အေမတို ့ရြာမွာ နွစ္ပတ္ေနခ့ဲစဥ္ ခင္ခဲ့ရေသာ ရြယ္တူ ကာလသားမ်ားက အကိုဟု ရိုေသစြာ ေခၚၾကသည္။ သူတို ့ဆီမွာ ဆယ္တန္းေအာင္သူလည္း မရွိသေလာက္ရွားလွသည္။ ရြာမွာ မူလတန္းေက်ာင္းေလးသာရွိျပီး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းနွင့္တဲြရက္ျဖစ
မူလတန္းေအာင္လ်ွင္ ရြာနွင့္ နွစ္မိုင္ေက်ာ္ေဝးေသာ ေရႊပန္းေတာရြာ အလယ္တန္းေက်ာင္းသို ့ သြားရသည္။ ထို အလယ္တန္းေက်ာင္းေလာက္ ဆက္တက္သူပင္ ခပ္ရွားရွား။ အလယ္တန္းေက်ာင္းနွင့္တြဲဖြင့္ထာ
ေသစာရွင္စာဖတ္တတ္ ေတာ္ေရာေပါ့။ စာေရးစာခ်ီ လုပ္မွာမွမဟုတ္တာ။ ေက်ာင္းထားရင္ ကုန္မဲ့ေငြကို ႏြားမေလးဝယ္ေမြးေတာင္ ႏြားနို ့ေသာက္ရ၊ ႏြားသားေပါက္ရနဲ ့ ဟန္ၾကေသးဟု ပညာေရးကို နားမလည္ အားမေပးတတ္သည့္ ေတြးေခၚမွုေဟာင္းေတြကလည္း အားေကာင္းဆဲပင္။ ပညာကို အားေပးေသာ အဖိုးေၾကာင့္သာ ဦးေလးနွစ္ဦး ထူးခ်ြန္ခဲ့ေသာ္လည္း သူတို ့ေျခရာ နင္းနိုင္သူ မေပၚထြက္ေသး။
ကာလသားေလးမ်ားထဲတြင္ လိမၼာေသာ လူငယ္မ်ားလည္း ရွိသည္။ အမ်ားစုက ညေနဆိုလ်ွင္ ထန္းရည္ဆိုင္ အရက္ပုန္းဆိုင္တို ့တြင္ အခ်ိန္ျဖံဳးၾကေသာ္လည္း သူတို ့က ရြာဦးေက်ာင္းတြင္ လုပ္အားေပးၾကသည္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းအတြက္ ထင္းေခြ၊ေရခပ္၊အမိွုက္လွဲ၊ျမက္ခ
ရြာနားရွိ ငါးရက္တစ္ေစ်းျဖစ္ေသာ ေရႊပန္းေတာေစ်းကေတာ့ မနက္ခင္းေလးသာ စည္ကားေသာ ေစ်းေလးျဖစ္သည္။ ကုန္စံုဆိုင္ေလးေတြလည္း ေရာင္းေကာင္းပံုမရ။ သူတို ့ေဒသ မုန္ ့ဟင္းခါးကေတာ့ ပဲဟင္းနွင့္စားရေသာ အညာေဒသ မုန္ ့ဟင္းခါးမ်ိဳးပင္။ ငါးရွားသည့္ေဒသ မဟုတ္လား။ ငါးပိ ငါးေျခာက္တို ့ကိုသာ အားထားၾကရသည္။
ေျမလတ္ေဒသဆိုေသာ္လည္း သစ္ပင္ၾကီးေတြက ေခတ္အဆက္ဆက္ ခုတ္ခဲ့ၾကသည္မို ့ ပူျပင္းေျခာက္ေသြ ့ရာေဒသေလး။ ခုေတာ့လည္း ေခတ္အေျပာင္းမွာ ေထာ္လာဂ်ီ ပိုင္ရွင္ ေတာေဂၚလီမ်ားက သယ္ယူပို ့ေဆာင္ေရး ေနရာယူၾကျပီ။ ျမိဳ ့လွေခ်ာင္းကို ကိုယ္ထူကိုယ္ထ သစ္သားတံတားထိုးထားေသာ္လည္း ေရတိုက္စားမွုေၾကာင့္ မၾကာခဏ က်ိဳးပ်က္ျမဲပင္။ တရုတ္ဆိုင္ကယ္ တဖံုးဖံုးနွင့္ သြားလာနိုင္ျပီ ဆိုေသာ္လည္း ႏြားလွည္းက္ုလည္း လက္မလႊတ္နိုင္ေသး။ႏြားနွင့္သာ လယ္ထြန္ေနရဆဲ။ လက္မွုလယ္ယာမွ စက္မွုလယ္ယာသို ့ ဆိုသည့္ ေဆာင္ပုဒ္မွာလည္း ရာဇဝင္ထဲတြင္ က်န္ေနဆဲ။ ရြာသူရြာသားမွားလည္း ဆင္းရဲတြင္းမွ ရံုးမထြက္နိုင္ေသးပဲ တဝဲလည္လည္ ျဖစ္ေနၾကဆဲပင္။
ေခတ္ေျပာင္းခ်ိန္ တစ္ခုမွာေတာ့ အေမတို ့ရြာလို ေခတ္ေနာက္က်က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ရြာေတြ
။ ဒါဆိုလ်ွင္ က်ြန္းလံုးခံတပ္ကို ကမၻာကိုပင္ ၾကြားနိုင္ေပမည္။ တေန ့ေန ့ေပါ့ေလ။ တေန ့ေန ့ေပါ့။
(စာေရးမက်ြမ္းမွုအျပင္ အခ်ိန္နည္းပါးမွဳ၊မ်က္လံုးအားနည
ခ်စိျခင္းအားျဖင့္
ေမာင္လူေပ
No comments:
Post a Comment