ကိုေရႊဘရဲ႕ မ႐ိုးႏိုင္တဲ့ ပံုျပင္

ကိုေရႊဘရဲ႕ မ႐ိုးႏိုင္တဲ့ပံုျပင္

သာယာကုန္းတဲ့။ အညာရြာေလးတစ္ရြာ။ ၿမိဳ႕နဲ႔မနီးမေဝး၊ ေျမၾသဇာေလးလည္း အထိုက္အေလွ်ာက္ေကာင္းေတာ့ ပဲႏွမ္းေလးစိုက္ၿပီး ၿမိဳ႕ေပၚပို႔ရင္း အသက္ေမြးၾကတယ္။ မိုးေရမွန္ရင္ အေႂကြးမရွိေပမဲ့ မိုးေခါင္ရင္ အေႂကြးပတ္လည္နဲ႔ ရြာကေလးပါ။

တခ်ိန္ကေတာ့ သာယာစည္ပင္ခဲ့ပံုရွိရဲ႕။ ရြာထိပ္ကရြာဦးေစတီက ဟီးထလို႔ရယ္။ ရြာေက်ာင္းႀကီးကလည္း ေရနံေခ်းေတြမဲနက္ေနေပမဲ့ ဟန္႔ထည္တုန္းပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ရြာသားေတြက တခ်ိန္ကေရႊထီးေဆာင္းခဲ့ၾကတာကို ပံုျပင္သဖြယ္ေျပာျပတတ္တယ္။ ရြာေဘးကျဖတ္စီးေနတဲ့ မေယာေခ်ာင္းက ေရႊထြက္ခဲ့ေတာ့ ေရႊသီးခဲ့ၾကသတဲ့။ ခုေတာ့ ေရႊဆိုတာ ေပါင္ႏွံစားဖို႔ေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္ ရွိၾကတာပါ။ မေယာေခ်ာင္းက ေရႊမရတာၾကာၿပီ။ ဝမ္းစာေရးအတြက္ ေခ်ာင္းထဲမွာ ဖား၊ငါးေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္ရွာေနၾကရေလတယ္။

ဒီရြာမွာႀကီးစိုးတာက ကာလသားေခါင္းကိုေရႊဘေပါ့။ လူပံုက မိုက္တိမိုက္ကမ္း။ လက္ရဲဇက္ရဲ။ သူ႔အေဖကိုေရႊသန္းက ကာလသားေခါင္းမို႔ သူလည္းကာလသားေခါင္းျဖစ္လာတာတဲ့။ သူ႔အေဖကလည္း သူ႔ေခတ္က ကာလသားေခါင္းကို ေခါင္း႐ိုက္ခြဲၿပီး ၿပိဳင္သူမရွိ ကာလသားေခါင္းျဖစ္ခဲ့တယ္လို႔ဆိုတယ္။ အေဖတူသားေပါ့ေလ။ သူနဲ႔ အေသြးအေမြးတူတဲ့ ၁၀၉၊ ၁၁၀ ကာလသားေလးေတြစု၊ လက္ရဲလာေအာင္ေျမႇာက္ေပးၿပီး တပည့္ေမြး၊ လူအုပ္နဲ႔မိုက္ၾကေတာ့ ကိုေရႊဘတို႔ဆိုရင္ ရြာသားေတြေၾကာက္ၾကပါတယ္။ ရြံေၾကာက္ေတြေပါ့။

