တရုတ္နွစ္ကူး အမွတ္တရ

ငယ္တုန္းကေတာ့ တ႐ုတ္ႏွစ္ကူးဆို လႊတ္ေပ်ာ္ပဲ။

အံေပါင္းပိုက္ဆံရတယ္။ အက်ႌ လံုခ်ည္ အသစ္ရတယ္။ ထမင္းဟင္းေတြ အလွ်ံပယ္စားရတယ္။ အညာသူအေမက ေခါက္ဆြဲေက်ာ္ၿပီး ရပ္ကြက္ထဲက အသိအိမ္ေတြ လိုက္ေဝခိုင္းတယ္။

အေဖက တ႐ုတ္ေသြးေပမဲ့ ဗုဒၶဘာသာ သက္ဝင္သူမို႔ အိမ္မွာ တ႐ုတ္လို ကန္ေတာ့တာ မလုပ္ဖူး။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ဆြမ္းစားခ်ိန္အမွီ ဟင္းေတြသြားကပ္ရတယ္။ တ႐ုတ္ႏွစ္ကူးကို ဗမာနည္းနဲ႔ ကူးတယ္ေပါ့။

ႏွစ္သစ္ကူးေန႔မွာ တ႐ုတ္ဘုရားေက်ာင္းသြားတယ္။ တည္ထားခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္းရာေက်ာ္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ဘုရားေက်ာင္းႀကီးက သစ္ေတြကို သံမပါပဲ ထုတ္တန္းေတြဆြဲထားတာ လွမွလွ။ အထဲမွာေတာ့ ဘာမွန္းမသိတဲ့ အ႐ုပ္ေတြအျပည့္။

ကြမ္ယင္မယ္ေတာ္နဲ႔ ဗုဒၶေက်ာက္ဆင္းတု ကိုယ္ေတာ္တို႔ တမိုးေအာက္မွာ သတင္းသုံး စံပၸါယ္ေတာ္မူၾကတယ္။ အျခားတ႐ုတ္နတ္ဘုရားေတြလည္း ဝိုင္းရံလို႔ပါ။

တ႐ုတ္နတ္ဘုရားေတြထဲမွာ မိုးေပၚနတ္လို႔ေခၚတဲ့ သၾကားမင္းနဲ႔ ေထာ့ထီကုန္းလို႔ ေခၚတဲ့ ေျမနတ္မင္းတို႔ကို အ႐ိုအေသ ေပးရေသးတယ္။ ၿပီးရင္ ကြမ္ယင္မယ္ေတာ္မွာပူေဇာ္ရင္း စာခ်ေဗဒင္ေမး။ ဗုဒၶေက်ာက္ဆင္းတုကိုယ္ေတာ္ကို ပန္းကပ္။ အျပင္က ေရႊစကၠဴမီး႐ွိဳ႕တဲ့ေနရာမွာ မီးနည္းနည္းသြား႐ွိဳ႕ ။ သူမ်ားလုပ္တာ လိုက္လုပ္တာပါပဲ။

ဘုရားေက်ာင္းထဲမွာ အေမႊးတိုင္ရဲ႕ မီးခိုးေငြ႕ေတြ မႊန္ထူေနတာမို႔ ၾကာၾကာေတာင္ မေနႏိုင္ပဲ အျပင္ျပန္ထြက္ရတယ္။ လူေတြ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးေနလို႔ ပူေလာင္အိုက္စပ္ ေနတာလည္းပါတာေပါ့။

သူမ်ားေတြကေတာ့ ႏွစ္သစ္ကူးတဲ့ညသန္းေကာင္မွာ မိုးေပၚဘုရား သၾကားမင္းကို ကန္ေတာ့တယ္ဆိုၿပီး ဘုရားေက်ာင္းသြားၾကတယ္။ အအိပ္မက္တဲ့ ေမာင္လူေပကေတာ့ သန္းေကာင္ကန္ေတာ့ပြဲကို တခါမွ မႏြႊဲဖူးခဲ့။

တ႐ုတ္နတ္ဘုရား႐ုပ္ေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ က်ားႀကီးကို ေျခနဲ႔နင္းထားတာလည္းပါတယ္။ ဘာမွန္းမသိတဲ့ လက္နက္ႀကီးေတြ ကိုင္ထားတာလည္းပါတယ္။ ေမာင္လူေပက ခပ္ညံ့ညံ့မို႔ ဘာမွမသိ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေမးေတာ့လည္း မသိၾက။ တ႐ုတ္လူႀကီးေတြၾကေတာ့လည္း မေမးရဲနဲ႔ ခုထိ မသိျခင္းမ်ားစြာနဲ႔ ပလတ္ကၽြတ္ေနတုန္း။

