လြန္ခဲ့ေသာ
ႏွစ္ငါးဆယ္ေက်ာ္ခန္႔က အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ လမ္းခြဲရွိ စစ္ေဆးေရးဂိတ္တြင္
လူအမ်ား တန္းစီလွ်က္ရွိေလသည္။ ထိုဂိတ္ကို ျဖတ္သန္းရန္ ေစာင့္ေနေသာ
လူအုပ္ထဲတြင္ ေအာင္ၾကဴၾကဴအမူအရာျဖင့္ တန္းစီေစာင့္စားေနသူတစ္ဦးသည္ကား
ယခုအခ်ိန္တြင္ ေမာင္လူေပျဖစ္လာမည့္ ေမာင္ေလပူပင္ ျဖစ္သည္။
စစ္ေဆးေရးတပ္ခ်ဳပ္ႀကီးမွာ နာမည္တစ္ဦးခ်င္းဆီေခၚလိုက္၊ သူ႔အံဆြဲထဲမွ ထိုသူ၏ ဖိုင္တြဲႏွင့္ ယွဥ္၍ စစ္ေဆးလိုက္ လုပ္ေနေသာေၾကာင့္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသည့္တိုင္ ကိုယ့္အလွည့္ မေရာက္ႏိုင္ပဲ ျဖစ္ေနေလသည္။
ေဘးပတ္ဝန္းက်င္တခြင္မွာေတာ့ အထက္ျပည္၊ ေအာက္ျပည္ဟု လမ္းၫြန္ဆိုင္းဘုတ္မ်ား ၫႊန္ျပထား၍ အထက္ျပည္ဆိုင္းဘုတ္ အဆံုးတြင္ ပန္းရထားပံုစံ ယာဥ္ပ်ံႀကီးမ်ားက တန္းစီေစာင့္ေနေလသည္။ စစ္ေဆးေရး တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးထံမွ ေရႊလက္မွတ္(Golden ticket) ရရွိသူကိုသာ လက္ခံေသာေၾကာင့္ ေခ်ာင္ခ်ိလွ်က္လည္း ရွိပါသည္။ ထို ပန္းရထားယာဥ္ေမာင္းမ်ားမွာလည္း ေတာက္ေျပာင္ေသာ အဝတ္မ်ားဝတ္ဆင္ထားကာ အလြန္ က်က္သေရရွိသူမ်ား ျဖစ္ေလသည္။
ေအာက္ျပည္သို႔ဟူသည့္ ဆိုင္းဘုတ္ အဆံုးမွာေတာ့ ညစ္ပတ္ေပေရေနေသာ ေထာ္လာဂ်ီမ်ား တန္းစီေစာင့္ေနၿပီး ထို ေထာ္လာဂ်ီမ်ားေပၚတြင္လည္း လူအမ်ား ျပည့္က်ပ္ေနေသာေၾကာင့္ နံေစာ္၍ ေနသည္။ ထိုလူမ်ားကို ေခၚေဆာင္သြားမည့္ သူေတြကလည္း ပံုဆိုးပန္းဆိုးႏွင့္ အၾကည့္ရ ဆိုးလွေပသည္။
" ေမာင္ေလပူ၊ ေမာင္ေလပူ"
ကိုယ့္နာမည္ ေခၚသံၾကားသျဖင့္ စစ္ေဆးေရးတပ္ခ်ဳပ္ႀကီးထံ အေျပးသြားလိုက္သည္။ ထိုသူက ေမာင္ေလပူကို တခ်က္ၾကည့္ရင္း သူ႔လက္ထဲမွ ဖိုင္တြဲကို ဖြင့္လိုက္သည္။ ဖိုင္တြဲထဲမွာေတာ့ မည္သည့္အခ်ိန္က မည္သူ မွတ္တမ္းတင္ထားသည္ မသိရသည့္ ေမာင္ေလပူ၏ ဘဝမွတ္တမ္းမ်ားကို ဓါတ္ပံု မ်ားႏွင့္တကြ ေတြ႕ရေလသည္။ (ယခုအခါတြင္ ထိုစစ္ေဆးေရးဂိတ္မွာ ေခတ္မွီ ကြန္ျပဴတာမ်ား အသံုးျပဳေနကာ ေဒတာမ်ားစစ္ေဆး ေနၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ အရင္လို အၾကာႀကီးေစာင့္ရန္မလိုေတာ့ဟု ၾကားသိရသည္။ ဤကား စကားခ်ပ္။)
