ေရွးကေတာ့ ဒီလကို သစ္ဆင္းလလို႔ ေခၚၾကပါတယ္။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ ငါ့ညီေျပာင္ဝင္း ေမာင္သစ္ဆင္းဆိုတာ ဒီလဖြားတဲ့ သူ႔ညီကို ရည္ၫႊန္းၿပီး ေရးဟန္ဖြဲ႕ခဲ့ပံုရတယ္။
ဆယ့္ႏွစ္လရာသီပြဲေတာ္ေတြထဲမ
သာယာလွတဲ့ရာသီ တည္ၿငိမ္တဲ့ေရျပင္မွာ ေရွးျမန္မာႀကီးေတြ ေလွသဘင္ပြဲေတြ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သည္း က်င္းပၾကပံုေတြကို မဟာဂီတဦးျပံဳးခ်ိဳက
" သစ္ဆင္းရယ္တဲ့ လမာသာ၊
ျမစ္လံုးငယ္ ဆူညံလို႔၊
ေလွတက္သံေလွၿပိဳင္ပြဲငယ္၊
ႏြဲေပ်ာ္ၾကရွာ...။ "
ရယ္လို႔ ေရးဖြဲ႕ခဲ့တာ မွတ္သားဖူးတယ္။
ကန္ရာသီ ေတာ္သလင္းလရဲ႕ ေလွပြဲသဘင္ကို ကင္းဝန္မင္းႀကီးကလည္း
" ေတာ္သလင္းလဆီ၊ ကန္ရာသီ၊ ထြန္းၿခီဘျဒ၊ ရင္းမာလွိုင္ၿမဲ၊ ခိုင္လံုးဆြဲ၊ ေလွပြဲသဘင္က။ "
ရယ္လို႔ ေရးဖြဲ႕ထားေသးရဲ႕။
ရာသီပန္းက ရင္းမာ ( ယင္းမာ ) ေပါ့။ ပင္လံုးေဝေနတဲ့ ယင္းမာေတြကို ျမန္မာသူ ပ်ိဳျဖဴေခ်ာတို႔ ေခါင္းလံုးေဝေအာင္ပန္ဆင္ၿပီ
" ခါးေသးခ်ီ ရင္အုပ္ထြားနဲ႔ ႂကြက္သားအဖုဖု ထုထုၿပီး ခရာခ်င္စရာငယ္ ထြားႀကိဳင္းတဲ့ဗမာလူငယ္။ ေတာ္စမ္းဟယ္ ေကာင္မရယ္၊ ညီးလူႀကီးကို ညီးဘာသာယူေပါ့တဲ့..."
ရယ္လို႔ ေရခ်ိဳးဆိပ္သီခ်င္းမွာ ဆရာၿငိမ္းရးဖြဲ႕ခဲ့သလို ျမစ္ဆိပ္မွာ ေရခ်ိဳးေနၾကတဲ့ လံုမပ်ိဳမ်ားကလည္း ေလွပြဲအတြက္ ေလ့က်င့္ေနၾကတဲ့ ေရာင္ႀကီးေဘြေတြကို ၾကည့္ရင္း ကလူၾကည္စယ္ ေနၾကမလားပဲ။
ေလွပြဲဆိုတာ တဦးေကာင္းမဟုတ္။ ညီၫြတ္မႈကို ျပၾကရတာမဟုတ္လား။ သန္မာထြားႀကိဳင္း ခြန္အားရွိဖို႔လည္း လိုအပ္ေသးတယ္။ ေလ့က်င့္မႈလည္း မ်ားရမယ္။ ဘုရင္ကိုယ္တိုင္ အားေပးတဲ့ ေလွပြဲကို အႏိုင္မခံ အရွံ်းမေပးပဲ ေလွခြက္ၾကည့္က်န္ အလွံမလဲ ၿပိဳင္ပြဲ ဝင္ၾကေပမေပါ့။
ေရွးျမန္မာတို႔ရဲ႕ ေရေၾကာင္းခ်ီနည္းကလည္း မညံ့ခဲ့ၾက။ ဆင္ျဖဴရွင္လက္ထက္မွာ တ႐ုတ္ကို ေလးႀကိမ္တိုင္ ခုခံႏိုင္ခဲ့တာလည္း ဒီေရေၾကာင္းခ်ီတတ္ႂကြမ္းမႈက
ေတာ္သလင္းဟာ ဝါတြင္းသံုးလရဲ႕ ေနာက္ဆံုးလ ျဖစ္တာေၾကာင့္လည္း ဝါဆိုၾကတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ ဝါထြက္ဖို႔ နီးၿပီမို႔ ေပ်ာ္ၾကေပလိမ့္မယ္။ ခ်စ္သူစံုတြဲေတြလည္း ဝါကၽြတ္မွာ နီးၾကဖို႔အေရး အခုထဲက လိုအပ္တာေတြ စုေဆာင္းရင္း ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ ေနၾကေရာ့မယ္။ လယ္ယာဦးႀကီးမ်ားကေတာ့ ေျမႀကီးက ေရႊသီးလာတာေတြ ၾကည့္ရင္း သားရွင္ျပဳအလႉမဂၤလာကို ဝါကၽြတ္ရင္ ႏြဲႏိုင္ၿပီကြဲ႕ရယ္လို႔ လက္ခေမာင္းခတ္ ေကၽြးေက်ာ္ေနမယ္။ ခ်စ္သူနဲ႔ ေဝးေနရတဲ့ လံုမပ်ိဳမ်ားကေတာ့ ကန္ရာသီ ေတာ္သလင္းလမွာ ေမွ်ာ္ရင္းက်မကေတာ့ လြမ္းရပါသည္ ဆိုတဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ရဲ႕ ေမေမဝင္း ဘဝရယ္ေပါ့။
ေတာ္သလင္းလျမတ္မွာ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားအေပါင္း
ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္လူေပပါ။
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
ေမာင္လူေပ
No comments:
Post a Comment