ေလးအစုန္ ရန္ကုန္မန္းေလး ေန႔အျမန္ရထားေတြကို ရပ္ကြက္ထဲက အဲလိုပဲေခၚပါတယ္။ )လာၿပီဆိုရင္ ခ်ာတိတ္လူေပတို႔ သူငယ္ခ်င္းတသိုက္က ၿမိဳ႕႐ိုးကုန္းေပၚတက္ၿပီး လက္ျပတာပဲ။ ရထားစီးရၿပီဆိုရင္ေတာ့ ေပ်ာ္သလားေမးဖို႔မလိုေတာ့ၿပီေပါ့။

အဲဒီေခတ္က ရန္ကုန္တို႔မန္းေလးတို႔လို ခရီးေဝးဆိုရင္ ရထားပဲအားကိုးရတယ္။ အေဝးေျပးကားဆိုလို႔ ႐ိုးမအေရွ႕ေလာက္ပဲရွိတာ။ လူအျပည့္ကုန္အျပည့္ ငပိသိပ္တင္ထားတဲ့ အစိုးရတီအီးကားေတြကလည္း အစိုးမရ။ ဒီေတာ့ ရထားသာလွ်င္ ကိုးကြယ္ရာ။

ရထားလက္မွတ္ရဖို႔ ညသန္းေကာင္ေလာက္ထဲက တန္းစီထားမွ။ ဒါေတာင္ သိပ္မေသခ်ာဘူး။ လူႀကီးေတြအတြက္ဆိုၿပီး ဗြီအိုင္ပီေတြမ်ားရင္ ထိပ္ဆံုးကလူေတာင္ ေအာင္ဖ်ာလိပ္ပဲ။ ပါတီက ဘယ္ႏွစ္ေစာင္၊ ေကာင္စီက ဘယ္ႏွစ္ေစာင္၊ စစ္တိုင္းဌာနခ်ဳပ္က ဘယ္ႏွစ္ေစာင္၊ အေရးေပၚဗြီအိုင္ပီက ဘယ္ႏွစ္ေစာင္ နဲ႔ အလီလီ ျဖတ္ၿပီးမွ ျပည္သူအတြက္ရထားလက္မွတ္ဆိုတာ ေရာင္းမွာေလ။ ဒီေတာ့ အိပ္ေရးပ်က္မခံႏိုင္ရင္ ေမွာင္ခိုမွာသာ မွာေပေရာ့။ (ေမွာင္ခိုလက္မွတ္ကေတာ့ ရထားထြက္ခါနီးမွ ယူရံုပဲ။ ႏွစ္ဆသံုးဆေတာ့ ေပးရသေပါ့။)

ရထားလက္မွတ္မရဘူး။ အေရးေပၚသြားမယ္ဆိုရင္ တြဲေစာင့္ကို ပိုက္ဆံေပးစီးတဲ့နည္းလည္းရွိတယ္။လက္မွတ္မရွိလို႔ ထြက္မရမွာမပူနဲ႔။ ဘူတာၾကရင္ အျပင္အထိေတာင္ လိုက္ပို႔ေသး။ ရထားေပၚမွာ လက္မွတ္စစ္ရင္လည္း တြဲေစာင့္ကေျပာၿပီးသားမို႔ လက္မွတ္စစ္က သူတို႔ထမင္းရွင္ေတြဆိုၿပီး ျပံဳးေတာင္ျပသြားဦးမွာ။

ရန္ကုန္မန္းေလး အျမန္ရထားမစီးရလည္း ပူစရာမရွိ။ စာပို႔ရထားတို႔ သာစည္အျမန္တို႔ ဆိုတာေတြရွိေသးတယ္။ စာတိုက္တြဲကလိုက္ရင္ စာအိပ္ႀကီးေတြေပၚမွာ တက္ထိုင္ရေတာ့ ဆိုဖါႀကီးေတြအလား။ လက္ေဆာ့တတ္ရင္ စာေတြေတာင္ ေဖါက္ဖတ္လို႔ရေသး။ စာတိုက္ဗိုလ္ႀကီးက ဘူတာစဥ္မွာ စာထုတ္ေတြခ်တဲ့အခါ ကူဆြဲခ်ေပးတဲ့အလုပ္ကအဆစ္။ ပိုက္ဆံကေတာ့ သူေတာင္းသေလာက္ေပးလိုက္။လမ္းမွာတက္လာမဲ့ လက္မွတ္စစ္ကို သူၾကည့္ရွင္းတယ္။ ပါလာတဲ့အိပ္လည္း စစ္ေဆးေရးေတြ ေမႊမွာမေၾကာက္ရေတာ့ဘူး။ သူလည္း ဂိတ္အျပင္ထိ လိုက္ပို႔မွာပဲ။ ေနာက္ပိုင္းၾကေတာ့ လိုက္ေတာင္မပို႔ေတာ့ဘူး။ အထြက္ဂိတ္မွာလက္မွတ္ေတာင္းရင္ စာတိုက္တြဲလို႔ ေျပာလိုက္ ရၿပီ။ ဂိတ္ေစာင့္က လူအေရအတြက္မွတ္ၿပီး သြားေတာင္းမွာေပါ့။

စက္ေခါင္းေမာင္းတဲ့ စက္ဗိုလ္ႀကီးတြဲမွာ စီးမလား။ ေနာက္ဆံုးတြဲက ဂတ္ဗိုလ္ႀကီးတြဲမွာ စီးမလား။ စီးခ်င္တဲ့တြဲစီးလို႔ရတဲ့ေခတ္။ ရထားႀကီးကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး စီးလို႔ရတဲ့ေခတ္။ လူေတြငပိသိပ္တင္လာတဲ့ ေမာ္လၿမိဳင္ရထားကို ေမွာင္ခိုရထားလို႔ေခၚတယ္။ အေပါက္ဝက တက္မရလို႔ ျပဴတင္းေပါက္က တြန္းတင္ေပးတဲ့ ဖင္တြန္းအလုပ္သမားေတာင္ တေခတ္ရွိခဲ့ေသး။ မိန္းကေလးေတြမွာ ဖင္လည္းအကိုင္ခံရေသး။ ပိုက္ဆံလည္းေပးလိုက္ရေသးေပါ့။

ရထားေပၚမွာ ထိုင္ခံုက အိမ္သာနဲ႔နီးရင္ေတာ့ ေအာ္ဒီကလံုးအန႔ံေလးေတြ ေလသင့္ရာေမႊးတတ္တယ္။ ထိုင္ခုံမွာ ၾကမ္းပိုးထိုးလို႔ သတင္းစာစကၠဴေတြတထပ္ႀကီး ခင္းထားရင္ေတာင္ ကိုယ္ေရႊၾကမ္းပိုးက လာထားဆိုၿပီး ရေအာင္ထိုးတတ္တယ္။ ဖင္ပူရင္ သူ႔လက္ခ်က္။ သူနဲ႔အတူေသာင္းၾကမ္းသူက ျခင္တပ္ဖြဲ႕။ ေန႔ေရာညပါ တပ္နဲ႔ခ်ီၿပီး လက္ေတြ ေျခေထာက္ေတြကို တရစပ္ထိုးစစ္ဆင္ၾကတဲ့ ျခင္ေတြကိုေတာ့ ဘယ္သူမွမႏိုင္။

ရထားစီး႐င္ ေျပးတက္ေျပးဆင္းလုပ္တတ္ဖို႔လည္း လိုမယ္။ ရထားမရပ္ခင္ေျပးတက္ေျပးဆင္းလုပ္ရင္း အခန္႔မသင့္ရင္ေတာ့ ေျချပတ္လက္ျပတ္၊ လူပါျပတ္ႏိုင္ေသးရဲ႕။ တန္းစီတက္ တန္းစီဆင္းဆိုတာ ေမြးထဲက မသင္ထားေတာ့ အတင္းလုတက္၊ လုဆင္း၊ အသက္ႀကီးငယ္မဟူ ေက်ာ္ခြ၊ ဘုန္းေတြကံေတြ ရထားမွာမရွိ။ လက္မွတ္ေရာင္းက ခြင္ဖန္ၿပီး နံပါတ္ထပ္ေရာင္းထားရင္ အရင္ေရာက္သူက ဦးရာလူမို႔ သူ႔ေနရာပဲ။

ဒီလိုေခတ္မွာ ရ ရထားႀကီးေပ်ာ္ေပ်ာ္စီးခဲ့တဲ့ ေမာင္လူေပေလ အခုလည္း ရထားနဲ႔ အက်ိဳးေပးဆဲ။ အလုပ္သြားအလုပ္ျပန္ရထားစီးေနရဆဲ။ ၿမိဳ႕ပတ္ရထားႀကီးေပ်ာ္ေပ်ာ္စီးေပါ့။

