အေမတို ့ရြာ(၅)
အနီးအနားမွဟု ထင္ရေသာ လွည္းမ်ားကေတာ့ သူတို ့လုမ်ားကို လာၾကိဳျပီး
ထြက္သြားၾကေလျပီ။ အူေၾကာင္ေၾကာင္နွင့္ လမ္းဆံုတြင္ရပ္ျပီး ဘယ္လမ္းသြားရမယ္
စဥ္းစားေနစဥ္ လွည္းတစ္စီးက ေဘးတြင္လာရပ္သည္။ လွည္းေပၚမွာေတာ့ အသက္
၆၀ေက်ာ္အရြယ္ ဦးၾကီးတစ္ဦးနွင့္ အသက္ ၃၀ခန္ ့ထင္ရသည့္
အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးပါသည္။ ကားေပၚတြင္ ပါလာေသာ အမ်ိဳးသမီးပင္။ သူ ့ ဖခင္က
လာၾကိဳဟန္ရွိသည္။
" လူကေလး ဘယ္သြားမလို ့လဲ"
"ဇိန္ ့ကို သြားမလို ့ပါ အဘ။"
'"ဇိန္ ့က ဘယ္သူ ့ဆီသြားမွာလဲ"
" ကိုဝင္းျမင့္တို ့ အိမ္ကို သြားမွာ။"
"ကိုဝင္းျမင့္နဲ ့ ဘာေတာ္လဲ။"
" သူ ့တူပါ။ က်ြန္ေတာ္က ေတာင္ငူကပါ။"
" ေအာ္.. ေတာင္ငူက မအံုးခင္ သားေလးလား။"
"ဟုတ္ကဲ့။"
" ဒါဆို အမ်ိဳးေတြပဲ။ လွည္းေပၚတက္။ ဝင္းျမင့္က ငါ့တူ။ တို ့က ဇိန္ ့ေဘးက
ျပင္ေထာင္မယ္ေနတာ။ အိမ္မွာအိပ္။ မနက္ၾက မင့္ဦးေလးအိမ္ လိုက္ပို ့မယ္။"
ခ်က္ျခင္း အမ်ိဳးစပ္ျပီး အမ်ိဳးေတာ္သြားေသာ ဦးဲၾကီး၏ လွည္းကား
ကယ္တင္ရွင္ပင္။ ညက ခဏေလးနွင့္ ေမွာင္ေလသည္။ မိုးတိမ္ေတြနွင့္မို ့
ၾကယ္ေရာင္ပင္ မျမင္ရ။ အာကာသေလာကၾကီးကား ပိန္းပိတ္ေအာင္ ေမွာင္လွသည္။
ႏြားနွစ္ေကာင္ကေတာ့ အေမွင္ထဲမွာ လမ္းသိစြာျဖင့္ တေရြ ့ေရြ ့ ခရီးနွင္လ်ွက္။
"ႏြားေတြက အေမွာင္ထဲမွာ သြားတတ္တယ္ေနာ္။"
" 'ဒီလိုပဲ။ ဒီေကာင္ေတြက သိပ္ေတာ္တာ။ သူတို ့အိမ္ကို ဘယ္ေလာက္ေမွာင္ေမွာင္ မွတ္မိတယ္။"
ဦးၾကီးက သူ ့ႏြားညီေနာင္ အေၾကာင္း ခ်ီးမြမ္းခန္း အၾကာၾကီး ထုတ္သည္။
လမ္းေဘးမွာေတြ ့တဲ့ လူစိမ္း လူငယ္ကို ကူညီလိုသျဖင့္ ေဆြမ်ိဳးစပ္ရင္း သူ
့အမ်ိဳးျဖစ္ေနသျဖင့္ အိမ္ေခၚလာသည္တဲ့။
"အစကေတာ့ ေမာင္ရင့္ကို ျမိဳ
့လွက အသိအိမ္မွာ သိပ္ခဲ့မလို ့။ ေမာင္ရင္က ဦးရဲ ့ ေျမးေတာ္ေနလို ့
အိမ္ေခၚခဲ့တာ။ အိမ္မယ္ကဦးနဲ ့ သမီး နွစ္ေယာက္ထဲရယ္။ မင္းတို ့ လူငယ္ေတြ
မေၾကာက္မရြ ့ံ။ ညေမွာင္ေမွာင္ထဲ ေလ်ွာက္သြားဖို ့ လုပ္ရဲတယ္။ ပိုးေကာင္ေတြ
ေပါပါဘိနဲ ့။ ပိုးထိရင္ ေဆးမမွီပဲ ေမာင္ရင္ေလးရဲ ့။"
"အဘကလည္း မဦးမခ်ြတ္။ ဘာေတြေျပာတာလဲ။"
ဦးၾကီး၏သမီးက ဝင္ဟန္ ့သည္။ သူတို ့အရပ္က ေျမြကို ပိုးေကာင္ဟု ေခၚသည္။
ေျမြကလည္း ေပါလွသည္။ ထို အမ်ိဳးသမီး၏ ခင္ပြန္းသည္ပင္ အီမ္ေထာင္ၾကျပီး
သံုးလခန္ ့တြင္ ေျမြကိုက္ခံရျပီး ေဆးရံုပို ့ေနာက္ၾကေသာေၾကာင့္
ဆံုးရွာသည္မွာ မၾကာေသးဟု ေနာက္မွ သိရသည္။ ေဆးရံုကေဝးသည့္အျပင္
ေျမြဆိပ္ေျဖေဆးကလည္း မရွိသည္က မ်ားေလသည္။
ဒီလိုနွင့္ပင္
တအီအီမည္ေနေသာ လွည္းသံကို နာခံရင္း နွစ္နာရီေက်ာ္ၾကာျပီးေနာက္ ဦးၾကီးတို
့၏ က်ဴေတာရြာေနအိမ္ေရာက္သည္။ည ရွစ္နာရီေက်ာ္ေလျပီ။ဦးၾကီးက လက္ဆြဲ ေရဒီယို
အေသးေလးျဖင့္ ဘီဘီစီ ျမန္မာပိုင္း နားေထာင္သည္။ ေခတ္မွီေသာ ဦးၾကီးပင္။
ဦးၾကီးတို ့ေက်ြးေသာ ထမင္းနွင့္ ငါးေျခာက္ဖုတ္ပဲဟင္းကလည္း စားေကာင္းလွသည္။
ဆာေနေသာေၾကာင့္လည္းျဖစ္၏။
မိုးတြင္းမကုန္နိုင္ေသးပဲ မိုးေနွာင္းေကာင္းလြန္းေနေသာ မိုးသံနာခံရင္း အိမ္ဦးခမ္းသာတြင္ အိပ္ေမာၾကသြားေတာ့သည္။
(ဆက္ပါဦးမည္။)
No comments:
Post a Comment