ဆန္ဖရန္စစၥကို (၉)

ဆန္ဖရန္စစၥကို (၉)

(၆) တံငါဆိပ္ (Fishermen’s Wharf)

၁၈၀ဝျပည့္၏ ေႏွာင္းပိုင္းတြင္ေရာက္ရွိလာသူ အီတလီႏိုင္ငံသားတံငါသည္မ်ား စတင္အေျခခ်ရာမွ တံငါဆိပ္ျဖစ္ေပၚလာသည္။ ထိုသူတို႔သည္ ဆန္ဖရန္စစၥကို ေျမာက္ပိုင္းကမ္းေျခတြင္ေနထိုင္ရာမွ North Beach ရပ္ကြက္ ျဖစ္တည္လာသည္။ ထိုေနရာကို ေဒၚလာ(၁၅)သန္းအကုန္အက်ခံကာ ကမ႓ာလွည့္ခရီးသြားမ်ား စိတ္ဝင္စားလာေရးအတြက္ ျပင္ဆင္ခဲ့ၾကသည္။

ဆိပ္ကမ္းအမွတ္(၃၉) တည္ရွိရာျဖစ္၍ Pier 39 ဟုလည္းေခၚေသာသည္ေနရာႏွင့္တဆက္တည္းတြင္ အမိ်ဳးသားေရေၾကာင္းသမိုင္းျပတိုက္၊ ဒုတိယကမ႓စစ္ကအသံုးျပဳခဲ့သည့္ ေရငုတ္သေဘာၤေဟာင္း (USS Pampanito)၊ ၁၉ရာစုက အသံုးျပဳခဲ့သည့္ ကုန္ပစၥည္းတင္သေဘာၤ (Balclutha ) စသည္တို႔ကိုပါ ေတြ႕ျမင္ႏိုင္သည္။ ပင္လယ္ဖ်ံႀကီးမ်ား (Sea Lion)သည္လည္း ဆိပ္ကမ္းတစ္ဝိုက္တြင္ေနထိုင္ၾကသည္။ ပင္လယ္ျပင္မွ ျပန္လည္ဆိုက္ေရာက္လာေသာ ငါးဖမ္းေလွမ်ားလည္း ေန႔စဥ္ဆိုက္ကပ္ေနဆဲျဖစ္၍ လတ္ဆတ္ေသာ ပင္လယ္စာမ်ား ရရွိသည္။ ပင္လယ္ဂဏန္းႀကီးမ်ားသည္ အလြန္အရသာထူးကဲလွသည္။ အမွတ္တရပစၥည္းအေရာင္းဆိုင္မ်ား၊ ျပခန္းမ်ားစြာျဖင့္ အလြန္စည္ကားသည္။ လြတ္လပ္ေရးေန႔တြင္ မီး႐ွဴးမီးပန္းပစ္ေဖါက္ရာေနရာျဖစ္၏။

(၇)ေကဘယ္လ္ကား (Cable Car)

ဆန္ဖရန္စစၥကိုေရာက္လွ်င္ ေကဘယ္လ္ကားစီးရန္လည္း မေမ့ပါႏွင့္။  ေမာ္ေတာ္ကားကဲ့သို႔ စက္မပါပဲ မီးရထားလမ္းေအာက္တြင္ ေရြ႕လွ်ားေနေသာ ေကဘယ္လ္ႀကိဳးႀကီးျဖင့္ ခ်ိတ္ဆက္ေမာင္းႏွင္ျခင္းျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ တစ္နာရီ(၁၃)မိုင္သာသာ အလြန္ေႏွးေသာႏႈန္းျဖင့္သာ ေရြ႕လွ်ားသည္။

ျမင့္မားေသာေတာင္ကုန္းမ်ားေၾကာင့္ ျမင္းလွည္းမ်ားလန္က်၍ မၾကာခဏဒုကၡျဖစ္ရာမွ ေ၁၈၇၃တြင္ ေကဘယ္လ္ကားေပၚေပါက္ခဲ့သည္။ ၁၈၉၀အထိ လိုင္းေပါင္း (၂၃)လိုင္းရွိခဲ့ေသာ္လည္း ႏွစ္တစ္ရာေက်ာ္ခန႔္ၾကာေသာအခါ လိုင္းသံုးလိုင္းသာ က်န္ရွိသည္။ ေန႔စဥ္လူႏွစ္ေသာင္းခန္႔ကိုပို႔ေဆာင္ေပးေနေသာေၾကာင့္ ႏွစ္စဥ္လူခုႏွစ္သန္းခန္႔ စီးနင္းလိုက္ပါသည္။ ေကဘယ္လ္ကားျပတိုက္သို႔လည္း ဝင္ေရာက္ၾကည့္႐ွဳႏိုင္သည္။ မတ္ေစာက္ေသာေတာင္ကုန္းမ်ားေပၚတြင္ တည္ေဆာက္ထားသျဖင့္ ကားစီးရင္း သဘာဝ႐ွဳခင္းကို ခံစားႏိုင္သည္။ ယူနီယံစကြဲမွ တံငါဆိပ္အထိေကဘယ္လ္ကားလမ္းသည္ ခရီးသည္မ်ားအႀကိဳက္ေတြ႕ကာ အထင္ရွားဆံုးျဖစ္၏။