"မင္းမွာ 'ကိုသု' ထုတ္ ဘယ္ႏွစ္ထုတ္ပါလဲ"
" ဒီတစ္ထုတ္ပဲပါပါတယ္။ အဘခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ဗ်ား။"
ငါ့ကိုမဖါးနဲ႔။ ပံုမွန္ဆက္ဆံ။ မင္းရဲ႕ 'ကိုသု' အထုတ္က ေသးေနတယ္ကြ။ ဒီေတာ့ မင္းေငးၾကည့္ေနတဲ့ ပန္းရထားယာဥ္ပ်ံအတြက္ ေရႊလက္မွတ္ ထုတ္ေပးလို႔ မရဘူး။ မင္းရဲ႕ဖိုင္ကလည္း သိပ္ဆိုးတာေတြ မပါလို႔ ေအာက္ျပည္လည္း ပို႔စရာ မလိုဘူး။ ဒီေတာ့ မင္းကို လူ႔ျပည္ကို ပို႔မယ္။ ဒီမွာ လူ႔ျပည္အတြက္ဗီဇာစာရြက္။ ဟိုေရာက္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေနရမယ္ဆိုတာ အဝင္တုံး ထုေပးလိမ့္မယ္။ ဗီဇာကုန္ရင္ေတာ့ အထြက္တုံး ျပန္ထုၿပီး ငါ့ဆီ ျပန္လာခဲ့ေပါ့။ဒါပဲ။"
ဟု စစ္ေဆးေရးတပ္ခ်ဳပ္ႀကီးက အမိန္႔ခ်လိုက္ၿပီး ေရႊေရာင္ပန္းရထားယဥ္မ်ားအား ေစာင္းငန္းေစာင္းငန္းႏွင့္ ၾကည့္ကာ သြားရည္က်ေနေသာ ေမာင္ေလပူကို သြားေတာ့ဟု ႏွင္ထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။
လူ႔ျပည္ဆိုသည္ကား နီးလွသည္မို႔ ဘယ္ယာဥ္မွ စီးရန္မလို။ ေျခလွ်င္ ေလွ်ာက္ယံုသာ။ လူ႔ျပည္ဟူေသာလမ္းၫႊန္ဆိုင္းဘုတ္အတိုင္း ေလွ်ာက္ခဲ့ရာ တခဏႏွင့္ပင္ ေရာက္လာေလသည္။ လူ႔ျပည္အဝင္တြင္ လူ႔ျပည္ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးအရာရွိႏွင့္ေတြ႕ရန္ တန္းစီရျပန္သည္။
လူ႔ျပည္ဝင္ေပါက္မွ လွမ္းၾကည့္ပါက အေမရိကန္၊ ဂ်ာမဏီ၊ ျပင္သစ္၊ ဂ်ပန္ စသည္ျဖင့္ ႏိုင္ငံဝင္ေပါက္မ်ား တန္းစီထားသည္။လူ႔ျပည္ လဝက အရာရွိမွ ထုေပးေသာ ဗီဇာတုံးကို ၾကည့္ၿပီး သြားရံုသာပင္။
ေမာင္ေလပူဟု ေခၚသံအၾကား လဝက အရာရွိထံ ေရာက္သည္။ သူက လူ႔ျပည္ဗီဇာကို စစ္ေဆးၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ ေတာင္ငူၿမိဳ႕သို႔သြားရန္ဟူ၍ ဗီဇာစာရြက္မွာ ေရးေပးလိုက္သည္။ ဆိုက္ေရာက္ေန႔စြဲ (၁၃/၀၄/၁၉၆၅) သက္တန္းကုန္ေန႔စြဲ(--/--/--) ဟု အဝင္တံုးထုေပးသည္။
သက္တန္းကုန္ေန႔စြဲက သူေရးေနရင္း မွင္ကုန္သြားသျဖင့္ သဲကြဲစြာ မျမင္ရ။
