အေဟာင္းနဲ႔အသစ္
အေဟာင္းေတြၾကားမွာ အသစ္ေတြေနရာယူ။ အေဟာင္းနဲ႔အသစ္၊ ဟာမိုနီျဖစ္။ အသစ္ကိုခ်စ္မွာလား၊ အေဟာင္းကိုပစ္မွာလား၊ အေဟာင္းနဲ႔အသစ္ေရာခ်စ္မွာလား။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မတူညီမႈေတြေပါင္းစပ္ထားတဲ့ အလွတရားကိုခ်စ္တယ္။ အရာတိုင္းမွာ ၾကည့္တတ္မယ္ဆိုရင္ အလွကိုယ္စီ။
အေဟာင္းက ခန္႔ညားတဲ့သ႑ာန္။ အသစ္က ေမာ္ဒန္သ႑ာန္။ မတူညီမႈႏွစ္ခုရဲ႕ ဆန္႔က်င္ဖက္အလွ။
ေခတ္ေဟာင္းပံုအေဆာက္အဦေတြက အန္းတိတ္ေတြမို႔ အုပ္ေတြစီထားတဲ့ ထင္း႐ူးပံုးပံုစံ။ ေလးေထာင့္တံုးေတြ စီခ်ထားသလို။ အုပ္တိုက္ႀကီးမို႔ ခန္႔ညားတဲ့ခြန္အားပိုင္ရွင္။ အားထားစရာ လူညိဳထြားရဲ႕ဟန္။ ဆရာၿငိမ္းစကား ငွားေျပာရရင္ေတာ့ " ႂကြက္သားအဖုအဖု ထုထုၿပီးခရာခ်င္စရာကြယ္။" ေပ့ါ။
ေခတ္သစ္ပံုစံအေဆာက္အဦေတြက သတၳဳေဘာင္ေတြနဲ႔ မွန္ခ်ပ္ေတြ။ ပံုစံက အမ်ိဳးမ်ိဳး။ ပိသုကာေတြရဲ႕စိတ္ကူးဆန္းေတြေအာက္က ဇာတ္ေကာင္ေတြ။ မွန္ေတြအျပည့္နဲ႔အလင္းျပန္ေနတဲ့အခါ မိတ္ကပ္အျပည့္နဲ႔အပ်ိဳမလို ေတာက္ပတဲ့အလွတရား။ ဆရာၿငိမ္းရဲ႕ " ယဥ္တကိုယ္မယ္" ပဲ။
အလွေတြေရာေနတဲ့ ဆန္ဖရန္ၿမိဳ႕လည္ကို ခဏခဏေရာက္တယ္။ ေရာက္တိုင္းၾကည့္တယ္။ ၾကည့္တိုင္းႀကိဳက္တယ္။
No comments:
Post a Comment