(၈)ယူနီယံစကြဲ (Union Square)

ၿမိဳ႕လည္ရွိ ပန္းျခံေလးတစ္ခုျဖစ္၏။ Shopping သမားတို႔အႀကိဳက္ျဖစ္၍ အမ်ိဳးသမီးထုအတြက္ မေရာက္မျဖစ္။ အလုပ္သမားသမဂၢမ်ားကို ေထာက္ခံသူတို႔စုေဝးရာေနရာျဖစ္၍ Union Square ဟု ေခၚတြင္သည္။ စီးပြားေရးရပ္ကြက္ (Financial District)၊ တ႐ုတ္တန္း (Chinatown )တို႔ႏွင့္ ကပ္လွ်က္တည္ရွိသည္။ ေဟာ္တယ္ႀကီးမ်ား၊ ေစ်းဝယ္စင္တာမ်ား၊ ျပဇာတ္ရံုမ်ား၊ စားေသာက္ဆိုင္မ်ား အနီးအနားတြင္ရွိသည္။ တံငါဆိပ္သြားရာ ေကဘယ္လ္ကားဂိတ္ စတင္သည့္ေနရာျဖစ္သည္။ ပန္းျခံအလယ္တြင္ ႏိုက္ကီ(Nike) ဟုအမည္ရသည့္ ေအာင္ျမင္ျခင္းကိုကိုယ္စားျပဳေသာ ဂရိနတ္ဘုရားမ၏ ႐ုပ္ထုကိုေက်ာက္တိုင္ထိပ္တြင္ ျမင္ေတြ႕ႏိုင္သည္။ (ကမ႓ာေက်ာ္ဖိနပ္တံဆိပ္သည္ ထို Nike ေခၚ ေအာင္ျမင္ျခင္းဂရိနတ္ဘုရားမ၏ အမည္ပင္ ျဖစ္ပါ၏။)

(၉)တ႐ုတ္တန္း (Chinatown)

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရွိ တ႐ုတ္တန္းမ်ားတြင္ ေရွးအက်ဆုံးျဖစ္သည္။ မိုင္ဝက္ပတ္လည္အလွ်ားအနံရွိ စတုရန္းပံုသ႑န္ရွိ ဆန္ဖရန္စစၥကိုတ႐ုတ္တန္းသည္ ေျမာက္အေမရိကတိုက္တြင္ အႀကီးမားဆံုးလည္း ျဖစ္သည္။ ဤေနရာက်ဥ္းေလးတြင္ ေနထိုင္ၾကသူ ေလးေသာင္းနီးပါးရွိသျဖင့္ နယူးေယာ့ခ္ၿမိဳ႕၏ မဟက္တန္ရပ္ကြက္မွလြဲလွ်င္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၌ လူေနသိပ္သည္းမႈအမ်ားဆံုးျဖစ္၏။ မိသားစုမ်ား စုစုေပါင္း၏ သံုးပံုႏွစ္ပံုသည္ ေဟာ္တယ္ခန္းအရြယ္အခန္းငယ္မ်ားတြင္ ေနထိုင္ၾကသည္။ တစ္ႏွစ္ဝင္ေငြ ႏွစ္ေသာင္းခန္႔သာရွိသျဖင့္ ဝင္ေငြအလြန္နည္းပါးၾကသည္။ ေနထိုင္သူစုစုေပါင္း၏ ရာႏႈန္းျပည့္နီးပါးမွာလည္း တ႐ုတ္လူမ်ိဳးမ်ား သို႔မဟုတ္ အာရွတိုက္သားမ်ားပင္ ျဖစ္ၾကသည္။ ခ်မ္းသာသူတ႐ုတ္အမ်ားစုကမူ Sunset၊ Richmond စသည့္ ပင္လယ္ႏွင့္နီးေသာရပ္ကြက္မ်ားတြင္ ေနထိုင္ၾကသည္။ တ႐ုတ္တန္း၏ သမိုင္းေၾကာင္းမွာ ရွည္လွ်ားလွသည္။