"သြားေပေတာ့ ေမာင္ရင္။ သက္တန္းကုန္ရင္ မင္းကို အထြက္တံုးျပန္ထုေပးမယ္။ Good luck. Welcome to my world. ဟုပင္ ေမာင္ေလပူကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္ေသး၏။
ထိုေၾကာင့္ပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေတာင္ငူၿမိဳ႕ ဟူသည့္ အရပ္သို႔ ေယာင္လည္လည္ ေရာက္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
အမည္သညာ ေခၚစရာ ေမာင္လူေပေရာက္ရွိလာခဲ့ေသာ အခ်ိန္သည္ကား ပိေတာက္ေတြ ေရႊရည္လူးသည့္ ႏွစ္သစ္ကူးမည့္သၾကၤန္ အႀကိဳေန႔ မနက္ျဖစ္ရာ သၾကၤန္ကား ေမာင္လူေပ၏ ဖြားဖက္ေတာ္လည္း ျဖစ္သည္။
အႏွီ ေအာင္ၾကဴၾကဴ ေမာင္လူေပကား ေမာင္မွကို၊ ကိုမွဦး ထိတ္စီးေတြလည္း ေျပာင္းခဲ့၏။ အလြန္ေမ့တတ္သူမို႔ ဘယ္ကလာခဲ့သည္လည္း မမွတ္မိေတာ့။ ဘယ္ေတာ့ဗီဇာကုန္မည္ကိုလည္း မသိ။
ထိုကဲ့သို႔ မသိခ်င္းေတြ တိုင္ပတ္ေနရသည့္အထဲ ဆယ္စုႏွစ္တခု ေပါင္းခဲ့ရသည့္ ခ်စ္သူ ေလးမမႏွင့္ ခြဲခြာကာ ငါးမမ ေခၚရာေနာက္သို႔ လိုက္ပါရေခ်ဦးေတာ့မည္။
ငါးမမႏွင့္ မေပါင္းခ်င္ပါသျဖင့္ ဂါ၍တနည္း ဝိတ္ျဖင့္တသြယ္ အခ်ိန္တရားသူႀကီးထံပါး ခ်ဥ္းကပ္ခစားပါေသာ္လည္း ေပါင္ခ်ိန္ထက္တိၾကေသာ ထိုအခ်ိန္တရားသူႀကီးက အယူခံကို ပ,လပ္လိုက္ပါေသာေၾကာင့္ မခ်စ္မႏွစ္သက္သူ ငါးမမႏွင့္ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုၾကာေအာင္ ေပါင္းသင္းရေတာ့မည္ ျဖစ္ပါသည္။
သို႔ပါေသာေၾကာင့္ မၾကာမီကာလတြင္ ထိပ္စီးေျပာင္းကာ ငါးေက်ာ္ ျဖစ္ရမည့္အေရးအတြက္ ေတြးေတာ ပူပန္ေနမိပါသည္။ ငါးေက်ာ္ဘဝတြင္ ဗီဇာသက္တန္း မကုန္ေသးပါက မည္သို႔ မည္ပံု ေနထိုင္ရမည္ကိုလည္း သိခ်င္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ငါးေက်ာ္ၿပီး သယ္ရင္း အေပါင္းအသင္းမ်ားမွ အၾကံဉာဏ္မ်ား ေပးႏိုင္ၾကပါေၾကာင္း၊ ဒီႏွစ္သၾကၤန္တြင္လည္း စိတ္ပိန္စြာျဖင့္ ေရပက္ခံထြက္မည္ မဟုတ္ပဲ ခါနာမွန္ေရးအတြက္ အလုပ္ဆင္းရမည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း သယ္ရင္းအေပါင္းအား အေၾကာင္းၾကားအပ္ပါသည္။
