သာဂိအေၾကာင္း ေျပာျပရဦးမယ္။ သူက လူလည္မဟုတ္လား။
လူေတြခ်စ္ေအာင္လည္း ေနျပတတ္ေသးတယ္။ ဆိုက္ကားစီးျပတာမ်ိဳး၊ လမ္းေဘးမွာ စားျပတာမ်ိဳး ေပါ့။ သူ ့ အိမ္မွာ ထားစရာမရွိ ခ်မ္းသာတာေတြ လူသိမခံခ်င္ေတာ့ ဒါမ်ိဳးေလးေတြ လုပ္ျပရတာရွိတယ္။ စကားေျပာရင္လည္း ေလေျပထိုးေလးနဲ ့။ ဦးဦး ေဒၚေဒၚမ်ား ခင္ဗ်ား.. ဘာညာေပါ့။ ျပီးမွ သူလုပ္ခ်င္တာ လုပ္တဲ့သူ။
ရပ္ကြက္ထဲက ကေလးအုပ္က သူ ့ကို သိပ္မၾကည္ေတာ့ပဲ စာဥမွ စာဥ ျဖစ္ေနၾကေတာ့ ၾကံရဖန္ရျပန္တယ္။
သူ ့ရဲ ့ လက္ရံုး ဂြကိုင္ မ်က္ေမွးကို ေလာက္စာပစ္တာ ထိမ္းပါ၊ ေတြ ့ရာ
ေရွာက္မပစ္ရဘူး ဘာညာနဲ ့ ကေလးေတြၾကားေအာင္ ေျပာတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေျပာမရတဲ့
ကေလးေတြကို ဂြကိုင္ခ်ဳပ္ မ်က္ေမွးက ဆက္ပစ္ေနတာပဲ။ အဲေတာ့ ကေလးေတြၾကားမွာ
သာဂိက ေျပာရွာပါတယ္။ မ်က္ေမွးက နားမေထာင္လို ့တို ့ ဘာတို ့ ျဖစ္လာေတာ့တယ္။
သူေျမွာက္ေပးျပီးထားတဲ့ မြတ္တားတို ့ ကေလးအုပ္နဲ ့ တျခား ကေလးအုပ္ကို ျပန္ရန္တိုက္ေပးတယ္။ မြတ္တားတို ့ကို ျပန္နွိပ္ကြပ္ျပျပီး မြတ္တားတို ့ရန္ကို ကာကြယ္ေနတာ သူပဲလို ့ လုပ္ျပျပန္တယ္။ သူမရွိရင္ ကေလးေတြ ဒုကၡေရာက္မွာမို ့ သူဟာ မရွိမျဖစ္သာဂိပါ ဘာညာေပါ့။
ေနာက္အကြက္က ပိုေတာင္လွေသး။ သူ ့လက္ေထာက္ ေရႊမိုးကို စာဥနဲ ့ ရင္းနွီးေအာင္ လုပ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ စာဥနဲ ့ေရႊမိုး ခင္သြားေတာ့ ေရႊမိုးကို သာဂြေဝဖန္ေရးေတြ ေျပာခိုင္း။ ဒီေတာ့ ကေလးအုပ္က သာဂိနဲ ့ ေရႊမိုး ကဲြေနၾကျပီ။ ဘာညာနဲ ့ ေျပာၾကျပန္ေရာ။ သာဂိက အမာ၊ ေရႊမိုးက အေပ်ာ့ နဲ ့ ကေလးေတြၾကားမွာ ဆူညံပူညံ ေျပာေနျဖစ္ေတာ့ စာဥအေၾကာင္းက ေနာက္တန္းေရာက္သြားေအာင္ေပါ့။
ျမစ္ထဲမွာ ကုန္သယ္ရင္းနဲ ့လမ္းထိပ္က ကိုမြန္ၾကီးက်ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ သၾကားလံုးထည့္တဲ့ ပန္းအိုးၾကီးကို ျမစ္ထဲကေန ျပန္ဆယ္ေပးမယ္။ ျပီးရင္ ကေလးအားလံုးကိုေဝမယ္နဲ ့လည္း လန္ၾကဳတ္ဇာတ္ေတြ လုပ္ျပရေသးရဲ့။ ကိုမြန္ၾကီးကေတာ့ သူ ့ပန္းအိုးၾကီး ေရထဲက်တယ္ မက်ဖူးေတာင္ မေသခ်ာပါလို ့ ေျပာရွာရဲ ့။ ဒါေပမဲ့ ယံုတဲ့ ကေလးကေတာ့ ယံုတာပဲ။