ၿမိဳ႕ပတ္ရထားစီးရင္း ငယ္ဘဝရဲ႕ ရထားစီးတာေလးေတြကို ေရးလိုက္တာပါ။ ဒီဘဝေတြမမွီလိုက္ၾကရင္ေတာ့ ပံုျပင္လို႔သာ မွတ္လိုက္ပါေတာ့။

သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြမ်ား က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

ခ်စ္တဲ့

ေမာင္လူေပ

အေဟာင္းနဲ႔အသစ္

အေဟာင္းနဲ႔အသစ္

အေဟာင္းေတြၾကားမွာ အသစ္ေတြေနရာယူ။ အေဟာင္းနဲ႔အသစ္၊ ဟာမိုနီျဖစ္။ အသစ္ကိုခ်စ္မွာလား၊ အေဟာင္းကိုပစ္မွာလား၊ အေဟာင္းနဲ႔အသစ္ေရာခ်စ္မွာလား။

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မတူညီမႈေတြေပါင္းစပ္ထားတဲ့ အလွတရားကိုခ်စ္တယ္။ အရာတိုင္းမွာ ၾကည့္တတ္မယ္ဆိုရင္ အလွကိုယ္စီ။

အေဟာင္းက ခန္႔ညားတဲ့သ႑ာန္။ အသစ္က ေမာ္ဒန္သ႑ာန္။ မတူညီမႈႏွစ္ခုရဲ႕ ဆန္႔က်င္ဖက္အလွ။

ေခတ္ေဟာင္းပံုအေဆာက္အဦေတြက အန္းတိတ္ေတြမို႔ အုပ္ေတြစီထားတဲ့ ထင္း႐ူးပံုးပံုစံ။ ေလးေထာင့္တံုးေတြ စီခ်ထားသလို။ အုပ္တိုက္ႀကီးမို႔ ခန္႔ညားတဲ့ခြန္အားပိုင္ရွင္။ အားထားစရာ လူညိဳထြားရဲ႕ဟန္။ ဆရာၿငိမ္းစကား ငွားေျပာရရင္ေတာ့ " ႂကြက္သားအဖုအဖု ထုထုၿပီးခရာခ်င္စရာကြယ္။" ေပ့ါ။

ေခတ္သစ္ပံုစံအေဆာက္အဦေတြက သတၳဳေဘာင္ေတြနဲ႔ မွန္ခ်ပ္ေတြ။ ပံုစံက အမ်ိဳးမ်ိဳး။ ပိသုကာေတြရဲ႕စိတ္ကူးဆန္းေတြေအာက္က ဇာတ္ေကာင္ေတြ။ မွန္ေတြအျပည့္နဲ႔အလင္းျပန္ေနတဲ့အခါ မိတ္ကပ္အျပည့္နဲ႔အပ်ိဳမလို ေတာက္ပတဲ့အလွတရား။ ဆရာၿငိမ္းရဲ႕ " ယဥ္တကိုယ္မယ္" ပဲ။

အလွေတြေရာေနတဲ့ ဆန္ဖရန္ၿမိဳ႕လည္ကို ခဏခဏေရာက္တယ္။ ေရာက္တိုင္းၾကည့္တယ္။ ၾကည့္တိုင္းႀကိဳက္တယ္။

တက္တယ္

"တက္တယ္ေတာ့ တက္တယ္၊ တက္တယ္။"

ေစ်းကျပန္လာေသာ မဒန္ေပ၏ႏႈတ္မွ ပြစိ ပြစိရြတ္လာေသာ ဂါထာ။ ေစ်းမွအျပန္ ၾကားေနၾကမို႔ ႐ိုးေတာင္ေနေပါ့။

" တက္မွာေပါ့။ ေဒၚလာေစ်း တက္ေနတယ္ေလ။"

ေမာင္လူေပက ေငါ့ေတာ့ေတာ့ ေျပာလိုက္ေသာ္လည္း သူ႔ေဒါသႏွင့္သူမို႔ ၾကားဟန္မတူ။

" ကုန္ေစ်းႏႈန္းက အေတာ္တက္တာ။ ကန္ဇြန္းရြက္ဆိုရင္ တစ္ေပါင္ကိုတစ္က်ပ္ခြဲကေန ႏွစ္က်ပ္ျဖစ္ေနၿပီ။ ၾကက္သြန္နီဥေသးေတာင္မွ တစ္ေပါင္ကိုငါးမတ္ကေန တစ္က်ပ္ခြဲတဲ့။ ပဲျပားတစ္ျပားေတာင္မွ တစ္က်ပ္ကေန တစ္က်ပ္ခြဲတဲ့။ ဆန္နဲ႔ဆီလည္း အရင္လကဝယ္ထားလို႔။ ခုမွဝယ္ရင္ တက္ေစ်းပဲ။"

မဒန္ေပက ဆက္ေျပာျပန္၏။

" လခတိုးလိုက္။ ကုန္ေစ်းႏႈန္းတက္လိုက္နဲ႔ လိုက္တန္းေျပးတိုင္းကစားေနရသလိုပဲ။ အိမ္လခ၊ ဖုန္းဘိုး၊ ေရဖိုး၊မီးဖိုး ေတြကလည္း တက္။ အခုကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြလည္းတက္နဲ႔ တက္တက္တက္ အတက္ၾကည့္ပဲ။"

" ျမန္မာျပည္ကလူေတြခ်ည္း ၿငီးရတာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ တို႔လဲပါလာၿပီေပါ့။ ေခတ္နဲ႔အညီ ကမ႓ာႀကီးနဲ႔အၿပိဳင္ တက္ၾကတာေပါ့၊ ဓါတ္ဆီေတာင္ တစ္ဂါလံသံုးက်ပ္ကေန သံုးက်ပ္ခြဲေနၿပီ။ ဒီေတာ့ ဟိုကေလးမရဲ႕ သီခ်င္းေလးေတာင္ သတိရေသး။ ဒီမွာလည္း တက္တယ္၊ တက္တယ္ တက္တယ္ေဟ့။ လူမသိ သူမသိ တို႔ေတြလည္း တက္တယ္.... 😄😄"

တနဂၤေႏြဂဠဳန္

တနဂၤေႏြ ဂဠုန္

ဒီေန႔ တနဂၤေႏြ၊ ဂဠုန္ဖြားေတြရဲ႕ေန႔။

ၿဂိဳလ္တိုင္က အေရွ႕ေျမာက္အရပ္မွာ၊ ၿဂိဳလ္သက္ကေျခာက္ႏွစ္လို႔ ေဗဒင္အယူရွိတယ္။ ႐ုပ္ပံုဂဠုန္ရတဲ့ တနဂၤေႏြသားသမီးေတြကို နာမည္ေပးဖို႔ခက္လွတယ္။ အနဲ႔ဥ ႏွစ္လံုးထဲကို ပတ္လည္႐ိုက္ေပးရတဲ့အတြက္ပါ။ တျခားေန႔ေတြၾကေတာ့ အကၡရာေတြမ်ားၿပီး တနဂၤေႏြၾကမွ  အနဲ႔ဥ ပဲေရြးၾကရတဲ့ ျမန္မာ့႐ိုးရာ။ ေအး၊ေအာင္၊ ဥမၼာ၊ ဥကၠာၾကားရင္ ဂဠုန္ဖြားသာမွတ္။

တနဂၤေႏြက အေနာက္တိုင္းမွာေတာ့ အလုပ္မလုပ္တဲ့နားရက္။ဘုရားသခင္ေတာင္ ဖန္ဆင္းရတာေမာလို႔ နားတဲ့ေန႔။

ျမန္မာ့႐ိုးရာအရေတာ့ တနဂၤေႏြဂဠုန္ တဲ့။ သူက နဂါးရဲ႕ရန္သူ။ နဂါးႏိုင္မင္း။ အာရွတိုက္ရဲ႕ ပံုျပင္ထဲက ငွက္ဘုရင္။

ဂဠုန္ကို အေနာက္တိုင္းပံုျပင္ေတြထဲမွာ မေတြ႕မိ။ ဂဠုန္ရဲ႕ဆင္းသက္ရာကေတာ့ ေရွးေဟာင္းဟိႏၵဴ႐ိုးရာယံုၾကည္မႈပါ။ မဟာဘာရတ ကဗ်ာရွည္ႀကီးထဲမွာ မၾကာခဏ ပါဝင္တယ္။ အိႏၵိယတိုက္ကေန အေရွ႕ေတာင္အာရွရွိ ထိုင္း၊အင္ဒို၊ ကေမ႓ာဒီးယား၊ လာအို၊ ျမန္မာတို႔ကို ဂဠုန္ေရာက္လာတယ္။