ကိုေရႊဘက ရြာရဲ႕ကာကြယ္ေရးေခါင္းေဆာင္ေယာင္ေယာင္လည္း ပံုဖမ္းထားေသးတာ။ ဘယ္သူမွမတင္ပဲ ျဖစ္လာတဲ့ေခါင္းေဆာင္ဆိုေတာ့ သူအေရးပါေၾကာင္းလည္း မၾကာမၾကာႂကြားတတ္ေသးတယ္။ ဒီရြာမွာ ေရႊဘတို႔မရွိရင္ ဘာျဖစ္သြားမယ္ထင္သလဲ၊ ဟဲဟဲဟဲ နဲ႔ ျမဴအိုးမမၿပီး ေျပာရတာအေမာ။ ထန္းတဲပိုင္ရွင္ကလည္း သူ႔ေၾကာက္ရေတာ့ ဘာေျပာေျပာမၾကားခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ရရွာပါတယ္။ တကယ္ကေတာ့ သူမရွိလည္း ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ရြာေဘးမွာလည္း လူဆိုးလူမိုက္ဆိုတာ မရွိသေလာက္ရယ္ပါ။ အျခားရြာေတြကလည္း လူမိုက္ေတြနဲ႔ တုပၿပီး ရန္မျဖစ္ခ်င္ၾကေတာ့ ရန္စဲေအာင္ သင္းတို႔နဲ႔ခပ္ေဝးေဝးေနၾကတယ္။ ဒါကို အေကာင္းထင္ၿပီး ေဆာင့္ႂကြားႂကြားျဖစ္ေနတာ။

ကိုေရႊဘတို႔က ကာလသားဆိုတဲ့နာမည္နဲ႔ ေနရာတကာပါတယ္။ ရြာဦးေစတီထံုးသုတ္လည္း သူတို႔ပဲ။ ရြာေက်ာင္းႀကီးျပဳျပင္လည္း သူတို႔ပဲ။ အလကားေတာ့ ဘယ္ဟုတ္မလဲ။ ထုံုးသုတ္၊ ေရနံေခ်းသုတ္ဆို ဘယ္ေလာက္ကုန္တာဆိုၿပီး ရြာသားေတြစုထည့္၊ သူတို႔ကစီမံေပါ့။ စာရင္းလည္း တခါမွမရွင္းပါဘူး။ ဘယ္သူမွလည္း စာရင္းသြားမေတာင္းရဲၾကဘူး။ ႐ိုက္လႊတ္မွာေၾကာက္တာကိုး။ ၿမိဳ႕ေပၚပြဲရံုက အေႂကြးယူလာၿပီး ျပန္မဆပ္လို႔ ရြာလာအေႂကြးေတာင္းခံရမွ ထံုးဖိုး၊ ေရနံဖိုးကို ရြာကစိုက္ရွင္းရတာလည္းအခါခါပါ။

ကိုေရႊဘကို ကာလသားေခါင္းရာထူးက ဖယ္ရွားဖို႔ ရြာသားေတြအႀကိမ္ႀကိမ္ႀကိဳးစားဖူးတယ္။ အစည္းအေဝးေခၚရင္ သူ႔အဖြဲ႕က ကန္႔ကြက္တယ္။ သူတို႔ကန္႔ကြက္ေနတဲ့ၾကားက ဆက္ေဆြးေႏြးေနရင္ေတာ့  ေခါင္းေပါက္၊ ထိပ္ကြဲျဖစ္တာ အဖတ္တင္ၾကသတဲ့။ သူ႔အဖြဲ႕က ႐ိုက္လႊတ္တာကိုး။ ေနာက္ေတာ့လည္း ရြာရဲ႕သာေရးနာေရး၊ ဘာအေရးျဖစ္ျဖစ္ ကိုေရႊဘတို႔ ထိပ္ကပါဝင္ရမယ္ဆိုတဲ့ ႏႈတ္ကတိနဲ႔ ေၾကေအးၾကရတယ္ဆိုၾကတယ္။ ကိုေရႊဘကိုဖယ္ထုတ္ဖို႔ေဆြးေႏြးတိုင္း ရြာမွာ ဆူညံပူညံျဖစ္ေနၾကပါ။