ဂလိုေတြ ဇာတ္မ်ိဳဳးစံုခင္းျပေနတဲ့ ၾကားမွာ ကေလးအုပ္က စာဥမွစာဥပဲ ေအာ္ေနၾကေတာ့မွ စာဥနဲ ့ ေတြ ့ဖို ့ လက္ခံမယ္ျဖစ္တာ။ ဒါေတာင္ လူအေရအတြက္က ခုထိညိွလို ့မရေသးဘူး သာဂိက လူမ်ားပဲြမစည္ျဖစ္ေစခ်င္တာေလ။ ေတြ ့ခ်င္တာမွ မဟုတ္။
ဒီလိုပံုေတြနဲ ့ပဲ သာဂိတို ့ရပ္ကြယ္ထဲမွာ မိုးၾကီးခ်ဳဳပ္ေနတာ ၾကာလွေပါ့။
သာဂီကေတာ့ သူဆင္တဲ့ အကြက္ေတြထဲမွာ ေျမာေနတဲ့ ကေလးအုပ္ကို ၾကည့္ျပီး ျပံဳးလို ့ရႊင္လို ့။
သူေျမွာက္ေပးျပီးထားတဲ့ မြတ္တားတို ့ ကေလးအုပ္နဲ ့ တျခား ကေလးအုပ္ကို ျပန္ရန္တိုက္ေပးတယ္။ မြတ္တားတို ့ကို ျပန္နွိပ္ကြပ္ျပျပီး မြတ္တားတို ့ရန္ကို ကာကြယ္ေနတာ သူပဲလို ့ လုပ္ျပျပန္တယ္။ သူမရွိရင္ ကေလးေတြ ဒုကၡေရာက္မွာမို ့ သူဟာ မရွိမျဖစ္သာဂိပါ ဘာညာေပါ့။
ေနာက္အကြက္က ပိုေတာင္လွေသး။ သူ ့လက္ေထာက္ ေရႊမိုးကို စာဥနဲ ့ ရင္းနွီးေအာင္ လုပ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ စာဥနဲ ့ေရႊမိုး ခင္သြားေတာ့ ေရႊမိုးကို သာဂြေဝဖန္ေရးေတြ ေျပာခိုင္း။ ဒီေတာ့ ကေလးအုပ္က သာဂိနဲ ့ ေရႊမိုး ကဲြေနၾကျပီ။ ဘာညာနဲ ့ ေျပာၾကျပန္ေရာ။ သာဂိက အမာ၊ ေရႊမိုးက အေပ်ာ့ နဲ ့ ကေလးေတြၾကားမွာ ဆူညံပူညံ ေျပာေနျဖစ္ေတာ့ စာဥအေၾကာင္းက ေနာက္တန္းေရာက္သြားေအာင္ေပါ့။
ျမစ္ထဲမွာ ကုန္သယ္ရင္းနဲ ့လမ္းထိပ္က ကိုမြန္ၾကီးက်ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ သၾကားလံုးထည့္တဲ့ ပန္းအိုးၾကီးကို ျမစ္ထဲကေန ျပန္ဆယ္ေပးမယ္။ ျပီးရင္ ကေလးအားလံုးကိုေဝမယ္နဲ ့လည္း လန္ၾကဳတ္ဇာတ္ေတြ လုပ္ျပရေသးရဲ့။ ကိုမြန္ၾကီးကေတာ့ သူ ့ပန္းအိုးၾကီး ေရထဲက်တယ္ မက်ဖူးေတာင္ မေသခ်ာပါလို ့ ေျပာရွာရဲ ့။ ဒါေပမဲ့ ယံုတဲ့ ကေလးကေတာ့ ယံုတာပဲ။
ဂလိုေတြ ဇာတ္မ်ိဳဳးစံုခင္းျပေနတဲ့ ၾကားမွာ ကေလးအုပ္က စာဥမွစာဥပဲ ေအာ္ေနၾကေတာ့မွ စာဥနဲ ့ ေတြ ့ဖို ့ လက္ခံမယ္ျဖစ္တာ။ ဒါေတာင္ လူအေရအတြက္က ခုထိညိွလို ့မရေသးဘူး သာဂိက လူမ်ားပဲြမစည္ျဖစ္ေစခ်င္တာေလ။ ေတြ ့ခ်င္တာမွ မဟုတ္။
ဒီလိုပံုေတြနဲ ့ပဲ သာဂိတို ့ရပ္ကြယ္ထဲမွာ မိုးၾကီးခ်ဳဳပ္ေနတာ ၾကာလွေပါ့။
သာဂီကေတာ့ သူဆင္တဲ့ အကြက္ေတြထဲမွာ ေျမာေနတဲ့ ကေလးအုပ္ကို ၾကည့္ျပီး ျပံဳးလို ့ရႊင္လို ့။
No comments:
Post a Comment