သူတို႔အဘေတြက တက္လာထဲက အဲဒီအႏုပညာရွင္ေတြကို အသံုးခ်ေနတာ။ ဝါဒျဖန္႔ကားေတြမွ တေလွႀကီး။ ပါပီမ၊ တိန္ေကာ့ေနာ္ဂ်ာ၊ ဘာညာဘာညာ တေလွႀကီး။ ႏိုင္ငံေတာ္ကားဆိုၿပီး စိတ္ဓါတ္စစ္ဆင္ေရး လုပ္ခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ။ လူထုကို ဝါဒမွိုင္းေတြ တိုက္ၿပီး ကယ္တင္ရွင္ ဝင္လုပ္သြားတဲ့ အဘေတြက အဲဒီအႏုပညာရွင္ေတြကို အသံုးခ်ၿပီး ေျမကြက္ေလးခ်ေပးလိုက္၊ ဖုန္းေလးခ်ေပးလိုက္၊ အကယ္ဒမီေလး ေပးလိုက္နဲ႔ လုပ္ေနတုန္းက အိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီး အခုမွ အာရံုေနာက္ေအာင္ ကန္႔ကြက္ေနတယ္။
ျပည္သူ႔အႏုပညာရွင္တဲ့လား။ ဟုတ္တယ္။ သူတို႔ေတြ ျပည္သူအမ်ားစုဖက္က ရပ္တည္ေနတဲ့ ျပည္သူ႔ အႏုပညာရွင္ စစ္စစ္ေတြ။ ျပည္သူအမ်ားစုႀကီး ခံစားေနရတဲ့ ဆင္းရဲ ဒုကၡေတြကို ၾကည့္ေနျမင္ေနရတာ စိတ္မခ်မ္းသာလို႔ ေျပာင္းလည္းခ်ိန္တန္ၿပီ ဆိုၿပီး ေရွ႕ထြက္ရပ္ျပတာ။
အႏုပညာရွင္ေတြ ၾကားေနရမယ္တို႔၊ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြ ၾကားေနရမယ္တို႔ဆိုတာ ဝါဒျဖန္႔လွိုင္းေတြနဲ႔ လုပ္စားေနတဲ့ သူေတြပဲ ေျပာၾကတာ။ တကယ္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို သြားေနတဲ့ ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ ဘယ္အႏုပညာရွင္၊ ဘယ္ ဂ်ာနယ္လစ္မွ ၾကားမေနဘူး။ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့သူ၊ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ပါတီကို လြတ္လပ္စြာ မဲဆြယ္ခြင့္ရွိတယ္။
အေမရိကန္မွာ ခ်ာလီ ခ်က္ပလင္တို႔ အသံတိတ္ မင္းသားေတြ ေခတ္ကစၿပီး ႏိုင္ငံေရးလုပ္တယ္။ မဲဆြယ္တယ္။ အခုလည္း ေရြးေကာက္ပြဲနီးရင္ ဘယ္မင္းသား၊ ဘယ္အဆိုေတာ္က ဘယ္ပါတီအတြက္ မဲဆြယ္တယ္ ဆိုတာ ေတြ႕ရလိမ့္မယ္။ ေကာင္းဘြိဳင္မင္းသားႀကီး ကလင့္အိဝုဒ္ေတာင္ စင္ေပၚမွာ လူမရွိတဲ့ခံုႀကီးတင္ၿပီး အိုဘားမားကို ေလွာင္သြားေသးတယ္။ ၾကည့္ခ်င္ရင္ ယူက်ဴ႕မွာ ရွာၾကည့္။ သတင္းစာေတြကလည္း သူတို႔ေထာက္ခံတဲ့ ပါတီ၊ အမတ္ေလာင္းကို ေရြးေကာက္ပြဲနီးရင္ ဘယ္သူ႔ကို ေထာက္ခံေၾကာင္း ထည့္ေပးတယ္။ ဘယ္ဂ်ာနယ္၊ သတင္းစာမွ ၾကားမေနဘူး။
ဟိုလူၾကားေနသင့္တယ္။ ဒီလူ ၾကားေနသင့္တယ္ဆိုတာ ေတာမွာသြားေျပာ။
No comments:
Post a Comment