ဟိႏၵဴတို႔ရဲ႕ အလိုအရ ဂဠုန္က နတ္ဘုရားပိႆႏိုးရဲ႕စီးေတာ္ယာဥ္လည္းျဖစ္တယ္။ ပိႆႏိုးနတ္ဘုရားက မတရားမႈေတြကို တိုက္ဖ်က္တဲ့ျပယုဒ္မို႔ ဂဠုန္ဟာ တရားကိုေစာင့္တဲ့ ငွက္မင္းလို႔လည္း ယူဆၾကတယ္။

သိမ္းငွက္ဦးေခါင္း၊ လူခႏၶာကိုယ္နဲ႔လက္၊ ေျခေထာက္ကငွက္ေျခေထာက္ရွိတဲ့ ဂဠုန္ပံုကိုဆြဲၾကတဲ့အခါ ျမန္မာက လက္ထဲမွာ ဓားကိုင္ခိုင္းခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာ့ဂဠုန္က ဓားကိုင္တဲ့သိမ္းငွက္ေပါ့။ ေရွးေဟာင္းဟိႏၵဴအလိုအရကေတာ့ လက္မွာ ဓားမကိုင္။ မေသေဆး( Amrita ) ထည့္ထားတဲ့အိုးကိုလက္ကကိုင္တယ္။

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္ငွက္ကလည္း သိမ္းငွက္ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္တံဆိပ္မွာ သိမ္းငွက္ပါတယ္။ ေျခေထာက္မွာ ျမားေတြကုပ္ခ်ီထားတယ္။ သိမ္းငွက္စစ္စစ္ရဲ႕ပံု။ ဂဠုန္လို လူတစ္ဝက္၊ ငွက္တဝက္ေတာ့မဟုတ္။

ဂဠုန္ကို garuda လို႔ေခၚသတဲ့။ ပါဠိအလိုအရေတာ့ garula မို႔ ျမန္မာမႈျပဳတဲ့အခါ ဂဠုန္ျဖစ္လာတယ္။ အင္ဒိုေလေၾကာင္းက Garuda ဆိုတဲ့နာမည္နဲ႔။ ေလထဲက ငွက္ဘုရင္ႀကီးေပါ့။ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာလည္း ဂဠုန္ပံုေတြ မၾကာခဏ ေတြ႕ရေလ့ရွိတယ္။ ကေမ႓ာဒီးယားက အန္ေကာဝပ္ဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္းႀကီးမွာလည္း ဂဠုန္ေတြအမ်ားႀကီးပဲ။ မတရားမႈကိုဆန္႔က်င္တဲ့၊ မေကာင္းဆိုးဝါးကို သုတ္သင္တဲ့ အဓိပၸါယ္နဲ႔ ထုလုပ္ခဲ့ပံုရတယ္။

သမုဒၵရာထဲမွာ နဂါးနဲ႔ဂဠုန္က ကမ႓ာ့ရန္တဲ့။ သူတို႔က ခုထိ စစ္ေျပၿငိမ္းေရးစာခ်ဳပ္ မခ်ဳပ္ရေသးတဲ့ ရန္သူေတြ။ အပစ္ရပ္စာခ်ဳပ္ NCA လက္မွတ္မထိုးရေသးဘူးေပါ့။

ျမန္မာမွာ ဂဠုန္မင္းအျဖစ္ ပထမဆံုး တရားဝင္နာမည္ခံခဲ့သူက ဆရာစံ။ လယ္သမားတပ္ႀကီးကို ဦးေဆာင္ၿပီးနယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္ကိုေတာ္လွန္ဖို႔ ဂဠုဏရာဇာဘြဲ႕ခံခဲ့တယ္။ အဂၤလိပ္မင္းကစေနသားနဂါးမို႔ နဂါးကိုႏိုင္တဲ့ ဂဠုန္မင္းဘြဲ႕ခံခဲ့တာပါတဲ့။ လက္ေတြ႕မွာေတာ့ လယ္သမားတပ္ႀကီးလည္းျပဳတ္၊ သူလည္းႀကိဳးစင္တက္ခဲ့ရတယ္။ သူ႔အမႈကိုလိုက္တဲ့ ေရွ႕ေနအဖြဲ႕ဝင္ျဖစ္တဲ့ဦးေစာကလည္း ဂဠုန္တပ္ဗိုလ္လုပ္ၿပီး ဂဠုန္ေစာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သူလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ကိုလုပ္ၾကံမႈနဲ႔ ႀကိဳးစင္တက္ခဲ့ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာ့ဂဠုန္မင္းေတြ ထင္တိုင္းမေပါက္ၾက။

ျမန္မာသီခ်င္းေတြထဲမွာ ဆင္ႀကီးဂဠုန္ခ်ီသီခ်င္းကလည္း နာမည္ႀကီး။ မတင္ေအာင္ဆိုခဲ့တာ။ ေတးေရးက နန္းေတာ္ေရွ႕ဆရာတင္။ အဂၤလိပ္ဆန္႔က်င္ေရးသီခ်င္း။ ဘာတဲ့ " အပင္ႀကီးေတြအစံုအညီ အလြန္နက္တဲ့ေတာ၊ ဆင္ႀကီးကိုဂဠုန္ခ်ီ ၫႊန္ခ်က္နဲ႔ေျပာ" လို႔ ေရးခဲ့တယ္။ ေတာထဲသြားၿပီး သူပုန္ထခိုင္းတဲ့သေဘာေပါ့။ အပင္ႀကီးေတြကိုၫႊန္ခ်က္နဲ႔ေျပာလိုက္ေတာ့ သူ႔ေခတ္ကလူေတြ ၫႊန္ခ်က္ေတြ႕မေတြ႕ မသိရေပမဲ့ နဝတ၊ နအဖက ၫႊန္ခ်က္ေတြ႕ၿပီး ခုတ္ေရာင္းလိုက္ၾကတယ္။ ေတာထဲကသူပုန္ကခုတ္လိုက္၊ အစိုးရကခုတ္လိုက္၊ သစ္ေမွာင္ခိုကခုတ္လိုက္နဲ႔ ခုေတာ့ " အပင္ႀကီးေတြေျပာင္ၿပီကြယ္ ေတာင္ကတံုးနဲ႔ေတာ"  လို႔ ေျပာင္းဆိုရေတာ့မယ္။ ဂဠုန္ခ်ီစရာဆင္လည္း နည္းနည္းပဲက်န္ေတာ့တယ္။ ေတာျပဳန္းေတာ့ဆင္ေတြလည္းဘံုေျပာက္။ ဒီၾကားထဲ စိနျပည္က ဆင္စြယ္၊ ဆင္သားေရ၊ ဆင္အ႐ိုးေတြေစ်းေကာင္းေပးတယ္ဆိုၿပီး အမဲလိုက္မုဆိုးေတြလိုက္သတ္လို႔ ျမန္မာ့ဆင္ေတြ တစ္ပတ္တစ္ေကာင္ႏႈန္းနဲ႔ေသေနၾကရသတဲ့။ ျမန္မာျပည္ကေႁမြေတြလည္း ထရပ္ကားစီးလံုးတိုက္နဲ႔ စိနျပည္ကို ဟင္းလွ်ာဘဝေျပာင္းဖို႔ ပို႔ၾကေသးတယ္။ ျမန္မာျပည္က ဂဠုန္ဘဝက သနားစရာ။ ခ်ီစရာေႁမြနဂါးကရွား၊ ဆင္ကရွား။

ဂဠုန္က တနဂၤေႏြရဲ႕ဇာတ္ေကာင္ျဖစ္ရျခင္းကေတာ့ သူရိယေနမင္း(surya)နဲ႔ဂဠုန္က  ညီအကိုအရင္းတဲ့။ နတ္ဘုရားရွီဗာ(shiva)ရဲ႕သမီးဗိနတ(vinata)ကေမြးၾကတာ။ ဗိနတရဲ႕ညီမ ကဒ႐ူ(kadru)ကေတာ့ နဂါးတစ္ေထာင္ေမြးသတဲ့။ သူတို႔ညီအမက နတ္ဘုရားႀကီး ကက္ရွပ(kasyapa Prajapati )ရဲ႕ၾကင္ယာေတာ္ေတြျဖစ္ေတာ့ နဂါးနဲ႔ဂဠုန္က အေဖတူအေမကြဲ ညီအကိုလည္းေတာ္စပ္ၾကသတဲ့။ တို႔တိုင္းတို႔ျပည္မွာ တိုင္းရင္းသားညီအကိုေတြ မတည့္ပဲ စစ္ျဖစ္ေနၾကတာထက္ သူတို႔ညီအကိုရဲ႕ စစ္ပြဲက ေစာခဲ့တယ္။