ေအပရယ္ရဲ႕ မဟာသၾကၤန္မွာ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ။
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
ေမာင္လူေပ
စစ္ေဆးေရးတပ္ခ်ဳပ္ႀကီးမွာ နာမည္တစ္ဦးခ်င္းဆီေခၚလိုက္၊ သူ႔အံဆြဲထဲမွ ထိုသူ၏ ဖိုင္တြဲႏွင့္ ယွဥ္၍ စစ္ေဆးလိုက္ လုပ္ေနေသာေၾကာင့္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသည့္တိုင္ ကိုယ့္အလွည့္ မေရာက္ႏိုင္ပဲ ျဖစ္ေနေလသည္။
ေဘးပတ္ဝန္းက်င္တခြင္မွာေတာ့ အထက္ျပည္၊ ေအာက္ျပည္ဟု လမ္းၫြန္ဆိုင္းဘုတ္မ်ား ၫႊန္ျပထား၍ အထက္ျပည္ဆိုင္းဘုတ္ အဆံုးတြင္ ပန္းရထားပံုစံ ယာဥ္ပ်ံႀကီးမ်ားက တန္းစီေစာင့္ေနေလသည္။ စစ္ေဆးေရး တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးထံမွ ေရႊလက္မွတ္(Golden ticket) ရရွိသူကိုသာ လက္ခံေသာေၾကာင့္ ေခ်ာင္ခ်ိလွ်က္လည္း ရွိပါသည္။ ထို ပန္းရထားယာဥ္ေမာင္းမ်ားမွာလည္း ေတာက္ေျပာင္ေသာ အဝတ္မ်ားဝတ္ဆင္ထားကာ အလြန္ က်က္သေရရွိသူမ်ား ျဖစ္ေလသည္။
ေအာက္ျပည္သို႔ဟူသည့္ ဆိုင္းဘုတ္ အဆံုးမွာေတာ့ ညစ္ပတ္ေပေရေနေသာ ေထာ္လာဂ်ီမ်ား တန္းစီေစာင့္ေနၿပီး ထို ေထာ္လာဂ်ီမ်ားေပၚတြင္လည္း လူအမ်ား ျပည့္က်ပ္ေနေသာေၾကာင့္ နံေစာ္၍ ေနသည္။ ထိုလူမ်ားကို ေခၚေဆာင္သြားမည့္ သူေတြကလည္း ပံုဆိုးပန္းဆိုးႏွင့္ အၾကည့္ရ ဆိုးလွေပသည္။
" ေမာင္ေလပူ၊ ေမာင္ေလပူ"
ကိုယ့္နာမည္ ေခၚသံၾကားသျဖင့္ စစ္ေဆးေရးတပ္ခ်ဳပ္ႀကီးထံ အေျပးသြားလိုက္သည္။ ထိုသူက ေမာင္ေလပူကို တခ်က္ၾကည့္ရင္း သူ႔လက္ထဲမွ ဖိုင္တြဲကို ဖြင့္လိုက္သည္။ ဖိုင္တြဲထဲမွာေတာ့ မည္သည့္အခ်ိန္က မည္သူ မွတ္တမ္းတင္ထားသည္ မသိရသည့္ ေမာင္ေလပူ၏ ဘဝမွတ္တမ္းမ်ားကို ဓါတ္ပံု မ်ားႏွင့္တကြ ေတြ႕ရေလသည္။ (ယခုအခါတြင္ ထိုစစ္ေဆးေရးဂိတ္မွာ ေခတ္မွီ ကြန္ျပဴတာမ်ား အသံုးျပဳေနကာ ေဒတာမ်ားစစ္ေဆး ေနၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ အရင္လို အၾကာႀကီးေစာင့္ရန္မလိုေတာ့ဟု ၾကားသိရသည္။ ဤကား စကားခ်ပ္။)
"မင္းမွာ 'ကိုသု' ထုတ္ ဘယ္ႏွစ္ထုတ္ပါလဲ"
