လကားဝါဆို ေရာက္ျပန္ကို။
ဝါဆိုေတာင္ ေရာက္ျပန္ေပါ့။ နယုန္က ထြက္သြားခဲ့ၿပီ။ ဝါဆိုနဲ႔ ေနခဲ့ရျပန္ေတာ့ ဝါဆိုအေၾကာင္း ေတြးမိျပန္တယ္။
ေရွးကေတာ့ ဒီလကို မႅယ္တာလို႔ ေခၚပါတယ္။ ေျမကို ေရွးက မႅယ္လို႔ ေရးၾကတယ္။ တာကေတာ့ တိုင္းတာတယ္ေပါ့။ မိုးၾကၿပီဆိုေတာ့ လယ္ယာဦးႀကီးေတြ လယ္ထဲမွာ ကဇင္းတင္ တမံတုတ္ဖို႔ ေျမတိုင္း အကြက္ေဖၚ တဲ့လပါတဲ့။ အဲဒီ ေျမကြက္ေတြေပၚမွာ ေကာက္စိုက္ၾကရတယ္။
ဝါဆိုကေတာ့ ရဟန္းေတြ ေက်ာင္းသခၤန္းမွာ ဝါဆိုၾကတဲ့လမို႔ ေနာက္ပိုင္းမွာ အေခၚေျပာင္းသြားတာပါ။ ဘုရားရွင္အား လယ္သမားေတြက သူတို႔ပ်ိဳးထားတဲ့ ပ်ိဳးပင္ေလးေတြကို ရဟန္းတခ်ိဳ႕က နေမာ္နမဲ့နဲ႔ နင္းမိတဲ့အေၾကာင္း လာေလွ်ာက္ၾကလို႔ ရဟန္းေတြကို ဝါတြင္းသံုးလမွာ အေၾကာင္းမရွိပဲ ခရီးမထြက္ဖို႔ တားျမစ္ခဲ့တယ္လို႔ မွတ္သားဖူးတယ္။
ဝါဆိုေရာက္ရင္ ဝါဆိုသကၤန္း ကပ္ၾကတယ္။ ဝါဆိုပန္းခူးထြက္ၾကတယ္။ ဝါဆိုလမွာ ေတာပန္းေတာင္ပန္းေတြ ေဝေနေအာင္ ပြင့္ၾကၿပီေလ။ ဒီေတာ့ ဘုရားတင္ဖို႔ ပန္းခူးထြက္ၾကတယ္။
ဝါဆိုမွာ ထူးျခားမႈေတြရွိတယ္။ ေလးႏွစ္တႀကိမ္ ဝါထပ္ျခင္းပါပဲ။ ျမန္မာလေတြက လကို အေျခခံတာမို႔ တႏွစ္ကုန္ၿပီဆိုရင္ ေနကိုအေျခခံတဲ့ အဂၤလိပ္ႏွစ္ထက္ တပတ္ေလာက္ နည္းပါတယ္။ ေလးႏွစ္ေလာက္ဆို ေလးပတ္ေလာက္ ကြာသြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေလးႏွစ္တခါ ဝါထပ္ၿပီး ႏွစ္ဝါဆို လုပ္ရတယ္လို႔ သိရတယ္။ ဒီႏွစ္မွာလည္း ဝါထပ္ျပန္တာမို႔ ပထမ ဝါဆိုလပါတဲ့။
ေနာက္ထူးျခားမႈတခုကေတာ့ ဝါဝင္ရင္ မဂၤလာမေဆာင္ေကာင္းဘူး ဆိုတဲ့ ျမန္မာအယူတခု ရယ္ပါ။
ေရွး ျမန္မာႀကီးေတြက လယ္ယာလုပ္တဲ့သူ မ်ားပါတယ္။ လယ္သမားအတြက္ မိုးရာသီဟာ အလြန္ အလုပ္ရႈပ္တဲ့ ရာသီ။ အိမ္ရွိသမွ်လူေတြ မအားရတဲ့လေပါ့။ မိုးတြင္းဆိုေတာ့ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးကလည္း ခက္ေသးတယ္။ ဒါေတြေၾကာင့္ ဝါတြင္းကာလ ( မိုးရာသီ ) မွာ အလႉမဂၤလာေတြ လုပ္ေလ့မရွိဘူး။ မိုးေလကင္းစင္ၿပီး ေျခခင္းလက္ခင္းသာတဲ့ အခ်ိန္၊ သီးႏွံေပၚလို႔ ေငြရႊင္တဲ့အခ်ိန္ ဝါထြက္ ( မိုးကုန္ ) မွပဲ အလႉမဂၤလာပြဲေတြ လုပ္ေလ့ရွိတယ္။
ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ ရဟန္းေတြကလည္း ဝါဆိုခ်ိန္မို႔ ခရီးမထြက္ၾကဘူး။ အလႉမဂၤလာအတြက္ ရပ္ေဝးက ရဟန္းေတြကို ဖိတ္လို႔ မရ။ ဒီလို အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ဝါဆိုကေန ဝါတြင္းသံုးလကို မဂၤလာအမႈေတြ ေရွာင္ခဲ့ၾကတာ။
ဒါေၾကာင့္ အျမန္နီးခ်င္တဲ့ ခ်စ္သူေတြက ဝါဆိုကို မုန္းၾကပါသတဲ့။ သူ႔ေၾကာင့္ တေရးေႏွာင့္ၿပီး သံုးလေစာင့္ရမွာမို႔ ပါ။ဝါတြင္းႀကီး လက္ထပ္ရင္ ကြဲတတ္တယ္လို႔လည္း ယံုၾကေသးတယ္။ အေရွ႕အလယ္ပိုင္း ျပသနာတက္ၿပီး မရႉႏိုင္ မကယ္ႏိုင္ ျဖစ္ၾကရတဲ့ စံုတြဲေတြအတြက္ကေတာ့ ဝါတြင္းေတြ ဘာေတြ မေတြးႏိုင္ပဲ ဗိုက္ျပသနာကို ရွင္းၾကရရွာတယ္။
ဝါဆိုေရာက္ရင္ အေနာက္ေတာင္ဆီက မုတ္သုန္မိုးက အညိဳးနဲ႔ ရြာတတ္တာမို႔ မိုးေရေတြ ေဖြးေနတဲ့ လယ္ကြင္းက်ယ္ေတြက ေရျပင္ႀကီး ျဖစ္လို႔ သိပ္ၿပီး ၾကည့္ေကာင္းတာပဲ။ ေရကန္ေတြလည္း ေရျပည့္ၿပီ။ ၾကာပန္းေတြလည္း ပြင့္ၿပီ။
ေမာင္ႀကီးက ေရႊနီေရႊျပာ ႏြားၾကန္စံုတရွင္းနဲ႔ ထြန္းေရးနယ္ထားတဲ့ လယ္ကြက္မွာ ႏွမငယ္က ေကာက္စိုက္ၿပီ။ ပ်ိဳ႕ေမာင္ႀကီး လူညိဳေခ်ာကို အိမ္သူသက္ထားက ထမင္းေတာင္းေခါင္းရြက္လို႔ လိုက္ပို႔ၿပီ။ တႏွစ္စာဝမ္းေရးအတြက္ လံုးပမ္းၾကၿပီ။
ဝါဆိုလရဲ႕ ပန္းကေတာ့ ျမတ္ေလးပန္းပါတဲ့။ ျမတ္ေလးပန္းက ရံုႀကီးအံုႀကီးနဲ႔ ရွိေတာ့ ပန္းေတြပြင့္ရင္ အနီေရာင္ပန္းေတြက အရမ္းလွတာပါပဲ။ ေတာင္ေျခမွာ မိုးေတြအံု႔ဆိုင္းေနရင္ေတာ့
ဝါဆိုလမွာ ခ်စ္သူခင္သူ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း ေရာင္းရင္းအေပါင္း စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း ကိုယ္၏က်န္းမာျခင္း တို႔နဲ႔ ျပည့္ဝၾကပါေစ။
ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္လူေပ ပါ။
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
ေမာင္လူေပ
No comments:
Post a Comment