အမွတ္တရေန ့

မနက္ျဖန္က အမွတ္တရေန ့ ရံုးပိတ္တယ္။

ဘာကိုအမွတ္ရတာလဲဆိုေတာ့ အေမရိကန္စစ္ပြဲအသီးသီးမွာ ပါဝင္ခဲ့ၾကတဲ့ စစ္သည္အေပါင္းကို သတိတရ ရွိတာ။ သူတို ့ေတြကို မေမ့ဘူးဆိုတာျပတာ။ သူတို ့တေတြရဲ ့ စြန္ ့လႊတ္ခဲ ့မွုေတြကို ဂုဏ္ျပဳတာ။

တိုင္းျပည္တစ္ခု တည္တန္ ့ခိုင္ျမဲေရးအတြက္ စစ္ပြဲေတြႏႊဲၾကရရင္း က်ဆံုးၾကတယ္။ ကိုယ္လက္အဂါၤေတြ ေပးၾကရတယ္။ အရာရွိ၊ အရာခံ အၾကပ္ တတ္သားအားလံုးရဲ ့ စြန္ ့စားမွုေတြ ဘဝေတြ ေပးဆပ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီအတြက္ နိုင္ငံသားေတြက ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ျပသတဲ့ ေန ့။

ဗမာျပည္က အာဇာနည္ေန ့နဲ ့ ခပ္ဆင္ဆင္ တူမယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီမွာက တပ္သားအားလံုးကို ဂုဏ္ျပဳတာ။

တပ္ထဲမွာ တာဝန္ယူဖူးသူေတြ သူတို ့ရဲ ့ မိသားစုေတြကိုေတြ ့ရင္ Thank you for your service. လို ့ ေျပာၾကရတာ ဒီကထံုးစံ။ ျပည္သူေတြရဲ ့ ရင္ထဲက တကယ့္ Thank you ပါ။

အေမရိကန္ သမၼတၾကီးကေတာ့ စစ္ေရးအျမင္ မရွိရွာဘူး။ စစ္ထဲေတာင္ မဝင္ဖူးခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဖြဲ ့စည္းပံုအရ သူက ၾကည္းေရေလ တပ္ေပါင္းစုရဲ ့ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္၊ တပ္ခ်ဳပ္ၾကီးပါ။ အမွတ္တရေန ့ မိန္ ့ခြန္းေျပာမွာလဲ သူပဲ။

စစ္ေရးအျမင္ မရွိတဲ့ အေမရိကန္ သမၼတေတြက တပ္ခ်ဳပ္လုပ္။ သူတို ့ ေပးတဲ့ အမိန္ ့ေတြကို ဗိုယ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြက နာခံၾကနဲ ့ ဒီနိုင္ငံ ထူေထာင္စဥ္ထဲက သြားေနတာ ခုခ်ိန္ထိ။ ဘာျပသနာမွ မရွိ။ တပ္ေတြရဲ ့ အရည္အေသြးလည္း က်ဆင္းမသြား။ ဘယ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွလည္း အခြင့္အေရးမယူ။ အသံေကာင္းမဟစ္။ ပါဝါမသံုး။ စီးပြားမရွာ။ အာဏာမျပ။ အာဏာလည္း မသိမ္း။

ေမာင္လူေပတို ့နိုင္ငံက တပ္မေတာ္ၾကီးလည္း ဒီလို ျဖစ္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲလို ့ ဆုေတာင္းေနမိေၾကာင္းပါ။

ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္

ေမာင္လူေပ