ဂဠုန္မင္းပါတဲ့ MRTV4 က နဂါးမဇာတ္လမ္းတြဲလည္း ျမန္မာျပည္မွာ နာမည္ႀကီးေပါ့။ CGI နဲ႔ဖန္တည္းရတဲ့ ဂဠုန္က ကာတြန္း႐ုပ္ေပါက္ေနေပမဲ့ ျမန္မာဇာတ္လမ္းတြဲကြဆိုၿပီး အဆံုးတိုင္ အားေပးခဲ့တယ္။ ဂဠုန္မင္းက နဂါးမင္းကိုခ်ီသြားေတာ့ နဂါးမင္းသမီးေလး ပုလဲခ။ အဲဒီဇာတ္ထဲမွာ ဂဠုန္က ဗီလိန္။

အေရွ႕အိမ္ကအာရွနဂါးႀကီးနဲ႔တည့္ေအာင္ေပါင္းၿပီးတပည့္ခံေနရတဲ့ တို႔ေရႊျပည္ႀကီးကေတာ့ ဂဠုန္ျဖစ္လာဖို႔အေၾကာင္းမျမင္။  နဂါးရဲ႕ေနာက္လိုက္ ေရေႁမြေလာက္ ငါးရွဥ့္ေလာက္ပဲ ျဖစ္ဖို႔ရွိမယ္။ ျမန္မာအတြက္ နဂါးကိုႏိုင္မဲ့နဂါးႏိုင္မင္း ဂဠုန္ႀကီးျဖစ္ႏိုင္ေခ်က သံုည။ နဂါးကိုတိုက္မဲ့ သိမ္းငွက္ႀကီးကမွ ဂဠုန္ျဖစ္ဖို႔နီးစပ္ေသး။ သိမ္းငွက္ႀကီးဂဠုန္ႀကီးနဲ႔ေပါင္းၿပီး နဂါးကိုအေမာက္မေထာင္ႏိုင္ေအာင္ တားဆီးထားႏိုင္ရင္ေတာ့ နဂါးခံတြင္းထဲက ျပန္ထြက္ႏိုင္ဖို႔လမ္းစရွိတယ္။ အခုေတာ့ နဂါးခံတြင္းထဲကို တိုးဝင္ေနရတဲ့ဘဝက လြတ္လမ္းမျမင္ေသး။

တနဂၤေႏြဖြားဂဠုန္အေပါင္းျဖစ္တဲ့ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ အမွတ္တရအေနနဲ႔  Wikipedia ႀကီးထဲေမႊေႏွာက္ၿပီးေရးလိုက္တဲ့ ဂဠုန္မွတ္စုေလးပါ။

ျမန္မာျပည္ႀကီးနဂါးခံတြင္းက လြတ္ေျမာက္ပါေစ။ ဂဠုန္ေတြဘဝနဲ႔ နဂါးႀကီးကိုအားကိုးရတဲ့ဘဝမွ ႏိုးထႏိုင္ၾကပါေစ။

ခ်စ္တဲ့

ေမာင္လူေပ

စေနနဂါး

စေနနဂါး

ဒီေန႔ စေနေန႔။ ျမန္မာ့႐ိုးရာယံုၾကည္မႈအရ နဂါးေန႔သားသမီးေတြရဲ႕ေန႔။

စေနေနတက္ေမြးတာတို႔၊ စေနသားက စိတ္ႀကီးတယ္တို႔၊ သားဦးစေနတို႔ စေနသားသမီးေတြတိုင္း ၾကားဖူးၾကမည္။ ေမြးကင္းစကေလးကို အေဖ ဓားထမ္းၿပီးေက်ာ္ရသတဲ့။ မိဘကိုမခိုက္ေအာင္တဲ့။ အယူသည္းခဲ့ၾကသည္။ ယခုေခတ္ေရာက္သည့္တိုင္ တခ်ိဳ႕လည္း အယူသည္းၾကဆဲ။

ေန႔နံေတြနဲ႔ တိရိစာၧန္ေတြ တြဲေပးၾကတာ ေရွးေဟာင္း ဟိႏၷဴအယူအဆ။ေဗဒင္ ၿဂိဳလ္တိုင္ေတြက ေစတီေတြေပၚေရာက္လာေတာ့ တိရိစၧာန္ေတြလည္း ေထာင့္တိုင္းမွာ ေနရာယူလာသည္။ စေနၿဂိဳလ္စီးမွာ ေၾကာက္ၾကေလေတာ့ ၿဂိဳလ္တိုင္ေရွ႕မွာ ပန္းလႉ၊ ဆီမီးထြန္း၊ ယၾတာေခ်။ ဒါေတြက ဘာသာနဲ႔မဆိုင္။ ေဗဒင္ပညာႏွင့္သာဆိုင္၏။

နဂါး ဆိုတာ ဒ႑ာရီထဲက ဇာတ္ေကာင္။ ဘယ္ေခတ္ထဲက ျဖစ္တည္ခဲ့သည္မသိ။ ႏိုင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ အိပ္ရာဝင္ပံုျပင္မ်ားထဲမွာ သူကဇာတ္လိုက္လည္းဟုတ္၊ လူဆိုးလည္းဟုတ္။

လူ႔သမိုင္းမွာနဂါးကို အလယ္ေခတ္ကစ၍ ဒ႑ာရီအေနျဖင့္ ေျပာခဲ့ၾကသတဲ့။ မက္ဆိုပိုေတးမီးယားေခတ္အလယ္ပိုင္းက ပံုျပင္ေတြမွာလည္း ေတြ႕ရသတဲ့။ ထိုမွစ၍ တကမာၻလံုးကို နဂါးေတြ ေရာက္ရွိခဲ့ဟန္ရွိသည္။

အေနာက္ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ပံုျပင္ထဲမွာေတာ့ နဂါးကေျခေလးေခ်ာင္းပါ၏၊ ဦးခ်ိဳပါ၏၊ အေတာင္ပံေတြလည္းပါ၏။ ပါးစပ္ကမီးလွ်ံေတြထုတ္ႏိုင္သည္။ ငွက္နဲ႔ေႁမြကို ေရာက်ိဳထားတဲ့ ဇာတ္ေကာင္။ ဂူထဲမွာ ရတနာေတြေစာင့္ရတဲ့ ဥစၥာေစာင့္။ မေကာင္းဆိုးဝါး။  စိန္႔ဟုေခၚေသာ သူေတာ္စင္ေတြႏွင့္ စစ္ခင္းရသူ။

အေရွ႕တိုင္းက နဂါးမ်ားကား အေနာက္တိုင္းႏွင့္မတူ။ တ႐ုတ္နဂါး ဆိုလွ်င္ ေႁမြထက္အဆမ်ားစြာရွည္သူ။ အေတာင္ပံမပါေသာ္လည္း မိုးပ်ံၿပီး ျပဒါးရွင္လံုးကိုဖမ္းေနသူ။ ေျခေလးေခ်ာင္းပါတာ၊ ေခါင္းမွာဦးခ်ိဳပါတာတူေပမင့္ တ႐ုတ္နဂါးက မေကာင္းဆိုးဝါးမဟုတ္။ ကံေကာင္းေစေသာ အရာ။ ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္ႏွစ္သစ္ကူးလွ်င္ ကံေကာင္းေစရန္ နဂါးအက မပါလို႔မရ။

ျမန္မာ့နဂါးကေတာ့ ေႁမြႏွင့္ပိုတူသည္။ ေျမႀကီးထဲမွာ၊ ေရေအာက္မွာ ေနသည္။  ႐ိုးရာယံုၾကည္မႈကေန ပံုျပင္ဘဝေရာက္လာပံုရ၏။ပံုျပင္ေတြထဲမွာ နဂါးမင္းတို႔ နဂါးျပည္တို႔ နဂါးမတို႔ အေတာ္ေတြ႕ရသည္။ ျမန္မာတို႔က နဂါးကို တိရိစာၧန္ထက္ တန္ခိုးရွင္ဟု သတ္မွတ္ၾက၏။ တန္ခိုးရွင္ထင္ၾကသည္မွာလည္း အဆိုးမဆိုသာ။ စြယ္ေတာ္ေတာင္ နဂါးျပည္မွာတစ္ဆူဟု ယံုၾကေလသည္။