ေခတ္ကေျပာင္းလာေတာ့ ရြာမွာလည္း လက္ကိုင္ဖုန္းေလးေတြကိုယ္စီျဖစ္လာတယ္။ ေဖ့ဘုေလးပြတ္ရင္းသတင္းစံုၾကားလာၾကတယ္။ ဘယ္မွာဘယ္လိုေပါ့။ ႏိုင္ငံမွာလည္း ဒီမိုအစိုးရတက္ဖို႔ဆိုၿပီး ရြာသားေတြလည္း လက္သန္းမွင္စြန္းခံၿပီး မဲေပးၾကတာဆိုေတာ့ အေတြးအျမင္ေလးေတြပြင့္လင္းလာၿပီ။ ကိုေရႊဘကေတာ့ ကာလသားေခါင္းရာထူးက မဆင္းေသး။ ေခတ္မကလို႔ ဘာပဲေျပာင္းေျပာင္း ေခါင္းမာမာနဲ႔ မဖယ္ေရးခ်မဖယ္ေသး။ အရင္ထက္ေတာ့ လိမၼာလာတဲ့ပံုဖမ္း၊ စကားခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြေျပာရင္း ေနရာတကာပါၿမဲပဲတဲ့။ ဒီေတာ့ ေျပာင္းလည္းမႈကို လိုလားသူေတြ ရြာေက်ာင္းမွာစုၿပီး ကိုေရႊဘကို ကာလသားေခါင္းရာထူးကဖယ္ရွားဖို႔ အတြက္ ေက်းရြာေကာ္မတီေလးဖြဲ႕ဖို႔ ေဆြးေႏြးၾကတယ္။

အစည္းအေဝးမွာ ကိုေရႊဘရဲ႕အုပ္စုကလူနည္းစုပါ။ ဒါေပမဲ့ ထံုးစံအတိုင္း ဒီကိစၥကို ကန္႔ကြက္ၾကဆဲပဲတဲ့။ ဝိုင္းထိုင္စည္းေဝးေနရာက ထၿပီး လက္သီးလက္ေမာင္းေတြေတာင္ တန္းၾကသတဲ့၊ ရြာသူႀကီးက မနည္းတားယူရဆိုပဲ။ ကိုေရႊဘကို ေနရာစံုမွာ ထိပ္ကထားဖို႔ေပးထားတဲ့ ႏႈတ္ကတိကိုဖ်က္ရဲဖ်က္ၾကည့္၊ ေသသြားမယ္၊ ရွင္သြားမယ္၊ မေသမရွင္ျဖစ္သြားမယ္၊ ဘာညာေပါ့ေလ။ တကယ္တန္းဖယ္ရွားဖို႔က အေဝးႀကီး။ အၾကံထုတ္ဖို႔ ေကာ္မတီေတာင္ ဖြဲ႕မရေအာင္ ကန္႔ကြက္ေနၾကတာ ျမင္မေကာင္းဖူးဆိုပဲ။ ဒီတခါေတာ့ ရြာသားေတြက အမ်ားစုအားနဲ႔ သူတို႔ကန္႔ကြက္တဲ့ၾကားက ေကာ္မတီဖြဲ႕ဖို႔ သေဘာတူခဲ့တယ္လို႔ၾကားရတယ္။

ပံုျပင္ေဟာင္းေတြအရဆိုရင္ေတာ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေရႊဘၾကမ္းျပမယ္။ မိုက္ျပမယ္။ အဲဒီလို ကလင္ဒါက်လာရင္ စုေပါင္းအားနဲ႔ ေရႊဘတို႔အုပ္စုကို တြန္းလွန္ၾကဖို႔ ေဆာ္ၾသေနသူလည္းရွိရဲ႕။ ကိုေရႊဘရဲ႕ မ႐ိုးႏိုင္တဲ့ ပံုျပင္အဆံုးသတ္ကိုေတာ့ ပိတ္ကားမွာသာ ေစာင့္ၾကည့္ၾကပါစို႔ရဲ႕။

ခ်စ္တဲ့

ေမာင္လူေပ

(ကာတြန္းခရက္ဒစ္ ကိုေက်ာ္သူရိန္)