မန္းေလး ပုဒ္မ၁၄၄ ေၾကာင့္ မစည္မွာ ပူသူမ်ားလည္း ခုမွ ဟင္းခ်ႏိုင္ၾကသည္။ သူတို႔ကား ပြဲေတာ္မွီ လုပ္စားၾကမည့္ ခါးပိုက္ႏိုက္၊ ဖဲသံုးခ်ပ္ႏွင့္ ေလးေကာင္ဂ်င္ ေလာင္းကစားသမား၊ နတ္ကေတာ္မ်ားပင္။ ခုေတာ့ သူတို႔လည္းေပ်ာ္၊ မ်ားတို႔လည္းေပ်ာ္၊ ကိုယ္ေတာ္နစ္ပါးလည္းေပ်ာ္၊ အားလံုးေပ်ာ္ၾကေပမည္။
အေပ်ာ္ဆံုးကား နန္းႀကီးကို ေစာင့္ၾကပ္ရသည့္ အႏြယ္ေတာ္ဝင္မ်ားျဖစ္မည္။ ဘိုးဘြားဘီဘင္ အစဥ္အဆက္ ဒီနတ္နန္းကိုေစာင့္ေရွာက္ရင္း ကိုယ္ေတာ္ႏွစ္ပါးေကၽြးေသာထမင္းက
မယံုမရွိနွင့္။ မန္းေလးေရာက္တုန္းက ခင္ခဲ့တဲ့ နန္းေစာင့္ႏြယ္ဝင္က ေျပာျပခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ကိုယ္ေတာ္ႏွစ္ပါးကား အလြန္ကံေကာင္းၾက၏။ အေနာ္ရထာေခတ္က ေရာက္လာတဲ့ ကုလားေလးမ်ားျဖစ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ျ
သူတို႔ အေၾကာင္း ေလ့လာမိသည္။ ဗ်ာဝီးႏွင့္ ဗ်ာတား (ဗ်တ္ဝိ၊ဗ်တၱ) ကုလားညီေနာင္ သေဘာၤပ်က္ကာ သထံုေရာက္၊ ဘုန္းႀကီးက သနားလို႔ေခၚထား၊ ဘုန္းႀကီး စားမဲ့ ေဇာ္ဂ်ီဖိုဝင္သားစားၿပီး လူစြန္းေကာင္းေတြျဖစ္လာသည္။ ေနာက္ေတာ့ အေနာ္ရထာက ေႁမွာက္စားၿပီး ပုဂံေရာက္သည္။ဗ်ာဝီးကေတာ့ မအိုဇာနဲ႔ႀကိဳက္၊ ေနာက္ေတာ့ လူစြမ္းေကာင္းမို႔ ဘုရင္က ဖမ္းခိုင္း၊ သူ႔ရီးစားဆီအလာ မီးေနသည္ ထမိန္တန္းေအာက္ဝင္မိလို႔ ဘုန္းေျပာက္ကြယ္ျပီး အဖမ္းခံရ။ သတ္မရလို႔ ေနာက္ဆံုး မအိုဇာရဲ႕ ကြမ္းတရာ ေရတမႈတ္စားၿပီးမွ သတ္လို႔ရပါသည္။ သူ႔အေလာင္းကို ေလးပိုင္းပိုင္းၿပီး ပုဂံၿမိဳ႕႐ိုးေလးေထာင့္မွာ ႁမွဳတ္ပါသည္။ ၿမိဳ႕႐ိုးေစာင့္ဖို႔ ျဖစ္သည္။ ေသၿပီးသည့္တိုင္ ေလးကိုယ္ခဲြကာ အခ်ိန္ပိုလုပ္ခမရပဲ ၂၄နာရီ ေစာင့္ရရွာေသာ ကိုယ္ေတာ္ႏွစ္ပါး၏ ဦးႀကီးေတာ္သူ ဗ်ာဝီးဘဝမွာ သနားစရာပင္။
ညီျဖစ္သူ ဗ်ာတားကေတာ့ ကိုယ္ေတာ္နစ္ပါးရဲ႕ပါပါႀကီးေပါ့
ပုပၸါးသူနဲ႔ အေၾကာင္းပါၿပီး ကိုယ္ေတာ္ႏွစ္ပါးျဖစ္တဲ့ ဖ်င္းညီေနာင္ကို ပုပၸါးမွာ ေမြး။ ေနာက္ေတာ့ သူရဲေကာင္းမို႔ သတ္ဖို႔ ရမယ္ရွာေနတုန္း ပန္းေတာ္ဆက္တာ ေနာက္က်မႈနဲ႔ ပါပါႀကီး ဗ်ာတား အသတ္ခံရပါသည္။ သူ႔လင္ အသတ္ခံရေၾကာင္း ၾကားသိရေတာ့ မိန္းမျဖစ္သူ မယ္ဝဏၰလည္း ရင္ကဲြကာ ေသရွာပါသည္။ အေဖအေမမဲ့ ေနတဲ့ ဖ်င္းဘရားသားကို အေနာ္ရထာက သနားေတာ္မူလို႔ ေမြးစားျပန္သည္။ ေပါက္ေဖၚႀကီး ဦးတီပြါးဆီ စြယ္ေတာ္သြားပင့္ေတာ့လည္း ဖ်င္းဘုရားသားပဲတပ္ခ်ဳပ္လုပ္တာ ဟုဆိုသည္။ ဒါေပမဲ့ စြယ္ေတာ္က တရားပဲြ ခြင့္ျပဳမိန္႔ယူရမွာတို႔၊ ညမထြက္ရအမိန္႔တို႔၊ ၂၀၀၇ ေရႊဝါေရာင္တို႔ ႀကိဳျမင္ေတာ္မူကာ ကြန္ျမဴနစ္ေပါက္ေဖၚႀကီးဆီမွာပဲ ေနေတာ္မူမယ္ရယ္လို႔ မိန္႔ေတာ္မူလို႔ စြယ္ေတာ္ပြားနဲ႔ပဲ ေၾကနပ္ခဲ့ရပါသည္။ စြယ္ေတာ္ေလးဆူဘုရားေတြ ပုဂံမွာတည္ထားႏိုင္တာ ဖ်င္းဘုရားသားေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ဒီလို လက္စြမ္းထက္ခဲ့တဲ့ ဖ်င္းဘုရားသားက ညံ့တဲ့ေနရာလည္းရွိသည္။ ခုေခတ္ အဘေတြလို မစဥ္းစားတတ္။ သူတို႔သာနပ္မယ္ဆို တပ္ကမထြက္ပဲ အာဏာသိမ္းလိုက္ၿပီး ဖ်င္းဒိုင္နက္စတီ ထူလို႔ရသည္။ သို႔ေသာ္ ည့ံရွာေတာ့ ပုဂံက အလန္းေလးေတြေက်ာ္ၿပီး အမရပူရက လင္ရွိမယား မေရႊဥကို သြားငန္းၾကေလသည္။ ဒါနဲ႔ပဲ ေတာင္ျပံဳးေစတီ အုပ္သယ္ဖို႔တာဝန္ပ်က္ကြက္။ က်န္စစ္သားက အျမင္ကပ္ပုဒ္မတပ္ၿပီး ေရႊေဖါ့႐ိုးနဲ႔ ဝါးရင္းတုတ္မွား႐ိုက္လို႔ ေသၾကရွာကာ အယူတိမ္းလို႔ နတ္စိမ္းျဖစ္သည္။ နတ္စိမ္းဘဝမွာ ေနစရာမရွိ အိမ္ေျခမဲ့ ဟုမ္းလက္( Homeless) ျဖစ္ေနလို႔ ဘိုးေတာ္အေနာ္ရထာရဲံ့ ေဖါင္ေတာ္တားၿပီး နတ္စိမ္းဘဝေနစရာေတာင္းလို႔ ေတာင္ျပံဳးနယ္ကို ေပးသနားခဲ့ရာက
ေတာင္ျပံဳးမင္းညီေနာင္ ကိုယ္ေတာ္ႏွစ္ပါး ရယ္လို႔ ျဖစ္လာသည္။။မြတ္အႏြယ္ေတြမို႔ သူတို႔ကို ကိုးကြယ္ရင္ မိုးခိုသားေရွာင္ရသည္။
ငါတို႔ သိၿပီးသားေတြ ဘာလို႔ ထပ္ေျပာေနတာလဲလို႔ ေမာင္လူေပကို အျပစ္တင္လည္း ခံရမည္ပင္။
ျပန္ေျပာရတာက ဒီသမိုင္းမွာ သင္ခန္းစာယူဖို႔ေတြ ပါတယ္ထင္လို႔ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ ဘုရင္ေတြဟာ လူစြမ္းေကာင္းဆိုသူေတြကို ခိုင္းၿပီးလ်ွင္ အျပတ္ရွင္းၾကတယ္ဆိုတာ ျမင္သာလို ့ေနသည္။။ ဗ်ာဘုရားသားေရာ၊ ဖ်င္းဘုရားသားပါ အကုန္အသတ္ခံခဲ့ရသည္။ လူမ်ိဳးျခားမွမဟုတ္။ အေနာ္ရထာမတိုင္ခင္ ေမာင္တင့္တယ္လည္း ျမန္မာအစစ္ေပမဲ့ အသတ္ခံရမွုမွမလြတ္ခဲ့။ အေနာ္ရထာကိုယ္တိုင္လည္း တိုင္းသူျပည္သားမ်ားကို ရင္ဝယ္သားကဲ့သို႔ ဘယ္လက္ျဖင့္ အဝတ္အထည္ေပးအ့ံ၊ ယာလက္ျဖင့္ ဆန္စပါးေပးအ့ံဆိုကာ အုပ္ခ်ဳပ္ေနစဥ္ မင္းေလာင္းေပၚတယ္ဆိုျပီး ရင္ခြင္ပိုက္ကအစ ဘိုက္ႀကီးသည္အဆံုးသတ္ပစ္ခဲ့သည္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုလားေသြး ကိုယ္ေတာ္ႏွစ္ပါးကေတာ့ ေတာင္ျပံဳးနယ္မွာ ေပ်ာ္ေနဆဲ။ လူဝင္မႈဥပေဒ မရွိခင္က ေရာက္ခဲ့တဲ့ ကုလားေလးေတြဆိုေတာ့လည္း ျမန္မာ ေပါက္ ျမန္မာျပည္သားေလးေတြပဲျဖစ္သည္။ သူတို႔ကို ကိုးကြယ္သူေတြကလည္း ဆက္ၿပီး ကိုးကြယ္ေနဆဲ။ မဘသကလည္း ေတာင္ျပံဳးကို သပိတ္ေမွာက္ဖို႔ ေမ့ေနဆဲ။ မင္းႏွစ္ပါးပဲြအၿပီး ရတနာ့ဂူက မမဥနတ္နန္း ကို ခရီးဆက္ေနၾကဆဲ။ ႐ိုးရာယံုၾကည္မႈေတြ ဆက္လက္ပန္းပန္ေနဆဲ။ တေန႔ေန႔ၾကလွ်င္ျဖင့္ ေမာင္လူေပနွင့္ စာဖတ္သူ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ေတာင္ျပံဳးက မင္းႏွစ္ပါးေျခရင္းမွာ ဆံုခ်င္ပါေသးသည္။ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပ
No comments:
Post a Comment