ျမန္မာျပည္မွနဂါးျဖစ္ရတာ မသက္သာလွ။ လူေတြစိတ္ထင္ရာလုပ္သမွ် ခံရရွာသည္။ မန္းေလးေတာင္မွ ေႁမြႀကီးႏွစ္ေကာင္ပင္လွ်င္ ရေသ့ႀကီးဦးခႏၶီေခတ္မွစ၍ မဆလတေခတ္လံုး ထံုးသုတ္၍သာ  ေႁမြျဖဴဘဝမွာ ေနခဲ့ၾကရေသာ္လည္း မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္က အိပ္မက္ရသည္မသိရပဲ နဂါးဘဝေျပာင္းက အစိမ္းေရာင္ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ပုဆိုးစိမ္းဝတ္သူမ်ားက ယၾတာေခ်တာဟုလည္း ဆိုၾကသည္။ နဝတ၊ နအဖေခတ္တြင္ ေႁမြဘဝမွ နဂါးဘဝသို႔ ရာထူးတိုးခံခဲ့ရသည္ထင့္။

ျမန္မာႏိုင္ငံအလယ္ပိုင္းရွိ အလြန္ပူျပင္းရာ မင္းဘူးနယ္ရွိ ရႊ႕ံမီးေတာင္မွာလည္း ေရွးေခတ္လူေတြက မီးေတာင္မွန္းမသိၾက၍ နဂါးပြက္သည္ထင္ကာ နဂါးပြက္ေတာင္ဟု ေခၚၾကရမွ နဂါးအမည္တြင္ရရွာသည္။ မဆလတေခတ္လံုး ႐ိုး႐ိုးသာတည္ရွိခဲ့ၿပီး နဝတေခတ္မွစ၍ လုပ္စားသူတို႔လက္ေရာက္ကာ နဂါးေမာင္ႏွမဇာတ္ေရာက္ခဲ့သည္။ ကံဆိုးရွာေသာနဂါးေမာင္ႏွမမွာ ရႊ႕ံပူေတြႏွင့္ လူးေနရေတာ့၏။ ဒါေပသည့္ လုပ္စားတို႔က နတ္နန္းအခိုင္အမာ၊ နဂါးတိုက္ဖို႔ ႏြားႏို႔သည္အဆင္သင့္ႏွင့္ ထားပါ၏။ သူတို႔ကတိုက္သည္ေတာ့မဟုတ္။ ခရီးသြားမ်ားက ဝယ္တိုက္ၾကတာ။ ကေလးေတြ ႏြားႏို႔မွန္မွန္မေသာက္ရေသာ္လည္း ထိုနဂါးေမာင္ႏွမကား ႏြားႏို႔ကို မုန္းေလာက္ေအာင္ ေသာက္ေနၾကရရွာ၏။ နဂါးအ႐ုပ္စိမ္းစိမ္းႀကီးေတြကိုတိုက္တာဆိုေတာ္ေသး။  ခဏၾကာလွ်င္ စြန္႔ၿပီး ကေလးေတြကိုတိုက္လို႔ရသည္။ ႏို႔ေတြကို ရႊ႕ံကန္ထဲ သြန္ခ်ၾကေတာ့ ျပန္ယူ၍မရေတာ့။ ဤလို အလြန္တရာမွ ရွင္းျပရန္ခက္လွေသာ ႐ိုးရာဆိုသည္တို႔ကို လာလုပ္ၾကသူမ်ားထဲမွာ အုပ္ခ်ဳပ္သူမင္းမ်ားထဲက တစ္ပါးျဖစ္ေသာ -ပ္ခ်ဳပ္ႀကီးႏွင့္သူ႔ကေတာ္ပါ ပါေလသည္။ -ပ္ခ်ဳပ္ႀကီးဇနီးေမာင္ႏွံ နဂါးကိုႏြားႏို႔တိုက္ေနေသာပံုကို ပံုႀကီးခ်ဲ႕ကာ ျပသထားေသး၏။ သူတို႔လည္း နဂါးကို ေၾကာက္ရရွာသူေတြျဖစ္မည္။ နဂါးမ်က္ေစာင္း အေၾကာင္းသံုးပါးမေရြးဟုလည္းဆိုၾကေလေတာ့ အေရွ႕အိမ္မွ နဂါးႀကီး၏ မ်က္ေစာင္းဒါဏ္ေၾကာက္ၾကသည္ထင့္။ အခုေတာ့ နဂါးကိုႏြားႏို႔မတိုက္ေတာ့ပဲ ငါးေတြလႊတ္ေနေလသည္။

႐ိုးရာအယူအဆအရ နတ္နဲ႔နဂါး မလွည့္စားနဲ႔ဟူ၏။ လွည့္စားခံရသူက နဂါးသာတည္း။ သူ႔ကိုဗန္းျပကာ ပန္းေရာင္းၾက၏။ အေမႊးတိုင္၊ဖေယာင္းတိုင္ေရာင္းၾက၏။ ရြတ္ဖတ္ဆုေတာင္းေပးသူပါ ပါေသးေတာ့။ ျမန္မာျပည္မွ SMEအသစ္ေတြထဲမွာ နဂါးစီးပြားေရးကိုပင္ ထည့္လို႔ရေသးသည္။

ပုဂံတစ္ဖက္ကမ္းရွိ တန္႔ၾကည့္ေတာင္မွာလည္း နဂါးရွိသည္။ ေက်ာက္စြယ္တစ္ခုကို အစိမ္းသုတ္ကာ နဂါးျဖစ္ေန၏။ နဂါးက ေတာင္ကိုပတ္သည္ဆိုကာ ေက်ာက္နဂါးကို လိုက္ျပသူလည္းရွိသည္။ နဂါးရွိရာမွာ ႏြားႏို႔သည္ရွိသည့္အတိုင္း ထိုေက်ာက္နဂါးလည္း ႏြားႏို႔ႏွင့္မကင္း။ နဂါးကေလးေတြလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပါပဲ။ ကေလးကႏြားႏို႔ႀကိဳက္သည္။ နဂါးက ႏြားႏို႔ၾကိဳက္လွ်င္ နဂါးကေလးသာျဖစ္ေပမည္။

ဘာသာအယူအဆအရ အပၸါယ္ေလးပါးကို မေရာက္ေရးအတြက္ ေန႔တိုင္းဆုေတာင္းၾကသူမ်ားက တိရိစာၧန္ဘဝေရာက္ေနရသူ နဂါးကို တန္ခိုးရွိသည္ဆိုကာ နတ္စာရင္းသြင္းၾကေတာ့ နဂါးသည္ အထက္ဘံုကလား ေအာက္ဘံုကလား ေျပာရခက္လွေခ်၏။

ျမန္မာျပည္တြင္ နဂါးႏွင့္တြဲကာ ေျပးျမင္ရသူ တစ္ဦးလည္းရွိေသးသည္။ နဂါးဦးစံလင္းပင္တည္း။ ထိုဆရာႀကီးက ေခါင္းေလာင္းဆယ္သည္ကို အေၾကာင္းျပဳေသာ္လည္း နဂါးႏွင့္တြဲကာ နာမည္ရသည္။ သူ႔ေခါင္းေလာင္းႀကီးဆယ္မရသည္မွာ နဂါးမင္းက ေခါင္းေလာင္းကိုပူေဇာ္ပသေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္ဆိုကာ နဂါးကိုတရားခံရွာရာမွအစျပဳ၍ ဤသို႔ အမည္တြင္သည္။ ရန္ကုန္ျမစ္ဝမွာ နဂါးျဖစ္ရသည္မွာလည္း မစားသာ။ ရန္ကုန္ျမစ္၏ ေနာက္က်ိလွေသာ ေရညစ္မ်ားသာ ေသာက္ရရွာေပမည့္နဂါးမင္းပင္။ အခုေတာ့ ေခါင္းေလာင္းသံလည္းတိတ္၊ နဂါးလည္းဘယ္ေရာက္သည္မသိ၊ ေခါင္းေလာင္းဆယ္ဖို႔အလႉခံရရွိေငြေတြ ဘုံးသည္ဆိုကာ ျပသနာတက္ေနေလသည္။ (ေခါင္းေလာင္းသံ တညံညံေပးေတာ့ ရန္ကုန္ျမစ္ဝကို ေျပးျမင္မိရင္ သတိရေနတယ္နဂါးေရ။)