ဂရန္႔လမ္း( Grant Avenue) ေပၚရွိ တ႐ုတ္တန္း၏အဝင္ေပါက္တစ္ခုေပၚရွိ နဂါးဂိတ္ (Dragon Gate) သည္ အလွဓါတ္ပံု႐ိုက္သူတို႔အတြက္ မ်က္စိက်စရာေနရာျဖစ္သည္။ ႏွစ္တစ္ရာေက်ာ္ၿပီျဖစ္သည့္ တ႐ုတ္ေရွးေဟာင္းလက္ရာ လမ္းမီးတိုင္ႀကီးမ်ားကိုလည္း ေတြ႕ႏိုင္သည္။ တ႐ုတ္႐ိုးရာအစားအစာမ်ားကိုလည္း ေစ်းႏုွန္းသက္သာစြာ စားသံုးႏိုင္သည္။ အမွတ္တရပစၥည္းဆိုင္မ်ား၊ ေရွးေဟာင္းတ႐ုတ္ဘုရားေက်ာင္းမ်ား ရွိသည္။

ကမ႓ာေက်ာ္ ကြန္ဖူးဘုရင္ ဘ႐ုစလီ ( Bruce Lee) ေမြးဖြားခဲ့ရာ တ႐ုတ္ေဆးရံု (San Francisco Chinese Hospital) ကိုလည္းေတြ႕ျမင္ႏိုင္မည္။ ဘ႐ုစလီသည္ ထိုေဆးရံုတြင္ေမြးဖြားခဲ့ၿပီး ဆန္ဖရန္တဖက္ကမ္းရွိ ဥကၠလံၿမိဳ႕တြင္ ကေလးဘဝက ေနထိုင္ခဲ့သည္။ ကိုးႏွစ္သားအရြယ္တြင္ ေဟာင္ေကာင္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕သြားကာ အသက္(၁၈)ႏွစ္အရြယ္တြင္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုသို႔ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာၿပီး ဆန္ဖရန္တ႐ုတ္တန္း၌ လအနည္းငယ္ေနထိုင္ၿပီးေနာက္ ဆီရားတယ္ (Seattle)ၿမိဳ႕သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕သြားခဲ့သည္။

(၁၀) ကြိဳက္တာဝါ (Coit Tower)

ၿမိဳ႕ေျမာက္ဖက္ရွိ North Beach ရပ္ကြက္ရွိ တယ္လီဂရပ္ေတာင္ကုန္း (Telegraph Hill ) ေပၚတြင္တည္ရွိသည္။ ေပေပါင္း (၂၁၀)အျမင့္ရွိေသာ ကြန္ဂရိတာဝါတိုင္ႀကီးျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕လယ္ တစ္ၿမိဳ႕လံုးကို အေပၚမွ   ၃၆၀ ဒီဂရီ အေနအထားျဖင့္ ေတြ႕ျမင္ႏိုင္သည္။ ၁၉၃၂-၃၃ တြင္ မီးသတ္ေမွ်ာ္စင္အျဖစ္အသံုးျပဳရန္ တည္ေဆာက္ခဲ့သည္။ တယ္လီဂရပ္ေတာင္ကုန္း၏ ေလွခါးထစ္မ်ားသည္လည္း ျမင့္မားလွသျဖင့္ က်န္းမာေရးလိုက္စားသူမ်ား၊ လမ္းေလွ်ာက္သူမ်ားအႀကိဳက္ေတြ႕ၾကသည္။

ထိုေနရာမ်ားအျပင္ အေကြ႕အေကာက္မ်ားလွသျဖင့္ ကမ႓ာ့အေကာက္ေကြ႕ဆံုးလမ္းဟု တင္စားၾကသည့္ Lombard Street ၊ ဂ်ပန္ေတာင္း (Japantown)၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမ (City Hall) ၊ ကုလသမဂၢပလာဇာ (United Nation Plaza)၊ ဆန္ဖရန္ဆိပ္ကမ္းရွိ သမိုင္းဝင္ Ferry Building ၊ Nob Hill ေတာင္ကုန္းေပၚရွိ သန္းႂကြယ္သူေဌးႀကီးမ်ား၏ အိမ္မ်ား၊ Cliff House ေခၚ ပင္လယ္အစြန္းေက်ာက္တုန္းႀကီးေပၚမွ အိမ္ႀကီး၊ ကုန္းေျမ၏အဆံုး (Land End)ရွိ ပစိဖိတ္ကမ္းေျခ (Ocean Beach)၊ Sea Cliff မွ အိမ္ႀကီးမ်ား၊ Presidio ေခၚ ေရတပ္စခန္းေဟာင္းတည္ရွိရာ ေတာအုပ္ႀကီး စသည္ျဖင့္ ၿမိဳ႕တြင္းလည္ပတ္စရာေတြ အမ်ားအျပား က်န္ရွိေနေသးပါသည္။