လယ္ေတာကအျပန္
အမွတ္တရေန႔မွာ လယ္ေတာသို႔ေရာက္ခဲ့သည္။
လယ္ေတာကား အိမ္ႏွင့္သိပ္မေဝးလွ။ မိုင္ေလးဆယ္နီးပါးမွ်သာ။ ရန္ကုန္ႏွင့္ပဲခူးေလာက္ေတာင္မေဝး။ လယ္ေတာမွာ ခ်ယ္ရီသီးခူးဖို႔သြားခဲ့ျခင္းပင္။
လယ္ေတာမွာ ခ်ယ္ရီပင္ေတြေဘးတြင္ ၾကက္သြန္ခင္းႀကီးကမ်က္စိတစ္ဆံုး၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီးခင္းႀကီးက အလွ်ားလိုက္။ အလယ္မွာ လယ္ေတာပိုင္ရွင္၏အိမ္။
သူတို႔လယ္ေတာကား သာယာလွေပစြ။ စက္မႈလယ္ယာ၏ အက်ိဳးေတြ ခံစားေနၾက၏။ လယ္ထြန္စက္ေတြပဲရွိသည္။ အေပ်ာ္စီးဖို႔ျမင္းေတြရွိသည္။ လယ္ေတာပိုင္ရွင္၏ ကားပ်က္မ်ားက ေနာက္မွာအပံုလိုက္။
လယ္ေစာင့္တဲေလးေျခတံရွည္မဟုတ္။ လယ္ကြင္းထဲကအိမ္ႀကီးက ဟီးထလို႔။ ၾကက္သြန္စိုက္၊ ခရမ္းခ်ဥ္စိုက္စားတဲ့ ေတာင္သူ၏အိမ္ကိုၾကည့္ၿပီး ကိုယ့္တိုင္းျပည္က ေတာင္သူလယ္သမားေတြအတြက္ စိတ္မေကာင္း။
ခ်ယ္ရီပင္ေအာက္ ေနာက္တစ္ေခါက္အေရာက္ ခံစားခ်က္ေလးေတြက လယ္ေတာက ေတာင္သူဦးႀကီး၏ လယ္ေစာင့္တဲမဟုတ္ေသာ အိမ္မ်ားစြာၾကားမွာ လူးလာေခါက္တုန္႔။
ျမန္မာ့လယ္ယာဦးႀကီးေတြလည္း ဒီကလယ္ေတာအိမ္ေတြလိုပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကပါေစ။
ခ်စ္တဲ့
ေမာင္လူေပ
No comments:
Post a Comment