ဒီေန႔ေတာ့ စေနမို႔ နဂါးအေၾကာင္းေတြးတာ အေတာ္မ်ားၿပီ။ ေရးခ်င္တာက အေရွ႕အိမ္ကတ႐ုတ္နဂါးႀကီးအေၾကာင္း။ အခ်ီးႏွင့္ပင္ လိုရာမေရာက္။ အဲသည္လို လိုရာမေရာက္ေအာင္ ေရးတတ္ေသာေမာင္လူေပ၏ ဟိုေရာက္ဒီေရာက္စာေတြကို သည္းခံဖတ္ေပးၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြအေပါင္းကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါ၏။ နဂါးေန႔ျဖစ္တဲ့ စေနေန႔မွာ ခ်စ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေရာင္းရင္းမိတ္ေဆြအေပါင္း က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။ စေနၿဂိဳလ္ထဲေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္ႀကီးလည္း ၿဂိဳလ္ဆိုးမ်ားရန္မွ ကင္းေဝးၾကပါေစ။

ခ်စ္တဲ့

ေမာင္လူေပ

စိတ္ကူးယဥ္ၾကသူမ်ား

စိတ္ကူးယဥ္ၾကသူမ်ား

ဟုတ္ကဲ့။ လူတိုင္းစိတ္ကူးယဥ္ဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။ စိတ္ကူးထဲမွာ အၾကံအစည္အႀကီးႀကီးေတြ ၾကံစည္ဖူးၾကလိမ့္မယ္။ အျပင္ဖက္က လက္ေတြ႕ဘဝနဲ႔ စိတ္ကူးက တစ္ထပ္တည္းက်သူရွိသလို မက်သူလည္းရွိမယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ကူးယဥ္ၾကသူမ်ားကို Dreamforce လို႔ ေခၚႏိုင္တယ္။

တိုက္ဆိုင္စြာပဲ Dreamforce 2018 San Francisco ဆိုတဲ့ ေတြ႕ဆံုပြဲနဲ႔ပါတီပြဲႀကီးကို စက္တင္ဘာ(၂၅)ရက္ကေနၿပီး (၂၈)ရက္တိုင္တိုင္က်င္းပေနတယ္။ ကမ႓ာတဝွမ္းက လူေတြေထာင္ေသာင္းခ်ီၿပီး ပါဝင္ဆင္ႏႊဲေနၾကတယ္။

တကယ္ေတာ့ Dreamforce ပြဲေတာ္ႀကီးဆိုတာ ဆန္ဖရန္အေျခစိုက္တဲ့ Salesforce.com ကုမၸဏီႀကီးကဦးစီးက်င္းပေနတဲ့ software user conference ႀကီးပါ။ စီးပြားေရးစြန္႔ဦးတီထြင္သူေတြ၊ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ လုပ္ငန္းရွင္၊ အႏုပညာရွင္နာမည္ေက်ာ္ေတြ လာေရာက္ေဟာေျပာၾကတယ္။ Salesforce ကုမၸဏီႀကီးကလည္း CRM(Customer Relationship Management) software ေစ်းကြက္မွာ နံပါတ္တစ္။ အခုဆို နာမည္ေက်ာ္ ပန္းသီး(Apple)ႀကီးနဲ႔ေပါင္းၿပီး App အသစ္ေတြ တည္ထြင္ဖို႔ လုပ္ေနၾကၿပီ။

ဒီေနရာမွာ CRM ကိုနည္းနည္းရွင္းျပခ်င္တယ္။ ဒီေခတ္က ေစ်းဆိုင္ဖြင့္ေရာင္းတဲ့ေခတ္ကိုေက်ာ္လြန္ၿပီး E-commerce လို႔ေခၚတဲ့ အင္တာနက္ေစ်းကြက္ေခတ္ေရာက္ေနၿပီေလ။ ဒီေတာ့ CRM ကအေရးပါလာၿပီ။ အေျခခံကေတာ့ အခ်က္ငါးခ်က္ပါပဲ။ ကိုယ့္ေစ်းကြက္(Market)ကို စံုစမ္း(Research)လုပ္မယ္။ ရရွိလာတဲ့ အခ်က္အလက္(Data)ေတြကို ေလ့လာ(Analysis)ၿပီး စားသံုးသူကို ပစ္မွတ္(Target)ထားၿပီး ေၾကာ္ျငာမယ္။ စားသံုးသူအႀကိဳက္ပါဝင္ပစၥည္း(Content)ေတြနဲ႔ ဆားဗစ္(Service)ေကာင္းေကာင္းေပးမယ္။ၿပီးရင္ စာသံုးသူေတြရဲ႕ တုန္႔ျပန္မႈ(Feedback) ေတြနားေထာင္မယ္။ လိုအပ္တာျပဳျပင္မယ္။ ဒါဟာ CRM ရဲ႕အေျခခံပဲ။

အင္တာနက္ေစ်းကြက္ေခတ္မွာ Data Analysis လုပ္တဲ့ software ကုမၸဏီေတြ အလြန္အလုပ္ျဖစ္ေပါ့။ စားသံုးသူေတြရဲ႕ Database ေတြလိုခ်င္ရင္ သူတို႔ဆီက ဝယ္ယူရတာပါ။ စားသံုးသူ(Customer)ေတြဆိုတာေမာင္လူေပတို႔လို ခပ္ည့ံညံ့ေတြေလ။ ဘာဘာ ဘာမွမသိ။ ဒီေတာ့ တစ္ခုခုကို သိခ်င္ရင္ ဂူဂဲလ္(Google)ႀကီးေပၚတက္လိုက္၊ Facebook ထဲဝင္ရွာလိုက္နဲ႔ လုပ္ရတယ္။ ဒီေတာ့ ငတိေတြက ေမာင္လူေပတို႔ရွာသမွ်ကို ၾကည့္သမွ်ကို မွတ္တမ္းတင္ထားပါတယ္။ ခဏခဏရွာေနရင္ ဒီေကာင္ဝယ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ ငတိေတြသိသြားၿပီ။ ေမာင္လူေပက ဒါေတြရွာေနတာသိသြားတဲ့အတြက္ အဲဒီပစၥည္းေတြကို ေၾကာ္ျငာေတြအျဖစ္ ဆိုရွယ္မီဒီယာေတြမွာ ဝင္လာပါေတာ့တယ္။ အဲဒီငတိေတြက ေမာင္လူေပရဲ႕ Data ေတြကို ေရာင္းစားလိုက္တာပါပဲ။ ေဒတာေရာင္းစားၿပီးခ်မ္းသာေနတဲ့ ကုမၸဏီႀကီးေတြမ်ားမွမ်ား။ Salesforce က ထိပ္ဆံုးမွာ။ ေမာင္လူေပရဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ေတြကို ျဖစ္လာေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖၚေပးသူမ်ားပါပဲ။

လက္ကိုင္ဖုန္းေလးအသစ္ဝယ္မလားဆိုၿပီး ဖုန္းအေၾကာင္းေတြဝင္ဖတ္မိတဲ့ေမာင္လူေပက ပန္းသီးဖုန္းအသစ္အေၾကာင္းဝင္ဖတ္ရင္ ပန္းသီးဖုန္းေကာင္းေၾကာင္းေၾကာ္ျငာေတြဆက္တိုက္ ဝင္လာတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ပန္းသီးဝယ္ျဖစ္သြားရင္ေတာ့ ေဒတာေရာင္းစားသူလည္းအိုေက၊ ပစၥည္းေရာင္းသူလည္းအိုေက win win ေပါ့ေလ။ ပိုက္ဆံကုန္သြားတဲ့ေမာင္လူေပကသာ အေကာင္းဆံုးအရံႈးသမား(Loser)ေပါ့။

မျမင္ရတဲ့လူကို သူဘာႀကိဳက္တယ္သိေနတာဆိုေတာ့ ေမွာ္ဆရာေတြလို႔ေခၚရေလာက္တယ္။ ဒီလို အိပ္မက္ေမွာ္ဆရာႀကီး Salesforce ပိုင္ရွင္ မာ့ဂ္ဘန္းနီးေရာ့( Marc Benioff)ဆီမွာ အလုပ္လုပ္ၾကတဲ့ေမွာ္ဆရာေတြက သံုးေသာင္းေက်ာ္ရွိၿပီး ဆန္ဖရန္ရဲ႕အျမင့္ဆံုးအေဆာက္ဦလည္းျဖစ္ အသစ္ဆံုးမိုးေမွ်ာ္တိုက္လည္းျဖစ္တဲ့ Salesforce Towel ႀကီးမွာ မိုးတိမ္ေတြနဲ႔ဆက္သြယ္ျခင္းလို႔ တင္စားရမဲ့ Cloud Computing လုပ္ငန္းေတြနဲ႔ ကမ႓ာႀကီးကိုလႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ထားတယ္။

Dreamforce ပါတီက်င္းပရာ ဆန္ဖရန္ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕မွာေတာ့ လူေတြျပည့္က်ပ္ေနၾကၿပီ။ လက္မွတ္ရွိမွဝင္ခြင့္ရတာမို႔ ေမာင္လူေပက ေမွာ္ဆရာေတြကိုအေဝးကပဲ ၾကည့္ရပါတယ္။ ဒီညမွာ ေဖ်ာ္ေျဖမွာက အျပင္းစားသတၳဳလို႔ တင္စားၾကတဲ့ Heavy metal music band ေတြရဲ႕ ဘိုးေအႀကီး Metallica band တဲ့။ ေရာ့ခ္ကာႀကီးေတြအႀကိဳက္ band ႀကီးေပါ့။ ကိုညီထြဋ္တို႔ ကိုေလးျဖဴတို႔ ကိုအငဲတို႔ကို ဒီပြဲထဲမွာ ရွိေစခ်င္တာ။ ဒီလူေတြနဲ႔အၿပိဳင္ႏႊဲရေအာင္ေပါ့။ ေရာ့ခ္သီခ်င္းေတြခုန္ေပါက္ေအာ္ဟစ္ၿပီးရင္ ဂီတာႀကီး႐ိုက္ခ်ိဳးပစ္တဲ့ ေနာက္ဆံုးအပုဒ္ကို အားပါးတရ အားေပးခ်င္တယ္။ အေငြ႕စက္ထဲက အေငြ႕ေတြပန္းထြက္၊ စင္ေပၚမွာဝုန္းဒိုင္းက်ဲ၊ ပရိတ္သတ္ေတြ ခုန္ေပါက္ကခုန္။ ဒါေတြက စိတ္ကူးေတြပါ။ ကေဝေတြေပ်ာ္ေနၾကေပမဲ့ ပြဲစင္ျမင့္ေဘးက အလုပ္ထဲမွာ ေရာက္ေနတယ္။ ဒါက တကယ့္လက္ေတြ႕ဘဝ။ ေဘ့စ္ဂီတာသံေတြ၊ တီးလံုးသံေတြပဲၾကားေနရတယ္။

Dreamforce က စိတ္ကူးယဥ္သူေတြနဲ႔အၿပိဳင္ ေမာင္လူေပလည္း စိတ္ကူးကမ႓ာထဲမွာအိပ္မက္ေနတယ္။

ျမန္မာျပည္ရဲ႕ Cloud software Company ႀကီးရဲ႕ user conference ထဲေရာက္ေနေလရဲ႕။ ျမန္မာ့ Marketing cloud ေတြ CommenceCloud ေတြကို ဝယ္ယူအားေပးသူေတြကို ျမန္မာေရာ့ခ္ကာႀကီးေတြျဖစ္တဲ့ ကိုေလးျဖဴ၊ ကိုညီထြဋ္တို႔က ေဖ်ာ္ေျဖေနတယ္။ အဲဒီပြဲႀကီးကို ျမန္မာ့ဆီလီကြန္ေတာင္ၾကား( Myanmar Silicon Valley) မွာ လုပ္ေနတာ။ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြေတြလည္း လာခဲ့ၾကေလ။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေပါ့။

နယူေပ၏ တတိယနိယာမ

နယူေပရဲ႕တတိယနိယာမ

ငယ္ငယ္ကေက်ာင္းမွာသင္ဖူးသည္။ ေျမဆြဲအားအေၾကာင္း။ ေတြ႕ရွိခဲ့သူကနယူတန္။ ဒါေၾကာင့္ နယူတန္၏တတိယနိယာမ ဟူ၍ ေခၚပါသတဲ့။ (ပထမနဲ႔ဒုတိယနိယာမေတြလည္း ရွိပါေသး၏။ ဘာနိယာမေတြလည္း မသိေတာ့ပါ။ သိလိုသူမ်ားရွိပါက ႐ူပေဗဒေမာင္မယ္မ်ားကို ေမးၾကပါကုန္။ ဥပမာ ခ်ိဳဦးေမာင္။ ဤကားစကားခ်ပ္)

နယူတန္ဟူ၍ အမည္ရေသာ ထိုဉာဏ္ႀကီးရွင္က ပန္းသီးပင္ေအာက္မွာအိပ္ေနတုန္း ပန္းသီးေကၽြက်ရာမွ ဤနိယာမကို ေတြ႕ရွိခဲ့ပါသတဲ့။ အေတာ္ဦးေႏွာက္စားသည့္လူေပါ့။ ပန္းသီးဘာလို႔ ေျမေပၚက်လာတာလည္းလို႔ စဥ္းစားသတဲ့။ ပန္းသီးက မိုးေပၚတက္သြားလွ်င္လည္း မိုးေပၚထိ လိုက္စဥ္းစားမဲ့လူမ်ိဳး။ အလုပ္မရွိ အလုပ္ရွာသူေပါ့။ ပိုက္ဆံမရပဲ ေခါင္းေျခာက္ခံသည္။  ေမာင္လူေပတို႔ဆိုလွ်င္ ပန္းသီးေကၽြကို စားၾကည့္မည္။ စားေကာင္းလွ်င္ အပင္ေပၚမွ စား၍ရႏ္ုင္မည့္အရြယ္ေတာ္ေတြ ခူးသြားမည္။ ၿပီးလွ်င္ ေစ်းမွာေရာင္းမည္။ ဘိုက္လည္းဝ၊ ေငြလည္းအဆင္ေျပ။ ပန္းသီးပင္ေအာက္မွာအိပ္သည္ဆိုေတာ့ သူ႔ျခံထဲမွာ ပန္းသီးပင္ေတြအမ်ားႀကီးရွိႏိုင္သည္။ အသီးေတြသီးခ်ိန္မို႔သာ ေကၽြက်တာျဖစ္မည္။ ဘာလို႔ေကၽြတာလည္း လိုက္မစဥ္းစားပဲ ပန္းသီးေတြကို ကုန္သည္ထံ အပ္လိုက္ၿပီး ေငြေတြေရတြက္ရံုသာ။ေမာင္လူေပႏွင့္ ေနရာျခင္းသာ လဲလိုက္ခ်င္ေတာ့။

နယူတန္၏ နိယာမေတြေမာင္လူေပမသိ။ ပန္းသီးေတာ့သိသည္။ အေတာ္စားလို႔ေကာင္းပဲ။ ပန္းသီးေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိသည့္အနက္ ဖူဂ်ီဆိုသည့္အမိ်ဳးကို အႀကိဳက္ဆံုး။ ကိုက္စားရလွ်င္တႂကြတ္ႂကြတ္ႏွင့္။ အရည္ရႊမ္းတဲ့အသီး။ ပန္းသီးႀကိဳက္ေသာ္၍ ပန္းသီးပင္စိုက္ခ်င္ပါေသာ္ျငားလည္း အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ထံမွ ခြင့္ျပဳမိန္႔မရ။ ဆိုင္ကဝယ္စားတဲ့။ ဆိုင္ကပန္းသီးက ပိုခ်ိဳသတဲ့။ အဆိပ္အေတာက္ပိုကင္းသတဲ့။ ဤသို႔ႏွင့္ ေမာင္လူေပ၏ အိမ္ေနာက္ကေစ်းဆိုင္ေလးမွာ ပန္းသီးမသီးႏိုင္ေတာ့။

ပန္းသီးမရွိေသာ္လည္း ေတာကေမာင္လူေပ၏ ျခံတြင္ စားပင္မ်ိဳးစံု သီးပြင့္ေနသည္။ အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္က သူ႔အပင္ေတြကို သားသမီးအလားျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးေတာ့ ဒင္းတို႔ကလည္း သခင့္အႀကိဳက္ သန္မာထြားႀကိဳင္းၾကသည္။ ႏွစ္စဥ္လိုလို ဤအခ်ိန္ကား စားပင္ေတြ အစြန္းကုန္သီးပြင့္ခ်ိန္။ ပန္းႀကိဳက္တဲ့ပ်ားေတြကလည္း ဒီအခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ ပ်ားရည္ဘဏ္တိုက္ေဆာက္ႏိုင္ေရးအတြက္ ပ်ားပန္းခပ္ၾကၿပီ။ အခ်ိန္မွန္ေရာက္လာတတ္သူ တစ္ဦးလည္း ရွိေသး၏။ သူကား ပ်ားတို႔နည္းတူ ပန္းခ်စ္သူတစ္ဦး။ ျမန္မာအေခၚ ႏွံျပည္စုတ္ ငွက္ကေလး။ အဂၤလိပ္လိုကေတာ့ Hummingbird ဟုေခၚပါ၏။