တ႐ုတ္ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈသမိုင္းက ႏွစ္ငါးေထာင္ေက်ာ္မို႔ အရမ္းကို က်ယ္ဝန္းလွပါတယ္။ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈ အယူအဆကလည္း ေနရာနဲ႔လိုက္ၿပီးကြဲျပားပါေသးတယ္။ ဗဟုသုတ အားနည္းတဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သာ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္ရတာပါပဲ။ တ႐ုတ္စာနဲ႔ စကားေျပာကို မသင္ခဲ့ရတာကလည္း တပမ္းရွံုးတာေပါ့။ ခုဆို သူမ်ားေတြက တ႐ုတ္ထင္ၿပီး တ႐ုတ္လို လာလာေျပာတိုင္း မတတ္ပါေၾကာင္း အျပံဳးေလးနဲ႔ ျငင္းဆိုရတာ အသားေတာင္ ၾကေနပါၿပီ။ သူတို႔ကေတာ့ နီစပ္စပ္နဲ႔ တ႐ုတ္ပံုစံထြက္ေနတဲ့ သူက တ႐ုတ္စကာနဲ႔ ေဝၚပြတ္ေရာက္ က်န္ခိုးရီ ( ငါတ႐ုတ္စကား မတတ္ပါ။) လို႔ ျငင္းဆိုတာကို တအံံ့တေအာ ၾကည့္ၾကလို႔ ဒီလို အၾကည့္ခံရတာလည္း ႐ိုးေနၿပီ။ တကယ္က အဲဒီ တေၾကာင္းထဲ အလြတ္က်က္ထားလို႔ ေျပာတတ္တာေလ။

ခုေတာ့ အေဝးေရာက္ေနလို႔ တ႐ုတ္ႏွစ္သစ္ကူးေန႔မွာ ဘုရားေက်ာင္းလည္း မေရာက္ျဖစ္ေတာ့ပါ။ ဒီအနီးအနားမွာ ဗီယက္နန္တ႐ုတ္ ဘုရားေက်ာင္းေတြရွိေပမဲ့ ႏွစ္ကူးေန႔မွာ မေရာက္ျဖစ္ခဲ့။ ငယ္စဥ္တုန္းကလို တ႐ုတ္ဘုရားေက်ာင္း သြားခ်င္စိတ္လည္း မရွိေတာ့။ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာဝင္ စင္စစ္ ျဖစ္သြားလို႔လား၊ အသက္ေၾကာင့္လားေတာ့ မေျပာတတ္။

ဘာေျပာေျပာ တ႐ုတ္ႏွစ္ကူးတိုင္းေတာ့ ေပ်ာ္ခဲ့ရတာပါပဲ။ ကားပိုင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ကပ္လိုက္ရင္း ၁၃မိုင္က ပသိေခ်ာင္းမွာ ေရေဆာ့ၾက၊ ကရင္ေခါင္ရည္ေလး ေမာ့ၾကနဲ႔ ေပ်ာ္စရာေတြ ထပ္တိုးရေသးရဲ႕။ ငယ္သူမို႔ တ႐ုတ္မအပ်ိဳေခ်ာေလးေတြ ေတြ႕ရင္ ငမ္းၾကတာေတြေတာ့ ထည့္မေရးေတာ့ပါဘူး။

ဒီအပ်ိဳေခ်ာေတြလည္း အခ်ိန္ဆိုတဲ့ ဒီေရနဲ႔ ေမ်ာပါရင္း ေရႊရတုမမႀကီးေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကၿပီ။ ကိုယ္ေတြလိုပဲ အိုပယ္ျဖစ္ဖို႔ သိပ္မလိုၾကေတာ့။

ဘယ္သူေတြ ဘယ္လိုအိုအို အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ ႏွစ္သစ္ကူးေန႔ေရာက္လာၿမဲပါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ေလးေတြက ဆက္လက္ေပ်ာ္ရႊင္ေနမွာပါ။ ေမာင္လူေပကေတာ့ ေဘးကၾကည့္ရင္း ျပံဳးလို႔ေပါ့။

တ႐ုတ္ႏွစ္သစ္ကူးေန႔မွာ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္း ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ။


ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္

ေမာင္လူေပ