" ဒီတစ္ထုတ္ပဲပါပါတယ္။ အဘခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ဗ်ား။"
ငါ့ကိုမဖါးနဲ႔။ ပံုမွန္ဆက္ဆံ။ မင္းရဲ႕ 'ကိုသု' အထုတ္က ေသးေနတယ္ကြ။ ဒီေတာ့ မင္းေငးၾကည့္ေနတဲ့ ပန္းရထားယာဥ္ပ်ံအတြက္ ေရႊလက္မွတ္ ထုတ္ေပးလို႔ မရဘူး။ မင္းရဲ႕ဖိုင္ကလည္း သိပ္ဆိုးတာေတြ မပါလို႔ ေအာက္ျပည္လည္း ပို႔စရာ မလိုဘူး။ ဒီေတာ့ မင္းကို လူ႔ျပည္ကို ပို႔မယ္။ ဒီမွာ လူ႔ျပည္အတြက္ဗီဇာစာရြက္။ ဟိုေရာက္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေနရမယ္ဆိုတာ အဝင္တုံး ထုေပးလိမ့္မယ္။ ဗီဇာကုန္ရင္ေတာ့ အထြက္တုံး ျပန္ထုၿပီး ငါ့ဆီ ျပန္လာခဲ့ေပါ့။ဒါပဲ။"
ဟု စစ္ေဆးေရးတပ္ခ်ဳပ္ႀကီးက အမိန္႔ခ်လိုက္ၿပီး ေရႊေရာင္ပန္းရထားယဥ္မ်ားအား ေစာင္းငန္းေစာင္းငန္းႏွင့္ ၾကည့္ကာ သြားရည္က်ေနေသာ ေမာင္ေလပူကို သြားေတာ့ဟု ႏွင္ထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။
လူ႔ျပည္ဆိုသည္ကား နီးလွသည္မို႔ ဘယ္ယာဥ္မွ စီးရန္မလို။ ေျခလွ်င္ ေလွ်ာက္ယံုသာ။ လူ႔ျပည္ဟူေသာလမ္းၫႊန္ဆိုင္းဘုတ္အတိုင္း ေလွ်ာက္ခဲ့ရာ တခဏႏွင့္ပင္ ေရာက္လာေလသည္။ လူ႔ျပည္အဝင္တြင္ လူ႔ျပည္ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးအရာရွိႏွင့္ေတြ႕ရန္ တန္းစီရျပန္သည္။
လူ႔ျပည္ဝင္ေပါက္မွ လွမ္းၾကည့္ပါက အေမရိကန္၊ ဂ်ာမဏီ၊ ျပင္သစ္၊ ဂ်ပန္ စသည္ျဖင့္ ႏိုင္ငံဝင္ေပါက္မ်ား တန္းစီထားသည္။လူ႔ျပည္ လဝက အရာရွိမွ ထုေပးေသာ ဗီဇာတုံးကို ၾကည့္ၿပီး သြားရံုသာပင္။
ေမာင္ေလပူဟု ေခၚသံအၾကား လဝက အရာရွိထံ ေရာက္သည္။ သူက လူ႔ျပည္ဗီဇာကို စစ္ေဆးၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ ေတာင္ငူၿမိဳ႕သို႔သြားရန္ဟူ၍ ဗီဇာစာရြက္မွာ ေရးေပးလိုက္သည္။ ဆိုက္ေရာက္ေန႔စြဲ (၁၃/၀၄/၁၉၆၅) သက္တန္းကုန္ေန႔စြဲ(--/--/--) ဟု အဝင္တံုးထုေပးသည္။
သက္တန္းကုန္ေန႔စြဲက သူေရးေနရင္း မွင္ကုန္သြားသျဖင့္ သဲကြဲစြာ မျမင္ရ။
"သြားေပေတာ့ ေမာင္ရင္။ သက္တန္းကုန္ရင္ မင္းကို အထြက္တံုးျပန္ထုေပးမယ္။ Good luck. Welcome to my world. ဟုပင္ ေမာင္ေလပူကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္ေသး၏။