အသီးအႏွံတို႔၏ ဝတ္ရည္(ျပည္)ကိုစုတ္ယူသည့္ငွက္ကေလးမို႔ ႏွံျပည္စုတ္ဟု ေခၚတြင္သည့္ ဒီငွက္ကေလးက အလြန္အခ်ိန္မွန္သည္။ မနက္ရွစ္နာရီအတိေရာက္သည္။ ပန္းဝတ္ရည္ေတြကို ပ်ားေတြႏွင့္အၿပိဳင္စုတ္ယူသည္။ တစ္နာရီနီးပါးၾကာလွ်င္ သူမရွိေတာ့ၿပီ။

ေမာင္လူေပကား ေတာသားပီပီ ေတာမွာေပ်ာ္ေလေတာ့ ေတာငွက္ႏွင့္လည္း ေပ်ာ္ရသည္ပင္။ ေတာအရပ္ ေတာဓေလ့ေပ်ာ္ေမြ႕လို႔သာ ဒီလိုငွက္ေတြႏွင့္ ေတြ႕ရျခင္းပင္။ ႏွံျပည္စုတ္ဆိုေသာ္လည္း ျမန္မာျပည္က ႏွံျပည္စုတ္ထက္ သူက ႏႈတ္သီးပိုရွည္သည္။ အေတာင္ပံခပ္သည့္အသံကေတာ့ အရြယ္ႏွင့္မမွ်။ ၾကက္ဥခပ္ေသးေသးအရြယ္သာရွိသည့္ ဒီငွက္ေလး၏ ေတာင္ပံမ်ားက တစ္စကၠန္႔ကို အႀကိမ္သံုးေလးဆယ္ခန္႔ ခပ္ႏိုင္သည့္အတြက္ ဟယ္လီေကာ္ပတာေတာင္ပံခပ္သံႏွင့္ေတာင္ ဆင္တူေသးေတာ့။ ျမန္ကလည္းျမန္ပါ့။ လွစ္ကနည္းဆို ေပ်ာက္သြားၿပီပဲ။

သူ႔ကိုဓါတ္ပံု႐ိုက္ဖို႔ ဖုန္းစုတ္ကေလးႏွင့္ေျပးလႊာေနရသည္။ သူေပ်ာ္သည္က ေဂၚရခါးပင္ရံုႀကီးထဲ။ သူကေလးက ေဂၚရခါးပင္ရံုႀကီးထဲဝင္သြားလွ်င္ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားေတာ့ ကိုယ္ပါ ေဂၚရခါးပင္ရံုထဲတိုးရသည္။

ေဂၚရခါးရံု၏ ရာဇဝင္ကိုလည္းေျပာျပခ်င္၏။ အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ျဖစ္သူ မဒန္ေပ၏ ၫႊန္ၾကားခ်က္အရ ေဂၚရခါးႏြယ္တက္ႏိုင္ေစေရးအတြက္ စင္ထိုးရသည္။ ရွိသမွ် သစ္တိုသစ္စမ်ားႏွင့္ စင္လုပ္ရသျဖင့္ ခေနာ္ခနဲ႔ေပါ့။ ေဂၚရခါးပင္က သန္မာစြာအစြမ္းျပေလေတာ့ စင္က်ိဳးက်ေလသည္။ ဆိုင္မွသစ္မ်ားမဝယ္ပဲ ရွိသည့္သစ္အိုသစ္ေဟာင္းမ်ားႏွင့္ စင္လုပ္ေပးမိသူ ေမာင္လူေပမွာ မ်က္ႏွာမရ။ ဦးကပ္စီးအျဖစ္ စာရင္းဝင္သြားသည္။ အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ မၿငိဳျငင္ေအာင္ ၿပိဳက်သြားေသာစင္ကို အမွိုက္ပံုးႏွင့္ေထာက္၊ ဟိုခုဒီခံႏွင့္ ျဖစ္သလိုျပန္ျပင္ေပးရသည္။

ဒီငွက္ကေလးရဲ႕ဓါတ္ပံုရဖို႔ ေဂၚရခါးစင္ထဲတိုးရေသာ္လည္း ပ်ားအေပါင္းတို႔ ၿငိဳျငင္မွာလည္းစိုးရေသး။ စိတ္မထင္လို႔ တုတ္လြတ္လိုက္လွ်င္ သက္သာမည္မဟုတ္။ ေဂၚရခါးရံုေဘးမွာကပ္လွ်က္က ခရမ္းကေဆာ့သီးပင္ႀကီးကဟီးထလို႔။ ဒီအပင္ႀကီးကလည္း အသီးေတြျပည့္ေနသလို ဆူးေတြအျပည့္ႏွင့္။ တဖက္မွာက ခရမ္းခ်ဥ္သီးရံုရွိ၏။ သံုးႀကိမ္ခန္႔ ခူးၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း ခရမ္းခ်ဥ္သီးေတြက ခူးလို႔မကုန္ေသး။ (ေရခဲေသတၱာထဲမွာ ခရမ္းခ်ဥ္သီးငါးပိခ်က္ေတြ ျပည့္လွ်ံေနေလၿပီ။)

ငွက္ကိုဓါတ္ပံု႐ိုက္ရင္း ေဂၚရခါးသီးအႏုအကင္းေလးေတြေကၽြက်၊ ေျမခ၊ ခရမ္းကေဆာ့သီးအႏုေလးေတြ ျပဳတ္က်၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးပင္က ပန္းပြင့္ေတြေကၽြကုန္။ ကိုယ္ေတြ႕ၾကံဳမွပဲ နယူေပက ယံုမိေတာ့၏။ ေျမခတာ ပန္းသီးေတာ့မဟုတ္၊ ေဂၚရခါးသီးအကင္းေလးေတြ၊ ခရမ္းကေဆာ့သီးအကင္းေလးေတြ၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးပင္က ပန္းပြင့္ေလးေတြ။ နယူေပေၾကာင့္ ျပဳတ္က်ေတာ့ ေျမဆြဲအားေၾကာင့္ ေျမခသည္။ ေျမႀကီးကားဆြဲအားရွိပါတကား။ နယူတန္၏ နိယာမ မွန္ပါတကား။ နယူေပက ခုမွသိေသာ္လည္း နယူတန္က သိႏွင့္တာႏွစ္ေထာင္ခ်ီေနခဲ့ၿပီ။ နယူေပက အၿမဲေနာက္က်သူေလ။

ဒါေပသိ ျပဳတ္က်ေနတဲ့ သက္ေသခံေတြအျမန္ရွင္းဖို႔ေတာ့ ေနာက္မက်။ အကုန္ေကာက္ယူၿပီး အမွိုက္ပုံးအစိမ္းေရာင္ထဲ ထည့္ခဲ့သည္။ အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ေတြ႕လွ်င္ အဆူခံရမည့္ေဘးရန္ကလည္း ရွိေသးသည္မဟုတ္လား။

ဒီကေန႔ နယူေပေတြ႕ရွိခဲ့ေသာ နိယာမကား အျခားမဟုတ္။ သင့္အိမ္ရွိ စိုက္ပ်ိဳးထားသည့္သီးႏွံမ်ား သင့္လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ပ်က္စီးပါက အိမ္ရွင္မ မျမင္ခင္ ျပန္ေကာက္၍ ရွင္းလင္းထားရမည့္ နိယာမေပတည္း။ တိန္။

("ကလူေပ။ အမွိုက္ပံုး အစိမ္းေရာင္ထဲမွာ အသီးေကၽြေတြေတြ႕တယ္။ ရွင့္လက္ခ်က္မဟုတ္လား။ ဂ႐ုစိုက္ဖို႔ က်ဳပ္ေသခ်ာမွာထားရက္နဲ႔။ နေမာ္နမဲ့ႏိုင္ပါ့။...."  ဘာညာနဲ႔ ေလမုန္တိုင္းေတြ တိုက္ေနၿပီဗ်ိဳ႕။ ဒီေန႔နယူေပ ကံမေကာင္း။ ေျပးၿပီ။ ဝွစ္။)

ခ်စ္တဲ့

ေမာင္လူေပ