ထိုေၾကာင့္ပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေတာင္ငူၿမိဳ႕ ဟူသည့္ အရပ္သို႔ ေယာင္လည္လည္ ေရာက္ခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
အမည္သညာ ေခၚစရာ ေမာင္လူေပေရာက္ရွိလာခဲ့ေသာ အခ်ိန္သည္ကား ပိေတာက္ေတြ ေရႊရည္လူးသည့္ ႏွစ္သစ္ကူးမည့္သၾကၤန္ အႀကိဳေန႔ မနက္ျဖစ္ရာ သၾကၤန္ကား ေမာင္လူေပ၏ ဖြားဖက္ေတာ္လည္း ျဖစ္သည္။
အႏွီ ေအာင္ၾကဴၾကဴ ေမာင္လူေပကား ေမာင္မွကို၊ ကိုမွဦး ထိတ္စီးေတြလည္း ေျပာင္းခဲ့၏။ အလြန္ေမ့တတ္သူမို႔ ဘယ္ကလာခဲ့သည္လည္း မမွတ္မိေတာ့။ ဘယ္ေတာ့ဗီဇာကုန္မည္ကိုလည္း မသိ။
ထိုကဲ့သို႔ မသိခ်င္းေတြ တိုင္ပတ္ေနရသည့္အထဲ ဆယ္စုႏွစ္တခု ေပါင္းခဲ့ရသည့္ ခ်စ္သူ ေလးမမႏွင့္ ခြဲခြာကာ ငါးမမ ေခၚရာေနာက္သို႔ လိုက္ပါရေခ်ဦးေတာ့မည္။
ငါးမမႏွင့္ မေပါင္းခ်င္ပါသျဖင့္ ဂါ၍တနည္း ဝိတ္ျဖင့္တသြယ္ အခ်ိန္တရားသူႀကီးထံပါး ခ်ဥ္းကပ္ခစားပါေသာ္လည္း ေပါင္ခ်ိန္ထက္တိၾကေသာ ထိုအခ်ိန္တရားသူႀကီးက အယူခံကို ပ,လပ္လိုက္ပါေသာေၾကာင့္ မခ်စ္မႏွစ္သက္သူ ငါးမမႏွင့္ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုၾကာေအာင္ ေပါင္းသင္းရေတာ့မည္ ျဖစ္ပါသည္။
သို႔ပါေသာေၾကာင့္ မၾကာမီကာလတြင္ ထိပ္စီးေျပာင္းကာ ငါးေက်ာ္ ျဖစ္ရမည့္အေရးအတြက္ ေတြးေတာ ပူပန္ေနမိပါသည္။ ငါးေက်ာ္ဘဝတြင္ ဗီဇာသက္တန္း မကုန္ေသးပါက မည္သို႔ မည္ပံု ေနထိုင္ရမည္ကိုလည္း သိခ်င္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ငါးေက်ာ္ၿပီး သယ္ရင္း အေပါင္းအသင္းမ်ားမွ အၾကံဉာဏ္မ်ား ေပးႏိုင္ၾကပါေၾကာင္း၊ ဒီႏွစ္သၾကၤန္တြင္လည္း စိတ္ပိန္စြာျဖင့္ ေရပက္ခံထြက္မည္ မဟုတ္ပဲ ခါနာမွန္ေရးအတြက္ အလုပ္ဆင္းရမည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း သယ္ရင္းအေပါင္းအား အေၾကာင္းၾကားအပ္ပါသည္။
ေအပရယ္ရဲ႕ မဟာသၾကၤန္မွာ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ။
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
ေမာင္လူေပ
No comments:
Post a Comment